Ik sta aan de noordelijke oever van de Brekken en kijk uit op de zuidelijke oever, waar de schoorsteen van het stoomgemaal Tacozijl zichtbaar is. Als onze boezem te hoog is, zoals nu, kunnen de elektrieke gemalen de zaak niet klaren en wordt Tacozijl ingeschakeld. De ketels onder stoom, de oliespuit bij de zuigerstangen en langzaam maar onbedaarlijk begint Tacozijl te stampen. 'Hij gooit er in een etmaal het hele Snekermeer uit', sprak de Tacozijlster machinist trots en teder.
Ik bedoel maar.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten