Mijn mijmerende gedachten kwamen op een gegeven ogenblik bij mijn dode moeder terecht en ik vond weer een verloren voorwerp. Vroeger gingen we wel's met het gezin naar de natuur. Als mijn vader dan een tafellaken had uitgespreid in een zandverstuiving en de hele familie moeizaam zat, sprak mijn moeder altijd de woorden: 'In daalders plakje, (een daalders plekje)' In haar jeugd was een plaats van een daalder in theater of reizende bioscoop slechts voorbehouden aan de de dorpse elite van dokter en notaris en hier tussen de grove dennen was het voor ons. Een daalders plekje, ik heb het weer gevonden.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten