...Het Parool, zaterdag 9 februari...Het is niet zo moeilijk om als politicus aandacht te krijgen. Je moet op een handig moment een gepeperde uitspraak doen waar burgers van achter de gesloten Vinex-gordijnen lekker van kunnen rillen. Instemmend rillen of afkeurend rillen, dat doet even niet ter zake. Als er maar angst in het spel is. Kinderlokkers, marsmannetjes, criminelen, einde van onze wereld, dat soort werk. Geert Wilders weet precies hoe het moet. De Amsterdamse voorzitter van stadsdeel Slotervaart Achmed Marcouch kan er ook wat van.
Het is niet zo moeilijk om - eenmaal verslaafd aan camera en journalist - deze staat van aandacht op te rekken. Dat gaat vanzelf, zo zal ook Achmed Marcouch hebben gemerkt. Je telefoonnummer staat in het adressenboekje van het journaille met als kanttekening: Marokkaanse politicus, rellen, criminaliteit, aanpakken, harde quotes. En omdat journalisten ook maar mensen zijn, vallen zij uit gemakzucht graag terug op routine. Iets met Marokkanen en rellen? Bel Marcouch!
De moeilijkheden beginnen als de chef van de nieuwsredactie tegen de verslaggever zegt: "Jansen, ik verwacht nieuws! Je gaat maar eens op pad in plaats van weer die Marcouch te bellen. Dat verhaal ken ik nu wel."
Nu heeft Jansen een probleem. Er staat geen ander telefoonnummer bij de steekwoorden rellen, Marokkanen, politicus. Maar ook Marcouch heeft een probleem: straks gaan ze zijn deur voorbij! Zonder een woord te wisselen weten Jansen en Marcouch wat te doen. Marcouch moet er een schepje bovenop doen. Dan kan Jansen zijn chef tevreden stellen.
Echt moeilijk wordt het als het niet meer gekker kan. Criminelen over de grens zetten in plaats van voor de rechter brengen, dat klinkt menig burger niet zo gek in de oren. En zolang je maar weigert te kijken naar de kwaliteiten en mogelijkheden van de rechtsstaat, kun je je schouders ophalen. Maar wat wordt Marcouch' volgende zet, wanneer de aandacht verflauwt?
Kan hij Wilders nog overtroeven?
Metz leest de krant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten