Rabobank 2

Gisteren was de grote dag (zie rabobank 3-8-07). Gewapend met paspoort, autopapieren, verzekeringspolissen en een schrijven van de gemeente, toog ik naar Rabo-kantoor Joure.
Het gesprek over mijn hypotheek zou plaatsvinden. Half twee scherp zoefden de deuren van de bank na een welverdiende pauze weer elektronisch open. Ik kon naar binnen; afspraak ook half twee. De stroomlijn van de organisatie viel me ietsje tegen omdat ik nog twintig minuten moest wachten. Toen kwam een kwieke jongeman in donker kostuum met dun krijtstreepje op me af, stelde zich voor en sprak: 'De hele ochtend is rustig en dan heb je een afspraak en dan gaat de telefoon.' Ik ben dan te scheiterig om te zeggen 'had die telefoon dan laten rinkelen.' Maar goed, keurig kantoortje, jongeman steekt van wal: doelstelling van het gesprek, de hypotheek verlenging. Na drie minuten is de conclusie van hem helder (snelle jongens die bankmensen): gewoon doorgaan, (leeft Barry Stevens nog?) hetgeen ik al jaren doe. Ik heb geen papier uitgepakt, geen document overhandigd, geen inzage gegeven in mijn verzekeringsportefeuille. 'Wilt u nog bij ons bankrekeningnummerhouder worden', sprak de bankman nog terloops. Nee, dat wilde ik niet. 'Het is goed om elkaar 's te zien', zei hij toen maar. Dat was ik een beetje met hem eens.
freek voor bankzaken