Beppe/mem

Zoon schreef in zijn aardige tijdelijke rubriek in de De Volkskrant, dat zijn beppe hem bij de eerste krabbels op het ijs heeft ondersteund op het slootje voor ons huis.

Mem was inderdaad een fanatiek schaatser: in de jaren dertig vorige eeuw schaatste zij in wedstrijden voor paren (opleggen) en in de jaren vijftig maakte ze met mij tochten. (mijn vader was een Drent)

Zo zijn we eens vertrokken op een stralende winterdag. Mem was euforisch en schaatste de wereld uit. In de namiddag trok ergens diep in het merengebied van Friesland binnen vijf minuten een grondmist op, die ons elk zicht benam en orientatie onmogelijk maakte. Ongerust schaatsten we verder in deze gesloten wereld, zonder te weten waar. Toen doemde uit de mist een schaatser op die ons naar zijn dorp (Tersoal) bracht. Langs de oever schaatsend hebben we na anderhalf uur Sneek bereikt en zijn daar op de bus gestapt. Weer een half uur later werden we ongerust scheldend verwelkomd door mijn vader.


freek