Djoeke 33

Ik droomde dat ik langzaam leefde...
langzamer dan de oudste steen.
Het was verschrikkelijk: om mij heen
schoot alles op, schokte of beefde,
wat stil lijkt... .


Ik loop met Djoeke kleine eindjes in het bos; kan ze in alle rust wat snuffelen en hurken. Ik loop steeds hetzelfde stukje bospad en zie paddenstoelen die gisteren nog omgeschonden pronkten langs de kant van het bospad, vandaag al aangeknaagd, verlept en verrot hun kop laten hangen. Het gaat snel met die bosvruchtjes en daarom citeerde ik hardop voor mezelf bovenstaande regels uit een gedicht van Vasalis.


freek