Gasten

Gisteren waren ze weer , vergezeld van Jelle, bij ons in de huiskamer: de slachtoffers van de DSB. Dit keer was het een modaal gezinnetje in een modaal rijtjeshuis in Almere. Ze hadden hun oude hypotheek laten oversluiten naar een DSB hypotheek en zaten nu zwaar in de misère. Jelle rekende ons dat keurig voor op een schoolbord: betaalden voor hun oud hypoyheek €780,-, bij DSB waren de maandelijkse lasten €1760,- Ik zat er hoofdschuddend naar te kijken en zei;
' Maar modaal gezinnetje, heeft niet één van jullie tegen mijnheer de Boef van de DSB gezegd:' Mijnheer de Boef, nu we bijna een deal hebben, kunt u ons nu vertellen wat we elke maand aan mijnheer Scheringa moeten betalen?'
Er kwam geen antwoord, want er was al weer een ander programma onderdeel gestart.

freek

Struis

Hebt u dat ook? Dat u de andere kant opkijkt als iets onaangenaams passeert. Ik heb dat in toenemende mate met mijn cluppie. Vroeger zat ik, inderdaad, met het bord op schoot naar Studio Sport te kijken. Spanning als mijn club werd samengevat. Opluchting als ze hadden gewonnen, teleurstelling als er een andere uitslag was.

Tegenwoordig kijk ik met angst en beven eerst op internet wat de uitslag van de actuele wedstrijd is geweest. Bij verlies, kijk ik niet meer naar Studio Sport; ik wil die kwelling niet lijdzaam ondergaan. Bij gelijkspel of winst ga ik er voor zitten.

Men zegt dat naarmate men ouder wordt, men meer kan relativeren. Je bent dan door alle wateren gewassen en je kijkt enigszins verbaasd, soms redelijk opgewekt en vaak berustend om je heen.
Ik heb dat niet. Ik dek mij in voor zaken die er eigenlijk niet toe doen.
Dat is kinderachtig.


freek

stapelen 85

foto1: Onze toren in wording

foto 2: De muren van Jericho, project van Johan (klik aan voor vergroting)

De ecokathedraal heeft een slachtoffer geëist en dat was ik. Met een bloedende hoofdwond naar de Eerste Hulp, hechtingen en een tetanusprik. Ik ben niet gevallen, maar getroffen en wel door een straatklinker, die Rob te laag gooide en die klinker ketste tegen een muur en toen tegen mijn achterhoofd. Ik heb mijn advocaat opdracht gegeven om Rob aansprakelijk te stellen

Vanwege een stekende hoofdpijn dus maar foto's in plaats van een langdurige jammerklacht.

p.s. Rob kwam net langs met een fles wijn, dus ik heb tegen hem gezegd, dat hij de brief van mijn advocaat als niet geschreven kon beschouwen.

freek

Brood

Voor opvoeders met slappe knieën heeft Unilever weer iets te bieden. Haar merk Blue Band, bekend van het vetsmeersel, is in brood gegaan en niet zomaar brood. De advertentie juicht:

'Lekker! Wittebrood', denken uw kinderen. Maar stiekem heeft het net zoveel vezels als volkoren. Daarom òòk favoriet bij moeders!

De advertentie is verder opgetuigd met een glimfoto van een verpakt gesneden witbrood.
Straks krijgen alle verwende ettertjes in Nederland volkoren brood in een wit jasje, want ouders kiezen voor rust in de tent. Geen gedoe aan tafel. Slim bekeken van Unilever.

freek

Dokter

Ik moest naar de dokter met wat ongemak. Het viel mij op dat de huisarts niet meer gekleed is om enig lichamelijk werk te verrichten. Ribcord broek en een vlotte trui met een kraagje bij de hals is het ontspannen vrijetijds kostuum van de geneesheer

Vroeger was dat anders. De huisarts droeg een witte jas tegen het spatten van het bloed. De stethoscoop hing losjes om de nek of uit de zak van zijn jas en hij klopte borst en boog gewrichten dat het een lieve lust was. Zo nu en dan werd hij weggeroepen om een kind aan een moeder te ontworstelen en 's avonds kwam hij thuis aan je bed als je stikte van het hoesten.

De vrijetijds dokter luistert voornamenlijk. En als hij uitgeluisterd is dan zegt hij bijvoorbeeld: 'Ik zou voor de zekerheid een fotootje laten maken', of :' Ik denk dat ik u maar een kuurtje ga geven', of: 'Ik ga u toch even doorsturen'.

Hij hoeft geen gevechtskleding, want hij maakt geen vuile handen.


freek

Afleren

Bijke is nu ruim zes maanden en in de pubertijd. Ze heeft soms een stevige hand nodig om bij de les te blijven. Het meest op haar gemak is ze in het open veld. Ze stuitert door het gras, woelt molshopen open en graaft muizennesten uit. Ziet ze in ons dorp, andere honden, dan laat ze de baas in steek en verdwijnt als een pijl uit boog achter een potentieel speelkameraadje aan.

Dit gedrag werkt nu nog vertederend bij de bazen van de tegenpartij, maar zal op den duur als hinderlijk worden ervaren. Dat is altijd zo naar mate je volwassen wordt. Ik moet haar dus leren om bij mij te blijven.

freek

Doelstelling

Mijn cluppie bivakkeert in de onderste regionen van de Eredivisie. Dat is niet conform de doelstelling die de clubleiding formuleerde: tenminste een plaats bij de eerste vijf. Het rare met die maffe voetbaldoelstellingen is, dat het geen doelstellingen zijn, maar intenties of verwachtingen. Bij een doelstelling hoort immers een plan van aanpak, uitvoering met tussen- doelen, evaluatie en bijstelling van de aanpak of van de doelen. Dat is nooit het geval bij voetballen. Elke club traint zich gewoon het laplazerus en dan zien ze wel. Meestal is het zo dat de club die de meeste centen heeft kampioen wordt. Sommige clubs zijn zonder dubbeltje geboren, dus worden ze nooit een kwartje.

Mijn club heeft wel kwartjes, maar die staan op de bank.



freek

Spijt

Terwijl het AZ stadion Dirk yellend en zingend in de armen sloot, klonken toch steeds meer politiek incorrecte geluiden over zijn handelen. De financieel columniste van de NRC noemde Dirk ronduit 'een woekeraar' en een glimmende jongen van blad Quote vroeg zich af, naar aanleiding van de opmerking van Dirk dat hij platzak was, waar de negen millioen dividend dan was gebleven die Scheringa zich onlangs had toegeëigend. Maar het beste commentaar las in in stukje dat ik had uitgeknipt, maar daarna door Bijke is verslonden. Er stond ongeveer dat je echte spijt niet hebt van je daden, maar van je intenties.
Zover is Dirk nog niet!

freek

Apart

Ademloos heb ik de stuntelige toelichting van Scheringa op de buis gevolgd. Zijn hele betoog zat vol met onbewijsbare verdachtmakingen, die hij steeds afrondde met de woorden 'en dat is wel apart. '

Zo was het apart dat die rijke Amerikaan dolenthousiast was, maar na een bezoek van vijftien minuten bij de bewindvoerders, meteen de pijp aan Maarten gaf. Dit aparte geval konden wij kijkers even later toch verifiëren tijdens de persbijeenkomst van de bewindvoerders.

Heer Schimmelpenninck deelde rustig mee dat de potentiële koper geen kennis had van het vonnis van de rechtbank en daardoor ook niet op de hoogte was van de voorwaarden die in dit vonnis stonden vermeld. Alhoewel de bewindvoerders niets met die Amerikaan van doen hadden, waren zij zo hoffelijk om de omissie van Dirk goed te maken, door een kopie van dit vonnis te verstrekken.

Praten met een koper, zonder dat duidelijk is wat wel en wat niet kan is wel apart van Dirk.

freek



freek

Roedel

Zelden zulk roedelgedrag gezien dan in de DSB-affaire. De hele personeel liep achter de alpha reu aan. Als de baas sprak van fifty-fifty dan sprak de hele roedel hem na. Als de baas het had over zestig-veertig, dan klonk dit alom in de media en als de baas de pest kreeg aan Bos en Welling, dan sprak de hele meute schande van dit tweetal. Zoals in elke roedel schurkten veelal de lagere vrouwtjes zich het meest tegen de alpha reu aan. Jonge opkomende mannetjes, de vacht krijtgestreept, waren meer op afstand, waarschijnlijk om hun kansen voor een greep naar een toekomstige alpha-positie niet te vergooien.

Roedelgedrag komt het meest voor in familiebedrijven. Volgens prof. Swieringa zijn familiebedrijven 'aanlerende' organisaties: de baas/eigenaar beslist wat er en hoe iets moet gebeuren, het personeel doet dit na. Bij problemen wacht men op wat de baas gaat beslissen; bij afwezigheid van de baas gaat men geen creatieve oplossingen verzinnen, maar probeert zich voor te stellen wat de baas in zo'n geval zou doen en handelt navenant.

Om te laten zien dat men familie is, werd de baas vroeger vaak mijnheer en dan de voornaam, genoemd. In deze tijd mag men het woordje 'mijnheer ' weglaten en gewoon Dirk' zeggen.


freek

Gevoel

Ik heb op zondagochtend, 18 oktober, het sterke gevoel dat Dirk een oplossing vindt waarbij de staat ook moet dokken en als die dat niet doet, Dirk krokodillentranen gaat schreien en zeggen dat ze er bijna waren, maar dat Wouter niet wilde.

freek

Huis

Mijn ouderlijk huis stond in de kom van het dorp. Het was met een leninkje van mijn beppe (grootmoeder), door mijn ouders gekocht om er een zaak in te beginnen. Het huis had een plaatsje achter, dat eindigde bij de gevel van een oud kaaspakhuis, dat mijn vader er later bij kocht. Aan het plaatsje was ook de werkplaats van mijn vader, met een welpomp voor de watervoorziening. Verder was er een bleekje met een waslijn. Lag ik in die bleek met de neus omhoog te dromen, dan zag ik jagende wolken en de schuine daken met oudhollandse pannen van de huizen rondom dit zwerk. Ik zag mussen die onder de pannen wriemelden en gierzwaluwen hoog in de lucht. Ik hoorde in de verte Oene Wassenaar de smid, die een paard besloeg, ik rook het leer in de werkplaats van buurman Piet van de Zee, de schoenmaker en ik voelde het stugge gras .

Een scala van sensaties, die ik nog steeds zie, hoor en ruik en voel, als ik me een beetje concentreer.


freek

Dijk

Ik loop met Bijke lang de dijk om het Tjeukemeer.
Het is een pad van vroeger.
In een orkaanachtige novembernacht, zo'n vijftig jaar geleden werd mijn vader uit z'n bed gebeld. Het was de burgemeester die gejaagd vertelde dat de dijk bij het Tjeukemeer op doorbreken stond. De man had militairen uit Havelte en Steenwijk opgeroepen om zandzakken te leggen en had behoefte aan verlichting. Omdat mijn vader de electricien van het dorp was, moest hij dit klusje klaren. Mijn vader laadde de kleine bestel vol met rollen kabel en bouwlampen, trommelde mij uit bed, reed langs knecht Ruurd en met z'n drieën tuften we richting Tjeukemeer. We zagen daar dat het water de kruin van de dijk had bereikt en grote modderige gaten had geslagen. We zagen overal schimmen van mannen die gebogen onder een zandzak, steunend en vloekend hun weg in het donker zochten. En wij brachten licht, door hier een daar een bouwlamp op een staak in de dijk te zetten. Ik voelde me heroïsch en een echte redder, want de echte Watersnoodramp was toen nog maar kort geleden.

stapelen 84

DE toren op 13 oktober 2009

` Het graf van Mondriaan ( klik op afbeelding voor vergroting)

Fris doch gezond stapelweer. Vandalen hebben een gedeelte van onze toren gesloopt, dus we beginnen een stukje terug. Aan het eind van de ochtend toch weer een beetje opgeschoten in onze handicaprace naar acht meter. Zie de foto. Ook een foto van Frouk met 'het graf van Mondriaan', dat door Janneke en Jaap is blootgelegd.

freek

Wanneer

Het is de schuld van Erik van Muiswinkel dat ik moet schuddebuiken zodra Harry van Raaij op televisie verschijnt. Dus sluit ik mijn ogen maar vandaag helpt dat niet. Ook zonder beeld blijft het lachen om Harry. "Met al die negatieve publiciteit over de DSB-bank weet je dat het mis gaat; daar kun je de klok op gelijk zetten, het is alleen nog maar de vraag wanneer?"

Metz luistert televisie

Nat

De eindafrekeningen van de energiemaatschappijen stromen weer binnen, dus het is herfst. De tuin is nat en kledderig en geurt naar bederf. De huisegel scharrelt nog wat rond, voordat hij voor vijf maanden in de composthoop verdwijnt. De laatste appels zijn geplukt, de tuinstoelen opgeruimd en gisteren belde de voorzitter van de middenstandsvereniging of ik weer Sinterklaas wil zijn.
Het nieuwe seizoen is begonnen.


freek

Bootje

Op 31 augustus jongstleden liep ik 's ochtend vroeg met Bijke een ommetje door ons dorp. Aan de steiger bij het meer lag een platbodem zoals we er hier wel meer zien varen. Het zijn meestal zeer autochtone ongebroken gezinnen die deze boten, aken, botters, snikken, schokkers, schouwen, snollen, jollen, bevolken.
Meestal is de scheepshond een Golden Retriever of een blonde Labrador.
De platbodem aan onze dorpssteiger lag hier ter ere van het honderdvijftigjarig bestaan van onze dorpse, maar Koninklijke zeilvereniging en zag er spic en span uit. Er was niemand aan boord en niemand in de buurt en ik kon de verleiding niet weerstaan om een moment op de rand van de boot plaats te nemen. Een bronzen plaquette in de kuip liet weten dat deze boot aan de eigenaar was geschonken. Het leek me een precieze eigenaar. De lak glom als een eikel, de lijnen lagen perfect opgeschoord en het dekkleed van het zeil was minutieus dichtgeknoopt. Deze eigenaar hield van een goed onderhouden schip, dat zag je zo.

Nu las ik in de krant dat het schip in 2007 en 2008 al voor €416.000 aan onderhoud had gekost en dat het dit jaar een onderhoudsbeurt nodig heeft van €326.000 En ze schreven erbij dat dit door u en mij wordt betaald.

Ik zou, als ik u was, een tweede offerte aanvragen , majesteit!


freek

Gejel

Ik heb geen verstand van geld. Toch weet ik zeker dat de regeling die DSB heeft afgesloten met de Stichting Steunfonds Probleemhypotheken (SSP) niet goed is voor de klanten.
Jelle, daar komt het door. DSB-bestuurder Hans van Goor in NOVA: "We hebben met Jelle dit afgesproken en Jelle dat en Jelle zus en Jelle zo". Ondanks al dat gejel bleef Jelle Hendrickx u en meneer Van Goor zeggen. Veel te goed opgevoed. Die heeft het dus afgelegd tegen een Westfriese straatvechter in een eerstecommuniepak.

Metz kijkt televisie

Afscheid

Vannacht heb ik definitief afscheid genomen. Ik weet niet waar van: van het werk van de omgeving, van de familie, van het leven? Het werd er niet bij gezegd. Feit was, dat iedereen die ik kende mijn afscheid kwam delen. Ze stonden in een lange rij te wachten op hun deelnemingsbeurt. Dat gebeurde steeds op dezelfde manier. Alle cliché's kwamen langs: men legde de kin op mijn schouder en ik wreef de persoon op de rug (hetgeen heden ten dage in de mode is) en sprak 'Ik zal je missen'. 'Ik jou ook', was dan het antwoord.
Het afscheid had de melancholie van iets onherroepelijks. Het was wel een prettig afscheid.


freek

stapelen 83

Omdat Berend vandaag zijn druiven in wijn moest veranderen, zijn Rob en ik de enige torenbouwers, werkt Johan op een afstandje van ons aan de definitioeve deklaag van de 'Muren van Jericho', zijn verderop Siebe en Jaap bezig met de fundamenten van 'De Vork' en legt Janneke diep in de ecokathedraal 'Het graf van Mondriaan' bloot.
Zo doet iedereen op deze rustige herfstdag zijn ding en is de echte wereld

ver weg.

freek

Toezicht

...bestuurders Scheperziekenhuis Emmen, de Volkskrant vanmorgen...

Metz kijkt in de krant

Humor

Ons prachtblad (sinds 1752) heeft een rubriek. waarin lezers geinige opschriften moeten bedenken bij een door de redactie afgedrukte foto en daarmee een sporttas kunnen verdienen. Op de foto van 6 oktober zijn vallende (bijna) naakte lichamen te zien. Waarschijnlijk een uitsnede van een foto van vermetele duikers. De redactie heeft niet de dijenkletsers ' Laatste drie paalzitters Warns verliezen evenwicht', noch 'DSBbank gooit uitgeklede klanten in het diepe', beloond, maar, zoals ze schrijft, wel de associatie met Argentijnse piloten. En daarom werd een inwoner van Leeuwarden winnaar, 'die een goede grap wist te maken over een serieus nieuwsfeit.' (volgens de redactie): ' De tas komt er aan.'
Ons prachtblad was deze keer smakeloos.

freek

Agent 707

Uit de archieven van de C.I.D. pluk ik een verslag van spion O, die via de brigade commandant van de Koninklijke Marechausse, 1e divisie, aan de chef van de Centrale Inlichtingen Dienst in een sappig, maar warrig verslag één en ander laat weten. We schrijven 1936.

Spion O. heeft het o.a. over de strijd om invloedsferen tussen Italië en Duitsland (wie beheerst wat) en komt tot een belangrijke conclusie. Ik citeer:


'Mocht Frankrijk den Engelschen kant op gaan, dan zal Dld. ongetwijfeld alles op alles zetten, om er in te komen. Er is echter één zeer groote factor en die is dat HITLER, PERSOONLIJK ZEER STERK TEGEN OORLOG GEKANT IS.' (kapitalen van de oorspronkelijke schrijver)


Met deze informatie in het achterhoofd is het vanzelfsprekend dat de Nederlandse regering tot 10 mei 1940 de vredesduif Hitler als bevriend staatshoofd beschouwde.


freek

Dansmeester

Mijn moeder vertelde wel's van vroeger. Een vaak passerend verhaal ging over Romke de Boer. Die gaf dansles in de woonkamer van zijn huis. Mijn moeder imiteerde dan de dansinstructies van Romke:' Zij-sluit-zij naar de midden, zij-sluit-zij naar de bedstee toe'.
Ik heb op bruiloften en partijen deze anekdote vaak verteld.
Zelf kende ik Romke nog als een vriendelijk, oud, klein mannetje, die vaak door de hoofdstraat van ons dorp kuierde.
Onlangs snuffelde ik in de archieven van de voorloper van de AIVD, de Centrale Inlichtingen Dienst. Deze archieven zijn tot 1940 openbaar en op internet gezet.
Ik bekeek een een lijst van links-extremistische personen, die door de dienst in 1939 was opgesteld en daar kwam ik hem tegen: Romke de Boer, communist, dansmeester, houder vergaderlokaliteit.
Dat Romke de Boer toentertijd in de gaten werd gehouden, zal ik aan zijn kleindochter vertellen, want die woont in mijn huidige dorp.


freek

Voorrang

In verband met een zelf bedachte taak woonde ik een week in Zuid-Frankrijk, in een chambre tevens table d'hôtes (tip voor de liefhebbers: hiero!). De taak bestaat er uit dat ik samen met vriend Sjaak (hij de foto's, ik de tekst) de verdwenen spoorlijn Orange - Buis les Baronnies met een boekje een tweede leven in wil blazen. Tijdens zo'n buitenseizoen-verblijf op niveau, maak je kennis met een dwarsdoorsnede uit de bemiddelde Nederlandse samenleving. Zo was daar een gepensioneerd echtpaar, hij 72, zij jonger, die danig geld hadden verdiend met het verspreiden van tarotkaarten. Rechts als de nete en - eigenlijk veel belangrijker - reuze vriendelijk; hadden ze de Telegraaf uit dan gooide de man des huizes de krant van gisteren wakker Nederland uit zijn gîte van twee hoog, plop, op onze ontbijttafel en dat kun je ook niet doen. Jongere stellen ook, kandidaat notarissen uit Maastricht bijvoorbeeld, die prudent verwoordden hoe lastig hun werk is tussen het - ooit terechte - vooroordeel dat notarissen gewetenloze zakkenvullers zijn aan de ene kant en het feit dat het gemiddelde jaarsalaris van een notaris in 2008 nog zo'n 23 duizend euro bruto bedraagt, een inkomen waar een Volendamse aannemer/zanger/visser zijn bed niet voor uitkomt. Toen op een avond een welgebekte makelaar - ja, je komt ze allemaal tegen in een septemberweek in de Provence - de notaris luidkeels aanviel op diens schraapzucht, koos ik voor het eerst van mijn leven de zijde van een notaris. Akkoord, het hielp dat ik al drie dagen met de notarissen ontbeet en avondat, ook hielp het dat ik met de tarotkaartenmagnaat van de kok leerde hoe je een kwartel ontbeent en vult met foie gras (mag niet, ik weet het, maar godsammenakend wat lekker), het hielp ook dat de vrouw van de tarotkaartenmagnaat weinig op had met de schreeuwende makelaar (geld hebben is ok maar lawaai maken dat doe je niet).
Er was iets anders wat mij boeide, besefte ik later. Dat was het plotse koketteren met armoe door welgestelden, schijnarmoe uiteraard maar toch. De notaris pochtte met nog maar 23 duizend en de makelaar ging daar overheen met: "Ik zou tekenen voor min 23 duizend". Meende ik eerst dat de recessie mijn vakantiegenoten met rust had gelaten, nu moest ik mijn mening bijstellen. Een nieuw spel deed zijn intree, het zou me niets verbazen dat de vraag ook op de golflinks veel gesteld wordt: "Wie verdient dit jaar het minste?" Onze tarotkaartenmagnaat deed gelukkig niet mee: "Heren van het boekje? Komen jullie zo nog even een wijntje bij me drinken. Ik heb een uitstekende cave bezocht vandaag".
Bij de ultra-goedkope terugreis vanaf Marseille zagen we onze makelaar weer terug. Eventjes maar, want hij stond in de lange file van gewone reizigers terwijl wij daar met gezwinde pas voorbij mochten om als eersten het vliegtuig te betreden. Kostte 8 euro meer, die voorrangsbehandeling en was door vriend Sjaak per ongeluk besteld ("Ik drukte alle ja-knoppen in!"). Zelden zoveel plezier gehad van 8 euro.

Metz in Frankrijk

Nuttige handwerken

Ons prachtblad (sinds 1752) heeft een wakkere reporter naar het plaatsje Hijum gestuurd. Het resultaat is een bericht over zes kolommen + zeskoloms foto en een vette kop
'In Hijum borduren de kinderen nog'
De laatste handwerkjuf van Nederland, Tineke Jansma-Bouma (63) borduurt er met de kinderen van de Arjen Roelofsskoalle flink op los.
Ik citeer:
'De ochtend begint met groep 7 en 8. De leerlingen pakken hun werkjes en zoeken een plek in het lokaal. De meisjes pakken rustig de draad weer op, de jongens hebben moeite met stilzitten. Ze bulderen luid door de klas dat ze er niks aan vinden.'
Maar juf Tineke laat zich niet omver blazer getuige de volgende passage: 'Wanneer juf Tineke het groepje tot de orde roept, buigen ook zij zich weer over hun werk'
Want juf Tineke is niet van gisteren. Ze laat de jongens het logo van hun favoriete voetbalclub borduren.

freek

kandidaten

De website van Rita Verdonk ronkt vandaag (29 september): 'TrotsopNederland Zuidplas bijt het spits af voor TrotsopNederland!'
Uit het bericht blijkt dat er op 18 november verkiezingen zijn voor de fusiegemeente Zuidplas en dat TON daar aan mee doet en: 'Dit (wat?) heeft geresulteerd in een mooie kandidatenlijst die zeer binnenkort gepresenteerd zal worden'.
Kijken we nu op de website van TON Zuidplas dan luidt het klemmende en laatste bericht van 17 september: ' TrotsopNederland Zuidplas is op zoek naar gemeenteraadsleden'.
Er kan veel veranderen in 12 dagen!

freek