oertijd

Om bij het voetballen te komen moet ik vaak door de onderwereld van wellevendheid en stuit op oeroude fenomenen, die een stammenstrijd rechtvaardigen. Op mijn weg ligt namelijk een café waarin en waarbij traditioneel de supporters van de tegenpartij zich verzamelen. Zo ook gisteren. Ik had even tijd nodig om door die kluwen te geraken en kwam in de buurt van een jongetje van, pak 'm beet, zestien, zeventien jaar, die druk in z'n mobiel sprak: '...dan kom ik morgen even langs, dan zien we wel verder, want, wacht even...'. De jongen brak het gesprek af, zoog zijn borstkast vol met verse lucht en brulde een lied met één repeterende regel: 'Daar moet een piemel in...'. Het groepje supporters werd gepasseerd door een jonge meid op een fiets, die overstoorbaar doorreed. Het jongetje hervatte na deze krachtige explosie zijn gesprek in zijn mobiel.
freek