samen

Onder de kop 'lef en idealisme' las ik in de Volkskrant links van Bril een artikel over een samenwerking tusen een islamitische, een levensbeschouwelijke en een openbare school, die voortaan in één gebouw wonen. Ze werken samen, daar midden in de Bijlmer. Directeur Rahman van de islamitische school ken ik. Hij had indertijd ingeschreven op een cursus die ik gaf, om nog wat bij te leren als directeur. Ik ging eens een keer bij hem op bezoek in zijn school en hij leidde mij trots rond in die noodbarakken. Bij binnenkomst in een klas gingen alle leerlingen staan, zoals ze in Engeland, Italië en nog meer landen ook doen. Rahman stelde mij voor en vroeg of de leerlingen ook vragen hadden aan zijn meester. Eén jongen vroeg of meester Rahman wel een goede leerling was. Ik gaf een guitig antwoord in de trant van gaat wel, maar hij moet meer zijn best doen. De klas gniffelde en Rahman deed er een schepje bovenop door ter plekke beterschap te beloven. Die school van Rahman was de eerste, en de enige islamitische school waar ik toen wat vertrouwen in had.
freek voor soms een stadse notitie