...Het Parool, vrijdag 15 februari...De heftigheid van de reacties op het feit dat een nepagent van de gemeente Amsterdam vanwege zijn geloof de hand van een vrouw niet schudt, zonder dat de burgemeester hem op staande voet ontslaat, kent maar één gelijke: het op hoge toon ontkennen van diefstal door een doorsnee Marokkaans boefje wanneer hij met de buit in zijn handen wordt betrapt door een echte agent. Jezelf opschroeven tot grote woede om niks. Daar zijn beide partijen erg goed in.
Trouwens, sinds wanneer hoort het schudden van handen tot de "basale omgangsvormen" in Nederland? Als ik de camping in Frankrijk oprij, ja, dan geef ik heel basaal Jean-Claude, Momo, Jean-Marie, Fanfan en hoe al die extreemrechtse nationalisten uit de buurt van Orange verder mogen heten, een hand. En kus hun moeders en vrouwen. Maar in het Hollandse dorp waar ik vandaan kom, is bij ontmoeting op straat, in de sportkantine of het café, het roepen van 'hoi' de "elementaire manier van respect betuigen". Akkoord, kussen en handje geven, daar is niks mis mee, maar er is zoveel meer.
En zoveel anders.
En zonder zoveel problemen.
Als je die geëxalteerde reacties, die reflexen van sensatiebakkerij, die zucht naar slachtofferschap maar achterwege laat. Zoals Cohen dat doet.
Trots Op Cohen, bestaat die partij al?
www.toc.nl. Gauw vastleggen die site.
Metz leest de krant
1 opmerking:
Ik ben het weer heel erg met je eens. Wat een flauwekul, al dat gedoe om handen geven. Ik geef bijna nooit iemand een hand.
Een reactie posten