Vazenpaartjes (2)

... tot haar middel achter het kunststof...

Het ene vazenpaartje omsingelt het andere paartje, dat mag ook. Als er maar geen alleengaande vazen op de bank staan. De symmetrie is bijzaak; eigen invulling van de bewoners. Hier is de prijs voor die symmetrie hoog: het vrouwtje van die halfhoge vazen staat tot haar middel achter het kunststof.

Metz in het land

Vazenpaartjes (1)

...zielepieten die ook mee willen doen...

Voorjaar 1996 hebben Libelle, Margriet, Viva, VT Wonen, Intratuin, Jan de Bouvier, Eigen Huis en Tuin en de hele verdere interieurmaffia bijeen in een besloten vergadering op de Huishoudbeurs, afgesproken dat in álle vensterbanken van Nederland vazenpaartjes zullen ontstaan. De alleengaande vaas werd de wacht aangezegd. Voortaan moeten vazen samen door het leven. En niet door elkaar, dat een bolle witte iets begint met een vierkante uitheemse vol pitriet, nee, altijd met één van je eigen soort. Tien jaar later zijn de afgesproken doelen gehaald. In tweederde (66,6%!) van de vensterbanken komen vazen alleen nog maar als paartje voor. Tellingen van het Nederlands Instituut voor Burgermanszaken geven zelf 71% aan.
Akkoord, er zijn nog bejaarden die de bloempotten kriskras naar grootte en kleur opstellen, maar vooral in de Vinex-wijken gaat het de goede kant op. Het ideale vazenpaartje, allebei hoog, slank, van onbewerkt metaal, met een lichtgroen varentje er bovenop, is nog niet gefotografeerd. Wel deze zielepieten die ook mee willen doen.

Metz in het land

Fysieke puntjes

Het Nederlandse elftal is in Zwitersland druk in training voor het WK voetbal. Maar wat doen ze daar nu precies? Philip Cocu tegen de verslaggever van RTL Nieuws: "We zijn bezig de fysieke puntjes op de i te zetten".

Metz luistert radio

Europa ligt om de hoek

Tot voor kort vroeg ik mij nog af: wat betekent Europa concreet voor mij? Opgehokte kippen? Verloren referenda? Goudse kaas op Mallorca? Maar nu weet ik het: cameratoezicht om de hoek. Dit project is mede mogelijk gemaakt door een bijdrage uit het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling. Het staat op elke straathoek opgebord met zes lettertypes en drie beeldmerken. Want ook anderen hebben met bijdragen mede mogelijk gemaakt. Dit project. Toch loop ik sinds dit bord er staat naar de andere supermarkt, buiten bereik van de Europese camera's. Delors, of hoe heet-ie tegenwoordig, kan me lekker niet zien! Ik heb niks gedaan, daar niet van, maar ik wil niet elke dag door de Europese Regionale Ontwikkeling heen lopen. Misschien loop ik daar wel in de weg.

Metz in Europa

Goedemorgen de mantelzorger (1)

....hoor eens hoe de brievenbus kleppert...

Buurvrouw De Vries uit Amsterdam (oud, alleen, slechtziend, met reumatische artritis, één borst afgezet, chronische diarree, voorzien van hulphond, scootmobiel, traplift, verhoogd bed, thuiszorg, AOW en een zeer sociaal maar soms ook moeilijk karakter) hoeft voor haar hulphond geen hondenbelasting te betalen. Ze is daarvan vrijgesteld omdat ze arm en lichamelijk gebrekkig is. Dat scheelt € 93 per jaar en dat is mooi. Maar de hond wil ook wel eens hollen en zwemmen in de vijver van het park. Gelukkig is daar mantelzorger Wally, de Chileense overbuurman. Deze gewezen zeeman loopt dagelijks een rondje met de hond. Maar vorig jaar kreeg hij een prent van oom agent: de hond had geen penning! Nee, zei Wally, dat hoeft niet van de Sociale Dienst. Betalen, zei oom agent. Regels zijn regels. Da's waar dacht buurvrouw De Vries, die zelf altijd van regels hield. En zij bestelde bij de Gemeentelijke Dienst Belastingen alsnog de hondenpenning. Niet dat ze die € 93 kon missen, integendeel, maar Wally en ook Gerry van de Thuiszorg moesten wel de hond kunnen uitlaten. Dit jaar heeft ze ontheffing aangevraagd bij de Gemeentelijke Dienst Belastingen. De Sociale Dienst wil namelijk geen bijzonder bijstand geven voor deze kosten omdat ze daarvan vrijgesteld kan worden. Gedoe met die penning en de politie, daar gaat de Sociale Dienst niet over. Ze heten tegenwoordig niet voor niets Dienst Werk en Inkomen. Maar wie weet wil de Gemeentelijke Dienst Belastingen het probleem begrijpen. En de voorgestelde oplossing: voortaan niet meer betalen, dat hoeft immers niet van diezelfde gemeente, maar wél een penning om oom agent gerust te stellen.
Maandagochtend zit mevrouw De Vries bij de brievenbus te wachten op antwoord. Hoor eens hoe de brievenbus kleppert: bijna allemaal post van de Gemeentelijke Dienst Belastingen! Dat ze bovenop de € 93 nog eens € 12,95 moet betalen voor de vervangende penning die in een van de enveloppen zit. En dat ze bezwaar heeft aangetekend tegen de hondenbelasting over jaren waarin ze geen hondenbelasting had betaald. Voor elk jaar een aparte enveloppe.

Metz de mantelzorger

De journaliste op de straat

Margriet Vroomans is terug. Nova moest ooit anders, beter, sneller en weg was Margriet. Boos en verdrietig werd ze ervan en ik ook een beetje. Een gewone mevrouw moest wijken voor de vooruitgang, dat kan niet goed zijn. Maar sinds kort hoor ik haar stem weer regelmatig op de radio. Een prettige stem, een stem met een beetje lucht erin.
Dat zal me niet weer gebeuren, dat ik als gewoon wordt afgeserveerd, heeft ze zich zelf toegesproken. Ze zal nu een ferme journaliste zijn, eentje die opkomt voor het volk, hetzelfde volk dat door politici stelselmatig dom wordt gehouden. En waar niemand zich iets van aantrekt. Maar zij wel! En dus wierp ze haar gesprekspartner tegen: daar snapt de man op de straat toch niets van? Nu was het mijn beurt om te vertrekken.

Metz luistert radio

Verwondering in woord

Verkeersborden met onmogelijk uit te voeren aanwijzingen, journalisten met antwoorden vermomd als vragen, politici die vast lopen in kromme beeldspraak, oh wat kan een mens zich toch veel verwonderen. Regels en voornemens die vastlopen in de halsstarrige werkelijkheid, goedpraterij als beroep, schaamte, plaatsvervangend en heel veel, allemaal komen ze aan de beurt in Metz kijkt rond. Met stukjes en beetjes. 't Is gauw te veel.

Metz