platteland genoegens

De kermis in ons dorp ging zaterdag de laatste dag in en dat hebben we geweten. Buurman caféhouder installeerde de tap buiten, maakte een klein podium in onze smalle dorpsstraat, zette er enorme speakers op en liet een overspannen jongen zijn gang gaan met het aan elkaar lullen van platen. Deze jongeman gebruikte de gevels van het straatje handig als klankkast en vanaf dat moment konden mijn vrouw en ik geen woord meer met elkaar wisselen. Naar bed gaan was er ook niet bij want de tandpastabeker op het glazen planchet boven de wastafel rinkelde vrolijk met de muziek mee. Omdat buurman-caféhouder zijn kroeg dus naar buiten had verplaatst, dachten zijn bezoekers dat mijn gevel een pisbak was. Toen om kwart voor twee (buurman had vergunning tot twaalf uur) de muziek eindigde en we die avond vier keer een lied over Maxima hadden gehoord met daarin de onsterfelijke strofe: 'Maxima is net als boerenkool, daar moet de vorst overheen', gingen we slapen. Een beetje onrustig, dat wel.