...Sumatraplantsoen, Amsterdam Oost...De overheid heeft het beste met de burgers voor, zeker als ze in een probleemwijk wonen, en ziet ze graag met elkaar praten. Dat is goed voor de sociale cohesie. Meer ontmoeting, gedeelde waarden, maatjes voor elkaar; hoe meer van dat al, hoe beter het met de sociale cohesie gaat. Dat véél sociale cohesie per definitie leidt tot een buitengemeen onaangenaam woonklimaat in een wijk, laat ik nu maar even buiten beschouwing. Komt een andere keer aan de orde. Houdt u tegoed. Nu neem ik u even mee in een flash back. In 1990 werd ik als lokaal bestuurder aangesproken door bewoners en winkeliers aan de Kramatweg, vlak achter het Sumatraplantsoen. Zij klaagden steen en been over brutale jongeren. Die hadden een picknicktafel, eerder door de gemeente geplaatst in het plantsoen pal voor de woningen, tot hun stamkroeg verheven. Elke avond en nacht produceerden zij daar lawaai en afval in grote hoeveelheden. Tsja. Dat ding moest natuurlijk weg, op zijn minst een eind opschuiven en aldus geschiedde. Welke domoor dekt dan ook de tafel voor hangjongeren pal onder het slaapkamerraam van eerzame burgers?
Zeventien jaar later volg ik met open mond de gang van zaken op het Sumatraplantsoen zelf. Vlak voor de woningen boven een school, heeft het stadsdeel namelijk een picknicktafel neergezet. Leuk voor de mensen. Vooral de jonge mensen vinden het wel fijn: tot diep in de nacht muziek luisteren natuurlijk, troep maken en met luide stem slap ouwehoeren; allemaal zoals het hoort. "Wat zou moeten zorgen voor vooruitgang, zorgt ervoor dat ik plots het gevoel heb gekregen in een achterstandswijk te wonen", schrijft een mevrouw die boven de tafel woont. Toch heeft deze picknicktafel betere overlevingskansen dan zijn voorganger want dit is een tafel met een politieke missie: de buurttafel. Om elkaar te leren kennen.
Metz in de buurt
2 opmerkingen:
Een beetje durf in de Openbare Ruimte kan nooit kwaad. Zijn we te bang om nog iets te organiseren?
Natuurlijk overlast is verschrikkelijk, moet voorkomen worden waar mogelijk, en vooral de bron moet aangepakt.
Maar hoe zorg je ervoor dat je toch mooie initiatieven in een prachtbuurt kan blijven ontplooien?
Ik vind onze buurttafel op het Ceramplein prachtig, onze nieuwe hangjongeren (n.a.v. cameratoezicht en aanpak ergens anders) zitten er helemaal niet op, staan 10 meter verder te hangen, op het WO II monument. Moet die dan ook weg?
Nee joh, laten staan natuurlijk. En jongeren laten hangen bij tafels, zo hoort dat. En die mooie tafels niet pal onder het raam zetten maar op 25 meter afstand, zoals op het Ceramplein. Onder die praktische condities kan er nog heel veel moois worden georganiseerd.
Een reactie posten