De laatste woorden 3

De laatste woorden in ons prachtblad (sinds 1752) in rouwadvertenties, gewijd aan een dierbare overledene:



Het is een hele strijd om op de wereld te komen,

maar ook een hele strijd om er weer af te komen.



freek

Vroeger en nu

Jaren geleden (1966-1979) stond ik in A'dam voor een klas met 'moeilijk opvoedbare kinderen' en tekende uit de losse pols een rivierbedding met winter- en zomerdijk op het bord. Ik hoorde een knalletje en voelde een korte stekende pijn in de rug. Toen ik me omdraaide zag ik nog net dat Bennie een luchtdrukpistool in zijn kastje stopte. Ik pakte het pistool, zette mijn voet op de loop en boog die enigszins krom. Daarna stopte ik het wapen in mijn tas. 'Die ben je kwijt jongen!' Bennie jammerde nog dat het pistool van z'n broer was en dattie nu behoorlijk in de problemen zat, maar ik zei ietwat treiterig dat ik het niet aan zijn broer hoefde te vertellen. Ik heb het voorval nog aan collega's verteld en daarmee was de kous af. Nu had ik een driekolomskop in de krant verdiend: Onderwijzer beschoten in klas

Een zoon is sociaal advocaat en hij is kwaad over de juridicering van conflicten. Wordt als advocaat toegevoegd aan spijbelende meisjes en lawaaischoppende jongens. Hij zegt: 'Als er nu een vechtpartij op het schoolplein is, zegt de directeur vaak tegen een slachtoffer: doe maar aangifte!

Mijn zoon is terecht boos, want daar wordt een kind niet wijzer van.



freek

Mussert of Moskou

...de Volkskrant, 28 mei...

Moeilijk hoor, achter Verhagen staan.

Metz leest de krant

Gerald

Vannacht bleef ik hangen bij de opgewarmde prak die de NOS me voorschotelde om me lekker te maken voor de Europese kampioenschappen voetbal in de jodellanden Zwitserland en Oostenrijk: Nederland-Duitsland uit 1988.
Gerald was daarbij
Hij drentelde lichtvoetig over het veld, huppelde soms, schoot met een nonchalante voetbeweging hard en zuiver en streelde de bal bij een passeerbeweging.
Gerald Vanenburg, Vaantje, Geraldinho, zoals hij werd genoemd toen ik'm bij Ajax zag spelen.
Publiekslieveling!
Toch ging hij niet zoals Frenk, Marco en Ruud, naar een glim-en glitter club als Barcelona of Milan, maar verdween dieper in de provincie naar PSV. Na wat omzwervingen bij naamloze buitenlandse clubs om de kas te spekken werd hij trainer van clubs als Helmond Sport en Eindhoven, structureel rode lantaarndragers in de eerste divisie. Toen hij een tik uitdeelde aan een speler van de tegenpartij, hield hij meteen op met dat trainerschap.
Vanenburg, waarvan Johan Cruyff zei in Voetbal International:'Gerald Vanenburg is geen leider, daar heeft hij de stem niet voor'.
Mijn zoon interviewde Gerald jaren gelden, voor een boek dat hij over Marco schreef. Het gesprek vond plaats in een voetbalkantine. 'Wilt u iets drinken', vroeg Vanenburg aan hem, liep naar de bar en zette een glas cola neer:'Asjeblieft'. Cruyff had ongelijk: het lag niet aan zijn stem, dat mislukte trainerschap. Voor trainer moet je een beetje hufter zijn en vooral hufterproof. En dat is Gerald niet.
Het was een prachtige voetballer.
freek

Hoi

"Hoi, ik wen wat hese hockeyweisje wat we wadioweclawes wolwaat. Wisten jullie al wat we we lettews W, W, W, W, W, W, W, W en W allewaal kunnen wewwangen woor we lettew W?"

Metz luistert radio

stapelen 40

(klik aan voor vergroting)

De eco-kathedraal barst uit haar voegen!

freek

Sticker

Wie radio luistert, steekt nog eens wat op. Vooral blinden luisteren vaak naar de radio. Zij steken dan ook veel op. Maar het is de vraag of zij net als ik een vrolijke grimas niet konden onderdrukken toen zij vanmorgen op Radio 1 hoorden, dat de opleiders van blindegeleidehonden een sticker aanbieden aan eigenaren van café's, theaters, winkels et cetera, waarop staat dat blindegeleidehonden hier wél naar binnen mogen.

Metz luistert radio

familieverhalen 11

Mijn vader had de sleutel van de kerktoren van mijn dorp, omdat hij bevoegd was om het carillon (geschonken door een bekende tabaks, thee - en koffiefabrikant) zo nu en dan van nieuwe rollen te voorzien, zoals in een draaiorgel, omdat de beiaardier uitsluitend op woensdagmiddag en soms zaterdag acte de présence gaf. De rest van de hele en halve uren deed de electrisch aangedreven rol zijn werk. Als we de nauwe stenen wenteltrap opliepen, wilde ik altijd even het Hûnehok (hondenhok) zien: een kleine cel onder de eerste ronding van de wenteltrap. Mijn vader deed dan voor de grap de deur even dicht en ik zat een moment griezelend opgesloten in een donkere cel uit 1632. In de stenen muren van dit hok waren gekraste en onduidelijke inscripties zichtbaar en ik fantaseerde over gevangenen die, voor dat ze werden geradbraakt, nog een laatste boodschap hadden gekrast. Maar mijn vader zei dat het gekras van een woedende en plaatselijke nsb'r was, die hier na de oorlog even was opgesloten. 'Maar die bakt allang weer brood' , zei mijn vader cryptisch en toen heb ik een tijdje de zes bakkers van ons dorp in de gaten gehouden, want één van de zes moest het zijn.

freek

Ha die Ed

Breaking news bij NOVA onlangs: Ed Sinke verlaat als adviseur Rita Verdonk. Ed wilde weer gaan werken was de argumentatie en hij had er dit ongelukkig tijdstip voor gekozen.

Ed is naast Kay één van de wonderboys die Rita aan een touwtje hebben: Puppet on a string. Zij bepalen tijd en plaats waar wat en in welke kleren, wordt gezegd. Zij en niemand anders hebben de strategie uitgestippeld van de Wikipedia democratie. Rita is hun voertuig. Om nu voortijdig uit te stappen kan maar twee oorzaken hebben: het model bevalt bij nader inzien niet of het is toch een roestbak gebleken.

freek

de laatste woorden 2

De laatste woorden in ons prachtblad (sinds 1752), in een rouwadvertentie gewijd aan een dierbare overledene:


Nooit meer bij ons op de verjaardagen

Nooit geen paashazen meer

Nooit meer gebreide sokken...


freek

De Haagse Stolp

Gisteravond was op radio en t.v. een interruptiedebatje te horen en te zien tussen Mariëtte Hamer (PvdA) en Rita Verdonk (TON) Hamer wilde Verdonk in haar eigen zwaard laten vallen.
Dat ging ongeveer zo:
Hamer (achter interruptiemicrofoon, half op een papier kijkend, een beetje slepende toon): Nu was er gisteravond een debat over uw Inburgeringswet. Was u daarbij?
Verdonk (vrijpostig naar voren leunend achter haar spreekgestoelte): Nee!. (kortaf met toon wat guitig omhoog)
Hamer: Vond u dat niet nodig ?
Verdonk: Nee!
Hamer: Want die wet vindt u niet meer belangrijk?
Verdonk: Niet meer! (ondersteunt deze woorden met een korte nee-knik van het hoofd.
Hamer: (triomfantelijke hoge toon, lichaam half naar de kamer gewend): Nou, dan weet Nederland dat.

Ik ben geen aanhanger van Verdonk; te provinciaal, te kort door de bocht, te veel onderbuik. Ik ben zelfs lid van die 'linkse' partij die het nu moeilijk heeft. Maar als ik Kai van der Linden was, zou ik bij het zien van deze beelden juichend uit mijn stoel zijn opgesprongen, en had ik de STER gebeld om een wekelijkse spotje van twintig seconden te bestellen, waarin dit debatje wordt uitgezonden. Terwijl ik denk dat mevrouw Hamer denkt dat zij het debatje heeft gewonnen.

freek

Djoeke 17

Djoeke de hond verdwijnt in de bosjes langs onze ijsbaan en ik hoor haar in de poldersloot daarachter plonzen. Na enige tijd en voortdurend roepen verschijnt ze weer in mijn blikveld, staat stokstijf met gesloten bek, terwijl zoëven nog de tong uit haar bek hing om koelte te krijgen. Ik vermoed een 'prooi' in haar bek, meestal is dat een pluk kuilgras of een plak koeienmest. Voor de zekerheid trek ik haar lippen omhoog: geen gras of mest te zien.
Aan de lijn loopt ze mee naar huis. Als ik naar haar kijk zie ik eigeel uit haar bek druipen. Thuis laat ze haar 'prooi' gedwee los op het grasveldje. Het zijn twee eendeneieren, één gebroken en één heel.
freek

Cirkelen

Dat Radio 1 elke middag het nieuws herkauwt, daar ben ik aan gewend. Althans, dan schakel ik weg, desnoods naar die opgewonden oudere jongeren van Radio 2.
Maar dat ik 's morgens vroeg bij Radio 1 nu ook al moet kauwen op het gistermiddag reeds vier keer herhaalde item, dat breekt de nieuwe dag in de knop.
Zonde.
Een nieuwe dag hoort met verse waar te beginnen. Vers brood, verse koffie, verse onderbroek, verse voornemens, soms verse spijt en boven alles: vers nieuws.
Maar wat zei die mevrouw van de Moskouse organisatie van de finale van de Champions League gistermiddag en vanmorgen nu precies?
"There is no alcohol on the Red Square because there is no alcohol on the Red Square". Een eenvoudige cirkelredenering in een herhaalprogramma, daar kan ik geen genoeg van krijgen.

Metz luistert radio

Nieuwbouw

Omdat een ruk naar rechts mijn rug op slot had gezet, was van stapelen geen sprake gisteren. Daarom toog ik met vrouw naar mijn vroegere woonplaats Loenen a/d V. en maakte een voorzichtig schuifelend wandelingetje door een nieuwbouwwijkje. Dit was opgezet voor de rijken onder ons, gesitueerd op het land van boer Arie de Reuver en leek op de binnenstad van Delft. Historiserend bouwen noemt men dat, geloof ik; nauwe straatje met imitatie classisistische bouwwerken, afgewisseld met oerhollandse geveltjes, gelardeerd met exibitionistische moderniteiten. Eén geveltje was zelfs een ironische verwijzing naar het verleden, want het trapte links en klokte rechts. Verder stonden er veel fourwheel drives en Morris Mini's geparkeerd. Het was wat anders dan een Vinexwijk, maar ook niet alles.
freek

Stijl

...Het Parool, 20 mei...

Gregorius Nekschot kan goed tekenen (het lijkt in ieder geval) maar om te lachen vind ik zijn cartoons niet. Daarvoor zijn ze te voorspelbaar, te flauw.
Geen talent.

Zijn aanhouding lijkt me veroorzaakt door een jonge officier van justitie die het ver wil schoppen.
Geen benul.

Stuitend wordt het pas als, onder leiding van Theodor Holman (de man die zichzelf op de dag van de moord op Theo van Gogh heeft gekroond tot gouwleider van het vrije Neêrland), iedereen die ook maar een moment overweegt te opperen dat het misschien, heel misschien, van een spoor van beschaving getuigt wanneer je NIET ALTIJD OVERAL ALLES ROEPT EN DOET EN DAT DAT DAN MAG WANT ER IS VRIJHEID VAN MENINGSUITING, wordt vereenzelvigd met nazipraktijken.
Geen stijl.

Metz leest de krant

de laatste woorden 1

Al eerder heb ik gememoreerd, dat ons prachtblad (sinds 1752) elke dag weer opnieuw moeiteloos drie pagina's met overlijdensadvertenties vult.

Ik ben van plan om regelmatig de laatste woorden die een dode op krantenpapier worden toegevoegd hier te vermelden.

zaterdag 11 mei:

Puzzelen

kaarten

sjoelen

bingo

bovenal bridge was je lust en je leven

maar.... deze tegenstander was te sterk...


Een prettige dag verder,
freek

De zondagmorgen

Is altijd een verrassing. Als ik de gordijnen opentrek, kijk ik een stille dorpsstraat in. Een paar uur geleden zwalkten hier nog mensen rond; meestal zingend en schreeuwend, soms ruziemakend. Het is dorps -en touristenvolk, dat stapt. De psychologie leert ons dat de leden van deze 's nachts rondzwervende groepen niet voor elkaar willen onderdoen en als er één over een auto loopt, de volgende over een rij auto's loopt en daarna de hele groep stampend van autodak naar autodak springt. Kan ik volgen, ook al zou ik ze graag een pak op hun sodemieter willen geven als het mijn auto betrof.

Maar nu, deze zondagnacht zijn bij buurman -winkelier voor de tweede keer alle bakken met zachtblauwe viooltjes leeggeklauwd en op straat gesmeten en dat snap ik niet. Daar scoor je toch niet mee!

freek

Boerderij

klik op foto voor vergroting

Het was een kapitale stelpboerderij in Dijken. Het voorhuis stond naar de weg, de kont lag tegen de vaart aan. De burgermensen die er woonden trokken in een nieuwbouwhuis en de boerderij stond te koop. Ze was er slecht aan toe. Toen werd ze ongezien gekocht door iemand uit het westen. Die was tuk op de grond en de locatie, had een volle buidel, maar ook een ruim hart. Hij kleedt de stelp uit tot op het geraamte en trekt 'm dan weer op. Die veel centen zijn goed besteed.

freek

Stoelen

...de Volkskrant, donderdag 15 mei...

De stoelen die over bleven na de vrijmarkt in Delft, konden gratis worden opgehaald.

Metz leest de krant

Vakbondstaal

Een vertegenwoordiger van vakbond De Unie is op onze regionale tv. Hij kondigt acties aan bij Friesland Beef en het bijpassende slachthuis, die landelijk in het nieuws kwamen omdat minister Gerda Verburg bij de poort al het slachtvee liet controleren. Dit naar aanleiding van een klokkenluider, die de bel luidde over de aanvoer van wrak vee. Er werd niks gevonden, maar de aanvoer van vee was beduidend minder op de controledagen, hetgeen enige verbazing kan wekken, maar goed. Het slachthuis is nu besmet en boos en houdt er mee op. Vakbond de Unie spreekt schande en laat de slagers actie voeren totdat 'de minister kielzeil haalt!' Hier loopt iets door elkaar. 'Waarschijnlijk wil de vakbond dat de minister bakzeil haalt, maar zou haar het liefst willen kielhalen.

freek

Vuur

De stakingsdeskundige - hij bestaat echt! - in Standpunt Café loofde de manier waarop de buschauffeurs in het streekvervoer hun actie voor meer loon opbouwden. Eerst publieksvriendelijk, dan pas echt staken: "Niet gelijk alle wapens in het vuur gooien".
Dat zou inderdaad een heel onvriendelijk effect geven.

Metz luistert radio

stapelen

Het was deze morgen warm stapelweer. Bij binnenkomst in de ecokathedraal zongen tientallen vogels hun territorium vol. Ik krui deze ochtend een twintigtal kruiwagens omhoog, om met de lading gebroken trottoirtegels de tombe voor een staartmees definitief af te dichten. Als ik de kruiwagen boven aan het lossen ben, klinkt, als een geweerschot, de klap van de luchtband van de kruiwagen die uit elkaar spat. Gelukkig heeft Berend, onze materialenman, een extra kruiwagen meegenomen en Johan vertelt tijdens de schaft hilarische verhalen. De ochtend vloog om; aan het einde er van had de staartmees zijn voltooide rustplaats en ik was gebroken.
freek

Dagboek uit een wachtwijk (21) - wiezijnwijk?

