stapelen 56

Voor het eerst ben ik alleen aan het werk in de ecokathedraal; de maten zijn geblesseerd, op vakantie, of hebben familiaire plichten. De werkdag begint met een half uur schuilen in het atelier van onze meester, dat midden in de ecokathedraal staat. Daarna ga ik trottoirbanden al kantelend naar een verzamelplek brengen en gebroken klinker storten in een dalletje dat gevuld moet worden. Dit doe ik de hele ochtend. De rug kraakt, maar de geest wordt ruim. Tussentijds sta ik nog een watermeteropnemer te woord, die voor de ecokathedraal een aansluitpunt in de zakcomputer heeft. We nemen beide aan dat, als er een aansluiting indertijd is aangelegd, deze hoogst waarschijnlijk nu onder een gestapeld bouwerk zit en voor de eeuwigheid ingesloten. De meteropnemer zou dit gegeven met zijn superieuren opnemen. Verder kwam de voorzitter van de Stichting Tijd nog langs, de club die het gedachtengoed van onze meester doorgeeft en ontwikkelt. Hij wilde van mij iets met Tijd en Politiek. Ik zei dat het enige wat ik over dit thema kon bedenken is dat de Politiek meestal vierjaarlijkse sprongen maakt naar een volgend verkiezingsprogramma en een andere coalitie en dat de meeste ontwikkelingen veel meer tijd kosten. Zo zal de 'wachtwijk van Metz' na enige jaren tegenvallend Vogelaarsbeleid ongetwijfeld weer een nieuw politiek initiatief op zich af zien komen; weer met doelstellingen, opbrengstverwachtingen of targets.
Politiek is kortademig.

freek