Djoeke 14

Djoeke de hond bracht mij bij een meeuw, die achter een wilgenstruik wat uit de felle wind zat. Toen Djoeke voorzichtig aan hem rook, kantelde de meeuw een beetje op zijn zij. Hij probeerde krachteloos weer overeind te komen, maar dat lukte hem niet. Hij was er niet best aan toe. Ik zette hem voorzichtig weer op z'n buik; hij zakte door zijn pootjes en zijn anders felle ogen waren al dof. Daarom maakte ik een richeltje droog gras om hem heen, zodat hij niet meer kantelde en vertrok, want doodgaan doe je alleen. Je hebt soms een steuntje nodig.
freek