De werkgever en de werknemer in mij slagen er niet in tot een eenduidig standpunt over de ontslagvergoeding te komen. De werknemer, lid van de PvdA en fervent tegenstander van graaien en marktwerking, vindt dat je werkgevers niet kan vertrouwen. Voor je het weet zit iedereen weer 24 uur per etmaal op stukloon. De postsector, met Sandd en Select Mail voorop, laat zien dat de beschaving zo maar honderd jaar achteruit wordt geworpen als de geldwolven de ruimte krijgen.
Zo, dat is eruit.
Maar de werkgever in mij snapt niet dat een arbeidscontract voor onbepaalde tijd wél zonder opgave van reden kan worden opgezegd door de werknemer, maar niet door de werkgever. Raar contract. Bijzonder is ook dat die contracten suggereren dat er twee gelijkwaardige partijen zijn (diensten worden geruild voor geld), terwijl iedereen weet dat op de achtergrond de wet stiekem zegt dat het eigenlijk een eenzijdig contract is.
Metz in twijfel
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten