Het is me wat zo'n reünie met oude klasgenoten. Het gaat je niet in je koude kleren zitten. De jongens en meisjes zijn veertig jaar ouder geworden. Lijnen zijn aangezet, ribbels verschenen en toch zie je door dit woud van aftakeling de jongen die je maat was, het meisje dat je droomde.
We zaten in een kring en vertelden elkaar de oude verhalen en zongen de liedjes van weleer. Dat deden we ongegeneerd en uit volle borst. En tenslotte gingen de voetjes van de vloer en pakten we elkaar beet.
freek
16 oktober 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten