30 september 2008

Wonderlijk

Ik sta met m'n auto voor een stoplicht in de Wibautstraat. In de verte klinken de zenuwachtige signalen van politieauto's. Daar nadert met geluid en blauwe lichten een colonne. De colonne bestaat uit een motorrijder, een poltitiebusje, een zwarte auto, een poltieauto, eenpolitiebusje, een motorrijder, Zo te zien een escorte. Voor mijn neus slaat deze stoet af en dan zie ik iets wonderlijks. Van de zwarte auto met geblindeerde ramen is één raam naar beneden gedraaid en een heer maakt foto's met zijn mobiele telefoon en hangt daarbij een beetje uit het open raam.
Hij maakt waarschijnlijk een leuke foto voor thuis.
Spannend joh, in Amsterdam...!
Het was op afgelopen maandag, om 11.45, bij het eerste stoplicht na het Prins Bernardplein.

Wie weet hier meer van?



freek

29 september 2008

Trots

Vrijdag was ik trotse vader van zoon waarvan het derde boek werd gepresenteerd bij Scheltema aan het Koningsplein.
A.F.Th (vander Heijden) leidde het boek in met een erudiete causerie over Homo Homini Lupus.
Ik zat met vrouw op de eerste rij en luisterde met genoegen naar de warme slotwoorden van A.F. Th. over het boek van zoon.
Na afloop dronken we geen glaasje mee in café Zwart, maar spoedden ons met metro en tram naar auto, om samen met kleinkinderen aan de terugreis te beginnen.
Om negen uur kwamen we in donker Friesland aan, ver weg van het literaire tromgeroffel van een paar uur eerder.
Wij gingen vroeg naar bed en de volgende dag schreef ik dit stukje, omdat de trots nog niet over was.


freek

26 september 2008

Paarden

Ik was, na jaren, weer's op een paardenmarkt en het was er als vanouds. De paarden stonden er weer mooi bij, zo met het haster vastgebonden aan een horizontaal geplaatste palen. De nekken van de Friezen waren fraai gebogen, de ruggen mooi gewelfd en de konten rond en hoog.

Er werd nog gehandeld en dat ging net zo als vijfenveertig jaar geleden, toen ik er ook op de neus bij stond: het handjeklap in verschillende gradaties van betekenis: snel en zacht als vraag en aanbod blijven steken, een forse klap als er een 'eindbod' wordt aangekondigd, een forsere van de tegenpartij als dit bod wordt afgewezen. En dan het toneelspel van weglopen en terugkomen, van de hoofden naar elkaar toebuigen en met langdurig in elkaars nek staan praten. Het eindspel van de onderhandeling is altijd onverwachts; opeens is de koop gesloten, er is geen finale paukenslag, maar een terloops klapje en dan lopen beide kooplieden meteen bij elkaar vandaan en de helper van de koper neemt het paard mee in de eigen paardentrailer. Er is nog geen cent betaald, geen rekening opgemaakt. Ik volgde een paar uur een Belgische handelaar, een jongen nog. Hij nam het voortdurend op tegen een routiné uit Friesland. Het leek er op dat die Belgische jongen steeds maar bot ving met zijn biedingen.Maar toen ik later langs zijn veewagen liep, stond die vol met acht Friese paarden en de Vlaamse jongen stond druk met z'n Italiaanse opdrachtgevers te oreren.
Uitbundig en zelfverzekerd.

freek

25 september 2008

Marokkanen niet in het nieuws

Afgelopen zondag was het vechten in de straat. Zo'n twintig Marokkaanse buren, vooral de jongens lieten zich niet onbetuigd, sloegen er lustig op los. Vanuit hun bovenwoningen zagen de overige straatbewoners het spektakel goedkeurend aan. Ik meende zelfs een licht applausje te horen nadat de vechtsbazen gewonnen hadden. Ja, de sociale cohesie in mijn straat, die is voor de bakker.
Wat was er aan de hand? In de middag waggelde een handvol blanke mannen de straat in, luidkeels schreeuwend en half brakend. Het waren Polen zegt de een. Nee, Bulgaren zegt de ander terwijl de derde zeker weet dat het Russen waren. Hoe dan ook, deze Slaven belden links en rechts aan en toen bij de Marokkaanse overburen de benedendeur werd geopend doken zij dat portiek in. Een fractie later gilde de overbuurvrouw van twee hoog de straat bij elkaar en nog geen halve minuut later sleurden de opgetrommelde jongens de dronken Slaven de woning uit, de straat op. Daar werden ze door de meute vakkundig in elkaar gemept. Eén jongen rende op de kluwen af met in zijn hand een honkbalknuppel maar dat vond een oudere Marokkaanse man niet zo'n goed idee. De knuppel werd afgepakt maar de jongen werd verder geen strobreed in de weg gelegd. Integendeel, oompje zag het geheel goedkeurend aan. Net als de overige bewoners, leunend over de vensterbanken - mooi weertje immers.
Na tien minuten dropen de Slaven af en weer tien minuten later was de rust weergekeerd.
Geen pers, geen politie, geen nieuws.

Metz in de buurt

stapelen 51

Wat is er mooier dan een muurtje van trottoirtegels dat steunt op een fundament van stoepranden. Zie de ritmiek van de lagen tegels; zie het kunstig aangebrachte verband door de stapelaars; zie de hoogte van de borstwering, die net goed is; zie de strakke grijze vorm in relatie tot de warrige groenbruine structuur van bomen, struiken en dode takken.

Zie de ingang van de ecokathedraal; kom kijken!
Aan de Yntzelaan in Mildam bij Heerenveen.

freek

Marokkanen in het nieuws

Presentator 1: "Marokkanen Marokko Marokkanen Marokkanen Marokko?"
Politicus 1: "Ja, Marokkanen Marokkanen jonge Marokkanen vijf voor twaalf Marokko Marokkanen Marokkanen!!"
Presentator 2: "Marokkanen Marokkanen Marokkaanse jongens genoeg Marokkanen?"
Burgemeester Gouda: "Gouda Gouda Gouda jonge Marokkanen Goudse Marokkanen Gouda goed beter best Gouda Gouda!!!"
Presentator 1: "Genoeg Marokkanen Marokkanen jonge Marokkanen Marokkaanse vaders hard in Marokko genoeg Gouda Marokkanen Ede Nijmegen Gouda Marokkanen?"
De getuige voetbaldeskundige uit Gouda: "Marokkanen Marokkanen Gouda jonge Marokkanen ramp Gouda Gouda Marokkanen Marokkanen Marokkaanse jongens Gouda Marokkanen Marokkanen!!!"
Presentator 2: "Marokkanen Marokkanen Marokkanen?"
De minister: "Ja Marokkanen Marokkanen registreren Marokkanen deze Marokkanen die Marokkanen jonge Marokkanen Nijmegen Marokkanen Marokkanen Marokkaanse vaders Ede Marokko Gouda Marokkanen Marokkanen dus registreren".
Presentator 1: "Dus Marokkanen en dus Marokkanen deze jonge dus Marokkanen...."
Politicus 1: "Marokkanen Marokkanen Marokkanen en Marokkanen!!!".

Metz kijkt televisie

24 september 2008

Een, twee, drie: het is de schuld van de pers

Nederland heeft een groot probleem met de provocaties van Geert Wilders. Vandaag stookt hij de pyromanen op; morgen doet hij voldaan ("zie je wel...") verslag van de brand.
Maar wat is er eigenlijk mis met het feit dat Geert Wilders, als vertegenwoordiger van 6% van de Nederlanders, in de Tweede Kamer roept wat die 6% horen wil?
Niets. Dat is een bestanddeel van de democratie.
Ooit was ik voorzitter van een deelraad waarin twee leden van de Centrumpartij 86 (CP86) de onzin uitkraamden die rond de 9% van de buurtbewoners horen wilde. Snoer ze de mond, riepen demonstranten bij hun beëdiging. Belet ze het spreken, vroegen andere leden van de deelraad bij interruptie. Maar door hun aanwezigheid, en latere vertrek, gaven deze twee CP-leden juist precies aan hoe democratie hoort te werken. Met open microfoons.
Met Wilders zelf, zijn betoog, zijn toonhoogte en zijn kapsel is dus niks mis. Ja, je kan het er niet mee eens zijn, je kan het bespottelijk of schandalig vinden maar dankzij de democratie mag het.
Dat is één.

