Over de weilanden komt vanaf Tjerkgaast een doffe knal aanrollen. Ik wist het meteen: dit was geen vuurwerk uit de Volksrepubliek China, maar dit was carbidschieten. Ik heb dit woord al minstens veertig jaar niet gebruikt: carbidschieten. Als jongen gebruikte ik het wel.
'Ga je mee carbidschieten...' We gingen dan eerst naar de groenteboer voor een leeg augurkenblik met deksel; dan naar de smederij van Wassenaar voor een paar brokken carbid, een donkergrijze materie; sloegen met een grote spijker een gat in de bodem van het augurkenblik, stukje carbid erin; één van ons met de piemel erboven, beetje druppelen, afknijpen en deksel op het blik. Het stuk carbid ging nu bruisen en gassen. Blik nu op de zijkant op de grond leggen; een voet er op en een lucifer bij het gat en met een knal vloog het deksel er af. Wij jongens van het dorp deden dit dus met conservenblikken, de boerenjongens van de streek gebruikten grote melkbussen. Die donder kon je in half Friesland horen. Zoals daar onder Tjerkgaast toen ik carbidschieten terugvond.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten