Kinderziekte

Politici overwegen inenting tegen de mazelen wettelijk te verplichten. Om onnodig leed te voorkomen. Ex-minister Borst richt zich intussen tot de herders van de gereformeerde kudde: roep uw schapen op de lammeren in te inten. Ze vergeet zich te richten tot de antroposofen want die houden ook niet van inenten. Dat maakt het nageslacht maar slap. Ik houd niet van antroposofen en zeker niet van dominees, maar dat verplichte inenten tegen gewone kinderziektes staat me niet aan. Want wat zijn die mazelen nu eigenlijk? Een kinderziekte waar zelden een kind aan doodgaat.  De collectebussen en de clini-clowns kunnen dus op stal blijven. Net als de politici en de ex-ministers.

Metz met mazelen

Geen nuances aub

Met enige huiver begin ik dit stukje. Ik ken namelijk de hoofdpersoon uit dit verhaal een beetje. Bovendien ga ik een ingewikkelde bocht maken: proberen uit te leggen dat de ene grootverdiener de andere niet is. Dat is glad ijs. Doorgaans zijn het de verdedigers van het grote graaien die nuances aanvoeren. Toch waag ik een poging. Dat komt omdat ik onlangs Knevel & Van den Brink & Spekman & Kelder los zag gaan op topbestuurders uit het bedrijfsleven die teveel verdienen. Je zou ze toch, brieste Spekman, en zelfs Kelder vond het tijd geen Douwe Egberts koffie meer te drinken en je abonnement op Ziggo op te zeggen omdat de topbestuurders zichzelf verrijken.
Maar wat zijn de feiten?
Ten eerste dat het om privaat geld draait, dus niet om herverdeeld belastinggeld. Het zou wat waard zijn als Knevel & Van den Brink & Van Nieuwkerk & Witteman & Pauw de discussie eens zouden openen over salarissen voor toppers in de publieke sector maar nee, dat is taboe bij televisiejournalisten. Dat vinden we gewoon. Net zoals we klakkeloos de tennismaffia en de corrupte voetbalmaffia steunen (begripvol interviewen en dankuwel zeggen als de UEFA een kruimeltje als een kunstgrasveldje in een achterbuurt op de grond gooit) terwijl daar een veelvoud over tafel gaat van wat een topbestuurder waar dan ook verdient.
Ten tweede dat politici en media willens en wetens feiten die niet passen in het sjabloon van de graaier, verzwijgen. En dat is niet alleen niet netjes maar gewoon broddelwerk van de heren Kelder & Spekman & Knevel & Van den Brink. Zo wordt de topbestuurder van Ziggo strijk en zet opgevoerd als topgraaier omdat hij afgelopen jaar op dik 15 miljoen inkomsten komt. Maar hoe komt hij aan dat enorme bedrag? Niet omdat hij zo'n buitenissig salaris heeft (zoals Meurice van ASML). Niet omdat hij vette bonussen ontving (zoals Bennink bij Numico en Douwe Egberts nadat hij de firma verpatst had op de financiële marktplaats). Niet omdat hij plots rare pensioenvoorzieningen van de firma meekrijgt. Sterker nog: hij krijgt helemaal niets extra mee van Ziggo.
Maar waar komt die 15 miljoen dan vandaan?
Van de beurs. Toen hij in 2007 in dienst trad bij Ziggo koos hij voor een relatief laag jaarsalaris (iets minder dan Matthijs van Nieuwkerk) en een aanvulling in aandelen (een halve Van Nieuwkerk). Daarmee werd hij dus een manager die persoonlijk risico ging nemen in de zaak. Een soort ondernemer. Andere managers doen dat niet, die graaien zonder dat ze risico lopen. Nadat Ziggo in 2011 naar de beurs ging, werd zijn bezit verhandelbaar. De Volkskrant en alle andere media beweren dat hij dit pakket aandelen cadeau kreeg bij de beursgang van Ziggo maar dat is dus onjuist. Het bekt wel lekker maar het klopt niet. Na een jaar op de beurs te hebben vertoefd mocht hij zijn bezit verkopen, een eenmalige handeling. Betaald door de nieuwe aandeelhouders dus. Niet door Ziggo. Niet door u en mij. Tenzij u aandelen Ziggo hebt gekocht.
Is het verhaal van de topbestuurder daarmee afwijkend van de andere topverdieners? Ja. Echte graaiers nemen geen risico. Trekken zich niks aan van resultaten van het bedrijf waar ze voor werken maar cashen en vertrekken.
Wat is nu de les van dit verhaal? Dat politici alleen vatbaar zijn  voor welgevallige feiten en dat veel media om dezelfde reden onbetrouwbaar zijn. Behalve Argos met zijn serie over medialogica. Wellicht dat ze over een jaar of twee een uitzending maken over de mythes die media soms creëren over topsalarissen.

Metz kijkt televisie

Knabbel

Na het fluiten, het baltsen, het paren, het bouwen van een nest, het uitbroeden van de eieren en het voeren van de jongen, was het tijd voor de eekhoorn. Knabbel woont een boom verderop, heeft het een tijdje aangezien en kreeg nu lekkere trek. Over de rand van de schutting balanceerde hij tot vlak boven het nest en toen mevrouw niet aan de kant wilde beet hij d'r nek door en vouwde haar over een tak.
Altijd schattig om te zien: zo'n eekhoorn die een doppinda tussen zijn pootjes klemt en opknabbelt. Het is nu stil in de tuin. Knabbel zie ik ook niet meer.

Metz in de natuur

Tot slot (slot)

De vogels fluiten al minder 's morgens vroeg, dus het einde van het broedseizoen is in zicht en ik kap er mee, althans voorlopig. Noem het een zomerstop. Even niet elke ochtend het ritueel van het 'stukje schrijven', hoe dierbaar mij dat soms ook is, maar een pas op de plaats. Begin september als de natuur de groeispurt achter de rug heeft, ben ik er weer.
U mag mij mailen, voor een reactie op het afgelopen jaar.
fj.faber@hetnet.nl

Tot slot 1

Ik woon in een dorp waar ik als jongeling spannende avonturen beleefde. Alhoewel ik een matige zeiler was, gaf ik mij toentertijd als achttienjarige op als zeilinstructeur bij een hotel hier ter plaatse en werd aangenomen. We sliepen met vier instructeurs op  de zolder van het hotel, boven het gekreun van de hotelgasten. Mijn instructeurstaken heb ik slecht uitgevoerd. In de eerste week moest ik met twee maten een extra zeilboot uit Huizen (NH) halen. Na een dag dobberen op de Randmeren waren we niet verder gekomen dan de Roggebotsluis bij Kampen en hebben de boot daar laten liggen. Hoe die boot ooit in L is gekomen, is uit mijn geheugen gewist. Daarnat ramde ik op de vijfde dag midscheeps een zeilsloep van de concurrerende zeilschool. Het was stormweer; ik had vier Deutsche Buben aan boord en lag over stuurboord. De kenner weet nu genoeg.
Vanaf toen beperkte ik het zeilen tot het minimum. Zag ik de boomtoppen iets te veel zwiepen door het zolderraam. dan liet ik zeggen dat het ' heute zu windisch war, um zu segeln' of een andere variant op dit thema in steenkolenduits.
Wat ik mooi werk vond was het schieten van ratten met een windbuks in de keuken van het hotel.
Dat kon ik  wel goed.
Nu woon ik hier tien jaar, loop elke dat langs het hotel, dat nu een bouwval is en droom een beetje voor me uit.

freek

Eend

In ons gewest komen twee kranten uit: het prachtblad (sinds 1752) waarvan ik abonnee ben en een kleiner christelijk broertje met slechts 15.000 betalende lezers. Sinds gisteren is het echter gedaan met deze calvinistische broeder, omdat de banken de kraan dichtdraaiden en collectes onder het christelijk volksdeel onvoldoende opleverden. De doorstart werd onmiddellijk gemaakt omdat de mediagroep die ook eigenaar van mijn prachtblad is de hele handel voor €1,00 overnam, De directeur van deze mediagroep is trots op deze overname. 'Een gebraden eend moet je schieten als-ie voorbij komt' , zo liet deze brave taalvirtuoos zich citeren in mijn blad.

freek

Stapelen 127

 'Stadichoan ' zo typeerde een ecokathedrale liefhebster uit Engeland, het werken in de ecokathedraal. Ik vind dat een mooi woord. Engelse liefhebster is eigenlijk een Friezin, die decennia buitengaats woont en een schoolgenoot van mij was, zo'n vijftig jaar geleden
Hieronder nog een paar stadichoan foto's uit het archief, omdat de tijd voor ons, zeventig jarigen, al snel genoeg gaat.

freek

chaos

 

 



 

ordening

 

 

onderweg

 

 

 

voorlopig klaar

 

 

(klik op foto voor vergroting)

Tour

Ik heb het geprobeerd, maar het lukt me niet meer.
Elk jaar opnieuw keek ik er naar uit en pikte alles mee van radio en tv
Maar vandaag haakte ik voor het eerst en wellicht voorgoed af. .Ik ergerde me aan het kreupele en barokke, 'de oude krijger', taalgebruik van Herbert en het quasi jongensgedrag van Maarten.
Na De Avondetappe  is nu ook het live verslag gesneuveld en lijkt het wel of mijn genen opnieuw zijn geprogrammeerd. Het boeit me niet meer, ik kijk nog met één oog naar de uitslag in het acht uur journaal.

freek

NUON geld

Ik ga  bovenstaand begrip even uitleggen voor niet Friezen. In het begin van de vorige eeuw werd overal in mijn provincie, zoals in elke provincie, elektriciteit aangelegd. Omdat men elektriciteit  net als water en gas een algemene nutsvoorziening vond deed overal in Nederland de provinciale overheid dit. Zo kwamen er provinciale elektriciteitsbedrijven waarvan de afkortingsnaam meestal met de P van provincie begon. Bij ons PEB. Deze nutsbedrijven zijn aan het einde van de vorige eeuw weer onder invloed van een liberale golf verkwanseld aan NUON, ENECO, Essent, you name it. De provincies kregen miljarden op hun bankrekening bijgeschreven.
Eigenlijk hebben de landsdelen voor dat geld niks hoeven doen, want in de tijd van algemene nutsvoorzieningen was men monopolist; ambtenaren deden keurig en rustig hun werk, geen reclame of kortingsacties, maar gewoon stroom leveren. Het geld stroomde in de provinciale kas en daar werd dan weer iets mee gedaan in de provincie. Nu dient de rente van die miljarden dit doel, zou je zeggen, maar nee.
De provincie vermoedt dat het Rijk die gemakkelijk verkregen gelden wel's zou kunnen opeisen en iedere trage, grijze politieke muis in het provinciaal bestuur wil nu een greep uit deze oorlogskas om dat te voorkomen. Opmaken die handel is nu het credo.
De ideeën tuimelen over elkaar heen: de bouw op stoom helpen, overal de infrastructuur stroomlijnen, cultuur bevorderen, de processierups tegenhouden, tien miljoen hier, vijf daar, als ware het strooigoed. De dorre vergaderaars weten van gekkigheid niet wat ze moeten doen met het geld waar ze geen spat voor gedaan hebben. Het is de dezelfde losersmentaliteit die men ook bij gasbelfanatici in het Noorden tegen komt: zij daar in het Westen profiteren maar mooi van ons gas en wat schieten wij daar mee op!
Ik zou zeggen, Rijk, pluk ze!

freek