Als het kamerlid Poppe minister van Wonen, Wijken en Integratie was geworden, woonde ik nu in een Poppewijk.
Als het kamerlid Uitslag minister van Wonen, Wijken en Integratie was geworden, woonde ik nu in een Uitslagwijk.
Als het kamerlid Dezentjé Hamming-Bluemink minister van Wonen, Wijken en Integratie was geworden, woonde ik nu in een Dezentjé Hamming-Blueminkwijk.
Als het kamerlid Rouwe minister van Wonen, Wijken en Integratie was geweest, woonde ik nu in een Rouwewijk.
En als ooit freule Wttewaal van Stoetwegen minister van Wonen, Wijken en Integratie was geweest, woonde ik in nu in een freule Wttewaal van Stoetwegenwijk.

Metz als

leve de natuur 45

In één week zijn de leilindes in onze dorpsstraat, waar ook ons huis staat, groen uitgebarsten. De knoestige, bultige takken zijn verscholen onder het zachtgroen van de hartvormige lindebladeren. Het licht komt nu gefilterd onze huiskamer binnen.
Verder is het hier topjestijd bij het flanerende publiek in onze straat. Ook dat is natuur.
freek

Red de legbatterij

“Hoi, hebben jullie ook legbatterij-eieren?”, vroeg ik aan een voorbij lopende vakkenvuller. “Ik kan ze nergens vinden”. “Tuurlijk” zei die een beetje geïrriteerd en wierp een snelle blik op de enorme variatie aan eieren, vastberaden mij er op te wijzen dat ik gewoon even goed had moeten kijken. Maar tot zijn grote verbazing was ook hij niet in staat een doosje massaproductie-ei te vinden, zelfs op de goedkoopste doosjes stond scharrel. Zouden er nog legbatterijen bestaan? Of is deze prachtige combinatie van kip en techniek voorgoed verloren gegaan en vervangen door enorme bakken vol opgestapelde “scharrelende” kippen?
De legbatterij is niet meer de goedkoopste manier om grootschalig eieren te verkrijgen. In plaats van één kip op veertig vierkante centimeter, kun je ook gewoon veertig kippen op één vierkante meter dumpen, en dan ben je ook nog eens bewust bezig.

Sacha in de supermarkt

Shit

...Zeeburgereiland: restanten van de rioolzuiveringsinstallatie...

Vijftien jaar geleden stond ik op het randje van de middelste emmer. Omdat ik de avond ervoor over een ander randje was gegaan, werd ik ter plekke niet goed. Maar ook zonder die aanloop was de lucht niet te harden. Dat krijg je ervan als je niet gewoon 'nee' zegt tegen de uitnodiging van de gemeentelijke dienst van de riolen om eens in hun keuken te kijken. Tralies waarachter ratte- en kattelijken blijven steken, dan smallere raamwerken voor de grootste proppen papier en bloedkatoen en verder pis en stront in alle gradaties en alle staten van nog verdere ontbinding.
Toen ik er in was geslaagd om - de excursie was nog niet eens halverwege - de stalen trap achterwaarts af te dalen, mijn fiets te vinden en rap de plaats van verderf te verlaten, nam ik mij voor dat ik nooit, maar dan ook nooit meer in de buurt van deze smeerpijperij zou komen.
Tot vorige week.
De emmers blijven staan. Hele delen van het IJmeer worden ingepolderd, de ponyclub en de camping moeten van het Zeeburgereiland verdwijnen, maar deze strontemmers blijven behouden als industrieel verderfgoed.
Met de verfkwast, een dosis overmoed en en een op-zijn-kop-voorbeeld van de tekst op zak, heb ik, maar nu echt voor het laatst, de helletocht gewaagd.
Mooi toch?