Toch gaat er iets mis. Wilders woorden zaaien immers haat en tweespalt. Dat komt door de pers. Ja, dat is de schuld van de media. Radio en televisie geven namelijk buitenproportioneel veel zendtijd aan Wilders zodat zijn rabiate boodschap de hele dag door, van 's morgens zeven uur tot kwart voor één 's nachts, zo merkte ik donderdagavond laat op weg naar huis, uit de luidsprekers schalt. Zowel op de derde dinsdag van september als de dagen er na (tijdens de Algemene Beschouwingen) heb ik ruim naar Radio 1 kunnen luisteren. Dit gaf mij de gelegenheid onderzoek te verrichten naar de relatie tussen het aandeel kiezers en het aandeel zendtijd per lijsttrekker. De uitslag: met 6% van de kiezers achter zich krijgt Geert Wilders 60% van de zendtijd. De lijsttrekkers van GroenLinks, SP en PvdA kregen samen 30%, die van VVD en CDA samen 8%, de rest ging naar divers gekeutel. Geen wonder dus dat je als oplettende burger de zenuwen krijgt van Wilders.
Dat is twee.

...derde week van september, radio 1...

Nu, ten derde dus, volgt de hamvraag. Waarom besteden de media zoveel aandacht aan Wilders?
Antwoord: omdat ze bang zijn. Niet voor Wilders of Marokkanen maar voor het verwijt van hun net zo bange baas dat ze onvoldoende aandacht geven aan de mening van de man op de straat. Dit leidt tot hypercorrectie: elke scheldkanonnade van Wilders (de man die na Fortuin -dood- en Verdonk -op- tot procureur van de Hollandse Onderbuik is benoemd) wordt eindeloos herhaald zodat de baas niet kan zeggen dat je hem, en met hem dus de stem des volks, negeert. Zo voorkomt de journalist ook dat hij bij de Pauwen en Wittelui op het televisiematje wordt geroepen om publiekelijk het eigen handelen te laken.
Schijtbakken zijn het.
Ze doen het in hun broek voor een nuance.
Ze krijgen het zweet op de rug van een relativering.
Rode vlekken in de nek bij een wedervraag.

Metz luistert radio

Einde marktwerking

"De diensten worden duurder, de service slechter en de directeur gaat tien keer zoveel verdienen". Aldus vat Maarten van Rossum de zegeningen van de huidige marktwerking in de publieke sector samen. Nu in de VS het failliet is aangetoond van het heilige, neoliberale geloof in de marktwerking als oplossing van alles, moet ook in Nederland het gerij tegen de markt een halt worden toegeroepen. Te beginnen bij de marktwerking op het terrein van zorg en welzijn.

Metz luistert radio

Rita ruimt rommel

Rita werd gisteren twee keer door Kay de televisie opgestuurd om de rommel van donerende vastgoedjongens en een vroeg lidmaatschap van de PSP op te ruimen. 'Maak klein, wat de pers opblaast en grijp je kans om je daadkracht te etaleren', had Kay gezegd. Na twee keer oefenen voor de spiegel voelde ze zich in haar rol glijden en als vanzelf rolden de zinnen uit haar mond: nee, ze kon zich niks herinneren, wel iets met vrouwen en wel dat ze vrijwilligster was geweest bij Het Dorp, maar verder, ho maar.
Daarna kwam part two van de voorsteling.
Rita rechtte de rug en sprak met bulderende stacato dictie: ' Laten- we -ons- liever bezighouden- met -belangrijker- zaken... . De- mensen- in -het- land... .Ja-er-komen-steeds meer-mensen-bij Trots-op-Nederland-die- geld- geven... . Er-zijn-toch-wel-belangrijker -zaken... . Neem nou de pardon-regeling... .

En toen kwam er plotseling een zin die logopedische hulp nodig had.
Ik citeer: 'Ja ik ben lid geweestvan de Bnd van wtsotreers, dat heb ik ook nooit ontkend'.
Het kwam er klein en ingeslikt uit maar Rita zet:'Ja-ik-ben-lid-geweest-van de Bond-van -Wetsovertreders'.

freek



23 september 2008

Djoeke 31

En toen belde de dierenarts en ik schrok maar hij vroeg belangstellend hoe het met Djoeke ging, omdat het al weer zo'n tijd geleden was dat Djoeke was opgegeven en dat het soms snel kon gaan met die kanker. Ik herstelde, gaf hem informatie en zei dat ik het lief vond dat hij zo maar opbelde. Dat vond hij weer een rare uitdrukking merkte ik, want hij lachte verlegen.

Na het gesprek voelde ik nog die eerste schrik, want het voelde of mijn aardige dierenarts Djoekes dood had aangekondigd.

freek

20 september 2008

Geert

Mijn god, Rita is een doorgeefluik, maar Geert is een beerput. Wat een vertoning, die man. Groot bespeler van het Gesundes Volksempfinden, met alle truuks van een volksmenner: vergroot de, inderdaad weerbarstige, werkelijkheid uit, gebruik volkse taal, herhaal en herhaal en hamer je boodschap er in. De patjepeeërs hebben de kamer bereikt. Onze polder-Mussolini, die als hij zijn zin zou krijgen met 'gooi dat tuig eruit, sluit ze op, de grens op slot ...', de grondlegger van totalitair Nederland zou zijn, scheldt ook in de beste traditie van fascistische leiders: ' ik zei geen domme gans, ik dacht het...'.(tegen Marriët Hamers)

Maar er is hoop, kijk maar goed. Niet naar Geert als hij na gedane zaken in zijn bankje zit; dan kan hij nog de souvereine glimlach toneelspelen, maar als hij spreekt. Kijk goed, hij heeft een droge mond, moet extra slikken en zijn lippen bevochtigen. Hij is dus zenuwachtig en dat is een volksleider niet.

Hou Zee kameraad!



freek

19 september 2008

Herfst

Dit is de tijd van de geurende aarde; van trekvogels in de lucht, van kermissen en optochten met praalwagens. Dit is de tijd dat ons platteland de zegeningen van de zomer telt; van de glanzende vetgevreten koeien die straks weer op stal gaan. Dit is de tijd van de lange slagschaduwen van de herfstasters in de tuin. Dit is de mooiste tijd: de tijd tussen de opgewonden zomer met hard licht en kleuren en de tijd van grijs en kaal en koud.
Dit is mijn tijd.

freek

18 september 2008

Jan des Boufrie


Eerst dacht ik: dit is expres, hier zit een bedoeling achter. Maar toen ik voor de vierde keer langs reed (het lot heeft bepaald dat ik voortdurend op weg ben van Harderwijk naar huis) besloot ik dat het per ongeluk is.

Per ongeluk is in dit geval erger dan expres.


Metz in het land

stapelen 50

Nu Johan zijn beenspier kaduuk, Frouk zoek en Siebe elders is, stapelen Berend en ik met z'n tweeën verder. Berend is van de strakke; alles moet stevig en recht worden gestapeld. Ik heb wel mooie ideeën, maar voer ze slordig uit. Berend corrigeert mij met zachte hand en ik word elke week beter. Wat we maken ligt er zo harmonieus bij, dat we vaak even stil staan en zeggen: 'och, och, wat mooi!'

freek

17 september 2008

Djoeke 30

Na de eerste schrik van het horen van haar terminale status, is het leven van Djoeke en mij eigenlijk nog heel genoeglijk. Djoeke is wat slomer dan anders, maar kan ook nog spelen en 's avonds legt ze haar kop op de wreef van mijn voet en gaat slapen. Mijn been slaapt trouwens ook na verloop van tijd , zodat ik Djoeke dan zachtjes van mijn voet schuif. Van de door de dierenarts geprognosticeerde drie maanden blessuretijd zijn er nu twee van om. Het wachten is op de eerste tekenen van verval en pijn. Daar lig ik 's nachts wel 's wakker van.

freek

16 september 2008

Cluppie

Sinds dit weekend is de voetbalcompetitie van mijn cluppie losgegaan en ik was er weer bij , die eerste keer. Het viel niet mee. Niet alleen speelde mijn trots en glorie lamlendig , ook de identificatie met de voetballende vertegenwoordigers van onze streek, provincie, viel niet mee. Vertrouwde koppen waren verkocht en wat in het veld stond, was een vreemdelingenlegioen, zonder gezicht en status. Het duurt weer even, voordat ik fier op hen kan zijn.

freek

15 september 2008

Ed en Rita

Ed Sinke, voorheen loverboy van Rita, doet een boekje over haar open in de NRC van afgelopen zaterdag. Schandknaap Sinke vindt Rita nergens toe in staat en ze heeft geen enkele potentie. Het enige wat Rita wil is aanbeden worden, volgens gigolo Sinke en daarna wil ze het liefst meteen slapen. Dus iedereen loopt bij haar weg, behalve natuurlijk Kay van der Linde, maar die krijgt dan ook 225 eurootjes per uur.

freek

12 september 2008

Netjes

Wat spookt een dochter van zestien allemaal uit buiten het ouderlijk gezichtsveld?
Dat hoor je als vader natuurlijk niet te weten; dat is een door zelf verzonnen opvoedtaken gelegitimeerde nieuwsgierigheid die je in hoort te slikken. Alhoewel... de trend schrijft volledige controle voor over alle kinderen op alle leeftijden op alle momenten. Maar goed, vanwege de jaren tachtig denk je daar nu eenmaal anders over.
God zegene de jaren tachtig.
Toch zou het leuk zijn als iemand stiekem een oogje in het zeil hield en mij regelmatig over haar activiteiten zou rapporteren. De AIVD bijvoorbeeld, de Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst, daar werken intussen meer speurneuzen dan ons land vermeende terroristen kent dus die hebben vast tijd over om mijn dochter vanachter een omgekeerde krant te observeren als zij 's avonds laat over het Leidseplein banjert.

...klik op de brief voor een vergroting...

Wat blijkt: zo dacht de AIVD er ook over. Kapitein Netjes heeft onlangs een positief verslag uitgebracht zodat ik weer rustig slapen kan.

Metz let op

De laatste woorden

De laatste woorden in ons prachtblad(sinds 1752) aan een dierbare overledene in een overlijdensadvertentie



Een sterven is een ieders deel

Maarhoe men sterft verschilt zeer veel

Gelukkig is hij, die zo sterft

Dat hij het nieuwe leven erft.



freek

11 september 2008

Belang

Sinds enige tijd ben ik bestuurslid van de vereniging Plaatselijk Belang. Dat is een club die plaatselijke belangen behartigt bij onze gemeente of andere instellingen die ons in de greep hebben. Dat is soms lastig, want wij gaan er van uit dat er een plaatselijk belang is, terwijl het plaatselijk belang vaak een verzameling deelbelangetjes is, die nog conflicteren ook.

Zo is het in het belang van buurman kroegbaas om zijn x-honderd watt speakers in zijn en mijn straatje te laten tetteren, om feestvierders te trekken. Dat is niet in mijn belang, sterker nog: het is ook niet in het belang van overbuurman kroegbaas, waarbij het gezellige buitenterras werd schoongeblazen door Jan Smit c.s. , van zijn collega 20 meter verderop.

De gemeente maakt ons belangrijk door ons 'visiebijeenkomsten' over de toekomst van ons dorp te laten organiseren en verwacht dan een klinkend rapport. Hun zwaard snijdt hierbij dubbel: door ons de visie-kastanjes uit het vuur te laten halen, hoeft onze gemeenteraad niet zo na te denken en moeilijke keuzes te maken.

freek

10 september 2008

stapelen 49

klik foto aan voor groter formaat

De ecokathedraal ligt te waterdampen in het zonlicht. Berend en ik zijn met z'n tweeën aan het stapelen. Johan heeft zich gisteren afgemeld omdat hij gisteravond één van de klassieke gevaren van het platteland is tegengekomen: het uitglijden op een mossige steen tijdens het kippenvoeren. Dat leverde hem een spierscheuring in het bovenbeen op en tijd om een Noorse triologie te lezen.
Vandaag is het ook een jaar geleden dat drie vrachtwagens met straatklinkers, trottoirbanden en zinkputten de ecokathedraal achteruit inreden en over een lengte van dertig meter en tot een hoogte van 2.50 m hun lading kiepten en zodoende de toegang tot de ecokathedraal nagenoeg afsloten. We zijn nu een jaar bezig dit gestorte materiaal te verwerken en op bovenstaande foto is te zien dat wij vorderen.

Vergelijk dit met stapelen 15 van 28 november 2007 De foto's bij dit bericht zijn op dezelfde plaats gemaakt.

De tijd heeft ons geholpen.

freek

09 september 2008

Weg

Ons dorp heeft een beperkte middenstand. Men houdt het hoofd boven water door de zomerse gasten. Een jaar geleden kwam er plotseling een groentewinkeltje bij. Vrouw, nooit te beroerd om de plaatselijke middenstand een handje te helpen, werd ook klant, maar keerde terug op haar schreden, toen zij advies vroeg over aan te kopen aardappelen: kruimig, droogkokers, dat soort vragen. De behandelende groenteboerin meldde dat ze dat niet wist, omdat ze nooit aardappelen at.
En nu hangt er een boodschap achter de ramen, dat het winkeltje weer gesloten is.
Jammer, maar voorspelbaar.


freek

08 september 2008

Doos op tafel

'Het was een ongemakkelijk samenzijn: veel verder dan 'How are you', en prietpraat over het weer kwamen beiden niet...'

Aldus een onderschrift bij een foto in ons prachtblad (sinds 1752). Op de foto staat Condoleezza Rice op bezoek bij Moammar Gadaffi, dus bij die ongemakkelijkheid kan ik me iets voorstellen.

Maar de Libische kolonel buitendienst heeft z'n maatregelen genomen Op het tafeltje tussen hem en Condaleezza in staat een doos met tissues; één tissue steekt er uitnodigend uit. Door die doos is het ongemakkelijk samenzijn ook een beetje de klassieke setting van een therapeut geworden.

freek

05 september 2008

De rijdende rechter

Als ik een aantal jaren geleden het concept van de De Rijdende Rechter had bedacht, was ik trots geweest: een programma dat uitzichtloze kleine vete's laat beslechten door een dorpsoudste met titel.
Leerzaam en toch leuk.
De casting van het programma was goed; men had een kleine verlegen, maar besliste kantonrechter gevonden die met verve uitspraken deed over erfscheidingen en rechten van overpaden.

Maar zoals menig succesvol programma is ook De Rijdende Rechter te lang op de buis en dus moeten de casussen steeds gekker en strijdende partijen botter.
Onlangs nog verscheen een oprecht bebrild christenmens in het strijdperk tegen vader en zoon kaalkoppige patjepeeër. Christenmens en vrouw hardnekkig keurig, zoon patjepeeër vet, lui en dreigend schofferend, vader patjepeeër, volks, snerend.
Een ieder speelde zijn typetje uitstekend.
En die kleine rijdende rechter maar ongemakkelijk lachen.

NCRV, doe uw christenplicht ; gooi alle nog opgenomen programma's op de stort en geef de kleine rechter vrijaf.
Ook in de vakantie!

freek

04 september 2008

Overtoepen

Een Tweede Kamerlid is in kringen van Tweede Kamerleden pas een goed Tweede Kamerlid wanneer hoofd en stem op radio en televisie verschijnen. Daarvoor moeten ze zelf gekke dingen bedenken of parasiteren op andermans inspanningen. Tweede Kamerlid Arib is goed in dat laatste. Ik toep over, dacht ze toen medici vanmorgen op een persconferentie een protocol presenteerden waarmee ze kindermishandeling beter willen bestrijden. "Bij alle kinderen die overlijden moet voortaan sectie worden verricht", galmde ze gewichtig tegen de verslaggever van radio 1.
- Ook als er geen twijfel is over de doodsoorzaak? probeerde de verslaggever nog.
Bij allemaal, volhardde Arib, want kindermishandeling is heel erg.
Waarna de medici moesten uitleggen dat het geen pas geeft ouders te beladen met sectie als het kind aan kanker of vrachtwagen is overleden. Niks mee te maken, denkt Arib, als ik maar gehoord word.

Metz luistert radio

Leve de natuur

Het was stralend weer en de ms Dikkop (13pk) tufte met verder vrouw en Djoeke aan boord noordwaarts. We wilden eerst een bedevaartstocht naar Greonterp, maken, waar de Oude Brombeer een tijdje gewoond heeft met Tijgetje en Woelrat, maar kwamen niet verder dan het stadje IJlst. De middengracht is smal. We voeren langs geurende overtuinen , door ,een gouden augustus zon beschenen, paradijsje. Daarn via Woudsend terug naar thuishaven. Onderweg zagen we grote troepen kieviten op verschildende hoogtes de lucht doorklieven. Als ze in hun vlucht een collectieve zwenking maakten, werden zwarte vogels plotseling wit; hun buikjes ketsten het licht terug. Ze maakten zich op voor de vlucht naar de wintergebieden.
Ik blijf lekker hier.

freek

03 september 2008

Achter de voordeur -3-

De digitale nieuwsbrief van de lokale overheid weet het nu zeker: de bewonersadviseurs zijn onderweg om met de voet tussen de voordeur mijn psyche te peilen en mij zonodig gestoken in een dwangbuis naar de Valeriuskliniek af te voeren. "Vanaf 1 september 2008 kunnen bewoners in de Indische Buurt bezoek krijgen van bewonersadviseurs. Stadsdeel Zeeburg en de woningcorporaties Ymere, Eigen Haard en De Alliantie willen zo samen werken aan het snel opsporen en aanpakken van problemen en vragen van bewoners".

Foto: Achter de voordeur

...foto van Zeeburgjournaal...

De foto bij het artikel stelde me echter gerust. Wat zeg ik? Ik sta nu al uren op mijn balkon reikhalzend uit te zien naar de frisse jongens en meisjes om ze mijn woonkamer binnen te trekken en alles te vertellen over mijn ouders en vroeger en dat het daardoor komt.

Metz achter de voordeur

stapelen 49

Vorige week is er verwoestend hard gewerkt door ruim zestig studenten van de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst uit Den Haag. Wij, Johan, Berend, Freek, waren de begeleiders. Het ging als een trein met die jongelui, die er een moordend tempo op nahielden en spierballen lieten rollen door single trottoirbanden te verslepen alsof ze van piepschuim waren. Er is dus veel gebeurd vorige week en daarom beperkten we ons gisteren tot het opruimen van de kruimels die deze actie had achtergelaten. Dat deden we op ons 60+akkertje.

Berend, die ons enige tijd geleden verraste met de uitdrukking: 'ik heb it swièèt tussen de tièèten', een uitspraak die hij, volgens zijn zeggen, had gehoord van een Zeeuwse boer; die Berend gaat nu moeiteloos over naar de hereboeren van het Hogeland in Groningen, door een imitatie van zo'n boer te geven, duimen achter de bretels, buik vooruit, die zijn gasten trakteert op het uitzicht vanaf zijn boerderij en voldaan zegt: 'aol mient' .
Voor de slechte verstaanders: 'allemaal van mij'.

freek

02 september 2008

Kijkcijfers



In de trein van Almere Centrum naar Amsterdam Muiderpoort had ik reeds bij Almere Muziekwijk de Dag, de Pers, de Metro en de Spits uit, zodat ik noodgedwongen - op toiletpot en treinbank kan ik nu eenmaal niet zonder leesvoer - aan mijn treinkaartje begon.
Nou, daar staat een hoop op.
Zo adviseert de NS mij om dit treinkaartje niet bloot te stellen aan oplosmiddelen (was ik nét van plan) en stelt de spoorwegmaatschappij mij gerust met de mededeling dat er alleen goed hout in het kaartje zit. Bij het spoor valt voor Milieudefensie dus geen eer te behalen.
Maar het is vooral het aantal cijfers op het kaartje dat mij aan het denken zet: 122 stuks. Tel maar na. Waarom zet de NS onbegrijpelijke getallenreeksen als 045760 en 710-02/08 op het plaatsbewijs? Is het de bedoeling dat ik op 2 augustus in treinstel 045760 op stoel 710 ga zitten? Ik ga dat morgen maar eens aan conducteur 6641 vragen.

Metz in de trein

Djoeke 29

Het bospad is lekker rul, want het heeft een tijdje niet geregend hier, dus hond ziet er bestoven uit na onze wandeling. Djoeke is trouwens opmerkelijk vitaal. Ze pist weliswaar karmozijn rood, maar jaagt achter gegooide stokken aan, verorbert met smaak een paardenvijg en plonst in de enige moddersloot die dit bos rijk is. Ik kijk het met genoegen aan, maar vrees vrouw, omdat de afspraak is dat Djoeke niet door moddersloten ploegt.
Toch heb ik het haar maar gegund.

freek