Bokaal

De PVV (één lid:Wilders) heeft weer wat nieuws bedacht om de aandacht te trekken: de Maartje van Weegen Bokaal. Deze bokaal dient 'de linkse en bevoordeelde berichtgeving door de staatsomroep aan de kaak te stellen.'
In ronkend proza worden de vijf genomineerden voorgesteld:
1. Bram Schilham. Deze brave borst van het Journaal wordt verweten dat hij t.a.v. het klimaat 'pure propaganda bedrijft'
2. Sander van Hoorn, de strak in de camera kijkende correspondent van datzelfde journaal in Israël , 'speelt stommetje over de jihad'.
3. Redactie Pauw en Witteman, die Geert maar niet in een uitzending kunnen krijgen, 'excelleren in het afkraken van de PVV en Wilders'.
4.Teleac dat verheffing van het volk in haar vaandel heeft staan 'bereikte een nieuw moreel dieptepunt'.
5. IKON, deze kerkse omroep dankt haar nominatie aan het 'wekelijks belachelijk maken van de PVV kiezer.'



De PVV is niet alleen bot en liegt dat het gedrukt staat, maar is bovenal humorloos in deze mislukte poging tot ironie. Daarvoor is de toon te verbeten en de zinnen net een versnelling te hoog. En humorloze mensen kunnen niet relativeren of soms om zichzelf lachen. Daarin schuilt het echte gevaar van de PVV.

freek

stapelen 91

De ecokathedraal is verijsd en we staan er met drie man naar te kijken. Geen werkweer merken we: de grond bevroren, de stenen niet los te wrikken en hier en daar een gevaarlijke sneeuwbaan op een helling. We doen net als Amsterdamse stratenmakers: we duiken de schaftkeet in, om koffie te drinken en elkaar sterke verhalen te vertellen. Maar voor het zover is, ontdekt Rob een koppeltje van drie reeën in de ecokathedraal en die hebben we eerst op ons gemak bekeken.

freek

Kerst

De sneeuw lag nog dik over de velden, wegen en wateren. Een koppel houtduiven vloog verschrikt en lomp fladderen op uit de boomkruinen van de hoge berken bij het landhuis aan de dijk. Een sperwer kwam uit het niets tevoorschijn en dook op een duif , Die tolde fladderend en geluidloos naar de grond. De sperwer hield zich stevig vast. Ze vielen in de stuivende sneeuw van een struik. De rest van de duiven maakte nog een rondje door de grijze lucht. Toen streken ze weer neer in de kruinen van de berken.


freek

Wens

(krentenboom en taxus in de achtertuin; klik op foto voor vergroting)

De haas is geschoten, de wijn en het bokbier gekocht en het huis klaar gemaakt voor de kerstontvangst van kinderen en kleinkinderen.

Volle bak.

Vrouw is fluitend bezig met voorbereidingen; ik doe het sjouwwerk en loop met Bijke ommetjes door de papperige sneeuw.Vanaf heden ben ik een paar dagen van de kabel.

Leve de familie!

En u, onbekende lezer, wens ik mooie en warme dagen toe.

freek

Nicht

Mijn nicht leest mij. Dat weet ik, omdat ze heeft gereageerd op een stukje in dit weblog. Mijn nicht had vroeger rood haar net als ik en is al vroeg verhuisd naar het verre Engeland, waar meer roodharigen met een niet te bruinen huid wonen. Ik weet niet waar mijn nicht woont, ergens bij Manchester. Vroeger was er enige zielsverwantschap tussen haar en mij, vanwege dat haar, maar ook omdat haar moeder de liefste zus van mijn vader was. Mijn nicht is vertrokken en kwam terug via de kabel. Nu is ze weer weg.
Nicht, kom nog eens langs.


freek

Bar

( klik aan voor vergroting)

Zondag was het bar weer. De oostenwind gierde stuifsneeuw over ons vlakke land. De adem stokte in de keel en de snor bevroor. Paarden en schapen krabden met hun hoeven om gras te vinden en wij liepen langs de dijk bij ons meer. Ik bleef even staan en kiekte vrouw en hond. Links moet het meer zijn, rechts de nu onmetelijke weilanden. Recht voor, de molen die gerestaureerd wordt en waar de kop vanaf is. En op de weg ,vrouw, die de luwte van de capuchon zoekt en Bijke die worstelt met de sneeuw en de wind.

freek

Nederigheid

Alle klachten van gestrande reizigers over niet rijdende treinen en protesten van belangenverenigingen (ik vrees dat ik lid ben van zulke verenigingen; kan dat ook zonder dat ze namens mij pleiten?) tegen te vroeg of juist te laat afgekondigde alarmen, brengen mij vooral op de gedachte dat het de schuld is van het weer.
We zijn dus tegen het weer.
Maar ja, daar krijg je NOVA, Netwerk en hoe al die huilebalken ook heten mogen, niet mee vol. Ruim baan dus voor de verongelijkten.
Ik vind een vastgesneeuwd land een zegen. Een bewijs van de stelling dat de natuur sterker is dan de leer. En zeker niet maakbaar. Dat dwingt tot nederigheid, tot acceptatie en daarmee tot de rust die zo nodig is om - eenmaal ingesneeuwd - de agenda te ledigen en een mandarijntje te pellen.

