Leegland 6

En weer is ons land leger, kaler, vlakker dan ooit. De jagende sneeuwregen uit het zuidoosten  heeft het doods en verlaten gemaakt. Kan in een beboste omgeving de sneeuw nog wel eens voor een gezellige kerstkaart zorgen met in het bos verscholen dat gezellige kleine puntdakhuisje met kringelende rook, en waarbij gezellig geel licht door de ruitjes spat, hier accentueert de sneeuw de vlakheid van ons bestaan en de nevelige verten van onze toekomst.
Ik kwam tot deze sombere overpeinzing toen ik gisteravond om tien uur, met Bijke op de pôle bij ons meer stond. De sneeuw op de weilanden zorgde voor een spookachtig omgevingslicht en een verstoorde reiger vloog krijsend op uit de rietkraag en scheerde als een onheilspellende zwarte schim weg, het duister in.
De Buorren was een donker bastion in de nevel verderop, gordijnen dicht om de boze buitenwereld, buiten te houden.
Huiverend liep ik terug naar huis en kwam door de glijpartij op mijn stoepje weer tot bezinning, omdat Bijke trouw wachtte en zijn liggende baas likjes in het gezicht gaf.

freek