Djoeke 35

Alhoewel de deskundologen hebben geprofeteerd dat Djoeke al in de eeuwige rietlanden had moeten zijn, treuzelt ze nog steed in dit ondermaanse. Ik maak de trage wandelingetjes, die niet meer zijn dan een rondje om de kerk. We trekken er dus niet meer op uit en beleven geen spannende ontmoetingen meer met ander klein dierengrut.
Het is raar, maar ik wen aan deze terminale patient, die nauwelijks nog van haar plaats komt. Ik sukkel met haar mee,alsof ik nooit anders heb gedaan.
Alleen, ik word nu wel elke nacht wakker en luister of ik haar aan de deur hoor krabben, want misschien heeft ze dan pijn, of wil ze het opgeven.

freek