Dagboek uit een wachtwijk (12) - carrousel

Midden in een stad of dorp een gebouw aanwijzen speciaal voor jongeren, dat geeft gedonder. Het is niet voor niets dat in het oosten van het land de jeugd - het gezeur zat - buiten de bebouwde kom een aannemerskeet in bezit neemt om Grolsch te drinken. Maar zo lossen wij, stadse mensen, dat niet op. Wij suggereren een plekkie, starten inspraak, beslissen dat het doorgaat op dat plekkie of juist op een ander plekkie en hebben draagvlak. Maar nog geen jongerencentrum!
In mijn eigen vogelaarbuurt is al drie keer officieel door de stadsdeelraad besloten, soms mét, soms zonder inspraak, dat het jongerencentrum nu echt en definitief wordt gevestigd op 1: Javaplantsoen, 2: Batjanstraat, 3: Makassarplein.
Dit zoeken en besluiten duurt nu al een paar jaar. Intussen is er in het echie nog niets gebeurd. So what?, kun je de schouders ophalen. Eigenlijk gaat het zonder jongerencentrum wel goed in de buurt. Is Amsterdam welbeschouwd van zichzelf al niet één groot jongerencentrum? Maar goed, dit terzijde. Interessant is dat de nieuwe welzijnsclub (het voor trouwe lezers bekende Civic) nu voorstelt het jongerencentrum niet op het Makassarplein te vestigen maar aan het Javaplantsoen! Hé, denken de jongeren, waren we daar niet al een keer niet geweest?

Metz in de buurt

Aktie, aktie, aktie

Ons prachtblad (sinds 1752) bericht dat actievoerende agenten in Wolvega hun diensten hebben aangeboden aan de Islamitische gemeenschap van Wolvega. De krant publiceert bij dit bericht een foto van agenten, revolver in holster, die bezig zijn de moskee te voorzien van een nieuw verflaagje. Het bericht heeft iets plattelands kleins, omdat het hier om een moskeetje gaat van hulp-iman Kamal Dridi en het aantal gelovigen 33 bedraagt.
Maar toch... .
freek

Senior met minimumleeftijd

...Het Parool, 28 januari...

Je hebt van die dagen dat je piekert over je toekomst. Wat wil je later worden?, laat ik het zo zeggen. Je bent al de nodige stations gepasseerd; toch houdt de drang om vooruit te kijken stand. Ik heb daar vandaag last van en dat komt door mijn oudste broer. Een dezer dagen neemt hij (pensionado!) afscheid van zijn collega's bij Het Parool, de krant waar hij voor schreef.
Maar dan.
Freelancen? Nog een boek? Alweer een weblog voor senioren? Of gaat hij in op het verzoek van zijn baas om in een gratis regenpak op een aanpalende afdeling verder te werken. Goed voor de conditie. Alleen die minimumleeftijd... daar is-ie echt te oud voor. Lijkt me meer iets voor zijn broer.

Metz leest de krant

stapelen 24 (5-12-2007 tot 29-01-2008

We hebben nog zeeën van tijd!
(klik foto's aan voor groter beeld)

foto 3b: de trap naar boven

foto 3a: de weg naar boven

foto 2b: de muur en het plein

Foto 2a: de muur en het bos

1b: de staatsietrap bijna af

foto 1a : de staatsietrap in wording

Hierboven een picturaal overzicht mijn werkzaamheden (samen met Johan) in de ecokathedraal vanaf 5-12-2007 tot 29-01-2008. De werkzaamheden van Siebe verdienen binnenkort een aparte vermelding, Frouk is een kruimeldief die bij iedereen een helpende hand toesteekt en Berend is bezig met een monsterproject; hij renoveert en verfraait de toegangsweg; ook binnenkort in dit theater.

De a foto's zijn van december 2007, de b foto's van eind januari 2008

freek. http://www.ecokathedraal.nl/

Zonder

Langs de IJ-oever in Amsterdam Noord moet het zonder.

Metz in de stad

stapelen 23

Morgen presenteer ik met trots een, weliswaar amateuristische, fotoreportage over onze vorderingen in de eco-kathedraal, maar eerst dit: onze inspirator Louis Le Roy, schrijver, filosoof, schilder en conceptueel denker over ruimte en tijd, heeft in de ecokathedraal een atelier gebouwd. Omdat hij met lek en gebrek zit, komt hij daar niet meer en gebruiken wij, navolgende stapelaars, dat atelier ook als bergruimte. Ik moest daar vandaag iets terug brengen en in dit stoffige atelier stonden in een hoek brede opzetten van schilderijen die hij (le Roy) in het verleden had geschilderd, maar niet had voltooid. Gedachtenloos laat ik die schilderijen één voor één kantelen en sta plotseling oog in oog met een schilderij waarop twee jongens van veertien jaar. Ik weet dat precies want één van die jongens ben ik. Veertig jaar geleden, vroeg Louis le Roy, mij en een klasgenoot van de hbs in H. om voor hem te poseren. Dat hebben we toen twee keer gedaan, op een middag na schooltijd en op een avond. Sindsdien nooit meer iets over een resultaat vernomen en nu sta ik voor een opzet die niet verder is gekomen dan de schildersvrucht van twee sessies.
Met enige ontroering aanschouw ik nu de contouren van een wat schuwe jongen met rood haar die de schilder en face aankijkt. Ik heb mijn mede stapelaars geroepen en het hen laten zien.
freek

Geen boer

Om de toename van het aantal kijkers te stoppen, heb ik besloten nooit naar 'Boer zoekt Vrouw' te zullen kijken. En dat geldt ook voor die andere achtenveertig programma's waarin mensen worden afgeserveerd. Ze zullen het merken!

Metz zoekt niet

het spelletje voetbal

Beenhakker zegt dat voetbal 'het spelletje' is waar hij 'gek van is', maar trainers met een minder bloemrijke vocabulaire zoeken het in de wetenschap om 'het spelletje 'van Beenhakker te verklaren. Het verst hierin gaat Louis van Gaal, die bij elke nabeschouwing benadrukt, dat hij 'dat een half jaar geleden ook al heeft gezegd c.q voorspeld op basis van feiten...' of , 'dat het volstrekt logisch is dat... .' Louis gaat er niet van uit dat een spelletje onvoorspelbaar is en grillig kan verlopen, juist omdat het een spelletje is, maar hij gaat uit van een empirische benadering waarbij een rationele redenering leidt tot weten. En omdat hij, Louis, als enige de rechte lijn tussen oorzaak en gevolg bewandelt, zijn zijn vragenstellers dom in zijn ogen. De opvatting van Van Gaal maakt trouwens school bij trainers en spelers, die om strijd voor de camera zeggen: 'en dan weet je dat.... (vul maar in: 'de ander moet komen..., er meer druk komt..., je het moeilijk krijgt... . , dat het publiek er achter gaat staan...')
Wat al dat commentaar gevend volk zo zegt, is, zoals de psychologie ons leert, achteraf de gebeurtenissen rationaliseren, om de illusie te houden dat je greep hebt op de gebeurtenissen.
Onzin dus! Geef mij dan maar Youri Mulder of Willem van Hanegem, die gewoon wat in de ruimte lullen. Soms vindt Willem dat al te veel en beperkt zich tot een wenkbrauw optrekken, een mond krullen, een oor bewegen, als veelzeggend commentaar.
freek

Aantjes

In de NRC staat een interview met Aantjes; politicus uit de vorige eeuw, maar ook Gereformeerde Bonder uit de Bible-belt, gewezen Jezusimitator (Bergrede) en ex lid van de Germaanse SS. Dat laatste klusje bleek achteraf minder erg dan het leek, maar was wel de aanleiding tot zijn vertrek uit de politiek. Welnu, deze Aantjes heeft best wat te zeggen in het interview met Jannetje Koelewijn, maar ik ben zo'n burgerman, dat ik voortdurend moet denken aan één passage uit het interview, waarin Aantjes meedeelt dat hij op z'n zeventigste is gescheiden en nu op z'n vijfentachtigste weer gelukkig getrouwd is met een bruid van éénenvijftig. Ik kan er niks aan doen, maar dat intrigeert mij: meer dan de bezonken ootmoed van Aantjes.

Dagboek uit een wachtwijk (11) - verhuizen

De lokale overheid in mijn vogelaarwijk is zo druk bezig met de verkondiging van het nieuwe woord (gentrification! civil society! prachtwijk! wereldwijk!) dat ze vergeten de afgesproken diensten te leveren aan burgers. Problemen oplossen en een beetje gemeenschapszin kweken, dat moeten die burgers voortaan maar onderling regelen. Via een heuse aanbesteding is de firma Civic (ook zo'n woord) ingehuurd om ontmoeting en verheffing te organiseren, maar ja, dat is een echte marktpartij dus die schraapt nu de kas leeg en is over drie jaar voorgoed vertrokken.
Waar moeten intussen de buurtbewoners met schulden naar toe? Buiten de buurt worden zij niet geholpen, elk stadsdeel helpt alleen zijn eigen bewoners. Maar kunnen zij nog ergens ín de buurt terecht?

...Ambonplein 55...

...Ambonplein 55, klik op de foto voor een groter beeld...

Jawel, maar dan moeten ze eerst verhuizen naar stadsdeel Centrum. De dienstverleners van dát stadsdeel (de Blankenberg Stichting) hebben namelijk op het Ambonplein 55 (midden in de Indische Buurt, om de hoek van het schuldeloze pand van Civic aan het Obiplein), een kantoor gehuurd waar schuldhulpverleners werkzaam zijn. Uitsluitend voor inwoners van het stadscentrum. Wel fijn dat buurtbewoners met schulden kunnen zien dat er van alles mogelijk is.

...loket voor schuldhulpverlening van Civic, Obiplein...

Metz in de buurt

familieverhalen 4

Mijn vader legde electriciteit en waterleiding aan bij burgers, boeren en buitenlui en in de schoolvakanties was ik zijn hulp. Dat deed ik met tegenzin, omdat mijn vader de gewoonte had om tegenslagen in het werk af te reageren op de laagste in rang en dat was ik. Maar soms kon hij er niks aan doen dat ik de pest had aan dat buizen leggen en stroomdraad trekken. Zoals die keer bij die boer in Broek bij J., die een nieuwe waterleiding door ons kreeg aangelegd. Omdat de kruipruimte onder de vloer te laag was voor het lijf van mijn vader, ging ik (jongen van twaalf) onder de planken. De grond onder de vloer was vochtig, rook veengronderig met een vleugje scherpe poeplucht. Ik tijgerde moeizaam bij het licht van een zaklantaarn onder de vloer door, terwijl ik een waterleidingbuis met me mee zeulde. Maar ik verstijfde van angst toen daar in die donkere hoek, bij die opgeworpen bult van grond en afval, sissend een dier onsnapte en langs me heen schoot. De bunzing verdween in een gat tussen de gemetselde fundering.
freek

familieverhalen 3

Er is ook veel wrevel geweest tussen mijn overleden vader en mij. We waren in een competitie verwikkeld, waarvan Bram Vermeulen eens heeft gezongen: 'Het is een wedstrijd, het is een wedstrijd, het is een wedstrijd, die niemand winnen kan...' Nu hij een tijdje dood is, verdwijnt de wrok en komt de tederheid. Ik denk aan die gebeurtenis, toen ik negen jaar was. Op het schoolplein werd 'pakkertje' gespeeld en ik had bijna Dikkie Kerkhof te pakken die bezig was om snel over het schoolhek met de scherpe punten te klimmen. Toen ik hem vastpakte gleed hij met zijn lies in één van die punten. Na een reddingsoperatie van de meester, keerde de school zich tegen mij en ik vluchtte van het schoolplein, achtervolgt door een joelende meute kinderen. Ze hadden bloed geroken. Vlak bij mijn huis, dat op tweehonder meter van de school stond kwam, als bij toverslag, mijn grote vader uit het steegje naast ons huis; in een blauwe overall, op weg naar een karwei. Hij overzag het slagveld, maakte een driftig gebaar met zijn arm en riep 'weg jullie', tegen mijn achtervolgers die als bange mussen wegstoven. Mijn vader legde zijn hand op mijn hoofd en nam mij mee naar binnen. Voor dit moment ben ik hem eeuwig dank verschuldigd.
freek

Koninklijke nimby

Omdat koningin Wilhelmina in 1939 geen joodse vluchtingen in haar achtertuin van paleis het Loo wenste, is het kamp voor uit nazi-Duitsland gevluchte joden op het lege Amerveld gebouwd, vlakbij het Drentse Westerbork. Wat er later van dat kamp is geworden, hoort bij de bekende geschiedenis. Nu even een - voor mij althans - ónbekende petite histoire.
Op verzoek van de minister van Binnenlandse Zaken had de gemeenteraad van Ermelo op 10 maart 1939 ingestemd met de vestiging van een vluchtelingenkamp op het Elspeterveld, aan de grindweg Uddel-Elspeet. De ANWB was tegen (toerisme!), de gereformeerde burgers waren tegen (zondagsrust!) en de buurvrouw was tegen (not in my backyard!). Biograaf Cees Fasseur: "Het Kabinet der Koningin liet de minister weten 'dat Hoogstdezelve bepaald betreurt' dat de keuze was gevallen op een terrein dat zó dicht bij paleis het Loo lag. Het ware haar aangenaam geweest, indien dat terrein 'eenmaal de keus op de Veluwe gevallen zijnde, veel verder van het Loo had gelegen'." Dat liet de koningin schrijven op 14 maart. Op 17 maart wees de minister Westerbork aan. Daar was geen paleis in de buurt.

Metz kijkt ervan op

patjepeeër

Umwertung aller Werte. Wilders stelt de natie gerust: geen paniek over die film, wacht nou eerst maar rustig af. Hiermee heeft hij zijn manipulatieve gedrag tot bijna plebeïsche kunst verheven.
Eerst in navolging van Theo van Gogh een film aankondigen die de koran en islam in hun ware 'perverse' gedaante zal laten zien. Al een glimpje van je bedoelingen duidelijk maken, door de niet-haatzaaiende passages van de koran de omvang van een Donald Duck toe te meten. Daarna achterover leunen, de pers het werk laten doen en die zo nu en dan een beetje voeren. Tevreden rondkijken hoe de samenleving onrustig wordt. Een beetje smalen over een overheid, die gedwongen is om preventieve maatregelen te nemen, ondanks het dilemma: als je niks doet en er gebeurt iets zit je fout; als je wel iets doet en er gebeurt niks zit je ook fout. En bij succes van deze strategie de tijd nog even oprekken voor het maximale rendement, door de film nog even uit te stellen. En dan het lef hebben om het volk gerust te stellen.
Deze Goebbelsiaanse patjepeeërige propagandastrategie werkt dus, maar je moet er niet aan denken dat zo'n type meer macht krijgt in dit land. Wat, God, Allah en hoe ze allemaal ook mogen heten, verhoede.
freek

Dagboek uit een wachtwijk (10) - kapgeld

Bomen, ze misstaan niet in een bos. Maar als er teveel zijn, kromgroei toeslaat of ze gewoon in de weg staan, dan mogen ze van mij om. Kappen maar. In de vorige eeuw was ik een tijdje wethouder in mijn stadsdeel. Een van de taakjes bij de uitoefening waarvan ik een zekere ijver ten toon spreidde, was het ondertekenen van kapvergunningen. Tot mijn verbazing sprongen beschaafde stadsbewoners zo nu en dan uit hun vel bij het lezen van zo'n kapvergunning. Zij reageerden alsof er standrechtelijke executies werden aangekondigd. Brieven zonder eind, tranen met tuiten en advocaten in overvloed, allemaal om een uit de kluiten gewassen heester te behouden. Wanneer ik na een werkweek vol vergunningen eindelijk neerstreek in mijn Veluwse datsja, keek ik tevreden toe hoe de eigenaar van de camping met zijn kettingzaag de ene na de andere Amerikaanse vogelkers onderuit haalde. Zonder vergunning.
Waarom vertel ik dit allemaal? Omdat duidelijk te maken dat mijn onvrede met het kappen van een aantal bomen in de Javastraat te Amsterdam, niet voorkomt uit liefde voor de flora. Nee, mijn ergernis betreft de reden die de overheid aanvoert voor het kappen van de bomen: omdat er subsidie voor is. Twee miljoen euro stelt Europa ter beschikking aan de lokale overheid om de bomen te kappen. Naar het schijnt leidt deze actie er uiteindelijk toe dat mijn zielige buren dan een goede gezondheid krijgen, betere scholing zullen genieten en een vaste betrekking krijgen, bij het spoor bijvoorbeeld. Maar als je de bomen niet kapt, krijg je dat kapgeld niet en blijft mijn overbuurman verstoken van de vooruitgang. Deze kromgroeiredenering heeft de Nederlandse regering met succes uit kunnen leggen aan de ministers van Griekenland, Bulgarije en Portugal zodat de spaarcentjes van de Griek, de Bulgaar en de Portugees nu dus ook naar de hoveniers in Holland stromen.

Metz in de buurt

Djoeke 13

foto 2

foto 1

De oplettende lezer weet het: ik loop veel en meestal met mijn hond. Ik mijmer en zij snuffelt en jaagt, zonder veel sukses. Mijn hond is een Wetterhoun, een Fries ras dat eertijds werd gefokt voor de otter- en bunzingjacht. Bij water, moeras en rietlanden gaat mijn hond op de loop, achter verse en oude sporen aan. Op foto 1 (aanklikken) zie je rechts boven haar kont nog net in het riet verdwijnen. Op foto 2 heeft ze net een buizerd verjaagd, die al keurig een eend bij borst en buik had kaalgeplukt. De buizerd moet nu even geduld hebben, tot Djoeke is uitgesnuffeld; eten mag niet van mij.

freek

stapelen 22

Onze inspirator Louis le Roi heeft de tweejaarlijkse cultuurprijs van de provincie Fryslân gekregen. Wij, de huidige stapelaars waren daar afgelopen zaterdag bij. Louis le Roi oogde broos en aangedaan tijdens de ceremonie waarin nogal wat sprekers voorbijfietsten: een museumdirecteur die de gelegenheid nam om voor de uitbreiding en verbetering van zijn museum te pleiten. Een kunsthistoricus, die in een lang betoog, waarin een boekenkast was omgevallen, aantoonde dat Le Roi het einde van dit en het begin van dat was. Een juryvoorzitter die enigszins ironisch de tijd nam om het volledige juryrapport voor te lezen en de gedeputeerde voor cultuur van de provincie Fryslân, die evenals ik, maar dan jaren later, nog leerling van Le Roi was geweest op de Rijks hbs te H. Zij vertelde verzameld kunstminnend Fryslân de anekdote dat Le Roi tijdens de tekenles tegen haar klasgenote Tineke van de Berg had gezegd: 'mevrouw, u hebt een bijbelse naam, want er staat geschreven ...en Mozes kwam van de berg af'.
Ik moest daar erg om lachen. Daarna heb ik de overzichtstentoonstelling van het werk van Le Roi bekeken en was onder de indruk van zijn veelzijdigheid, grote aanééngesloten panelen van geschilderd glaswerk, mooie aquarellen van het Franse platteland, schitterende foto's van de ecokathedraal. Collega Johan zei: 'Le Roi is een kunstenaar, wij zijn stapelaars'. En dat vond ik treffend gezegd.
freek

meester Louis

Jaren geleden kwam ik Louis van Gaal wel 's tegen als hij z'n pionnetjes en ballen inlaadde voor de Don Bosco lts aan de Polderweg in Amsterdam om naar het aanpalende sportveld te rijden. Hij was daar gymnastieker en ik werkte even verderop. Omdat we allebei een Lada Niva hadden, zwaaiden we wel eens loom naar elkaar in het voorbijgaan.
De laatste jaren vond ik Louis onuitstaanbaar met zijn 'jijen' en 'jouwen' en het etaleren van zijn, in zijn ogen, superieure gelijk.
Gisteren hoorde ik hem op de persconferentie na afloop van Heerenveen-AZ en toen dacht ik: hij is niet onaangenaam, hij is gewoon een schoolmeester gebleven. Een schoolmeester werkt met kinderen en heeft gezien de meester-leerlingverhouding altijd gelijk, althans de ouderwetse meester en dat is Louis. Gisteren tijdens de persconferentie kwam hij slim terug op zijn uitspraak tegen Tom Egberts waarin hij Tom verweet dat hij 'suggestieve' vragen' stelde. Brave Tom was er toen confuus van en Louis gloreerde, maar hij heeft later waarschijnlijk gehoord dat het bijvoeglijk naamwoord 'suggestief' niet helemaal op z'n plaats was. Dus gisteravond zei Louis tegen een vragensteller: 'Dat is een retorische vraag die jij stelt. Een retorische vraag is een vraag waarin het antwoord al besloten ligt, ja...' Hij pauzeerde even, keek de zaal rond en zei toen: 'En ik noem dat een suggestieve vraag!' Ik vond het briljant en zag de oude schoolmeester in hem: corrigeren en toch je gelijk halen in twee zinnen.
freek

weren

Onze regionale krant (Leeuwarder Courant sinds 1752) opent met de mededeling van de heer W. de Vegt, schaatscoach, dat hij slechte WK-schaatsers wil weren van het WK sprinttournooi. Exoten uit Wit Rusland, Frankrijk en Griekenland hebben hier immers niets te zoeken. Wopke vergeet echter dat schaatsen helemaal geen sport is maar een leuke folkloristische bezigheid, die voornamelijk in Nederland wordt beoefend. In andere landen schaatst men sporadisch en dan nog alleen omdat het buitenwater nu toch eenmaal bevroren is en de winters zo verdomd lang zijn. En dan zijn er nog een paar sport- en gezondheidsfreaks uit, ja inderdaad, Frankrijk en Jamaica. W. de V. is eerder een koek- en zopiehouder dan een coach van een mondiale sport. Mijn voorstel: weg met alle buitenlanders. Dan weten we sneller dan anders wie één, twee en drie worden. Meteen de arreslee met paarden ervoor het ijs op en daarna kunnen die verklede tribuneklanten beginnen aan een klompendans.
freek

Hangen

...Stoeptegel in Amsterdam, Het Parool, 11 januari...

Wat horen jongens van 17 te doen? Hangen! Op een bank, een bed, tegen een muur of een lantaarnpaal. Op een straathoek, bij een abri of een snackbar. Dat is goed voor hun sociale ontwikkeling en bovendien voor de groei. Maar samen hangen mag niet meer van de overheid. Zelfs op de stoep staat geschreven dat het niet mag. Ze moeten onzichtbaar zijn, een vak leren of nuttig werk verrichten. Allemaal zeer onnatuurlijke bezigheden voor jongens van 17.

Metz leest de krant

familieverhalen 2

Eergisteren had ik het over de hoofddeksels in de eco-kathedraal. Naast gewone wollen mutsen bezit ik een bizarrre bontmuts, die ik nog maar één keer heb gedragen en wel op 2 maart 2005, toen het als een laatste winterse dolkstoot plotseling 20 graden vroor en er vijfenvijftig centimeter sneeuw viel in ons dorp. Eerder genoemde bontmuts verkreeg ik via de concierge van een Hogeschool in Haarlem, waar ik eens in de week een dag les gaf. De man, klein en op het eerste gezicht argwanend, had via een advertentie nog op latere leeftijd een Russische bruid veroverd en was verplicht om jaarlijks met de Kerst af te reizen, naar een oord ver boven de poolcirkel. Hem verzocht ik om daar een bontmuts voor mij te kopen en hij kwam terug met een Russische reuzenbontmuts, twee keer zo groot als die van Brezjnev in zijn betere dagen tijdens een berenjacht voor het partijkader. De muts was van vossenbond en tamenlijk vers, want de hond raakte in alle staten van die scherpe vossengeur, dus met de muts en met de hond door het veld lopen was er niet bij. Maar erger nog; het is sinds mijn aankoop nooit meer echt koud geweest. De bontmuts ligt dus al jaren in de kast. Elke keer als mijn hond langs die kast loopt, blijft ze staan, doet haar kop omhoog en en snuift begerig de geuren op.

freek

Adieu Afonzo Alves

Op 3 augustus 2007 meldde ik hier, dat ik aan de vriendin van A. Alves kon zien dat hij niet lang bij sc Heerenveen zou blijven. Deze vrouw verdient een mondainere wereld dan de wijde ruimte van Friesland en die ene winkelstraat (de Dracht) in Heerenveen, was toen mijn opinie. Ik heb met mijn stukje wel wat losgewoeld bij Alves en zijn partner, want sindsdien zijn ze koortsachtig op zoek gegaan naar nieuwe vergezichten. Alhoewel Scheringa graag Alkmaar als het centrum van de wereld ziet, had Afonzo bij de ondertekening van zijn contract aldaar meteen in de gaten dat Alkmaar net zo winderig is als Heerenveen en dat glamour een 'ver-van-mijn-bed-show' is voor Noordhollanders boven het IJ. En omdat Afonzo gewend is om zijn eigen gang te gaan, trok hij verder, kwam in Engeland terecht en liet twee profclubs in Nederland ruziënd achter. Inmiddels is mevrouw Alves al wezen shoppen in Middlesbrough. Dat viel tegen, dus zal het wel Tottenham Hotspur worden. London here we come!
freek

Lodewijk Asscher is goed

"In de jaarlijkse AT5 enquête ‘Macht in de Stopera’ ben ik uitverkozen tot wethouder van het jaar 2007. Ondanks alle terechte relativeringen over lijstjes en dit soort verkiezingen vind ik het hartstikke leuk! En ook de familie was reuze trots. Maar je blijft alleen goed door kritisch tegenover jezelf te zijn en steeds te kijken waar het beter kan. Daarom nodig ik alle lezers uit om hun kritiek naar mij op te sturen. Scherp, eerlijk, direct graag…"

...tekst en foto uit een email van de PvdA Amsterdam, vandaag...

Opvallend hoe Asscher eerst rept over "alle terechte relativeringen" van het lijstje en vervolgens als nummer één van dat lijstje tevreden constateert dat hij goed is. "Maar je blijft alleen goed..." enzovoorts.
'Mag er een raampje open? Het ruikt hier naar eigendunk', zegt mijn moeder bij zulke gelegenheden. Mijn moeder is graag scherp, eerlijk en direct.

Metz leest de post

stapelen 21

Het is miezerig stapelweer. Het is zaak, om ondanks kou en nattigheid, stug door te werken. Ik zelf was om 8.15 present en heb de eerste stenen in het donker gestapeld. Er is trouwens een nieuwe stapelaar ingetreden: Berend. Hij valt op, doordat hij een hoed draagt tijdens het stapelen; dat geeft z'n werk iets voornaams. Siebe draagt altijd een baseballpetje, Frouk zet een capuchon op als het nodig is, ik draag een muts en Johan heeft zijn bos zilverwit haar. De hoed van Berend geeft een fraaie uitbreiding aan ons assortiment.
freek

democratie

Er is een plan om 150 zomerhuisjes (bungalows) aan ons dorp vast te plakken. Op grond, dat nu nog weiland van een boer is. Een kloeke ondernemer komt met dit plan en het zij hem vergund. De politiek in onze gemeente zeurt altijd eindeloos over losse stoeptegels en gedoofde lantaarnpalen en mag graag die moeilijke woorden gebruiken die door een adviesbureau in één of ander rapport zijn aangereikt. Maar nu laten die meisjes en jongens van de gemeenteraad het mooi afweten. 'Het dorp mag het zeggen', roepen ze om beurten. Daarmee wordt de beslissing min of meer in de hand van de horeca-lobby gelegd. Altijd gedacht dat zo'n gemeenteraad op basis van verschillende politieke visies aan de slag gaat met wikken, wegen en beslissen. Maar dat geldt dus uitsluitend voor stoeptegels en lantaarnpalen. Voor ietsje groter en meer tegengestelde belangen mogen wij het zeggen.
freek

Druk

...de Volkskrant, vandaag...

Flauw om Eveline Herfkens te kritiseren omdat ze ten onrechte 280 duizend dollar huursubsidie op haar bankrekening ontving. Ze vloog van hot naar her voor de arme kindertjes en had geen tijd voor dit soort wissewasjes. Ik heb ook wel eens van die dagen dat je niet oplet; dan glipt zo'n bedrag er gewoon tussendoor. Sorry hoor.

Metz leest de krant

Dagboek uit een wachtwijk (9) - kinderen gratis

Eén van de redenen om het hele welzijnswerk in mijn prachtwijk weg te halen bij de oude uitvoerder en via een aanbesteding te stallen bij een commerciële partij, was het ongerijmde tariefbeleid van de oude uitvoerder bij kinderclubjes. Jazzballet, theater, sieraden maken, taekwondo, ik heb het over dat soort clubjes voor buurtkinderen, bedoeld voor ontwikkeling en ontmoeting, bij voorkeur te houden in vakantietijd en op woensdagmiddagen.
Hoe zat het namelijk met dat ongerijmde tariefbeleid? Het ene kind betaalde meer dan het andere terwijl de ouders even arm waren! Of nee, alle kinderen betaalden juist evenveel terwijl de een rijkere ouders had dan de ander! Alhoewel, nee, om precies te zijn was het zo dat het te goedkoop was voor de een en te duur voor de ander terwijl de overheid maar doorsubsidieerde! Nou ja, een zooitje dus waar de wethouder van af wilde.
Dat is gelukt. De firma Civic Zeeburg was de eerste vakantieweek van 2008 gesloten en organiseert vooralsnog geen activiteiten voor kinderen. Het is nu allemaal gratis en voor niks.

Metz in de buurt

zondagavond/maandagochtend

Een tijdje geleden nog was de zondagavond de overloop naar de werkweek. Na de uitzending van Studiosport, werd ik onrustig, pakte mijn agenda, nam het werk van de komende week door, verdween 's een tijdje naar mijn werkkamer, pakte mijn spullen bij elkaar en dan was het verder afwachten op de werkweek. Maandagochtend werd ik altijd vroeger wakker dan de rest van de week, maar dan had het werkritme al weer bezit van me genomen. Nu ik van Drees en het ABP trek, is die zondagavond anders geworden, gewoner. De wat nerveuze spanning voor de komende week is verdwenen; het is geen overgangsavond meer. Dat geeft rust en heimwee.
freek

Zinloos

Als ik het nieuwsbericht op de radio goed heb verstaan, kampen de Nederlandse scholieren gemiddeld met vier zinloze lesuren per week. Dat blijkt uit een groot onderzoek van Zembla.
Wauw, vier maar!
Wij moesten ons in de jaren zeventig door tientallen zinloze uren heen worstelen, van rijtjes Latijnse woorden via Franse les in een talenpracticum naar aardrijkskundeles zonder leraar in een bos op zaterdag. Of wil het nieuwsbericht ons vertellen dat het aantal zinloze schooluren gedecimeerd is?

Metz luistert radio

met rek

Onze nationale trots: it Fryske hynder (het Friese paard), staat er niet best op. Op een hengstenkeuring kwamen negentig Friese paardenmannen zich meldden en slechts zesendertig werden waardig bevonden om in de toekomst kwakjes te leveren. De rest werd afgevoerd wegens onvoldoende sperma of veterinaire bezwaren en zullen hun dagen slijten in tweedehands maneges. Wat er allemaal mis was? Ik citeer de krant: 'De jury koos vooral paarden met rek en lengte in het lichaam. Maar de lengte lost het grote probleem bij de Friese paarden, de stuwing vanuit de achterhand, niet op. Een ander punt van zorg is het hoge kruis van een aantal paarden...'

Daar ben je dan even stil van; ik ben in elk geval opgelucht dat ik nooit en niet voor een dergelijke jury hoef te verschijnen, want ik vertrouw mijn 'rek' niet en vooral 'mijn stuwing vanuit de achterhand' is niet al te best.
Bij 'een te hoog kruis' is het wat anders.
freek

Dagboek uit een wachtwijk (8) - de etalage en de werkplaats

Sinds nieuwjaarsdag voert Civic Zeeburg, winnaar van een heuse aanbesteding, het welzijnswerk in mijn prachtwijk uit. Hoe pakt dit nu uit in de praktijk? Beter, zou je zeggen, want anders hoef je de markt niet op met je hulpverlening en welzijnswerk. Dus roept iedereen: beter. En het moet gezegd: wie langs de winkel van Civic Zeeburg schuifelt, wordt aangenaam getroffen door een fraaie etalage, bommetjevol met civil society's, productiehuizen en zeeburgacademies.
Maar in de werkplaats is het stil. De speeltuinen zijn gesloten, het kinderwerk is vooralsnog geheel verdwenen en de schuldhulpverlening bestaat uit louter vacatures.

Metz in de buurt

leve de natuur 35

In onze krant staat breaking news: er zijn zo'n duizend ransuilen in onze provincie. U weet wel, dat is dat uiltje met die grappige pluimoortjes. Eerder genoemd duizendtal is men te weten gekomen door de 'roestplekken' van de ransuil op te sporen. Dat zijn plekken hoog in de bomen, waar de ransuil zich met soortgenoten verzamelt om er de winter door te brengen. Waarom dat trouwens roestplekken heten, mag joost weten: rust, roest, waarschijnlijk. Onze bevolking heeft massaal naar roestplekken gezocht en de aanmeldingen logen er niet om. Ook mijn vrouw ontdekte bij de ijsbaan van ons dorp een ransuil, hoog in een populier. Het zat er in z'n eentje. Op een roestplekje zullen we maar zeggen.
freek

Nat karton

Terwijl ik toch zeker weet dat het broodje tonijn dat ik vandaag bij een wegrestaurant van Total nuttigde, voor 100% uit nat karton was samengesteld.

Metz in het land

familieverhalen 1

Ik ben geboren in de winter van '42, mijn pake (grootvader) is in de zomer van hetzelfde jaar doodgegaan, dus we we hebben elkaar nooit aangeraakt. Wel heb ik mijn jongste zoon naar hem genoemd: Sjirk. Mijn pake brandde boegen van Friese Jachten (in een vorm buigen d.m.v. een turfvuur en lichaamskracht) op de werf van Eeltsjebaes in Joure. Eén keer per jaar ging hij met de baas naar Zaandam om hout in te kopen. Met de Lemmerboot over de Zuiderzee en dan op naar de Zaanstreek. Het hout lag in een vlothaven in het water. Beide mannen konden niet zwemmen, maar de baas gaf mijn pake de opdracht om onder de drijvende stammen door te duiken om de kwaliteit vast te stellen. Mijn pake ging dan in de lange onderbroek te water en terwijl hij zich aan de onderkant van de stammen vasthield inspecteerde hij het hout. Het verhaal gaat, dat hij een keer boven water kwam en na op adem te zijn gekomen de volgende woorden sprak: 'deakistenhout baes' (doodkistenhout). De koop ketste af.
freek

Goedemorgen de mantelzorger (53) - ziekenhuisknop

Over twaalf dagen is het precies een jaar geleden dat de firma Onrust & Alliantie de operatie portiekdeur verplaatsen startte. Vandaag zijn de werkzaamheden afgerond. Een elektronische deuropener met ziekenhuisknop maakt het nu voor de buurvrouwen mogelijk op eigen kracht hun huis te betreden of te verlaten. Acht weken zou de operatie duren. Het zijn er vijftig geworden maar dan heb je ook wat. Ik ben vanmiddag direct met de portiekdeur gaan spelen en heb hem al zeventien keer, klik-zoem-klak, met de knop geopend. Nu moet ik eten maar daarna ga ik snel weer naar beneden.

Metz de mantelzorger

spannende dagen

Het zijn weer spannende dagen voor mijn voetbalcluppie. Afonso Alves mag voorlopig in Brazilíë blijven, omdat men niet weet, wat men met hem moet op dit moment. Gertjan Verbeek hoeft na de zomer niet meer terug te komen vanwege zijn goede prestaties en er is nog steeds geen voorzitter, sinds de vorige plotseling wegbleef om nooit meer z'n gezicht hier te laten zien. Sinds ik via m'n maat G. de toegang heb tot het 'spelershome', de mixzone voor spelers, patsers en ander volk en daar bivakkeer voor en na een wedstrijd, kom ik de hoofdrolspelers in deze ontwikkelingen regelmatig tegen. De mores hier is, dat je net doet of het heel gewoon is dat je b.v. naast Afonso Alves staat die Brazilië mobiel aan de lijn heeft; dat je langs die spelersmakelaar kijkt, met die foute jas en dito haar, die probeert aan te pappen met een speler. Dat je doet alsof de trainer niet bestaat, die een tafeltje verderop voor zich uit zit te kijken. Tenminste, ik heb moeite met 'gewoon' doen, ik kijk maar een beetje neutraal. Maar nu bespeur ik bij mezelf een drang om op Gertjan Verbeek toe te stappen en te zeggen: 'Mijnheer Verbeek, u kent mij niet, maar ik vind het een schande dat u niet duidelijk wordt gemaakt waarom uw contract niet verlengd wordt. Dat heeft u verdiend na jaren trouwe dienst als trainer en assistent. Het is onsmakelijk dat u wordt afgeserveerd met de zalvende managementopmerking dat u niet past in de toekomstvisie van de club, terwijl men daar aan toevoegt dat men op die visie niet verder wil ingaan.'
Misschien zeg ik dat wel tegen u, mijnheer Verbeek, voor we aftrappen tegen AZ.
freek

freek

Paldes

...de president spreekt...

Eerder al berichtte ik over de jaarwende in Riga. Opvallend onderdeel van het avondvullend programma op het centrale plein (de Balten dansten op een soort Letse top-2000 die een dikkige deejay had samengesteld; je ziet op Sjaaks foto nog net z'n koppie) was een toespraak van de president. Om 23.40 uur verscheen hij plots op de videowall, de deejay kroop onder zijn mengpaneel, en twintig minuten lang weidde het staatshoofd van de nog jonge republiek uit over de geneugten van een autonoom en democratisch Letland. Tenminste, dat neem ik aan, want oudere echtparen knikten instemmend en jongeren zaten het wat braaf en ongemakkelijk uit. Ongeveer zoals wij vroeger in de kerk wiebelend het einde van de mis afwachtten. Heb je eindelijk je felbegeerde eigen president, begint die man toespraken te houden van heb-ik-jou-daar over 'respect' - dat woord viel regelmatig - en 'paldes', wat dankzij betekent. Je kan hem moeilijk wegsturen of uitfluiten, dat hebben je ouders en voorouders al eeuwenlang geprobeerd met de Zweden, de Duitsers en de Russen die in jouw land ongevraagd de lakens uitdeelden.
Misschien zit er een lesje in. Een lesje voor onszelf, met dat altijd meningvolle toontje. Niet dat Balkenende op de Dam op oudejaarsavond de tijd moet volpraten tot het nieuwe jaar begint - er zijn grenzen - maar gewoon, uh, ietsje meer... uh... paldes.

Metz op vakantie

leve de natuur 34

Op een weiland bij de Janesloot waren brandganzen neergestreken, zo'n één- à tweeduizend stuks; met de losse pols geteld. Het hele weiland was in elk geval een schuifelende massa van ganzenlijven. Uit de lucht kwamen nog kleine groepjes ganzen vallen, die daarna voorzichtig landden en zich gezellig bij de menigte voegden. Ganzen zijn monogaam en blijven hun hele leven als paartje bestaan, tenzij de dood hen scheidt. Dat vind ik een hele kunst met zoveel aantrekkelijke vrouwtjes en mannetjes op een kluitje.
freek

Vuurwerk

Of het nu kwam door Freek zijn kouderillingenverhaal over oudejaarsnacht, of door mijn recente ervaringen bij de jaarwende in Letland, feit is dat ik direct enthousiast was van het idee van een Rotterdams gemeenteraadslid om het afsteken van vuurwerk door burgers totaal te verbieden. In Letland (maar ook in Portugal en Finland, de een wat te koud en de ander wat te warm maar beide aantrekkelijk) mag het al langer niet. Toen op het centrale plein de klok twaalf uur had geslagen ontstak de gemeentesecretaris van Riga in het naastgelegen park hoogst persoonlijk een tien minuten durende, spetterende vuurwerkshow. Tot ieders tevredenheid. Geen Let die taande naar een eigen matje.

Metz op vakantie

stapelen 20

Business as usual in de ecokathedraal. Siebe stapelt onverstoorbaar verder aan zijn toren. Ik doe wat kleine klusjes: veeg zand tussen de stenen van mijn weggetje, help Johan met het verzamelen van stenen voor een scheidingsmuurtje. Dit is het ware ritme van de ecokathedraal: we werken gestaag in tijd en ruimte. Er gebeurt eigenlijk niks, maar op den duur toch wel. Zo'n werkdag is een onderdeeltje van de eeuwigheid.
freek

Aan de hand

Wat is er toch aan de hand met de radio? Vanmiddag zei een radiomevrouw dat het er binnenkort anders uit ziet op de Ouderzijds Voorburgwal. En eerder vandaag vertelde een andere radiomevrouw dat Jan Wolkers en Godfried Bomans ooit samen een week hebben doorgebracht op een onbewoond eiland. Men kwaakt en kwettert maar een eind mis daar in Hilversum. Neem nou gisteren. In het sportprogramma 'Langs de lijn' werd een meneer van het tijdschrift VT-wonen ondervraagd door Tom van 't Hek, de man die er een sport van maakt nóg schorrer te praten dan Henk Terlingen deed in zijn laatste maanden.
"Wat wil de woonconsument in 2008?" kuchte Van 't Hek. Woonconsument, dat woord alleen al is voor mij genoeg reden om heel 2008 alle woonboulevards, woonbladen en woonprogramma's te boycotten. Ze vragen er gewoon om.
"Wonen is hot", zei de meneer van het woonblad, "wonen is echt aan de hand".
"En op welke onderdelen speciaal?", roggelde Van 't Hek verder. Als er even niet gevoetbald wordt staan die sportmeneren direct droog.
"Keramiek is heel erg aan de hand".

Metz luistert radio

Teroele

In 'Leve de natuur 33' had ik het over Teroele. Dat is een buurtschap langs de zuidoever van de Koevorde en bestaat bijna uitsluitend uit stelp -en kophalsrompboerderijen. Een welvarend boerenstreekje. Het is de plaats waar de voorouders van één van onze Friese socialistische helden vandaan komen. De man die in 1918 de revolutie aankondigde ,die niet doorging en waarvan ik een kleine bronzen plaquette, een klusje van 's Rijks stempelsnijder J.C.Wienecke uit 1926, heb staan op mijn bureau; het is een erfstukje van mijn tante G. Ook de man die de onrustige echtgenoot was van Sjoukje Bokma de Boer (Nienke van Hichtum), schrijfster van Afke's Tiental en de man die strijdbare, maar ook poëtische Friese gedichten schreef: mr. Pieter Jelles Troelstra.
freek

leve de natuur 33

Als ik tussen, pak'm beet, Teroele en Dijken, onder de hemel loop, zie en hoor ik in deze tijd wel's de Zwarte Ruiter. Dat is geen botersmokkelaar uit de jaren vijftig , maar een steltloper die broedt in noord Scandinavië en Rusland en waarvan enkele exemplaren op hun herfsttrek naar het Middellandse-Zee gebied, hier blijven plakken. Het is een doodgewone steltloper met rode poten, maar het geluid is verrassend. Hier hoor je 's winters alleen krijsen (meeuwen), krassen (kraaien) en schetteren van eksters; de rest van de overblijvers doet er meestal het zwijgen toe, druk als ze zijn om het schaarse voedsel te pakken te krijgen. Maar de Zwarte Ruiter fluit als een bouwvakker: 'tsjoe-iet'. Dat doet hij vliegend, hoog in de lucht. Het geluid doet voorzichtig aan het voorjaar denken, zo verwachtingsvol klinkt het, zo helder.
freek

Oude foto

...Het Parool, 29 december 2007...

