29 augustus 2007

Rituelen

Het aardige van een dorp is, dat iedereen in in het gelid schiet als bekend wordt dat een dierbare van je is overleden. De buren komen je met een plechtig gezicht condoleren. De baas van het supermarktje veegt zijn handen af en doet hetzelfde met dezelfde formule: 'wel gecondoleerd met het verlies van..' . De jongen van de Klusmarkt zegt 'ach', als ik vertel dat mijn vader is overleden en dat ik nu maar de bestelling van het aanstaande verbouwinkje doe. Daarna recht hij zijn rug, steekt zijn hand uit en spreekt de inmiddels bekende formule. Als het nieuws zich meer verspreidt, spreken sommige mensen je op straat aan: 'wel gecondoleerd met het verlies van...'. Was mijn vader een ingezetene van mijn dorp geweest dan had de kerkklok om 12 uur geluid, ten teken dat een inwoner is overleden. Rituelen zijn bindmiddelen. Het doet weldadig aan.
freek voor samen.

1 opmerking:

Anoniem zei

Ik woon niet in het dorp, ik ken je niet, maar - als lezer van dit kleinschalig gebeuren - toch gecondoleerd. En wat een mooi vers heb je neergezet.
maria, dochter van een 89-jarige vader