stapelen 79

We kregen een mailtje van Angela van Onkruid. Dat maandblad kocht ik vroeger wel's : het had toen een hoog 'hoe maak ik brandnetelsoep' gehalte. Hoe dat nu is, weet ik niet. Maar goed, Angela mailde, dat ze een reportage over de Ecokathedraal ging schrijven en in het kader van participerende journalistiek een dagje mee wou stapelen. Dat kon natuurlijk, daar hadden Berend, Johan en ik wel zin in, maar Siebe was ons allemaal te snel af, door fluks een retourmail te sturen dat Angela bij hem vandaag welkom was in de spelonken van de Ecokathedraal, waar hij met een tienjarenplan bezig is. En verder gaf Siebe subtiel aan, welke data hij de komende maand verder beschikbaar was. Geen woord over zijn collegea; een soort hebberigheid had bezit van Siebe genomen. Wij hebben hem natuurlijk flink de waarheid gezegd, maar Siebe lachtte alles triomfantelijk weg. Hij had zijn buit binnen.
Angela is trouwens vandaag niet verschenen.

freek

Twee

Ik liep met Bijke door het hekje naar onze tuin, toen er plotseling in plaats van één, twee stabijhondjes naast mij liepen, die meteen begonnen te dollen; één kluwen stabij. Waar de andere stabij plotseling vandaan kwam, was mij een raadsel; ik neem de bijbel niet letterlijk als de schrijver het over 'de wonderbaarlijke vermenigvuliging ' heeft. De andere stabij, toch wel iets ouder dan Bijke, liep stoeiend mee naar de achterdeur, plaste familiair op het grasveldje en wou ook mee naar binnen. Dat kon niet, dus ging ik met de twee stoeiende honden weer terug naar het tuinhek. Er was geen eigenaar te zien en onze nieuwe vriendin had het best naar haar zin. Toen kwam een blonde jonge vrouw op een fiets om de bocht racen. Ze had een koksjasje aan. 'Oh, ze is hier', riep ze opgelucht en stapte af. Het was mijn nieuwe buurvrouw, van een paar huizen verderop.'We raakten aan de praat.

'Ik ben rattenvanger',zei ze, 'ik vang muskusratten en de hond gaat altijd mee , om te leren mij te helpen. Ik keek er van op; een jonge vrouw die vrijmoedig meldde dat ze rattenvanger is, in dienst van het waterschap.'Maar je koksjasje dan', zei ik. Ze pakte haar hond resoluut bij het nekvel. om de riem vast te maken en zei 's Avonds sta ik in de keuken bij ....' .(dat is mijn buurman kroegbaas) En weg fietste ze.
"Nou doei'.

freek

Kamikaze haas

Ik loop met Bijke naar de Koevorde, een meer bij ons in de buurt. Het pad loopt langs een oude opvaart naar een verdwenen boerderij. Aan de ander kant strekt zich de polder uit tot Spannenburg. In de verte zit een dier op het pad. Ik denk van een kraai, maar als ik naderbij kom, blijkt het een jong haasje te zijn. Als we op tien meter zijn genaderd, rent het haasje weer tien meter weg en wacht ons weer op. Dit 'spel' herhaalt zich enkele keren. Bijke, genetisch een jachthond, ziet het beestje, maar doet verder niets. Ze snuffelt wel overal, maar volgt geen spoor.
Aan het einde van het pad, vedwijnt het haasje in de berm en waarschijnlijk in het hoge gras van de polder. Maar als we terukeren langs hetzelfde pad, zit het beestje weer op het pad en herhaalt het ritueel van de heenweg zich.
Bijke doet weer alsof er niets aan de hand is.

freek

Sport

Ons prachtblad (sinds 1752) bericht ook over sport. We vinden een boeiend verslag van een kickboksgala in de openlucht en volgen de verslaggever in zijn verslag van de wedstrijd tussen Anne Kamminga (tien jaar) en Felicia Knaap (negen jaar) De dames kwamen op, onder de klanken van Fuck You van Lily Allen meldt onze reporter Het siert hem, dat hij in zijn verslaggeving een tikje afgrijzen, een spoortje deernis laat zien. Ik citeer het slot van zijn stuk integraal:


'Mep er op meiden', roept iemand uit het publiek (1500) En aldus geschiedt. Dat wil zeggen: Anne mept als een bezetene. En nóg een rechtse en nóg een rechtse. Felicia is kansloos en slaat na een minuutje vechten haar bokshandschoentjes voor de ogen, maar het kunstleer dept de tranen niet. Vader Michael legt zijn grote handen op haar schouders, maar zijn dochter is ontroostbaar. Eigenlijk zou ze nog twee keer één minuutje moeten, maar de scheidsrechter oordeelt dat het mooi geweest is. Anne heeft iets te hard geslagen.'


Ik wou dat ik sterk was en vader Michael in het donker tegenkwam.


freek

stapelen 78

De muren van Jericho (klik aan voor vergroting)

Stralend stapelweer, dus de mouwen opgestroopt en aan het werk. Johan legt de laatste hand aan de reconstructie van een toren -en muren complexje. Hij stelt ons voor om het geheel 'De muren van Jericho' te noemen, omdat de aanzet tot de reconstructie is gemaakt door een gaststapelaar uit Jeruzalem en dat komt aardig in de buurt van Jericho, volgens Johan.

We gaan akkoord.

freek

Coke

Ons prachtblad (sinds 1752) verraste mij weer met een spannend bericht: in Oosterwolde heeft de politie per abuis aan een vrouw, die eerst gearresteerd en later vrij gelaten werd, naast haar administratie en telefoons, ook haar cocaïne teruggegeven, 3.9 gram om precies te zijn.

Een berichtje om te glimlachen en voor Rechts om kamervragen te stellen, maar het is nog niet afgelopen met de verslaggeving in ons blad, want de wakkere reporter heeft de 'benadeelde' vrouw om commentaar gevraagd. Nou, daar komt het: ' Het zakje coke lag er gewoon nog in. behoorlijk schandalig... '. Humoristisch en toch leuk, maar het bericht gaat nog verder, want ook haar advcaat komt aan het woord, die natuurlijk meteen, verontwaardigd, de officier van justitie heeft gebeld, om dit feilen van de politie aan de kaak te stellen en zijn finest hour beleeft, door ferm te stellen: ' Ik heb met de officier afgesproken, dat zij de drugs gewoon naar het bureau mag vervoeren...'.

Toen ik dat gelezen had, konden ze me wegdragen.

freek

leve de natuur 66

Ik was alleen, als mens, in het Katliker Schar. Vroeger was dit een productiebos van een deftige familie, nu is het langzaam verruigd tot een natuurgebied. Ik liep met langzame stappen om de stilte te ervaren en om dieren te zien. Dat lukte, ik kwam een tijdje oog in oog te staan met een damhert, een exoot die in onze streken niet thuis hoort maar die is geïmporteerd om hertenkampen te bevolken. Er is een pittige discussie onder natuurbeschermers, of deze beesten in natuurgebieden niet moeten worden afgeschoten, want hier horen reeën thuis.
Ik zou zeggen, laat leven die beesten.
Ze hebben ook mooie ogen.

freek

Spuit elf

...foto uit Rail magazine, juni 2009...

Dit is 'm dan, onze hogesnelheidstrein.

Alle andere landen hebben een messcherpe TGV, ICE of Eurostart en wij moeten het straks doen met een lippengestifte hazelwurm die zijn niet aanwezige tanden ontbloot. Italiaans ontwerp ja, maar dat is de Fiat Multipla ook. Tot ik deze trut zag staan op het emplacement Watergraafsmeer was ik een warm voorstander van de HSL, ondanks die malle tunnels. Treinen, zeker hogesnelheidstreinen, zijn immers mooi en efficiënt. De Albatros wordt hij genoemd. Arme albatros.

Metz in de trein

Confederwatcup?

Wat is dat voor een gevoetbal elke avond op televisie? Misschien heb ik een belangrijke melding gemist of let ik al decennia niet op, maar die hele Confederation Cup met wedstrijden tussen toppers als Egypte en Nieuw Zeeland komt mij tamelijk onbekend voor. Dat is op zich niet erg (ik begrijp standaard weinig van televisieprogramma's, zeker als die eindeloze stoet inteelthollanders er maar op los babbelt en briest onder luid geschater en bebulder) maar de vanzelfsprekendheid waarmee Tom Egbers de wedstrijden aan- en afkondigt doet vermoeden dat het werkelijk heel normaal is dat we vanavond naar Irak tegen Zuid Afrika kijken.
Even opgezocht dus: die malle cup bestaat pas sinds 1992, wordt met wisselende intervals tussen wisselende teams uit verschillende werelddelen gehouden, meestal doet Saoudi Arabie mee en de vorige editie haalde in Nederland alleen de buis toen een speler dood neerviel tijdens een wedstrijd.
Maar dat hoeft nu dus niet meer.

Metz kijkt televisie

Koolmezen

'Honderd jonge koolmezen dood', kopt ons prachtblad. (sinds 1752) Uit het bericht valt op te maken dat op Vlieland 21 nestkastjes zijn vernield, met bovenstaand gevolg. Ons blad weet verder te melden dat 'de politie op Vlieland niet denkt dat de eilanderjeugd verantwoordelijk is. Zij gaat ervan uit dat kinderen het tijdens een schoolreisje hebben gedaan.'
De politie van Vlieland heeft de speurzin ingeruild voor de 'Wilders-doctrine'.

freek

Bezoek

Op de voorpagina van ons prachtblad (sinds 1752) staat een intrigerende foto. Het college van B. en W. van Heerenveen wordt tijdens haar collegevergadering verrast door twee buikdanseressen, in het kader van één of andere actie. Op de foto zitten een aantal middelbare heren naar twee vrijmoedige buikdanseressen te kijken. Daar is niks mis mee als er maar begeerte of pret of passie valt te ontdekken.
Dat is niet het geval. De middelbare heren (burgemeester en wethouders) kijken uiterst serieus en hun lichaamstaal doet hetzelfde vermoeden: de benen over elkaar geslagen, de handen gevouwen voor het kruis. Hier wordt niet genoten maar gezondigd, alsof een zwaar gereformeerde dominee aan het eind van zijn preek met hel en verdoemenis dreigt.
Het lijkt een metafoor voor besturen; de werkelijkheid is grillig, onverwacht en speels, bestuurders nemen besluiten binnen vastgestelde kaders.

En dat botst, zoals op deze foto..


freek

stapelen 77

De stapelploeg is compleet. Siebe is er altijd, Johan als het mooi weer is en Berend als ie geen vakantie heeft. Berend bezit, naast een Lelijke Eend, een Porsche 911 Carrera van de eerste lichting. Daarmee heeft hij een wijle door Zuid-Frankrijk getuft en ook even verkent hoe hard die klassieke Porsche van hem nog kan: 220 km/uur zei Berend besmuikt.
Maar vandaag zijn we met z'n allen weer in de kathedraal en werken ons een slag in de rondte.
Siebe bouwt onverstoorbaar verder aan zijn bouwwerk in opdracht van de meester le Roy, Johan maakt zijn toren egaal en stoer, Berend construeert een nieuwe toren met muur, die zo hecht is alsof het uit de aarde omhoog rijst en ik maakt een ying yang compositie in gele en zwarte stenen. Om twaalf uur is een ieder van ons tevreden en gaan we huiswaarts.


freek

Bijke 8

Wat kan Bijke de stabijhond van 11 weken alzo. Ten eerste, ze kan gaan zitten op commando. Ten tweede: liggen op bevel heeft ze ook onder de knie en tenslotte, meelopen aan de lijn, zonder te trekken gaat al een beetje.
Dit alles uiteraard tegen een beloning van een snippertje hondenkoek.
Nu nog apporteren, blijven liggen terwijl ik boodschappen ga doen en in ons meer zwemmen.
Braaf Bijke, braaf.


freek

Prakkizeren

Ik voer met de ms Dikkop (13 pk) over de wateren en Bijke voer met mij mee. De zon warmde, maar brandde niet. De lucht bewoog, maar woei niet en ik zag dat het goed was. Als kind las ik een stripverhaal waarin een dode Vikinghoofdman in een Drakar werd gelegd, die van de wal werd gestoten en dan langzaam de horizon en de lage zon tegemoet voer. Die laatste schitterende tekening blijft me bij.
En ik moest denken aan Gerrit Achterberg, die eenzelfde beeld gebruikte toen hij dichtte:

Aan het roer die avond stond het hart
en scheepte maan en bossen bij zich in
en zeilend over spiegeling
van al wat het geleden had
voer het met wind en schemering
om boeg en tuig voorbij de laatste stad.

Ik voer met de ms Dikkop (13 pk) over de wateren en soesde deze gedachten en herinneringen

freek

Mission

In 1965 had ik de boeken van Jack Kerouac gelezen en wilde ook wel wat. Daarom ging ik met dertig gespaarde guldens op weg. Naar Londen om tegen atoomwapens te protesteren en misschien nog verder. Het liften ging moeizaam en de overtocht Oostende/Dover (retourtje voor de zekerheid) sloeg een gat van vijfentwintig gulden in mijn budget. In de avondzon liep ik langs een weg richting Londen. Er was een file naast mij en mensen in de file zijn zelden zo genereus om voor een lifter te stoppen. Als je stopt trekt de file net op en je hebt al de pest in over je slakkengang.
Bij mij stopte na enige uren toch een auto; een Ford Anglia. De slordig bebaarde eigenaar praatte honderd uit over Londen, zijn stad, en zijn werk. Hij runde een slaapopvang voor daklozen. Toen ik hem vertelde over mijn magere budget, was hij meteen bereid mij op te nemen in zijn daklozenpension. Ik sliep die nacht in een zaal met pakweg dertig rochelende oude zwervers.

Vier jaar later schreef Ralph Mc Tell zijn lied Streets of London', met daarin de strofe 'Have you seen the old men, outside the Simons Mission... '
Ik bleek geen Kerouac te zijn, maar die oude mannen voor de Simons Mission heb ik gezien, sterker nog, ik heb met ze geslapen.


freek

stapelen 76

Het regent in de ecokathedraal en mijn haar ging in slierten om mijn kop hangen. Ik maak vandaag de ingang naar de 'Weg naar de Top' af. Het bevalt mij zeer die geel gebakken breukstenen, uit de donkere diepte van de kathedraal op te vissen en ze een plekje in de zon te geven, ter markering van de ingang. Twee dames komen op bezoek en verdwijnen, na een praatje in het groen van de kathedraal. Ik heb ze gewaarschuwd voor glibberige stenen, omdat ze op nette damesschoenen met leren zooltjes liepen. Na een tijdje hebben ze de ecokathedraal weer voldaan verlaten, zonder heupfractuur.


freek

Leve de natuur 65

De Lente is bijna voorbij en ik heb afscheid genomen van mijn slechtvalken op de
(tele)communicatietoren in het Zuiden des lands.
Ze werden in mijn huiskamer gebracht door de webcam van de Vogelbescherming.
Het uitvliegen van de vier jonge slechtvalken was een gebeurtenis. De jonkies stonden te fladderen op het uitvliegrooster, maar hun klauwtjes waren nog zo sterk om het rooster geklemd, dat ze soms als vliegers tegen de wind in hingen. En dan, opeens, lieten ze los en woeien, één voor één, weg, meegenomen door de wind en voorgoed uit mijn beeld.

De keuze tussen veiligheid en uitdaging heb ik nog nooit zo sterk zien uitgebeeld.


freek

Global mail

Ik weet het, er zijn grotere kwesties, maar ik zat er toch maar mooi mee, met die brief voor een ander. Omdat het juiste adres zich in een mij onbekende wijk bevond, noteerde ik "verkeerd bezorgd" op de enveloppe en begaf me naar de rode brievenbus op het Javaplein. Zo'n wandeling stemt blijmoedig, de padvinder in mij richt zich dan een beetje op. Je kunt zo'n brief natuurlijk met een nonchalant gebaar in de prullenbak werpen - wat een blinde kip is die postbode toch - of gewoon vergeten en na vier maanden besmuikt tussen de oude kranten steken maar niets van dat al bij deze waakzame burger. Zo'n brief heeft waarde, gewicht. Omdat ik het briefgeheim hoog heb zitten keek ik niet verder dan het adres, dat trouwens in de verste verte niet op mijn eigen straatnaam leek. Wel zag ik door het venstertje dat op de brief allemaal streepjes staan. Nadere bestudering gaf aan dat het een meerbladig formulier betrof en als ik de brief een beetje schudde zag ik ook cijfers en drukletters aan de rand van het venstertje verschijnen. Het zag er tamelijk belangrijk uit. Sterker nog, dit was een formulier met een zekere urgentie. Zou de ontvanger deze brief missen, dan ontstonden er problemen! Hij zou de retourtickets van zijn Afrikareis missen, of diende zijn bijna afgeronde opleiding onmiddellijk af te breken. Maar nu ik deze enveloppe vrijwillig retourneerde bij de post zou alles, zij het met lichte vertraging, toch nog in orde komen. Wereldreizen en studies konden worden afgerond en niets stond de ontvanger verder een mooie loopbaan in de wetenschap en een bloeiende verhouding met een Senegaleze danseres in de weg. Ja, het belang van het eerlijk inleveren van een verkeerd bezorgde brief kan niet genoeg worden benadrukt.
Aangekomen bij de rode brievenbus schoot me te binnen dat vandaag de dag niet alleen TNT-Post als erfgenaam van Tante Pos de brieven in onze bussen doet, maar dat dankzij de marktwerking diverse neppostbodes met volle tassen door de straat zeulen en brieven bezorgen. (Eén keer zag ik drie postbodes, waarvan eentje echt, in de Makassarstraat elkaar de doorgang beletten. Ze riepen nare ziektes en het scheelde niet veel of ze gingen elkaar met hun juten zakken en kunststoffen kratten te lijf wat onverbiddelijk tot vermenging van poststukken op de rijweg had geleid; dat zijn zo de zegeningen van de marktwerking).

Als mijn brief nu eens niet van de echte postbode afkomstig is, heeft het geen zin hem als vraagstuk in de rode brievenbus te gooien. Kijk, daar heb je het al: "Global mail, DHL, A zus en AS zoveel" staat op de plek van de postzegel. Maar wat nu te doen met deze brief? Alsnog weggooien zou de hele actie van opoffering en medemenselijkheid te niet doen. DHL heeft geen bus op het Javaplein, evenmin als Sannd en Selektmail, dus ik moet nu geheel zelfstandig deze brief tot een eind brengen. Gelukkig zat er een randje los en door een toevallige beweging raakte dat randje over de hele lengte los. Naast de rode brievenbus heeft de overheid met vooruitziende blik een prullenbak neergezet. Daar kan de geadresseerde het enquêteformulier van de fitnessclub ophalen.

Metz krijgt post

Reizen

Gisteren heb ik de wereld verkend, te beginnen in het Schar een groot petgaten en rietlandengebied ten oosten van het Tjeukemeer. Zo'n tweeëneenhalfuur gelopen en twee mensen tegengekomen. Wel veel vogels gezien en het hoempende geluid van de roerdomp gehoord. Daarna ben ik de zandgronden van Friesland opgereden en op de Dellebuursterheide een beetje gekuierd en een tukje in de zon gedaan. Tenslotte naar het 'Lege Midden' getuft, waar Friesland vroeger 's winters altijd onder water liep en waar ik tussen de meren, de wind om mijn kop wilde voelen.
Daarna naar huis.

freek

Week

Nu Wilders en zijn trawanten met veel geraas de toekomst van Nederland denken te gaan bepalen, wordt het tijd om nog eens met enige nostalgie aan Rita te denken.
Als geheugensteuntje heb ik daarom de website vanTON erbij gepakt.
En op de website leest men dat Rita nog steeds bezig is met de opbouw van TON en overal enthousiaste mensen ontmoet. Zelf houdt ze een weekboek bij op de website van TON. De eerste zin van het laatste weekboek luidt:' Het is weer weekend, dus dat betekent weer een nieuwe 'Week van Rita'; het was een heel drukke en bewogen week... .'
Uit de zin blijkt dat Rita de zuster is van tante Betje.


freek

Voetvolk

Orgel wordt ballet en andersom.




Metz doet aan cultuur

Jong leven

Er zit een jonge roek in mijn tuin. Helemaal roek, behalve dan dat zijn snavel nog wat geel is, in plaats van dat kachelpoetszwart van die van zijn ouders. Vanochtend zag ik hem voor het eerst. Bijke (9 weken) greep het roekje namelijk om mee te spelen. Door een rauwe kreet van mij liet ze de vleugel los, die ze in de bek had en waar ze aan trok.

Vanmiddag zat de jonge roek op een stapeltje stenen, dat ik ooit nog 's hoop te verwerken. Hij riep om de paar seconden zijn roekenroep. Hij zocht kontakt met z'n ouders maar die lieten zich niet zien. Ik bekeek de vogel van dichtbij. Hij had mooie blauwe kraaloogjes. Volwassen roeken zijn gauwdieven en moordenaars, maar dit jong was nog zo onschuldig, dat ik haar maar wat puppybrokjes heb gevoerd, alhoewel ik van mening ben, dat de natuur zijn gang moet gaan.


freek

Smoesjes

Omdat ik me waarschijnlijk ooit op een maillijst heb gezet, word ik gebombardeerd met mailtjes van PvdA hotemetoten. Wouter Bos spreekt mij redelijk toe en vraagt om die redelijkheid ook bij vrienden en kenissen onder te brengen. Jan Pronk mailt mij bars en dreigt, dat, als ik niet ga stemmen, het grootkapitaal het voor het zeggen krijgt. En drie rebelse meiden mailen mij met de kop:'Geen smoesjes, ga stemmen!'
Van Wouter kan ik hebben dat hij mij routineus aanspreekt; over Jan zijn bombastisch taalgebruik moet ik glimlachen, maar de drie meiden klik ik na het lezen van de kop weg. Ik laat me niet door die juffrouwen Ooievaar de les lezen. De oude bevoogdende PvdA in een modern jasje.
Na enig slikken, vanochtend toch maar weer op mijn partij gestemd.


freek

Soortgenoten

De ms Dikkop (13pk) voer met een snor voor de boeg door de Friese meren en sloten. Het zonnetje blikkerde in het water en overal voeren mensen in of zaten aan het water. Vrouw en ik hadden als passagiers, naast Bijke, zoon en schoondochter aan boord. Schoondochter is mooi volzwanger en haar blote bolle buik ving de zonnestralen aan alle kanten op. Zo nu en dan was er kontakt met de wal als we langs een koppeltje voeren, waarvan de vrouw ook zichtbaar zwanger in haar bikini zat te zonnen. De duimen gingen dan wederzijds omhoog.
Het was een vruchtbare dag.


freek

Er op uit!

Hemelvaartdag en Pinkstermaandag zijn vanouds dagen voor het zwaarchristelijk volksdeel om er straffeloos op uit te trekken. Dat is in ons dorp te merken. Hele gezinnen in vrijetijdsbroek trekken vrijetijdskuierend door onze dorpspstraat. Elk gezinslid heeft een kapitaal ijsje om aan te likken, meestal softijs. Jongeren uit het gezin, die al bij een baas werken, mogen ook graag met een blikje bier lopen. Naast het young and beautiful zeilersvolk, is deze christelijke tak van onze eenheidsnatie een belangrijke bron van inkomsten voor onze lokale middenstandseconomie.

freek

Janine

...de Volkskrant, 30 mei...

Janine en ik begonnen tegelijk. Zij in Boulevard met de broodjes oude kaas, de koffie plus verse jus, ik met de politiek in het naast gelegen stadsdeelkantoor. Honderden keren hebben we elkaar aangesproken met vaste teksten, bestaande uit vóórnamen, bestellingen en bedragen. Zij haalde dan snel een doekje over de bar; ik schoof een kruk aan om nuttig te lijken.

Meenemen? Alles goed?

Na acht jaar was ik weg. Later wipte ik nog eens binnen, steeds minder vaak, en dan liet Janine zien dat zij uit het ware horecahout gesneden was. Herkenning. Met voornaam.

Meenemen? Alles goed?

Metz