Ik zag bovenstaande foto en wist direct: dit beeld ken ik. Waarop een graaftocht volgde door oude dozen, plastic zakken, insteekmappen en plakboeken en verdomd, ik vond 'm. Onderstaande foto is gemaakt op 3 september 1997. En wel door Joost (of was het Maarten?), net voordat Rudy Giuliani mij uitgebreid de hand schudde. Fred Teeven - de polderversie van crimefighter Rudy - zal jaloers zijn.

...Brooklyn, 3 september 1997...

Er zijn verschillen tussen beide foto's. Wij stonden destijds als handjevol blanken tussen een duizendkoppig pikkiezwart publiek in Brooklyn (het was de tijd van de campagne voor zijn herverkiezing als burgemeester van New York) en je zag de oortjesmannen Rudy naar ons toe duwen: "Dáár, een paar blanken. Nu handje geven!"
Rudy was op zijn top.
De Rudy Giuliani van 2007 ligt uit de markt. Zijn overhemd is nog hetzelfde maar hij is wel twee vrouwen verder. In Salem is hij alleen. Gelukkig staat zijn nicht langs de route.

Metz leest de krant

PS. Rudy Giuliani heeft de naam de criminaliteit in New York te hebben gehalveerd. Da's niet waar, zo bleek later uit onderzoek. De scherpe daling van de criminaliteit tijdens zijn bewind (-57%), kan bijna geheel verklaard worden door de legalisatie van abortus bij kansloze tienermeisjes, vijftien jaar eerder. Zo simpel is het soms.

lDjoeke 12

We hebben er een logee bij; ze heet Sally, is een Amsterdamse, brutaal als de beul en van huis uit een Border Terrier. Als ik met haar loop stuitert ze heen en weer van enthousiasme, probeert elke hond die ze tegen komt te intimideren en is toch maar een kwart van het gewicht van onze wetterhoun Djoeke die er wat sullig bijloopt, nu Sally de maat der dingen is.
Illustratief voor Sally is het volgende: toen Sally weer 's in onze contreien was, ging ze lopen met haar bazin, mijn zwaagster. Plotseling schoot ze voorwaarts het weiland in, een haas kwam uit de dekking en rende voor Sally uit. Haar bazin keek ontzet naar het tafereel en raakte nog meer in de war, toen de haas na een laatste sprong over een slootje, neerviel en bleef liggen. Bazin er naar toe; Sally kwispelend drentelend rond haar prooi, die inderdaad morsdood was. De haas was zich letterlijk doodgeschrokken.
freek

Dierbare vriend

...Elsevier, 29 december 2007...

Onder twee voorwaarden houdt Jeroen Krabbé van mensen. Ze moeten bekend zijn (1) en bijna dood (2). Wanneer aan deze voorwaarden is voldaan, kan Jeroen als vriend van optreden in terugblikprogramma's en dito artikelen. Albert Mol ging dood, Fons Rademakers blies zijn laatste adem uit, en wie zat telkens eerste rang?
Juist.
Ook bij Joop van den Ende wil Jeroen Krabbé als beste vriend de geschiedenisboeken in gaan. "Dieper in mijn hart dan Joop kan een vriend niet zitten". Is niet leuk voor Albert en Fons, zo'n opmerking. Maar goed, voorlopig heeft Jeroen een ander problemen aan zijn hoofd dan gemiep van Albert en Fons: een levende Joop van den Ende. Geen nood. Jeroen Krabbé fantaseert graag vooruit hoe hij Joop straks achteraf gaat beoordelen.

...Elsevier, idem...

En nu maar wachten wie het eerste gaat.

Metz leest een weekblad

buitenlander

Mijn radio zegt dat RTL-Nieuws beweert dat de secretaris van de beweging van Geert Wilders een Zweed is. Zo'n bericht vraagt om een onmiddellijke reactie vanuit het gedachtengoed en met het vocabulaire van Geert.:

Het is toch belachelijk dat buitenlanders onze banen inpikken. Ze zijn knettergek in Den Haag, dat ze dat niet zien. De mensen in het land zien dat beter dan al die hotemetoten onder de Haagse kaasstolp. Die mensen in het land zijn niet zo onnozel en naïef. Wil je hier wonen en werken dan ben je solidair met Nederland en word je Nederlander, anders kan je vertrekken. Een regelrechte schande is het, dat hier nog niks aan gedaan is!!'

Geert, jongen, doe er je voordeel mee!

freek

leve de natuur 32

Een harde noordwester blaast door de staalblauwe lucht. Ik sta op een steiger aan lagerwal bij het meer. De watervogels hebben de hogerwal opgezocht; die hebben geen zin aan een hele dag onrustig deinen. Djoeke de hond gaat strak staan en fixeert zich op een plek in het riet. Dan zie ik het ook: een Roerdomp. Hij staat daar vlak bij de steiger roestbruin te wezen in de lage zon. We zijn hem gepasseerd en nu moeten we op onze terugweg weer langs hem heen. Als we dat doen fladdert hij paniekerig met de vleugels om voldoende wiekslag te krijgen en vliegt dan door het riet de ruimte in en verdwijnt. Dat doet er niet meer toe: ik heb een Roerdomp gezien, voor het eerst van mijn leven.
freek

leve de natuur 31

Ik hoorde en zag de Grote Bonte Specht en hij deed eigenaardig. In plaats van een snelle heldere roffel, gaf hij met zijn snavel één tok op de tak waar hij op zat en dan wroette hij verder als een tandarts die een wortelkanaal zit schoon te raggen.. Johan kwam er bij staan te kijken. 'Misschien is het een jonge vogel en moet hij het nog leren', sprak Johan. Daar kon hij wel 's gelijk in hebben.
freek

stapelen 19

Ondanks de feestdagen stapelen we vrolijk verder. Siebe verstevigt de voet van de toegangstoren in wording. Het wordt een mastodont van een toren, maar Siebe heeft wel vaker dergelijke klussen onder zijn hoede gehad. Johan verhardt de staatsietrap met kleine steentjes; er gaan straks een paar kruiwagens zand overheen, dat door de komende regens inspoelt en het plaveisel ligt voor een eeuwigheid. Ik, tenslotte, leg als een archeoloog een oude klinkerbestrating bloot, gelegd in de beginjaren van de kathedraal, die onderdeel zal worden voor een nieuwe route door de ecokathedraal.
freek http://www.ecokathedraal.nl/