Djoeke 2

Het regent dat het giet, dus ik zoek met de hond een eikenhakhoutsingel op. Djoeke komt moeizaam op gang; treuzelt, snuffelt. Pas na veel stokkengegooi komt ze wat in beweging. Voor mij steekt een wezel snel het pad over. Als we dit punt passeren wordt Djoeke alerter, ze ruikt de scherpe roofdierengeur. Vijftig meter verder, steekt de wezel opnieuw en nu vlak voor mij over en rent een boom in. De wezel is donkerbruin, groter dan hij moet zijn en klimt in een boom. Het is een boommarter. Gelukkig zijn, bestaat niet, gelukkige momenten bestaan wel. Dit is er zo één.
freek