Boogie

Daar stond ie weer in Nederland de camera te woord. Ja, hij was in één ruk naar huis gereden. Ja, hij had lang in de file gestaan en thuis snel wat spullen gepakt en nu stond ie dan net hier. Boxmeer! Wedstrijdje rijden. Iemand met een dergelijk plichtsbesef mag van mij spuiten, snuiven, slikken, tegelijk.
freek voor bewondering

herinnering

De Tour de France is afgelopen. Binnen enkele weken wordt bekend dat Contador zich toch intiemer met de Spaanse arts heeft verstaan, dan dat hij doet voorkomen. Dan is er weer geen winnaar. De eerste keer dat ik een profwedstrijd zag was in Meppel: de ronde van Meppel. Begin vijftiger jaren. Het peloton reed rondjes langs het huis van mijn opoe. Het peloton joeg de hele wedstrijd compact voort, met op tweehonderd meter gevolgd door één renner in het zwart. Als klein jongetje zag ik een andere werkelijkheid. Het peloton was op de vlucht voor die gevaarlijk zwarte renner. De baarlijke duivel zelf, zat hen op de hielen. Ik denk dat ik toen gelijk had en dat nog steeds het hele peloton op de vlucht is.
Freek voor wieltjezuigen

vroeger en nu

Als kind liep ik vaak zingend door de regen en spattend door de plassen. Daar zijn veel liedjes over gemaakt, dus meer mensen kenden dat gevoel. Nu kijk ik peilloos somber naar buiten, naar dat grijze regengordijn. Jammer.
freek voor weemoedigheid

Djoeke 3

Ik liep met mijn hond langs het kanaal. Een ouder echtpaar voer met een kajuitjachtje scherp aan de wind. Het grootzeil gestreken, alleen op de fok. Het schip verlijerde behoorlijk van hoger naar lager wal. Een vrachtschip kwam hen tegemoet. Het zeilschip dreef onmiskenbaar richting flank van de vrachtvaarder. De oude man probeerde nog een noodgreep door in de wind te sturen, maar hij bleef afdrijven. De schipper van de vrachtboot gaf het roer over aan zijn vrouw, stoof naar buiten en kon net de stag van het zeilscheepje voorbij een bolder op zijn schip trekken. In het schroefwater gekomen sloeg het scheepje op de lagerwaloever. De schipper schold de oude man verrot en vervolgde zijn reis. Ik betrapte mij er op dat ik nieuwsgierig en klinisch naar dit bijna ongeval had gekeken.
freek voor nautische ervaringen

lekker feeste...!

Gisteravond was het dus zo ver:het skutsjesilen-feest speelde zich voor mijn deur af. Vanaf een uur of vijf is de voorkamer verduisterd door vette ruggen en reten, die gezellig in mijn vensterbanken zitten. Ik heb geleerd om me daar niks van aan te trekken en alleen op te treden als men elkaar jolig door mijn ruiten probeert te drukken. De lokale horeca verzorgt de muziek buiten. Die samenwerking heeft geresulteerd in het oprichten van drie podia binnen een afstand van honderd meter: voor elke kroeg één. Twee podia brachten het bekende Nederlandse werk, de kroeg tegenover mij had een play back optreden van een wel grappige artiest, met hetzelfde werk. Van één kroeg waren de bassen zo hard dat in mijn, met liefde, gerestaureerde huisje een aantal ijzeren raamprofielen gingen meebrommen, terwijl de gietijzeren levensboom in het raam boven de voordeur jankend trilde. Om 0.15 moest de muziek stoppen. Toen begon het gezang en geschreeuw van feestvierend volk. Dat was een weldaad voor het oor.
freek voor feest.

mart

Zeven minuten nadat Rasmussen uit de Tour was geknikkerd, zat ex-profwielrenner Jans Koerts bij Mart Smeets in de uitzending. Jans had lef, zei dat iedereen in het peloton doopte en gaf een mooie definitie van clean rijden: je rijdt clean als je niet gesnapt wordt door een dopingcontrole, dus daar moet je voor zorgen. Mart putte zich uit in loftuitingen over de eerlijkheid van Jans K. en vroeg waarom Jans dat nooit eerder had verteld. 'Omdat jullie het me nooit hebben gevraagd', antwoordde deze simpel. Daar had Smeets twee seconden over moeten nadenken, maar hij jubelde alweer over die 'fantastische eerlijkheid'. Jans zelf keek wat stroef voor zich uit.
freek voor hand in eigen boezem.

advocaat

Wie als renner een advocaat meeneemt naar een persconferentie in de Tour is niet slim, maar doodsbang.
freek voor een zin

Djoeke 2

Het regent dat het giet, dus ik zoek met de hond een eikenhakhoutsingel op. Djoeke komt moeizaam op gang; treuzelt, snuffelt. Pas na veel stokkengegooi komt ze wat in beweging. Voor mij steekt een wezel snel het pad over. Als we dit punt passeren wordt Djoeke alerter, ze ruikt de scherpe roofdierengeur. Vijftig meter verder, steekt de wezel opnieuw en nu vlak voor mij over en rent een boom in. De wezel is donkerbruin, groter dan hij moet zijn en klimt in een boom. Het is een boommarter. Gelukkig zijn, bestaat niet, gelukkige momenten bestaan wel. Dit is er zo één.
freek

sympathie

Hoe gaat het met sympathie? Je vindt iets of iemand sympathiek. Waarom? Dat weet je niet precies. Neem nou Rasmussen. Ik vind hem sympathiek. Omdat hij voor een Nederlandse ploeg rijdt, omdat hij zo klein is, omdat hij een freak is? Ik weet het niet. Of liever: ik wist het niet, want inmiddels is Rasmussen niet meer zo sympathiek. Langzaam kreeg ik in de gaten dat zowel hij, als zijn ploeg listig bezig waren met een cover up van het recente Rasmussiaanse verleden. Tenminste, dat vermoed ik nu. Sympathie krijg je onvoorspelbaar, maar je bent het ook zo weer kwijt. Bij mij.
freek voor bloedwaarden.

zondagochtend

Somber weer. Ik zit in mijn werkkamer. Vanuit de achterkamer klinkt Nina Simone. Mijn vrouw heeft soms zo'n bui dat ze meezingt. Nu ook. Wij hebben twee optredens van haar gezien. Eén in haar beginjaren: nachtconcert in het Concertgebouw. Een prachtige zwarte vrouw in Afrikaanse outfit, die messcherp 'Mississippi Goddam' de zaal inslingerde. Toen vele jaren later in de Leidse schouwburg. Ongeveer dezelfde outfit als handelsmerk, maar een stem die geen hoge noot meer kon raken en dus een octaaf zakte en een schnabbelband die rammelde. Niet veel later was ze dood. Intussen had ze in Frankrijk gewoond en nota bene een jaar in Nijmegen. Zonder dat ik het wist, anders was ik op reis gegaan.
freek voor blues

skutsjesilen

Vandaag begint in deze contreien het skutsjesilen. Dit is een opgepoetste traditie waarbij ijzeren tjalken voor de eer van hun dorp of stad strijden. Volgens de gewoonte zeilen de schepen elke dag op een andere plaats in dit gewest. Er is een vaste vloot van skutsjevolgers; veelal jongelui op schepen die herkenbaar zijn aan de stapels bierkratten op het achterdek. Schipper op een skutsje word je niet zo maar. Je moet afstammen in mannelijke of vrouwelijke lijn van een echte skutsjeschipper en je moet de taal van dit gewest machtig zijn. Ik voldoe trouwens aan beide criteria. Mijn beppe (oma) is in 1872 met hulp van de vrouw van de sluiswachter in Appelscha geboren, in het roefje van het skutsje van haar vader. Dat lag daar ingevroren in het ijs. De man was met zwangere vrouw en een lading terpaarde zeilend en jagend op weg van Friesland naar Drenthe toen de winter hem overviel. Om van veel gesodemieter af te zijn heeft hij pas na enkele weken toen hij weer terug was in zijn thuishaven Tjerwerd, zijn dochter aangegeven bij de burgelijke stand.
Mijn beppe was dus altijd wat ouder dan ze was. Maar goed, ik kan dus schipper worden.
Freek voor skutsjesilen

pilsener

Het raam van mijn werkkamer wordt geblindeerd door een grote truck van Amstel Bier Pilsener. Een soort brandweerslang vult de tank van het café tegenover mij. Dit betekent Bouwvakvakantie. Vanaf het weekend is het hier bal. Het wordt dus oppassen op have en goed.
Daar ga ik mij op concentreren.
freek voor dijkbewaking

lekker weg in eigen land.
freek

tweede geluid

Nu het eerste rumoer over de woorden van Ella Vogelaar over onze toekomstige culturele waarden is verstomd (Rutte: 'slappe thee, verkeerd signaal'; Wilders natuurlijk 'schandalig') komt het tweede geluid dat zegt dat Vogelaar met haar realistische visie de mainstream-islamieten vertrouwen geeft in de samenleving. Zo is het maar net en dat hebben we nodig.
freek voor visie

korte broeken

Bij de vakantie hoort de korte broek. Dat zie je bij ons in het dorp. Mannen en vrouwen, die er niet over zouden peinzen om thuis zo'n ding aan te trekken, doen dat vanaf dag één van de vakantie. Ze staan te schuilen voor de regen in een korte broek en in de dorpssupermarkt moet je als peuter een fraai uitzicht hebben op tientallen vleespilaren die schuifelen langs de stellingen. Vooral de mannen en vrouwen van mijn leeftijd stelen de show: mannen hebben meestal tanige kippenpoten en vrouwen gezellige putdijen en soms is dat omgekeerd, maar altijd goed zichtbaar, want het is vakantie.
freek voor vakantiepret

ik zou

Ik zou gisteren varen met mijn vrouw. We hadden een rijke picknickmand gevuld, ik was vooruit gesneld om de boot klaar te maken, kwam er een klein buitje. Even terug naar huis, televisie aan, integrale uitzending van een bergétappe in de tour. Tot half zes aan de buis, buiten mooi weer, nooit meer aan de boot gedacht.
freek , ja voor wat...

dronken volk

Ik ben in de zomermaanden specialist 'dronken volk'. Vanuit mijn bed hoor ik het rumoer in de dorpsstraat van de dronken watersporters. Dronken bouwvakkers zijn b.v. erg, maar dronken studenten erger. Dat zit 'm in het feit dat bouwvakkers alleen maar luidruchtig zijn en studenten luidruchtig en de student uithangen. Ze krijgen iets arrogants over zich en hebben de neiging tot belediging. Het mooiste vertoon is van de dronken lonely wolf. Je hoort 'm in de verte aankomen; hij zingt wat en spreekt zichzelf vermanend toe. Zijn aarzelende, zwalkende gang heeft iets ontroerends. Mannelijke groepen hebben de neiging tot collectief bralgedrag, met brullende uitschieters van solisten. Bij gemengde groepen zetten gillende sopranen de bassen en tenoren aan tot grote prestaties en met het stijgen van de testosteronspiegel gaan ze klimmen en klauteren en schoppen bloembakken omver. De sopranen gillen het dan weer uit van de pret.
Zo is er 's nacht, voor wie wil horen, altijd wat te beleven.
freek voor nachtelijk uurtjes.

het beestje bij de naam

Mijn zoon schrijft over de tour de france en heeft een taboe doorbroken. Altijd las en hoorde ik over 'de bekende zitvlakblessure' bij renners. Ik dacht dan aan steenpuisten. Mij zoon schrijft over de blessure van Oscar Freire: 'een zwelling op het achterwerk tussen anus en scrotum'. Nu weet ik waar het zit en dat ziet er nog lelijker uit dan ik al dacht.
freek voor kwaaltjes

leve de natuur 3

Gisteren met Klaas gesproken, bij de nazit in het café, na het ophangen van de feestverlichting in onze dorpsstraat door de onvolprezen buurtvereniging waar we lid van zijn. Klaas is binnenvisser uit een geslacht van binnenvissers. En Klaas zei dat er geen snoekbaars te vangen was, maar dat er paling zat was. Wonderlijk!
freek voor kleine stukjes

tip één

Louis le Roy was mijn tekenleraar op de hbs; een vrolijke kleine man met rossig haar en sproeten. Toen hij ging nadenken over de natuur en de wereld en de mensen, hield hij op met lesgeven en kocht een stuk weiland om zijn ideeën vorm te geven en hij schreef een boek dat beroemd in zijn soort werd: Natuur uitschakelen, Natuur inschakelen. Thema: de natuur redt zichzelf wel als de mens geduld heeft en het primaat van de monocultuur loslaat (groene weilanden, tarwevelden, eindeloos aardappelen). In zijn weiland ging hij stapelen. Hij stapelde puin, straatstenen, tegels en graszerken. Dat spul werd met karrevrachten aangeleverd door de gemeente. Hij schiep door zijn bouwen verschillende microklimaten waarin de natuur z'n gang kon gaan. Dat doet hij vanaf 1982; stenen stapelen met zijn handen en hij doet het nog steeds, nu ook met behulp van anderen. Zijn weiland staat nu vol met groene kathedralen. De natuur wringt, zuigt, slingert, sterft af en mag z'n gang gaan. Wonderlijke diversiteit. Ik ging er vaak heen met managers in het onderwijs: het leert hen dat niet altijd alle neuzen dezelfde kant op moeten staan en dat je een klimaat moet scheppen voor kleine veranderingen en dat je tijd nodig hebt. Ze komen er deemoedig vandaan; alle blauwdrukken kunnen in de kast. Je kunt dit terrein 'op eigen risico' gratis bezoeken. Neem in de vakantie dat risico. Neem eventueel kinderen mee, ze worden er stil van. Kijk rond, ademloos.
www.ecokathedraal.nl
freek voor vakantietips.

Even geen post

Metz zit op de berg

verschil

Er zijn wel verschillen tussen west en noord. Dat zie je aan de overlijdensadvertenties in de krant. Het Parool komt met een enkele verdwaalde dode, de Volkskrant kan een pagina vullen, vooral als de dode veel bestuursfuncties had, maar onze Leeuwarder Courant kan er pas echt wat van. Moeiteloos worden drie, vier pagina's gevuld met dode mensen die worden betreurd. Niet alleen door de naaste familie, nee ook de korfbalclub, de visclub, de kaartclub, de neven en nichten en zelfs de buren laten weten dat hun ' beste buorfrou' is vertrokken.
Daarbij is de nieuwe trent gekomen, dat ook kleine kinderen middels een kopie van een tekening met krabbelletters laten weten dat ze nooit meer bij pake op schoot zullen zitten en dat ze het jammer vinden dat beppe nooit meer zal voorlezen. Er wordt hier breed geadverteerd met dode mensen en dingen die voorbij gaan. Kom daar nog 's om in Amsterdam.
freek voor een bespiegeling.

leve Patrick

Gisteren in de Volkskrant een verslag van Live Earth in het Westerpark, met daarbij een drietal profielen van bezoekers van het concert. Eén van de profielen ging over Patrick. Die kwam ik tegen in het leven toen hij vijf was. Een Haïtiaans jongetje die, omdat zijn moeder hard buiten de deur werkte om het hoofd boven water te houden, de hele zomervakantie binnen moest blijven om stukwerk voor IBM machines te maken. In overleg met moeder namen wij hem mee op onze zeilvakantie en de rest van die zes weken bij ons in huis. Moeder Ghislaine kwam in het weekend en bracht later haar zuster ook mee. Patrick wilde bij ons alles meemaken. Duikelde van boord als ons schip de wal naderde en was even later al bij de barbecue van een schip verderop te vinden. Wilde fietsen leren en viel zich de gaten in zijn knie. Deze heftige zes weken werden gevolgd door zo nu en dan een weekend. In januari was hij nog het enige kind van de buurt die in het halfduister van de namiddag nog krabbelend aan het schaatsen was. Toen Patrick in een kindertehuis werd geplaatst bouwden wij onze bemoeienis af en verloren hem uit het oog. Nu stond hij (34 jaar oud) op pagina drie van de Volkskrant en zei zinnige dingen over het milieu en sprak lief over wat hij noemde 'zijn meisje'.
Hij heeft het gered in het leven. Ik had niet anders verwacht.
freek voor optimisme.

Indische buren (3) - bloem

De nieuwe tijd kondigde zich in 1977 aan op de eerste verdieping van het Sumatraplantsoen 54. Daar woonde de Turkse familie A., vader, moeder en twee of drie dochters. Misschien ook wel zoontjes maar dat weet ik niet meer. De term inburgering stond nog niet in het woordenboek. Allochtonen? Onbekend. Integratie? Hoe-bedoel-u. Frappant dat er nu een ministerie is voor een woord dat dertig jaar geleden niemand kende.

Het waren vriendelijke, een beetje bangige buren. Bang om in de weg te lopen op de trap, bang om lawaai te maken, bang voor de hond van twee hoog, bang om wat te vragen. Vader A. dook een beetje ineen als je hem tegen kwam op de overloop, alsof hij een stomp in zijn maag verwachtte. Ze woonden er een beetje met hun ziel onder de arm, de A-tjes. Op het plantsoen waren ze een uitzondering, althans, ik zag weinig andere Turken op straat. De straat was nog geheel in handen van roomwitte pukkeljongeren en die joegen de buurt schrik aan. Het was onder de jeugd destijds de gewoonte om bij aanvang van de lente enkele willekeurige auto's op het plantsoen in de fik te steken. De kunst bestond er vervolgens uit om na het aansteken van de auto's uit de handen van de politie te blijven. Die kende natuurlijk ook de mores van de buurt dus binnen enkele minuten na de melding stoven de kevertjes vanuit alle hoeken het plantsoen op. Zonder resultaat uiteraard. Ook toen waren die gastjes aalvlug.

Meneer A. had geen auto en lag dus wat minder onrustig in zijn bedje dan Nico met zijn tweedehands Fiat voor de deur. Maar meneer A. had wel een brommer. Op een ochtend belde hij aan. Met weinig hoop en veel verdriet in de ogen vroeg hij of ik wist waar zijn brommer was gebleven. Gisteravond had hij hem voor de deur neergezet en vanochtend was-ie weg! Ik liep met hem mee naar beneden. Waar had hij hem precies neergezet? Hij wees naar de iep aan de stoeprand. Nou, waar hij hem altijd neerzette, "onder de bloem".

Metz in de buurt

tour

In 1980 reed ik in mijn Lada met vrouw en twee kinderen naar Frankrijk: vakantie in een gîte.
Om de monotonie van zwemmen in het meertje, lezen in de schaduw, luieren in de zon en balletje overtrappen met de kinderen te doorbreken gingen we een dag naar de Tour de France.
Lada in de berm, stoeltjes uitgezet en wachten maar, zo'n uur of vier. Kinderen verzamelen petten en wuifhandjes en ronkende folders van de communistische vakbond.
Toen 30 seconden het peloton en toen voldaan naar huis.
Nu volgt mijn zoon de Tour in een auto en schrijft stukken voor De Pers. Als ik zijn stuk lees, zie ik hem weer staan in 1980: zwembroek, mager jongenslijfje, blond koppie, ademloos kijkend naar die snelle kleurige sliert renners.
Ik ben ontroerd.
freek voor sentiment

Goedemorgen de mantelzorger (45) - tevredenheid

De jongste aanbesteding voor het stadse vervoer heeft de gebrekkige en oudere Amsterdammers weer een nieuwe busonderneming opgeleverd: Connexxion. Deze maatschappij neemt het pookje over van ... ja van wie ook weer? Hoe dan ook, sinds 1 april staat Connexxion Taxi Services klaar als de nieuwe Valys-vervoerder. Eerder werd Traxx na een aanbesteding omgedoopt in Valys maar om nu opnieuw de naam te veranderen, dat vonden ze te ver gaan. Het lijkt wel alsof de overheid zich een beetje schaamt voor het circus van de aanbestederij.
"Wij zijn voortvarend en goed van start gegaan", meldt Connexxion in een brief aan de gebrekkige en oudere Amsterdammers.
Het is tegenwoordig gebruik om het uitdelen en ontvangen van complimenten in één hand te houden. Ongevraagd een veer in je eigen reet steken en passanten daar omstandig op wijzen; het vergt enige lenigheid maar die kundigheid beheerst Connexxion. "Met de zonnige dagen in april en met name de paasdagen is er zeer veel gebruik gemaakt van Valys. Het aantal ritten was dan ook direct al zeer hoog". Wie had dat gedacht na dat zeer vele gebruik? "Hoewel er in incidentele gevallen ook dingen niet helemaal goed zijn gegaan, hebben we de eerste proef naar tevredenheid doorstaan".
Da's mooi.
Buurvrouw De Vries is zo'n incidenteel geval. Op 11 mei 2007 moest ze naar het Antoni van Leeuwenhoek-ziekenhuis. Het busje kwam niet (druk!) en dus belde ze een particuliere taxi voor invaliden. Na het onderzoek in het ziekenhuis nam Connexxion de telefoon niet meer op. Bezig met die veer natuurlijk. Het ziekenhuis heeft ook gebeld, de politie zelfs maar het mocht allemaal niet baten. Na anderhalf uur belde de buurvrouw in arren moede de concurrent die haar ook heen had gebracht. Dat was dan twee keer € 22,40, contant af te rekenen en het Zilveren Kruis ziet geen reden om dit te vergoeden. Met deze vervoerder hebben ze immers geen deal. En dat de overheid het vervoer van invaliden alsmaar aanbesteed, net zo lang tot een oude hippie met een Lelijke Eend geacht wordt alle oudere Amsterdammers van hot naar her te rijden, daar heeft de verzekering geen boodschap aan.
Misschien zou buurvouw De Vries dat trouwens wel kek vinden, in zo'n oude Eend worden rond gereden.

Metz de mantelzorger

verschil

Loosdrecht heeft z'n strakgetrokken lijven, z'n speedboten en z'n gooise rrr
Vinkeveen heeft z'n visstekkies, stacaravans en patserhuizen.
Hier vaart, voornamenlijk, de grijze plaag kalm door vaarten en over meren.
En ik vaar mee met de Dikkop: een bootje van 6 meter lang en 13 pk in de moter.
Tja,...
freek op zondag

klunen

Vandaag speelt zich in ons dorp weer het Nederlands kampioenschap klûnen af, een verzinsel van de middenstand. Zo zijn trouwens veel sporten ontstaan: draverijen voor paarden, kortebaanschaatsen; de kastelein gaf een gouden horloge en inde de duiten voor de consumpties. Dat kon altijd uit. Marathonschaatscracks hebben zich ook nu weer laten strikken voor een dwaas parkoers door de dorpsstraat. Als dolgedraaide spinnen in doodsnood klauwen ze dit parkoers af. Ze komen drie keer langs mijn raam, dus dan kijk ik even op. Na afloop is er een after-klûnparty. Daar is het dus eigenlijk om te doen.
freek voor semi folklore

Goedemorgen de mantelzorger (44) - bollenrapers

...de Volkskrant, vandaag....

De buurvrouw, uw vader, mijn moeder, onze oudjes, we laten ze in de steek. Dat is althans de bedoeling. Hoe minder geld we uitgeven aan de zorg, hoe beter. Met die opdracht knijpt de overheid de zorg terug tot poetsen. Voor 15 euro per uur. Stel je voor dat we de generatie boven ons echte zorg toevertrouwen. Trouwens, 15 euro is een hoop geld. Dat moet goedkoper kunnen. Een quizje: bollen rapen, aardbeien plukken, bejaarden verzorgen. Wat hoort er in dit rijtje niet thuis? Juist: aardbeien plukken. Daarvoor zijn mijn zoon en ik nooit gevraagd. Als student heb ik vroeger heel veel bollen geraapt. Kisten vol. Mijn zoon S. werd gisteren door studentenwerk.nl gevraagd om de buurvrouw, uw vader, mijn moeder, onze oudjes, bij te staan

Beste S,

Wil jij deze zomer lekker geld verdienen, maar ook kunnen genieten van je vrije tijd? Dan is deze flexibele baan ideaal voor jou! Voor een grote Thuiszorgorganisatie in Amsterdam zijn wij op zoek naar Thuishulpen A voor de Zomervakantie. Je kunt al aan de slag vanaf drie uur per week (maar meer mag natuurlijk ook!). Wij zijn op zoek naar kandidaten die mensen kunnen helpen met de huishoudelijke verzorging. Het gaat om diverse taken zoals het schoonmaken van sanitair en kamers, ramen lappen en eventueel het doen van boodschappen. Het is belangrijk en verantwoordelijk werk, op deze manier is het voor zieken en ouderen mogelijk om zelfstandig thuis te blijven wonen.

Bollenrapers inhuren voor de ouderenzorg, dat is in essentie de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). Ik heb mijn zoon hoog zitten maar om hém nu te benoemen tot de dagelijkse toeverlaat van de buurvrouw....

Wat vinden de ontvangers van de thuiszorg intussen van de nieuwe wind? TNS Nipo vroeg het in opdracht van Binnenlands Bestuur aan 474 buurvrouwen, vaders, moeders, oudjes. Wat blijkt? Een kwart vindt het slechter geworden en de rest heeft geen negatieve gevolgen ondervonden van de invoering van de WMO.
Aj, denk je dan.
Zo niet de redactie van Binnenlands Bestuur. "Tevredenheid en opluchting voeren de boventoon", is de conclusie van dit blad. Ach ja, de zorg voor onze ouders is al lang niet meer onderhevig aan de wetten van de logica. Maar dat hoeft ook niet. Als het maar onderhevig is aan de beschavingsnorm van gewoon netjes voor de generatie boven je zorgen.
Primitieve volken schijnen daar goed in te zijn.

Metz de mantelzorger

samen

Onder de kop 'lef en idealisme' las ik in de Volkskrant links van Bril een artikel over een samenwerking tusen een islamitische, een levensbeschouwelijke en een openbare school, die voortaan in één gebouw wonen. Ze werken samen, daar midden in de Bijlmer. Directeur Rahman van de islamitische school ken ik. Hij had indertijd ingeschreven op een cursus die ik gaf, om nog wat bij te leren als directeur. Ik ging eens een keer bij hem op bezoek in zijn school en hij leidde mij trots rond in die noodbarakken. Bij binnenkomst in een klas gingen alle leerlingen staan, zoals ze in Engeland, Italië en nog meer landen ook doen. Rahman stelde mij voor en vroeg of de leerlingen ook vragen hadden aan zijn meester. Eén jongen vroeg of meester Rahman wel een goede leerling was. Ik gaf een guitig antwoord in de trant van gaat wel, maar hij moet meer zijn best doen. De klas gniffelde en Rahman deed er een schepje bovenop door ter plekke beterschap te beloven. Die school van Rahman was de eerste, en de enige islamitische school waar ik toen wat vertrouwen in had.
freek voor soms een stadse notitie

fijne dag in Friesland

Kennen we hier niet. We doen het nog steeds met (fonetisch): goeije moan ('moan' ook uitgevent door Piet Paulusma in de rest van Nederland), goeije midzje en goeije joen. Ik maak me trouwens geen illusies: we gaan dat straks zeggen.
freek, ook voor uw friese vragen

Witz

Toen ik vanmiddag op de radio hoorde dat het Live Earth concert in Rio de Janeiro niet door gaat omdat er tegelijkertijd een belangrijke voetbalwedstrijd wordt gespeeld, schoot me een oude witz van Max ('Ik lach om niet te huilen') Tailleur te binnen.
Saar, de vrouw van Moos, is stapeldol op linzensoep. Zij is net begonnen aan een bordje van haar lievelingssoep als Sam binnenkomt met een somber gezicht. "Saar, ik heb slecht nieuws voor je. Moos is overleden". Selma lepelt zonder op te kijken door. "Eerst mijn soep opeten", zegt ze tussen twee happen door.

Metz luistert radio

leve de natuur 2

De allerprachtigste vliegmachien is de gierzwaluw. Geen gier en geen zwaluw, maar vliegen dat het een lieve lust is. 's Avonds vliegen ze kriekrie-schreeuwend zwenkend boven mijn hoofd op jacht naar insecten en op jacht naar elkaar. Ze houden van onze oudhollandse pannen, met zijn rafelige randen. Daartussen is het goed broeden. Half mei zijn ze er en op 1 augustus zijn ze al weer pleite. We vonden er laatst één in het gras, met een hijgende verenborst. We zetten hem in de clematis om bij te komen. Dat had de kat van verderop in de gaten.
Gierzwaluwen vliegen 7000 km om bij ons te broeden; vanuit zuidelijk Afrika. Ze doen dat non-stop, eten en paren in de lucht en slapen op de thermiek. Ze blijven bijna hun hele leven in de lucht en hebben moeite om vanaf te grond op te stijgen. Je kunt ze helpen door ze omhoog te gooien, zodat ze flink wind onder de vleugels krijgen. Dat las ik later en te laat.
freek die ook in vogels doet.

Niet meer zeggen (4)

Fijne avond verder.

Waarbij de verlengde en beklemtoonde a van avond een halve octaaf de lucht in gaat. Beetje zangerig, tataTAAAtatata. Het begon twee jaar geleden bij het meisje van de sportkantine in Zaandam en intussen roept heel Nederland - wellicht met uitzondering van de bewoners van het Friese platteland - te pas en te onpas fijne avond verder of fijne dag verder naar elkaar. Cassieres, conducteurs, bedelaars, brunameisjes, receptionistes, broodjesverkopers, krantenjongens en discoportiers: fijne avond verder.

Hoezo eigenlijk verder? Was het dan fijn tot nu toe en moeten we dat fijne verlengen? Of moet het fijne deel van de dag nog beginnen? Het was een waardeloze avond maar voor het vervolg wens ik u veel fijns toe. En dan dat fijn. Dat truttige fijn terwijl we al goede hadden. Wat was er mis met goedenavond en goedendag? Je kan er beter maar niet te veel over nadenken.

Metz luistert

Djoeke 1

In de dakplataan die ik drie jaar geleden heb geplant is op drie juli een merel gaan nestelen.
Dat is rijkelijk laat voor zo'n beestje. Mevrouw merel zit mottig in de veren, wat sjofel zelfs, maar bouwt nerveus optimistisch verder aan haar nest. Vliegt schetterend op als de hond nieuwsgierig wordt. Ik stel me het volgende voor: mevrouw merel is een oude vrijster, die op het einde van het seizoen toch nog kennis kreeg aan weduwnaar merel, die haar nesteldrang heeft aangejaagd. Maar voor het zelfde geld is mevrouw merel een routiné, bezig met haar tweede of derde broedsel. Dit laatste ligt meer voor de hand.

freek, die het platteland covert.

Indische buren (2) - de dakdekker van twee hoog

Honden waren onze buren. Twee bouviers op twee hoog, die gelukkig enkele weken na onze entree op drie hoog, mét baas, vrouw en krijsende kinderen de Indische Buurt verlieten richting Purmerend. Eén hond kwam er voor terug. De herder van Anita, een jonge slanke vrouw die het ouderlijk huis op de Soerabajastraat uitvloog naar een driekamerwoning om de hoek, en haar vriend Pé, afkomstig uit de Transvaalbuurt. Pé had de bouw van Jerommeke en was dakdekker van beroep. Dat beroep bracht merkwaardig genoeg geen vaste werktijden met zich mee. Het waren aardige lui en zoals het buren betaamt hielpen we elkaar met akkefietjes. Hierbij was het overigens lastig om de verzoekjes van Pé in beraad te nemen, en weigeren was onmogelijk. Eigenlijk vroeg Pé nooit om een dienst, hij droeg op. Niet op een vervelende manier, als een arrogante baas, nee, het kwam gewoon niet in zijn hoofd op dat mijn huisgenoot Nico zijn net aangeschafte tweedehands Fiat 850 niet aan hem wilde uitlenen. "Nico, geef mij effe de sleutels van je auto, ik moet vannacht naar IJmuiden. Vissen. Ah daar liggen ze". En weg was Pé. De meeste dienstverlening van onze kant lag in de administratieve sector. Pé kon niet lezen en schrijven, en ja, dat was toch wel eens nodig. Andersom hielp Pé ons wanneer we de sleutel vergeten waren. De loper voor het trappenhuis was geen probleem, die kocht je telkens opnieuw bij Kamps (Kamps heeft ´t), de ijzerwarenwinkel in de Molukkenstraat. Maar de eigen voordeur had een echt Lipsslot en als je die sleutel niet bij je had, kon je bij Pé terecht. Handige Pé. Wacht maar, zei-ie, en vóórdat jij terug was bij je eigen voordeur had hij hem van binnenuit al open gedaan.
In het voorjaar van 1979 misten wij hem een tijdje maar Anita zat er niet mee. Na enkele weken lag er een ansichtkaart op de deurmat. Voor Anita. Van Pé. Met als tekst xxx. Op de voorkant stond een foto van de strafgevangenis uit Rotterdam. Twee weken later was-ie terug. Fris en monter toog hij weer aan de arbeid maar het eind van dat jaar was Anita weg. Pé kwam onze raad vragen. Anita is weg, okay, maar nu wil Karin bij hem gaan wonen. Karin was een slag dikker maar ze wilde wel, ze zat al op zijn schoot gisteren! Ik doe het, besloot Pé zonder ons antwoord af te wachten. Pé en Karin gaven een tevreden indruk. Hij heeft ook geen ansichtkaarten meer gestuurd daarna. Wel verklapte hij een keertje bij het passeren op de trap dat het wennen bleef met Karin. "Ze voelt heel anders dan Anita".

Metz in de buurt

Heropvoedclown

...AD, zaterdag 30 juni...

Tip voor Rouvoet en andere bestuurders die om het hardst roepen dat het leger moet worden ingezet bij gezinnen die hun etterbakjes niet in toom kunnen houden: laat Bassie de heropvoedclown los op deze kinderen. Lijkt me reuze effectief. En leuk.

Metz leest de krant

krant

De krant wordt hier 's ochtends per Mercedes gebracht, zolang ik hier woon, vier jaar.
Elke ochtend om 5.45 komt Mercedes grommend mijn straatje in, blijft reutelend stationair lopen, ik hoor de klep van de brievenbus en dan het zuchtend vallen van de krant op de mat.
Het is een eerste editie voor de buitengewesten, die krant. De bezorger heb ik nog nooit gezien. Eén keer een vlugge schim, toen ik zelf vroeg rondspookte. Ze doen hier ook niet aan de hand ophouden met Oud en Nieuw, dus de schim blijft een schim. Wel weet ik hoeveel kranten hij bezorgt. Dat zit zo: op winterochtenden als het licht vriest, hoor ik hem aankomen, stoppen, stationair draaien, optrekken, stoppen, enzovoort. Vijf keer. (In het voorjaar zijn de ochtenden te vogelig met al dat gepiep, getjilp, gefluit; in de zomer te toeristisch met vroege aan -en afvoertroepen en in de herfst te roezig met die wind.) De lichtvriezende winterochtend is ideaal om de bezorgrit van Mercedes te volgen. Ik kan zelfs een beetje gokken waar hij ongeveer stopt.
Zijn laatste stop is de pastorie naast de kerk. Dominee leest wellicht Trouw.
Mijn prognose: drie keer De Volkskrant, twee keer Trouw, of is de NRC ook een ochtendblad geworden?
freek

nieuw

Ik ben nieuw.
Ik kijk rond op het platteland in het noorden.
Zoals gisteren, toen ik de hond uit liet en een middelbare man al wildplassend in de richting van zijn vrouw die bij de auto stond, luid overlegde over de kortste route naar huis. Schaamteloos.
freek

Sjors en Sjimmie

...Het Parool, vrijdag 29 juni...

Het idee van Pieter Hilhorst om kinderen koppelgewijs (geen Sjors zonder een Sjimmie) met voorrang toe te laten op de Amsterdamse basisscholen, heeft geleid tot een convenant. Een convenant! Wat wil je vandaag de dag nog meer? De verslaggeefster van Het Parool zaagt de Amsterdamse onderwijswethouder door over dat zwart en wit. Wie is wit en wie is zwart? Flauwe vraag natuurlijk. Dat erkent wethouder Buyne ook: "Heel flauw", waarna ze er niet een slaagt antwoord te geven.
Terwijl het zo simpel is.
Er zijn namelijk twee manieren om zwart en wit uit elkaar te houden. De eerste manier is een beproefde methode, gebaseerd op de wetten van Mendel. Die manier houd ik graag buiten de discussie. De tweede manier kijkt naar de actuele regelgeving die bepaalt welk kind voor 1,2 telt (hoe meer 1,2-kinderen, hoe zwarter de school) en welk kind niet.
Volgens de huidige wetgeving maakt een kind de school zwarter wanneer de ene ouder alleen lagere school heeft en de ander hooguit LBO. Als ik dan even kijk naar groep 6 op de behoorlijk zwarte school om de hoek, zie ik poepiebruin meisje L., moeder Hollands, vader Surinaams, volgens de wetten van achterstand echter een wit kind, want vader én moeder hebben meer dan VWO. Meisje A., hartstikke Turks want beide ouders zijn Turks, is ook spierwit want moeder heeft HBO gedaan. Bleke W., hij representeert de vierde generatie van een Indische Buurt-familie, is zwart als roet want moeder heeft alleen maar basisschoool en vader een afgebroken LBO-opleiding. Jongen M. dan, vader Egyptisch en moeder Nederlands, beiden hoger opgeleid, lekker wit dus . Of meisje R., vader een Iranees ingenieur, moeder een half-Surinaamse onderwijzeres. Ik raak de draad kwijt, een zwarte school vol witte kinderen, het is de klas op zijn kop.

Metz leest de krant