Tellen

Ik heb meegedaan aan de Nationale Tuinvogeltelling 2009. Dat was een uur zitten voor het raam, gewapend met scoringsformulier, kijker en vogelboek. Het aantal soorten viel me tegen. Het waren dezelfde vogels, die opvliegen als ik door de tuin loop, dus wel een afspiegeling van de werkelijkheid, maar je hoopt toch altijd op dat ene bijzondere vogeltje.
Wel vielen door dit uur geconcentreerd kijken, me een paar dingen op.

De roekenkolonie hier in onze dorpsstraat, zorgt voor heel wat onrust: zodra ze in de verte krassen, verdwijnen de andere vogels in kieren en struiken.

Vogel komen in golven; zo heb je niks en zo zijn er mussen en koolmezen.

Er is sprake van samenwerking: als de koolmezen driftig hakken in de vetbol, verschijnt tussen de struiken de roodborst op de grond, die de slordige kruimels meepikt.

Er zijn dappere vogels en schijtlijsters; steeds dezelfde mus waagde zich hangend aan de pinda-automaat, terwijl de rest dan schoorvoetend, de gevallen brokstukken verzameld.

Toch nog wat opgestoken, dat uurtje.


freek