Ik heb de sleutel van het bejaardenwoninkje van wijlen mijn vader ingeleverd. Voor dat ik dat deed, heb ik nog één keer rondgekeken in zijn onttakelde kamer. Die is helemaal gestript tot en met de vloerbedekking. Wat nog van mijn vader restte, waren de drieenzeventig schroefgaatjes met plug in de verschillende muren; voor een lampje hier, een rekje daar, een schilderijtje verderop. Aan de hand van die gaatjes kan ik nu nog zijn kamer reconstrueren. Maar daar gaat straks een fris behangetje overheen en vervaagt die herinnering.
freek voor archeologie
30 september 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten