Na lezing van het ingezonden artikel "Overheid moet grenzen opleggen" van de hand van de adviseur offensief besturen van de gemeente Amsterdam, verliet een diepe zucht van opluchting mijn lichaam. Zo kan het dus ook: eenvoud in plaats van getob. Ik zoek in paniek alle laatjes, kasten en jassen af naar mijn bril, tot mijn vrouw zegt: op je neus! Natuurlijk! De oplossing is zo dichtbij dat je hem over het hoofd ziet. Stom. Maar nu is er de adviseur offensief besturen en die wijst ons de weg en de weg heet "doordacht oplossen".
Hoe werkt dat in de praktijk, "doordacht oplossen"? Welnu, zo houdt de adviseur offensief besturen ons voor: houd rekening met de oorzaken van een probleem. Dus niet patsboem zonder rekening te houden met de oorzaken iets doen, nee, eerst nadenken. Kom er maar eens op. Heeft de adviseur offensief besturen dat nu allemaal zelf bedacht? Ja en nee. Hij is eigenlijk een gezant die ons in gewone-mensen-woorden vertelt wat de "hoogst eigen persoon" ons in de praktijk voordoet. Door ingrijpen van de "hoogst eigen persoon", zo noemt de adviseur zijn inspirator (die zich nu eens voordoet als gemeentesecretaris, dan weer als kennisambassadeur), lijkt de situatie rond een probleemgezin in Amsterdam Slotervaart "nu eindelijk ten goede te kunnen worden gekeerd. Hij heeft voor de enige juiste weg gekozen: instellingen om de tafel zetten en laten samenwerken."
Daar worden wij even stil van.
Metz leest de krant
06 mei 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten