Mijn plattelandscluppie moest tegen de mastodont van het mondaine voetbal spelen: AC Milan. Dat vonden we hier een hele belevenis. De jongens van Milan wisten ook niet wat hen overkwam: een daverend applaus van tienduizend kijkers klaterde hen tegemoet toen ze een traininkje op ons hoofdveld kwamen afwerken en onze Seedorf kreeg er nog een applausje van ons bovenop. De arrogante helden ontdooiden bij zoveel naïeve sympathie en gingen zelfs hun trainingsjasjes weggeven en op de foto met Downkindertjes. Seedorf, die meestal iets anders hoort als hij het veld op komt, kreeg er maar niet genoeg en bleef maar dralen voor de spelersbus.
Eigenlijk vond ik het wel een mooi gezicht.
freek
27 oktober 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten