...Folia, 20 april...Begin jaren tachtig nam ik ontslag bij de gemeente Amsterdam. Ondanks de veelbelovende positie, de leuke collega's en de riante vergoeding, was ik toe aan iets anders. Dat was allemaal mooi bedacht en gedaan maar ook een beetje dom. Al snel miste ik dat fraaie inkomen. Ik heb er nooit spijt van gehad maar handig was het niet. Erik Gerritsen, gemeentesecretaris van Amsterdam, laat aan Folia (het weekblad van de Universiteit van Amsterdam) weten hoe je dat wél moet doen: je bedenkt gewoon een nieuwe baan bij een ander op kosten (net onder de Balkenende-norm) van de gemeente. Stom. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan.
Wel jammer dat de gemeente nu geen geld meer over heeft voor de studenten. Gerritsen: "De gemeente heeft geen grote zak met geld liggen waar we allemaal promotieplekken mee kunnen financieren". Je kunt die euro maar één keer uitgeven. Snap ik. Zit ook een leermoment in voor al die studenten.
Ook apart is de ongrijpbare manier waarop Gerritsen zijn eigen taken omschrijft: "Ik geloof in ergens aan beginnen en een beweging tot stand brengen. Dan zal men na een jaar wel weten hoe concreet mijn werk was". Dwars tegen die malle afrekencultuur in, durft een Erik Gerritsen op basis van een naam en een praatje een topsalaris te regelen. Cruyff, die kon dat ook. Andere voorbeelden schieten me zo gauw niet te binnen.
Metz leest Folia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten