Vergadering

Gisteravond was de jaarlijkse vergadering van ons Plaatselijk Belang, een club waarin ik met plezier bestuurslid ben. Het was een zinvolle avond en er werden kloeke besluiten genomen. Zo werden de notulen van de vergadering van vorig jaar goedgekeurd, het jaarverslag van onze secretaris met applaus beklonken en konden vele vragen over opwippende stoeptegels, uitgedoofde lantarenpalen en wrakke openbare banken worden gesteld aan een vertegenwoordiger van de gemeente.
Daarna gingen we aan het bier, zodat ik vandaag enigszins brak in de ecokathedraal verscheen.
In de koffiepauze nam ik met mijn medebouwers de vergadering nog even door.
Johan, die al een tijdje meeloopt in Friesland, had naar aanleiding van mijn rapportage een mooi verhaal.
In de tijd van voor de opmars der doctorandussen, had de vereniging Plaatselijk Belang van zijn dorp een spreker uitgenodigd: drs. van den Berg.
De voorzitter, nog niet gewend aan deze aanstormende titulatuur, kondigde de spreker aan: 'En dan geef ik nu het woord aan dokter Andries van den Berg'.

freek

Pareltje

Ik was op internet op zoek naar een songtekst en kwam terecht bij een You Tube filmpje waarin de oude bard Kris Kristofferson een liedje zingt samen met een mij onbekende zangeres uit Zimbabwe. Het lied is een aanklacht tegen de bruutheid in de wereld en het verdriet dat daar over blijft hangen. Geen lichte kost en wellicht te bombastisch en pretentieus voor een liedje van Kris. Maar het pakte anders uit. Gedoseerd en met een hortende passie werd het lied door Kris vertolkt, maar nog meer raakte ik van slag door de bijna fluisterende, schuchtere stem van de zangeres. Nog nooit heb een tekst, door zo bescheiden te zijn, zo indringend horen vertolken. 'And the circle of sadness grows with each passing day..'
Ik zat gelukkig en ontroerd achter mijn computer.

Tik in bij Google: You Tube Kris Kristofferson and Chiwoniso Maraire en luister acht minuten ademloos .


freek

Stereotypen

De Kamer debatteerde gisteren en het viel me op dat vier beroepen het goed doen bij onze volksvertegenwoordigers: de hard -en langwerkende stratenmaker en de arbeidzame, onmisbare leraar, verpleegkundige en politieagent.
De laatste drie worden altijd in een rijtje genoemd, als de middengroepen aandacht verdienen; de stratenmaker komt solistisch voorbij als de kamerleden zwaar werk onder de aandacht willen brengen.
Bedenk toch 's wat anders!

freek

Het is maar spel

Dinsdagavond waren ze voltallig bij Pauw en Witteman en ze lusten wel pap van dit samenzijn.
De oppositie, minus Geert, was op komen draven om de regering van jetje te geven. En wat ik zag en hoorde was heel apart. Geen fileermes om de traagheid van handelen van het kabinet bloot te leggen, geen messcherpe analyse van de de resultaten, geen sterke tegenzetten, geen heldere alternatieven, niets van dit alles. Ze probeerden het wel, maar bleven steken in wat keettrapperij.
Maar er was meer.
Gedurende de uitzending kreeg ik het gevoel dat ik in het ootje werd genomen door deze afvaardiging van de beste leerlingen uit het klas van de Tweede Kamer. Ze voerden, tot hun eigen plezier, een toneelstukje op en wilden mij doen geloven dat alles echt was. De typecasting was trouwens ijzersterk. De Grande Dame werd als vanouds gespeeld door Femke, die met haar nadrukkelijke dictie, die gekenmerkt wordt door een sterk sissende 's', een vooraanstaand iemand probeerde neer te zetten. De rol van jeune premier werd opgeëist door Alexander P., die sterk was in stiltes, voortreffelijk handenspel liet zien en die excelleerde in ijzersterke oneliners. De rol knorrige middenstander was voor rekening van heer Rutte, die alle kracht legde in onbegrijpelijke klaagzangen, terwijl Agnes K, in haar rol van verontwaardigde proletariër, niet veel in het stuk voorkwam, maar als het gebeurde probeerde ze met stemverheffing en woeste gebaren de vlam in de pan te doen slaan.

Het was te zien dat iedereen, inclusief Pauw en Witteman plezier had in dit stukje vrije theater. Maar ik kreeg er de handen niet voor op elkaar omdat theater je moet meeslepen in een illusie, waaruit je pas , als het laatste doek valt, ontwaakt.
Hier lieten de spelers niet na om, met verbale knipogen naar elkaar, gemaakte boosheid, onderonsjes en kleine wedstrijdjes 'armpjedrukken' aan ons, buitenpubliek, te laten merken dat dit allemaal maar een geinig spelletje was.
Het was toneelspel onder de kaasstolp.


freek

stapelen 70

We zijn aan een nieuw project begonnen: de (re)constructie van het Nieuwe Bastion, dat ongeveer na vijftig meter vanaf de ingang van de ecokathedraal oprijst en nogal wat gehavend is op sommige plekken en niet af gebouwd. Johan is bezig het Hoogste Punt te egaliseren. Berend en ik leggen de fundamenten voor een hoektorentje van het bastion.

In tegenstelling tot het Oude Bastion in de uiterste noordpunt van de kathedraal is het Nieuwe Bastion nog niet door de natuur verkent, betast en overwoekert. Het ziet er nog wat blotebillerig uit. Het Oude Bastion is een hecht hoog groen bouwwerk, gebouwd door de maestro zelf in strenge ritmische lijnen. Over twintig jaar moet ook het Nieuwe Bastion er zo uit zien.
Aan ons zal het niet liggen.


freek

Onrust

Het wordt onrustig in ons dorp. Terrassen worden uitgezet, stoelen en tafels geschuurd en in de olie gezet en verdomd, als op afspraak komen er weer mensen buiten zitten bij onze lokale horeca. Weliswaar weggedoken in het duffeltje, maar toch, het seizoen is voorzichtig begonnen.
Voor vrouw en mij, die uitzicht hebben op het drukste terras van het dorp, breken andere tijden aan. We verlaten de doodse stilte van de winter en wennen langzaam aan geroezemoes en later in de tijd, het hoogseizoen, aan gezang en gebral. Die laatste periode duurt niet zo lang: een paar weken. Nu is het nog gezellig en kijken vrouw en ik onze ogen uit.


freek

Ten tweede male

En plotseling werd er gebeld en door de vitrage zag ik dat het R. was. Omdat vrouw de sleutel van de voordeur had meegenomen, stond ik hem door de brievenbus te woord. Hij wilde me wat geven, maar dat ging niet door de brievenbus. Ik had een vermoeden wat het was. R. liep om en achter, bij mijn blauwgrijze schuur, stond ik hem op te wachten. Wat schutterig en verlegen tastte R. zijn zakken af. Waar had hij het ook al weer gelaten? Maar daar kwamen ze dan: het waren er twee net als vorig jaar. Vrouw heeft roggebrood en radijsjes gekocht. Zondagochtend hebben we de eitjes in alle rust en toewijding verorberd.

In het schrale, heldere voorjaarslicht.

freek

Offensief

Rita heeft haar laatste wanhoopsoffensief ingezet. Haar mondjesmaat bezochte 'meedenkdag' in de Jaarbeurs van Utrecht was de start. Daarna verscheen Rita weer voor de radio en op de t.v. Ze deed net of alles op rolletjes liep bij haar TON en stak als vanouds de kin naar voren als ze sprak en dat deed ze in korte zinnen met ronkende inhoud.
Voordat dit offensief begon moest Rita een vuiltje wegwerken, omdat ze 18 oktober 2008 voor alle microfoons die maar open stonden en camera's die draaiden , bekend maakte dat zij aangifte bij de politie had gedaanvan computervredebreuk en verduistering door Ed Sinke. Maar in januari 2009 had zij stiekem alle aanklachten ingetrokken en nu eiste Ed dat zij na een gesprek dit publiekelijk bekend zou maken. Dat deed Rita snel en zo klein mogelijk in een kort persbericht.


freek

Burcht

Het is maar een klein bosje en het ligt uit de route van wandelaars. Het lijkt immers alsof er geen paden zijn, alsof het bosje ondoordringbaar is, maar er loopt één verborgen paadje doorheen; een paadje met een enkele balk over de slootjes, die dit bosje doorsnijden.

Ik loop er en zie langs dit paadje overal gewroet in de grond. Tussen het eikenhakhout zie ik ook een opgeworpen heuveltje. Ik loop er naar toe, zie holtes in het heuveltje en denk; 'dat zou wel's een dassenburcht kunnen zijn' en loop weer verder. In dit bosje in Friesland een dassenburcht, lijkt mij onwaarschijnlijk. Dat is iets voor Limburg en omstreken.

Maar gisteren hoorde ik van iemand dat ze een dassenburcht had ontdekt in een klein bosje terzijde van de Langwarderdyk en achter de Legemeersterdyk.
Mijn bosje en mijn burcht.

freek

Stapelen 69

Zwarte Gat met daarachter de Gele Zee

vloermozaïek

De Gele Zee met daarachter Het zwarte Gat

De 'Gele Zee', vol met Friese geeltjes, hebben we laten contrasteren met het 'Zwarte Gat', volgestort met gebroken zwarte betonklinkers. Als de zon schijnt worden de geeltjes, goud en het Zwarte Gat dieper. Naast de Gele Zee, hebben we een vloermozaïek blootgelegd, dat eertijds door Johan en Siebe is gemaakt.

Ik werd vannacht wakker en zag onze compositie voor me , afgezet tegen het beginnend lentegroen en ik draaide mij tevreden op mijn andere zij.

freek

Soppen

Mijn cluppie kent veel vrijwilligers, waaronder een heel contingent mensen, die in een beschutte omgeving moeten werken, wil het een beetje lukken. Die beschutting biedt mijn cluppie.

Maat G heeft voor deze werkkrachten eens een excursie naar de Arena in A'dam georganiseerd. Hoofden van Dienst waren daar bereid rond te leiden en vragen te beantwoorden. In een wegrestaurant halverwege heeft maat G. nog even de vragen geoefend, want je wil een beetje goed voor de dag komen, nietwaar.

In het stadion kwamen de vragen één voor één aan bod. Eén vraag luidde: 'Hoe vaak worden de stoeltjes in de Arena schoongemaakt?' Het antwoord :'Twee keer per jaar!'
Verbazing en hilariteit alom bij. Onze beschutte medewerkers soppen onze kuipjes na elke wedstrijd.
De hele dag en in de bus terug en nog lang daarna, bleef die verbazing bestaan.
Dat grote Ajax en maar twee keer per jaar de stoeltjes schoonmaken, hoe bestaat het !


freek

Een tref

Ik reed over het landweggetje tussen Idskenhuizen en Teroele en zag hem laagvliegend aan komen zeilen over het wijde land tussen de Koevorde en Huisterheide. Ik dacht eerst dat het een uit zijn krachten gegroeide meeuw was, dichterbij gekomen, zag ik dat de meeuw brede roofvogelvlerken met donkere tippen had en ik wist het: de Blauwe Kiekendief, die volgens de handboeken nog slechts op drie plaatsen in ons land broedt: de Waddeneilanden, het Lauwersmeer en de Oostvaardersplassen.
Ik zag hem naderbij komen, laag jagend over het weiland, ik zag die prachtige romp, die majestueuze vleugels en die felle kop. Toen boog hij af en 'voer weg' richting Idskenhuister Meer.
Mijn dag was goed.

freek

Belle

Ik loop met Belle, een zwarte Labrador, met een niet te stuiten energie. Henk, de baas van Belle. is met vrouw een lange dag aan het werk in Groningen. Henk heeft Belle nauwelijks opgevoed, dus Belle trekt, springt en loopt van links naar rechts, maar verder is het een schat van een hond.
Als ik door het dorp loop, word ik steeds staande gehouden: ' Hé Freek, een nieuwe hond?'
Ik gebaar van nee en Belle trekt mij voort.

freek

Stil

Met mijn verrekijkertje op zak, ging ik gistermiddag wat weilanden inspecteren en in onze dorpsstraat kwam ik Albert tegen. Albert maakt hapjes voor bruiloften en partijen en ik moest hem even hebben voor onze naderende 'Familiedag'.
'Hartstikke mooi', zei Albert toen ik mijn bestelling aankondigde, maar toen ik zei dat ik binnenkort wel even langskwam voor de details betrok zijn gezicht. 'Ik ben veel weg', zei Albert. Dit leek niet op een gretige acquisitie, maar het lag toch even anders. Albert is namenlijk tot 1 april veel in 'it fjild' te vinden. Hij zoekt kievitseieren. Ik zei, dat ik ook even ging kijken. 'It is stil yn it fjild', zei Albert. Ik herkende deze woorden als ritueel van eierzoekers onder elkaar.
Ik ging op pad; de oogst was naast het gewone volk van ganzen, meeuwen en kraaien, drie buitelende kievitpaartjes. Geen grutto's, geen tureluurs, geen scholeksters. te zien.
'It is nog stil yn it fjild!'

freek

Overall

Ik had gistermiddag, na een ochtendje ecokathedraal, de overall van mijn overleden vader (92)aan. Die past mij als gegoten. In de overall zijn zes stukken gezet op sleetse plekken, door mijn moeder zaliger. Mijn knieën, kont en ellebogen hebben daardoor een frisse blauwe kleur, de oorspronkelijke overall is vaalblauw van het werken in de bouw. Ik moest mijn schutting repareren, een karweitje van niks. Ik ben niet handig, maar in de overall van mijn vader voel ik mij een beetje de vakman die hij was. Op één of andere manier heb ik dan meer lef om zaken constructief grondig aan te pakken.
Het resultaat is zodanig dat ik tevreden ben, terwijl ik weet dat mijn vader, ontevreden, alles weer had gesloopt en overnieuw was begonnen.
Gelukkig is hij dood.


freek

Dagboek uit een wachtwijk (26) - avondklok

...Het Parool, vandaag...

Vanaf heden geldt in mijn buurt een avondklok voor jonge kinderen. Zwijgzame ordetroepen, gehuld in grijze jacks, roofvogel achterop, lantaarn aan de riem bungelend, met stevige laarzen onder hun blauwe broeken, stropen de straten af, op zoek naar kinderen die zij naar binnen sturen. Namen worden genoteerd, eventueel staat de echte politie de ordetroepen bij. Ik verwacht dat binnenkort de verduistering zal worden afgekondigd, niet vergeten morgen tape en zwart karton te kopen!

De voorboden voor dit nieuwe jeugdbeleid tekenden zich al twee jaar geleden af. De ervaren speeltuinwerker werd wegbezuinigd, activiteiten voor kinderen werden geminimaliseerd en jongerenwerk als flup terzijde geschoven ten faveure van straatcoaches. Sindsdien zijn alle jongeren potentiële criminelen, op zijn minst berokkenaars van overlast. Verspreid moeten ze worden, gescheiden van elkaar en opgejaagd. Investeren in jongeren staat tegenwoordig gelijk aan investeren in ordetroepen. Zoals groepen voetbalsupporters steevast als potentiële hooligans worden beschouwd, behandeld en verdomd, ze gaan zich er nog naar gedragen ook, zo projecteert de lokale overheid in mijn Vogelaarwijk een boosaardig beeld op groepen jongeren. Omdat sommige jongens zich als groep misdragen (ik zou zeggen: een ouderwetse taak voor de ouderwetse politie), worden alle jongeren doelwit van de nieuwe repressie.

Door de spleet van de gordijnen zie ik de overbuurjongen naar buiten gaan, wachtend op zijn vrienden die hem met de scooter ophalen om ergens wat te roken en te kletsen. Zoals het hoort. Als de ordetroepen hem tenminste niet de pas afsnijden.

Metz leest de krant

Golfbeweging

Trots Op Nederland is een beweging en kent geen leden. Rita is de baas, beslist met haar vertrouwelingen over wie wel of niet een plaatsje in haar bewging verdient en ze hoeft geen verantwoording af te leggen.

De Partij Voor de Vrijheid is in tegenstelling tot wat de naam suggereert geen partij met leden, maar met slechts één lid: Blonde Geert. Zelfs zijn fractiegenoten in de Tweede Kamer zijn geen lid, dat is slechts voorbehouden aan het de Leider.

Het autocratisch leiderschap is weer in de mode, zoals in de jaren zeventig het democratisch leiderschap zijn toppunt bereikte. Democratisch leiderschap is soms hinderlijk, autocratisch leiderschap is meestal gevaarlijk.
Ik vrees dat die hang naar autocratisch leiderschap nog wel even doorzet en dat de top van de golf nog niet is bereikt. Deze anti-democratische ontwikkeling is geen onderwerp in de pers en andere media.
Men aanvaardt het als een gegeven en dat maakt mij een beetje bang.


freek

Langer

...melkpak van Albert Heijn...

Dat vernieuwing doorgaans geen verbetering oplevert, wisten we al.

Dat een beetje fatsoenlijk met de Nederlandse taal omgaan, niet past bij de moderne tijd, heb ik ook begrepen.

Maar om nu een datum langer te noemen als je wilt uitdrukken dat het langer duurt eer de datum bereikt is dan we tot nu toe gewend waren, nee, dat gaat er niet in.

Nu niet en langer ook niet.

Metz leest de verpakking

Kiezen

Kleinzoon rijdt, vergezeld van ouders en zusje, bij Lemmer onze provincie binnen, ziet een Friese wimpel en scandeert meteen de naam van mijn cluppie, want dat heb ik er ingeramd: 'Heerenveen, Heerenveen'
Zijn vader is, sinds ik hem ooit meenam naar de gezinstribune van Ajax, van deze club supporter en kan, begrijpelijk, de voorkeur van zijn zoon moeizaam accepteren.
Daarom legt hij nog's uit dat papa voor Ajax is en zelfs mama doet een duit in het zakje door deze voorkeur onvoorwaardelijk te steunen.
"En waar ben jij nou voor?', vraagt mijn zoon, na deze hersenspoeling.
Mijn kleinzoon kijkt vlak uit het autoraam. Volgens zijn instinct moet hij nu kiezen voor de solidariteit met zijn ouders en hij zegt: 'Dat weet ik niet'.

freek

Houding

Wij hebben een beetje raar gemeentebestuur. Dat bestuur neemt besluiten waarin staat dat zij voortaan een positieve grondhouding zal aannemen. Vooral als er tricky bouwplannen worden ingediend, die nogal schade toebrengen aan ons open landschap, regent het positieve grondhoudingen, in plaats van ja of nee te zeggen.

Die term is niet gejat van één of andere sergeant-majoor (Ga in de positieve grondhouding staan...), maar is geleend van de vroegere woordkunstenaar R. Lubbers. Een positieve grondhouding is in hoge mate verneukeratief. Het schept namenlijk twee verwachtingen; de indiener van het bouwplan denkt dat het wel snor zit en de bezwaarden krijgen vaderlijk van de burgemeester te horen, die zijn kinderen liefdevol de regels van de democratie nog één keer uitlegt,'U krijgt straks alle kans nog, als de wettelijke procedure start, om uw bezwaren kenbaar te maken... !)

Dat 'starten' begint meestal een jaar later, de aanvrager heeft veel tijd en geld in het ontwerp gestoken, ons bestuur is al twee keer een maquette komen bekijken en herinnert zich uitsluitend nog haar positieve grondhouding van een jaar geleden. Hoofdschuddend gooien ze alle bezwaren in de prullenmand en hebben de bezwaarden weer's lekker gefopt.

freek

stapelen 68

Het miezerde een groot gedeelte van de ochtend in de ecokathedraal, maar toen ik er 's ochtends om acht uur arriveerde scheen nog een waterig zonnetje. Dat zonnetje en de opkomende lente activeerde tientallen vogels in de kathedraal om hun territorium af te bakenen en verleidingskunst te etaleren. Het floot, zong, sloeg, koerde, en krijste dat het een lieve lust was. Een een tropisch regenwoud, die ecokathedraal.
Wij stapelaars hadden andere dingen aan ons hoofd; Siebe ploeterde opgewekt in z'n eentje aan een toren van tien meter, Berend, Johan en ik, zochten het wat kleinschaliger, door een keermuurtje te bouwen en als gezang van de week kwam 'Annabel, ik ben niets zonder jou, Annabel', naar boven drijven. Wellicht had dat ook te maken met de olifant in Emmen, Annabel, die was gevallen en toen doodgegaan.


freek

Stopknop

Vanmiddag om half zes gehoord in de radio nieuwsberichten: in Veenendaal heeft een buschauffeur een groep passagiers naar het politiebureau gebracht omdat ze op de stopknop hadden gedrukt ZONDER bij de halte uit te stappen. De politie heeft alle gegevens van deze groep genoteerd en ze naar huis gestuurd omdat ze niet konden achterhalen wie er precies op de stopknop had gedrukt.
Gelukkig heeft de radio ook een stopknop.
Heb ik op gedrukt.

Metz luistert radio

Gevonden

Mijn blik wordt scherper, al had ik wel een beetje de hulp van achterbuurvrouw Els nodig, die mij tipte: in de els en/of berk achter de boerderij van Albert zitten uilen. Er heen en na wat speuren ontdekte ik negen ransuilen, die verspreid in de kruin hun roestplek hadden ingenomen. Ik was zo opgewonden, dat ik voorbijgangers, waaronder een fietser en een automobilist staande hield om ze naar dit fenomeen te laten kijken. Niemand vond dit erg en we stonden met z'n allen een poosje te kijken. De ransuilen keken naar ons; dat zag je als iemand wegging, dan draaiden hun uilenkopjes mee. Ik heb een foto genomen, waar vijf van de negen uilen op staan. En nog één met eentje. Klik wel op de foto's om ze groter te maken. Dan zie je onze gevederde vrienden het het beste.

freek

Feest

Dit weekend was het zover. Het plaatselijk koor waarin vrouw de sterren van de hemel zingt bestond zoveel jaar en hield een feestelijke bijeenkomst met een lopend buffet. Dit alles in een luxe verbouwde deel van een boerderij aan de boorden van ons meertje. Wij zaten zoals het hoort aan lange tafels en schepten nog eens bij. Tussen de bedrijven door werden veel goede en mooie woorden gesproken en werden 'stukjes' opgevoerd. Zo was er een prachtscene van twee dames bij de kapper, die onder het permanentje zetten, het wel en wee van het koor bespraken. Ook was er een koorlid die het presteerde om de namen van alle vierenveertig koorleden in een lang gedicht een plaats te geven en tenslotte zorgde een uitvoering van een op maat gesneden aflevering van het aloude Farce Majeur, voor de nodige hilariteit.

Tegen een uur of tien, was het afgelopen. Dat lijkt vroeg, maar we waren al vanaf drie uur bezig met bunkeren en praten en daar komt bij dat de gemiddelde leeftijd van ons dorpskoor niet meer zo piep is.


freek

Voorjaar 2009

Ik maakte zaterdag mijn ommetje en hoorde, dit jaar voor het eerst, het mij bekende 'ieuw-wiet, ieuw-wiet'. Tussen de slordige eskaders van meeuwen en kraaien zag ik het eerste verliefde kievitenstelletje sierlijke curves in de lucht maken. Ik ben slapend lid van de Bond van Friese Vogelbeschermings Wachten, dus ik wacht niet, maar doneer wel. Bovenstaande vereniging heeft een ietwat hybride karakter. Enerzijds zijn de leden verwoede eierzoekers in het veld, anderzijds beschermen ze na 1 april de nesten van de weidevogels, overleggen met boeren en tellen jongen.
Buurman Jan is zo'n typ; hij heeft een scherp oog voor alles wat vliegt. Zo meldde hij onlangs dat vorig jaar in een boom waar ik duizend keer langs loop een slechtvalk had gebroed en dat er vier jongen waren uitgevlogen. Ik had nooit niks gezien.
Maar zaterdag zag ik mijn eerste kieviten van dit seizoen. Het eerste kievitsei is nog niet gevonden, maar zij waren er druk mee bezig.


freek