Metz is ingesneeuwd

Niet meer zeggen (7) - bizar

Alleen al het stellen van de vraag of de top in Kopenhagen wat had opgeleverd, vond de radiojournalist bizar. Doelpunten zijn ook vaak bizar, of juist kansen die (bizar!) geen doelpunt opleveren omdat de keeper een ledemaat uitsteekt. Uitlatingen van politici zijn negen van de tien keer bizar ("Terwijl Bos eerder nog de banken spekte, heel bizar hoor"). Bizar is ook het weer en het meest bizar is dan de trein die door de sneeuw, bizar hoor, in december al, en zo bizar veel, niet verder rijdt. Echt bizar ook, die discussie over de AOW en dat de TROS niet boos is op Harm Edens, heel bizar...

Metz hoort bizar veel

Hel

Laat ik meedoen met de hype rond de film 'De hel' , over de elfstedentocht van 1963. Steven de Jong heeft er, zo is mij verteld, een flitsend maar vlak verhaal van gemaakt. De Prins van Oranje vond de rolprent fantastisch en die prins heeft smaak, dus niet zeuren.

Zelf heb ik de elfstedentocht van 1963 niet gereden, maar wel iets wat daar op lijkt. De dag voor de Elfstedentocht werd de Elfmerentocht gereden, een tourtocht van zo'n 130 km, waar veel elfstedenrijders al aan meededen om de spieren los te gooien. En ik deed mee. Ook toen was het weer bar en boos en tien kilometer van de eindstreep in Sneek werd de tocht opgedoekt omdat het donker was en sneeuwduinen de baan onzichtbaar hadden gemaakt.

Dat was in Langweer, waar ik nu woon, maar ik moest naar huis en dat was toen vijf kilometer verderop. En toen begon mijn eigenlijke heldentocht, want ik ben dwars door besneeuwde weilanden, volgesneeuwde sloten en onbegaanbare landweggetjes naar huis gelopen op een paar leren klompslofjes. Toen ik thuis was heeft mijn vader mij langdurig gewreven.



freek

Bijke

klik aan voor vergroting

Het wordt tijd om Bijke voor te stellen: het meisje waar ik veel van houd. In de puberteit , dus dwars en eigenzinnig. Lonkt veel naar andere mannen, want ze is een player. Staat op bijgaande foto te kijken naar haar eerste sneeuw.

freek

Bezoek

'Gewone man tegen Haagse elite' , kopte ons prachtblad (sinds1752) na.v. het bezoek van Wilders aan onze provincie. Een ietwat merkwaardige kop, omdat Wilders het grootste gedeelte van zijn arbeidzame leven in politiek Den Haag heeft gewerkt en dat kan niet elke verpleegster, metselaar, politieagent en onderwijzer zeggen. Maar goed Wilders 'was here' en omdat zijn bijeenkomst besloten was, stond onze krant op de stoep om bij de uitgang bezoekers uit te horen. Die lieten graag van zich horen. Zo was daar 'het oudere echtpaar Dirk en Elly Edel' uit het verre Alkmaar, dat het een leerzame en sfeervolle avond vond. Zou Geert met dennengroen en kaarslicht hebben gesproken?

Hij, Dirk, was er van overtuigd dat Wilders orde op zaken kan stellen. Zij, Elly zei : De mensen zijn bang en moedeloos, maar in hem koesteren ze hoop'. Elly bedoelde natuurlijk 'Ik ben bang en moedeloos en in hem koester ik hoop'. Een mooie gedachte zo vlak voor de kerst, maar de geschiedenis leert waar deze semi-religie toe leidt, als een politicus als verlosser wordt beschouwd.

freek

Stapelen 90

We hebben kontakt met elkaar gehad, gisteravond en we hebben het stapelen afgeblazen. Niet dat we koukleumen zijn, we malen niet om een paar graadjes onder nul, maar onze stenen zijn vastgevroren. Nu kunnen we de stenen één voor één met een koevoet loswrikken, maar dat is werk zoeken. We blijven dus thuis en voor mij is dat onwennig: wat moet er met een lege dag gebeuren. Ik stof boeken af en leg ze op stapeltjes.


freek

Koud

Het wordt koud hier op het platteland. De zon kwam vanochtend bloedrood op en de wind was schraal. Bij ons is de warmte van de zomer altijd wat minder en de kou van de winter feller, dan in de stad. Dat komt omdat het hier altijd wel waait. Vorig jaar had ik nog de neiging om met winterweer de schaatsen uit het vet te halen. Nu ben ik verzoend met de gedachte dat mijn rol voortaan beperkt zal zijn tot het sleetje rijden met kleinkinderen. En Bijke moet ik natuurlijk over de winter leren.

Opa en de Dom

Dat ik een glimlach niet kon onderdrukken bij die gehavende Berlusconi, komt door mijn opa. Mijn opa was timmerman en met dat vak was geen droog brood te verdienen in de crisis van de jaren dertig. Dat brood was wel nodig met thuis een vrouw en negen kindermonden waaronder die van mijn moeder. "Als vader met zijn gereedschapskist thuis kwam, wist je dat het niet goed was". Via via kreeg hij het aanbod om in Milaan mee te werken aan de bouw van de Dom. Officieel was de Dom in de 19e eeuw opgeleverd (de bouw startte in de 14e eeuw, zo beschouwd valt het met de Noordzuidlijn dus wel mee) maar zo'n megakerk werd natuurlijk alsmaar doorafgebouwd, met steeds meer torentjes en scherpe hoeken. Twee jaar heeft opa in Italië gewerkt aan de detaillering. Dat hoofd vol bloed en wonden van Silvio is eigenlijk een verlate verzetsdaad van mijn grootvader. Terug in Amsterdam bouwde hij op het Leidseplein mee aan het City Theater van Jan Wils. Trouwens ook geen pretje als je die in je gezicht geduwd krijgt.

Metz eert opa

Hotel

Ik was in het stadion van mijn cluppie en Mario Been, van Feyenoord, was aan het woord. Hij had net met zijn ploegje gewonnen van mijn elftal en hij beantwoordde vragen van sportjournalisten. Dat zijn meestal hielenlikkers, maar er was eentje die een kritische vraag stelde over de financiële positie van Feyenoord: zestien millioen verlies in één jaar.

Mario keek vrijmoedig de persruimte in en stelde dat hij en zijn mannen vandaan heerlijk hadden geslapen in Lauswolt, uw weet wel: waar Bos en Balkenende hun kabinet in elkaar hebben getimmerd en wat met stip het meest chique hotel van Noord-Nederland is.

Ik vond dat een mooi antwoord, omdat het de schijn en werkelijkheid in de voetballerij goed weergeeft. Boekhoudkundig zwaar in de min maar door constructies met weldoeners en geheimzinnige financiers gewoon doen alsof je rijk bent.


freek

Schip

Terwijl de ms Dikkop (13pk) lekker warm in de stalling ligt te overwinteren, broed ik op de aanschaf van een ander bootje. Dat voelt een beetje als verraad. Dikkop heeft me immers stampend overal gebracht waar ik wilde zijn, maar ze heeft één nadeel: ze is open. Dat is lastig met regen en storm en beperkt de lengte van het vaarseizoen. Een klein werkbootje met gesloten stuurhut biedt meer mogelijkheden en ik kan dat tot diep in de herfst varen.
Ik heb wat op het oog en de Dikkop weet nog van niks.


freek

Topografie

Gisteravond zapte ik routineus langs de commerciëlen en haakte even vast aan een programma waar jong volwassenen een gooi doen naar de 'beste'. De beste zanger, performer, danser, ik weet het niet precies, want ik kwam binnen toen in het kader van die wedstrijd enige kennisvragen werden gesteld aan de vijf overgebleven kandidaten. Aan een artieste die zei dat ze in Den Haag woonde werd gevraagd om deze stip op de kaart aan te wijzen. Met een radeloosheid in de ogen ging haar aarzelende vinger naar een stip in Brabant, Eindhoven.
Amsterdam werd Haarlem, Overijssel, Limburg.
In wat voor een wereld leven deze potentiële Bn'rs, dacht ik en vannacht werd ik wakker en wist het antwoord: ze leven in een amorfe wereld, die door diffuus gevaar wordt bedreigd uit een buitenland dat ergens is en zijn een prooi voor Wilders.

freek

Stapelen 89.

(klik aan voor vergroting)

In het jaar Onzes Heeren 2009, met als datum acht december is om 11.15 des voormiddags in de ecokathedraal te Mildam, de laatste steen op de toren 'Het wakende Oog' geplaatst. Deze laatste steen, was voorheen een fietsenstandaard en werd gezet door Rob, omdat die toevallig boven was. Beneden, aan de voet van de toren werd waarderend geapplaudisseerd door Johan, hoofd uitvoerende werken ecokathedraal, Frouk, hoofd documentatie ecokathedraal en Janneke, schoonmaakster van ecokathedrale bouwwerken. En ik heb de (slechte)foto gemaakt, maar ook de toren, met anderen natuurlijk!

freek

Vertrek

Ons prachtblad (sinds 1752) bericht ons over het uitzwaaien van Sinterklaas. Dit fenomeen neemt volgens onze krant hand over hand toe en men toont ons een foto van een dorpje, even voor de Waddenzee, alwaar Sinterklaas in tabberd maar met reispet in een camper stapt om naar Spanje af te reizen. De schooljeugd staat erbij, kijkt er naar en zwaait. Deze officiële uitzwaai is belangrijk voor het 'verwerkingsproces' bij kinderen, meldt onze krant monter en voegt daar aan toe dat de Nederlandse Vereniging voor Autisten (NVA) hier erg blij mee is.

Ik geloof het graag en heb te doen met ontregelde autische kindjes, die ' wekenlang van slag zijn' vanwege het feit dat Sinterklaas wel gekomen, maar niet vertrokken is.

Om autisten nog meer structuur te bieden wil ik voorstellen dat als Sinteklaas vertrekt, de Kerstman om de bocht aan komt 'johoën' en dat ze op de stoep van de C1000 elkaar de hand schudden.Vertrek en aankomst worden dan gestructureerd aangeboden in een begrijpelijke context en zonder de ruis van een tijdlek.

freek

Moskowitz

Geert W. wilde publiciteit en zocht een halfgare rapper uit. Die had doodsbedreigingen gerapt en moest dus voor de rechter. De rapper had een jonge pro deo advocaat en Geert had Moskowitz. De jonge advocaat deed aandoenlijk keurig z'n best voor de de camera om zijn cliënt uit de wind te houden. Moskowitz, die wel's sexueel getinte mailtjes naar gangstermeisjes stuurt, glimlachte hautain over zoveel gespartel. Hij wist wel beter, kon je zien. Na afloop van de zitting kon Geert nog even in de camera zijn opvattingen kwijt. Moskowitz stond weer grijnzend achter hem. De jonge advocaat van de rapper was niet meer te zien.
Waarschijnlijk afgedroogd, door die zelfvoldane Moskowitz.
Piece of cake.


freek

Opgelucht

Vandaag is mijn tweede en laatste optreden als hulpsinterkaas en wel voor onze dorpsschool.
Om kwart voor acht zit ik bij Boukje voor de schmink en klokslag half negen verschijn ik bij het schoolplein, nadat Boukje een telefoontje heeft gepleegd met de hoofdmeester, zodat alle kinderen op tijd naar buiten zijn gejaagd. Dit keer kom ik met een brandweerauto.
Daarna begint een kleine martelgang, die een hele ochtend duurt, want de school neemt geen genoegen met een plenaire bijeenkomst. Nee, ook alle klassen moeten worden bezocht. Gedurende deze ochtend trekt, vanwege een krappe mijter, langzaam een schele hoofdpijn door de hersenen, is een snorhaar tot diep achter de huig verzeild geraakt en beginnen pruik en baard vervloekte attributen te worden. Als om half twaalf terug bij Boukje ben, trek ik in de vestibule al de mijter van mijn kop, in de gang liggen baard en pruik al op het handschoenenkastje en in kamer keil ik de tabberd in een hoek. Het is volbracht.



freek

Vorst

Gisterochtend vroeg met Bijke langs de dijk gelopen. De vorst lag als wit velours over de velden. Drie zwarte Friese paarden dampten bij een hek. Hoog in de lucht, ganzen, kwetterende mussen in een oude meidoornhaag, water als een spiegel, drijvende futen.
Toch mooi om mee te maken!


freek

stapelen 88

(klik aan voor vergroting, dan zijn aan de bovenkant de trottoirbanden goed te zien en bovenop het fietsrekje)

Stralend stapelweer en we hebben ons in het zweet gewerkt om 'de' toren hoger en stabieler te maken. Dat is gelukt door trottoirbanden in een strop te hangen en naar boven te trekken. Door ze over de tegels heen te leggen, krijgen we boven meer verband. De volgende week maken we de toren vlak van boven, stapelen daar nog een klein carré van tegels op en tenslotte komt een in beton gegoten fietsstandaard ons werk bekronen. Zo heeft onze toren niet alleen een waakzaam oog, maar is het ook een radarpost. We hebben de fietsenstandaard al naar boven getakeld, zodat we volgende week, als Rob en ik met z'n tweeën zijn, die klus niet hoeven te klaren.

freek

Famke

Bij ons op het kerkhof ligt een kindergrafje met een eenvoudig opschrift: ùs famke (ons meisje)
Geboren en gestorven of gestorven en geboren op dezelfde dag. Het had in elk geval geen zin om haar een naam te geven, maar de aanduiding ùs famke, is mooi, is betekenisvol.


freek