Metz in actie

Leve de natuur 44

Het was half negen in de avond. De zon zakte vurig weg achter het lege land tussen Teroele en Woudsend. De ms Dikkop tufte met de vaste bemanning langs de rietkragen van de Koevorde.

Er stond een dode wilg in het riet. De takken staken als een beeld van Zadkine in de lucht. Toen zag en hoorde ik de vogel plotseling; op tien meter afstand. Hij zat onbeschut op een dode tak van de wilg en zong z'n ééntonige zang: Koekoek, koekoek. Ik had'm vaak gehoord, maar nooit gezien en nu toonde hij zich bruinrood in de gloed van de avondzon. Mijn vrouw imiteerde zijn roep en de vogel antwoordde: koekoek. Toen vloog hij op en ons voorbij naar een volgende boom. Daar zat hij tussen de bladeren, maar hij riep ons wel. Toen we ten tweede male langsvoeren vloog de koekoek opnieuw op en verdween achter onze horizon; de vergetelheid in. Een derde keer roepen zat er niet in, want de koekoek is geen haan en ik ben Petrus niet.

freek

Isten

Winnen woorden, net als zilveren halskettingen, aan waarde door ze langer te maken? Het lijkt er af en toe wel op. Zo sprak vorige week op de radio een meneer met een zware stem over de financierder van een omstreden project. Het wás al een serieus programma maar nu werd het pas topzwaar.
Maar wat nu te vinden van deskundigen in discussieprogramma's die telkens islamisten zeggen in plaats van islamieten. Wie zouden ze daarmee bedoelen? Engerds in ieder geval want die islamisten brengen in de regel onheil. Vooral arabisten mogen graag over islamisten spreken. Arabieren hoor je er zelden over. Zouden islamisten net als die arabisten kenners zijn? Geleerden in de islam?

Metz luistert radio

metz en co

Ik woon ik L en Metz rijdt er langs.
Dat was vroeger wel anders. Ik ken Metz van mijn tijd in die grote stad. Hij zat in de politiek en bestuurde een deel van de stad en ik was zijn onderhorige: ik gaf het geld uit wat hij ter beschikking stelde, ter verbetering van het onderwijs. We hebben dus een klein verleden samen.
Nu bivakkeer ik in Friesland en hij spoedt zich regelmatig langs de A7, hemelsbreed op drie kilometer van mijn huis, naar een onderzoek/adviseerklus. Ik vaar met de ms Dikkop en verbouw knoflook, bieten, wortelen en uien.
Kom van die snelweg af Metz en vaar!
freek

Nog 's: ouwe jongens

We zaten met z'n drieën, na afloop van de wedstrijd aan een tafeltje in het zogenaamde spelershome van het stadion. Gerrit, Foppe en ik. Jongens van weleer die in de begin jaren zestig, in hetzelfde jaar, op dezelfde school voor onderwijzer leerden. Foppe is van ons met stip de meest bekende Nederlander en moet veel handtekeningen plaatsen; zelfs bij volwassenen op de klep van hun pet.
Als jongens van vroeger bij elkaar zitten krijgen ze iets baldadigs. Zo voerden we het toneelstukje op om met z'n allen naar de kermis te gaan (die verderop loeide), 'even achter de meiden aan'. 'Jeltsje weet toch niet dat de wedstrijd zo vroeg is afgelopen', probeerden we Gerrit over te halen. Die speelde een zorgelijke rimpel mee. Foppe grijnsde en ik had het hoogste woord. Zo ging dat gisteravond, met ons zestigers. Brave mannen, die altijd rustig naar huis tuffen. Alleen Foppe moet eerst nog even naar Peking.
freek

Kruispunt

Op de A6 van Amsterdam naar Groningen doorklief ik Friesland. Friesland is mooi, vooral vanaf de snelweg ligt het vlakke water er begeerlijk bij. Vlakbij L. stopt de weg; de brug is open. Gaat vanzelf, staat op een bord aan de kant. In Friesland is ook de snelweg provinciaal. De motor uit, de deur open en wachten tot de bootjes voorbij zijn. Ben benieuwd wat er in het logboek van de ms Dikkop staat.

Metz onderweg

Pauw en Witteman

Ik kijk er regelmatig naar en er valt mij iets op: ze hebben een vaste stal van linkse en rechtse politici, die welwillend, tongue in cheek, worden bevraagd.

Ter linkerzijde doemt Jan Marijnissen vaak op, welbespraakt en niet te beroerd om vanuit de luwte van de oppositie, ferme taal uit te slaan. Wel heb ik de indruk dat een kwellende hernia hem wat relativerender maakt. De rechterflank wordt vaak gedekt door Hero Brinkman, PVV. Hij bezigt, in navolging van zijn leider, grote woorden voor kleine zaken en heeft het gelijk van een veldwachter, die éénmaal per dag op de fiets z'n ronde doet en ziet wat er allemaal mis is, aan z'n kant. Pauw en Witteman gaan soepel en wat lacherig met deze twee factotums om. Waren we net verlost van het bondje tussen VARA en PvdA, nu hebben we dit.


freek

Winnende bal

Niet dat ik me druk maak over de voetbalcompetitie, niet die in Nederland en zeker niet die in Duitsland, al houdt Radio 1 mij vanavond live op de hoogte van de kansen van Werder Bremen op deelname aan de UEFA-cup in het komend seizoen. Nee, ik maak me gewoon boos omdat het oneerlijk is voor NAC, de club waar ik vanwege mijn komaf een beetje vóór ben. Word je na een lange competitie waarin iedereen twee keer tegen elkaar speelt, derde in de eredivisie; telt het niet! Niks spelen in de UEFA-cup tegen wie-weet Werder Bremen, nee, eerst nog zes keer winnen van diverse ploegen die je al lang achter je gelaten had. Denk je in: de kopgroep van drie man wordt bij het ingaan van de laatste kilometer staande gehouden door de wedstrijdleiding, net zo lang tot de achtervolgers weer aansluiten. Zo jongens, laat nu maar zien dat je echt bij de beste drie hoort!
Slechts één andere sport op één plek kent zo'n dwaze regel. Tafelvoetbal op de camping in de Provence. Het was een beslissend duel. Ik leidde met 6-2 tegen mijn zoon maar stelde het grote juichen nog even uit. Beleefd toch? Mijn zoon dacht er anders over. Terwijl hij de laatste bal het veld in kieperde, riep hij: "Winnende bal". Waarna hij scoorde en ik had verloren.

Metz over voetbal

stapelen 38

Een tijdje geleden was ik met mijn oud-cursisten van de schoolleidersopleiding (wat een woord!) op bezoek in de eco-kathedraal. Van Ap kreeg ik een foto via de mail. We zien hier vier directeuren van basisscholen in Noord-Holland devoot even stilstaan bij een door hen opgericht grafmonumentje voor een dode muis. Een sereen ogenblikje: vier heren van boven de vijftig, staan stil bij het teloor gaan van zo'n nietig wezentje als een muis. Maar wie inzoomt op hun gezichten, ziet de jongensgein er vanaf spatten.

Jongens zijn het, aardige jongens.

freek

Toeren

De ms Dikkop (6m. lang, vermogen 13 pk) trok gisteren een witte snor voor de neus en zette koers door de Scharsterrijn, richting Tjeukemeer. Aldaar koos de Dikkop een zuidoostelijke koers, tegen een windje vier in en passeerde na een onstuimige tocht de brug van de Vierhuistervaart. Na luttele mijlen werd de oude rivier de Tjonger bereikt alwaar bij het natuurgebied Brandemeer werd aangemeerd om de hond uit te laten en de bemanning de benen te laten strekken. Na een uurtje werd de terugreis aanvaard. Om 16.00 liep de ms Dikkop de thuishaven weer binnen. Het logboek vermeldt geen verdere bijzonderheden.
freek

leve de natuur 43

Ik ga iets aanraden: www.beleefdelente.nl, een site van de vogelbescherming, waar met een cam de broedbewegingen van een aantal vogels in de gaten wordt gehouden. Zo ben ik verliefd geworden op het steenuiltje, dat als een balletje dons op haar eieren zit, waarschuwend sist als er een holenduif komt kijken en haar mannetje voortdurend aanzet tot het brengen van voedsel.

Maar er is meer: de nestkast van een torenvalk, van binnen en van buiten, het nog lege nest van de gierzwaluw, de kolonie van de grote stern, het slordige nest van de lepelaar en de omgewaaide boom bij een sloot, waar de ijsvogel bivakkeert.

Komt dat zien en kijk ademloos.

freek

Leve de natuur 42

Als kind bezocht ik een zondagschool van de Doopsgezinde Broederschap. Mijn ouders, niet gelovig, vonden dat wel goed voor mijn opvoeding. Omstreeks deze tijd zongen wij het lied: 'Meimaand, meimaand, God geeft ons de meimaand.
Oh vergeet Zijn goedheid niet
Zing je lentelied ...'
Omdat in deze maand het landschap om mij heen zo fundamenteel veranderde, geloofde ik dat ook, dat van God. Magisch denken van een kind, maar niet zonder rede. Hoe kwam het anders dat de grauwe bermen, plotseling wit zagen van het fluitekruid, doorspikkeld met het diepe paars van de hondsdraf en het heldere paars van ereprijs. Hoe kon het dat de geelbruine winterweilanden, plotseling heldergroen werden, met groten plukken geel van paarden- en boterbloemen, met, alweer paarse, pinksterbloemen daartussen. Daar moest een sturende hand achter zitten vond ik als kind. Nu weet ik wel beter, maar het blijft elk jaar toch wel een wonder.


freek

Nog een keer 1957

Nog iets uit het boekje van Van Liempt over DOS. Scheidsrechter Leo Horn, fluitist van de beslissingswedstrijd DOS- Sportclub Enschede (met Abe Lenstra), beroemd en onomstreden in die tijd, keurde een doelpunt van Sportclub Enschede af wegens buitenspel. Hij was de enige aanwezige bij de wedstrijd, die dit feit had gezien, constateerde een krant later deftig. Hij ging daarna vrolijk met DOS mee naar het overwinningsdiner in Mook; reisde vervolgens met DOS in de kampioenstrein naar Utrecht en vierde tenslotte tot laat in de nacht feest met DOS in de afgehuurde feestzaal.
Niemand vond dat vreemd.


freek

Leve de kenegin

Ze was hier gisteren
Dit schreef ik in 1983 over haar en mij

De eerste keer dat ik haar zag was in 1955. Ingehuurd door een uitbater van bieren en limonades was ik bevoegd om onder de inderhaast opgezette noodtribunes rond een paardenfestijn, lege flessen te verzamelen.
Ze was gast en ze bevond zich omringd door lokale hotemetoten en deftig paardenvolk, op de eretribune. Vanuit mijn ongewone positie had ik een redelijk uitzicht op haar glimlach.
Twee andere agenten dan de plaatselijke veldwachters sommeerden mij even later mijn flessen elders te gaan zoeken.

Midden jaren zestig was de tweede keer. Het hie-ha-happende in Amsterdam. Meegevoerd door de ludiek-anarchistische golven van die tijd en nieuwsgierig naar de uitwerking van leeuwenpoep op paarden, bevond ik mij ergens in de Raadhuisstraat.
In rook gehuld trok ze aan mij voorbij.

In 1983 ontmoette ik haar voor de derde keer. Ik mocht iets vertellen over het monumentebeleid van de gemeente L. Ze stelde vriendelijke en terzake doende vragen. Ze was ook ontspannender dan ik. Toen we even later in gezelschap door het dorp wandelden en ik iemand groette, vroeg ze of dat een kennis van mij was.
(Ze is zo gewoon, zei mijn moeder al, die haar jarenlang nauwlettend volgt.)

'Hoe was ze, pa', vroegen mijn jongens later.
'Aardig jongens', zei ik als een man van de wereld en ik was een weinig trots, haar weer eens te hebben ontmoet.

freek