Evenknie van Rita en misschien wel beter. Wiegel op het toneel is echt genieten. Wellicht iets te vet aangezet, maar toch. Dat postuur, die markante kop met dat prachtige sluike witte Head en Shoulders-haar, die vorsende blik de zaal in, die bedachtzame hand naar de bril, de afgewogen pauzes tussen de zinnen, het toewerken naar een apotheose. Alles klopte. Het was alleen jammer dat hij zo weinig applaus kreeg. Schande!
freek voor schone kunsten.
16 september 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten