Vorig seizoen zag ik Gertjan één keer in de veertien dagen. Hij zat aan de stamtafel van het spelershome van mijn cluppie de krant te lezen in afwachting van de komende wedstrijd. Ik en mijn maat G en zijn vrouw gebruiken ook deze lokaliteit als uitvalsbasis van ons wedstrijdbezoek. We komen daar binnen met de door G geritselde toegangskaarten.
Goed, terug naar Gertjan. Wij zeiden hem elke keer, als we hem zagen, goedenmiddag of goedenavond en maat G die hem wat beter kende vroeg nog wat door over geblesseerde spelers en zo.
We kregen altijd een vriendelijk kort, zakelijk antwoord.
Toen ging Gertjan naar Feyenoord. Eigenlijk vonden we dat jammer, want hij hoorde bij ons pré-wedstrijdritueel.
Gisteren ging hij weer bij Feyenoord weg en wat ik sterk vond, dat hij zelf aanzat bij de persconferentie om daar een toelichting op te geven. Meestal duiken trainers in zo'n geval een tijdje onder, of spuwen, veilig thuis in de huiskamer, kwaadaardige verontwaardiging over hun gedwongen vertrek.
Gertjan niet; beheerst, zakelijk, en onverbloemd naar de spelers toe lichtte hij zijn vertrek toe.
Als hij weer 's aan de stamtafel bij mijn cluppie zit, ga ik hem dat toch's zeggen.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten