Jan Peters was de kortgedingrechter die directeur Kesler van de KNVB zijn werkelijke aard ontfutselde, toen hij uitsprak dat agenten actie mochten voeren tijdens belangrijke voetbalwedstrijden. Die Kesler ontstak daarna in woede, dacht na, schreef een paar mooie oneliners op en belegde een persconferentie. 'Het is Jan Peters weer gelukt', dacht ik met voldoening. Vroeger maakte ik een klein tijdje muziek met hem; hij was aankomend trommelslager en ik beginnend saxofonist. Hij kon, zelf na enige oefening, nog geen vier in de maat slaan dus sloeg hij de trommel met gedoogsteun, omdat het toch maar alleen voor de verkiezingen was. Later vormde ik met hem de kop van een politieke partij in de Raad van Loenen aan de Vecht. De meeste raadsleden moesten het hebben van incoherente, emotionele toespraken en standpuntbepalingen, die bol stonden van vooroordelen en dropen van enge belangenbehartiging. Jan fileerde dan die standpunten door zijn lancet in alle inconsequenties te zetten en daarmee door te gaan totdat onze tegenstrevers, die eerst in verontwaardigde woede ontstaken, zelf de stupiditeit van hun gedachtengang inzagen. 'Het is Jan weer gelukt', dacht ik toen Kesler het schuim van zijn mond veegde en aan de hele natie liet zien dat hij een patjepeër is. Nu moet onze KNVB'r dat alleen nog even publiekelijk erkennen.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten