Soms ontroeren mij verhalen, die niet ontroerend zijn.
Zo ook het verhaal op onze lokale nieuwssite 'Marrenneis', waar een natuurman, zo nu en dan een observatie plaatst. Hij behandelde onlangs de vraag over de merel die zijn eigen spiegelbeeld voortdurend aanvalt. Bewaking van het territorium tegen een vreemde indringer, was het antwoord en dat antwoord wist ik wel. Maar in een bijzin vertelde onze lokale nauurvorser dat de merel verwant is aan het roodborstje en dan die vogel niet tegen het raam tikt omdat hij er in wil, maar om een rivaal van het lijf te houden. Het roodborstmannetje is een driftkikker!
Decennia lang heb ik het humane beeld van het bibberende roodborstje dat beschutting zoekt gekoesterd; als kind had ik zielsmedelijden met het vogeltje. Het stond op de ladder van zieligheid net onder het zigeunermeisje dat huilend op een steen zat.
En nu weet ik dat dit tikkende vogeltje gewoon een viriel mannetje is die andere prijsneukers buitengaats probeert te houden.
Ik moest even slikken.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten