30 juli 2008

Promotie

Wij van ons dorp proberen de zaak hier voor toeristen te promoten. Daar hebben we zelfs een vereniging voor opgericht. Wij willen watersporters binnenhalen, die wat verteren en wat kopen bij ons. Dat houdt onze dorpseconomie draaiende. Watersporters blinken immer niet uit door een smalle beurs. Als je een boot voor twee ton of meer euro's in het water hebt drijven, kan je ook elders wel wat verspijkeren. Wij moeten het dus hebben van het welvarende deel van onze natie.
Buurman kroegbaas verderop in de straat geeft zijn eigen cachet aan deze promotie. Hij heeft t-shirts laten maken waarop met koeieletters KUTKROEG staat. Die draagt hij en zijn personeel en je kan ze ook bij hem kopen.
Buurman kroegbaas denkt dat dit bijdraagt aan de promotie. Volgens mij vaart onze doelgroep liever een straatje om.



freek

28 juli 2008

Niet mis

Ons prachtblad (sinds 1752) kopt: 'Vechtersbaas bijt in Lemmer havenmeester'

Ik citeer uit het spannende verslag onder deze kop: 'De man beet de havenmeester in zijn arm, die op de grond terecht kwam'.

Dat noemen we hier; 'even doorbijten'.



freek

25 juli 2008

familieverhalen 12

Ik treed op in een documentaire die stapelaar Johan maakt over het bouwen van drie nieuwe, ouderwetse schepen. Hij volgt de vorderingen van de bouw van een Palingaak, een Wierumer Bol en een houten skûtsje op de voet. Ik ga wel's met hem mee als er opgenomen wordt en zo ook onlangs. In Eernewoude bouwt andere Johan uit Workum een houten skûtsje, volgens het bestek van Eeltsje Holtrop van der Zee, hellingbaas te Joure en bij kenners bekend als Eeltsje Baes en even beroemd is zijn zoon Auke Baes. Het toeval wil dat mijn pake op de werf heeft gewerkt als baas van de brandhoek, daar waar de boegen en de konten van schepen werden gebogen in de hitte van een rietvuur. Het leek Johan leuk dat ik enige familieverhalen vertelde aan de huidige bouwer. Staande bij de boeg vertelde ik de huidige scheepsbouwer over de tochten die mijn pake met Auke Baes maakte naar de vlothaven van Zaandam, om hout on te kopen. Maar ook mijn beppe speelde een rol in het leven van deze beroemde scheepsbouwer. Omdat hij vrijgezel was en nogal verslonsde, nam mijn pake regelmatig een pannetje soep voor zijn baas mee en als Auke Baes éénmaal per maand voor zaken naar Leeuwarden ging waarschuwde mijn beppe hem om zich goed te wassen, omdat de zaken de stadse hoeren van Leeuwarden waren. Dat vertel ik voor de camera en dat wordt medio mei volgend jaar voor een gedeelte waarschijnlijk uitgezonden.

freek

23 juli 2008

Djoeke 22

Lopen met Djoeke levert altijd iets op. We lopen op de polderdijk naar het Koevorde meer, daar waar een visplek is ingericht. Uit de boomtoppen van het het populierenbosje dat de parkeerplaats omzoomd, maakt zich een buizerd los, die zich statig op de thermiek omhoog laat zweven. De vogel maakt een miauwend geluid en net als ik denk dat het vreemd is dat een jagende buizerd geluid maakt voegt zich een tweede bij het eerste exemplaar. Ze cirkelen speels om elkaar heen, terwijl de eerste buizerd steeds zijn roep laat horen. Iets schuin onder deze vogels staat een biddende torenvalk in de lucht; kleingrut op jacht naar muizen of mollen. Ik zie hem duiken en even later verdwijnt hij wentelwiekend van mij af naar de verte, de bruine buik vangt zon, in z'n klauwen spartelt een prooi. Op de rand van water en polder, bij een elzen/berkenbosje jagen tientallen boerenzwaluwen op muggen. Ze scheren vlak over en langs mij heen. De opvaart waar ik langs loop is bedekt met waterlelies en gele pomp. Daartussen zwemt geruisloos, met mij op, een muskusrat, met in z'n bek een bundeltje afgeknaagd riet. Soms duikt hij even onder als het tapijt van waterleliebladeren een te grote barriere is.

freek

21 juli 2008

feest 2 (zie feest 18-7-08)



Bauke onze lokale supermarktbaas is in mijn achting gestegen. Het bleek dat zijn winkelruit niet 's nachts is ingekinkeld, maar onder de druk van liefdesgeweld is bezweken. Bauke was hiervan zo onder de indruk dat hij de cruciale zin uit het politieverbaal breeduit op zijn dichtgetimmerd winkelruit heeft laten schilderen.
Een middenstander met relativeringsvermogen, waar vind je die nog?

freek

19 juli 2008

Djoeke 21

'...Maar voor het dagelijks gebruik is er Djoeke. Zij is de troosteres der volkeren, omdat zij er gewoon is, onvoorwaardelijk. Ik trek veel met haar op: wij doorkruisen het landschap dat mij lief is. Zij geeft mij lucht. Ik lul de oren van haar kop op onze tochten. Zij luistert even met een schuine kop en gaat weer overtot de orde van de dag: hier snuffelen, daar pissen. Troost heelt niet, maar verzacht veel... .'

Bovenstaande tekst komt uit een boekje dat ik in 2007 schreef.

Nu heeft Djoeke kanker en zo, dat we het niet meer behandelen. We letten op of de pijn een hondwaardig leven in de weg staat en als dat zo is, laten we haar inslapen.

Ik zal me dan even geen raad weten.



freek

18 juli 2008

feest

Het skûtsjesilen is langs ons dorp getrokken en dat zullen we altijd weten. De nacht voor het silen is het al bal, net als bij de TT in Assen. Het raam van de plaatselijke supermarkt even verderop werd eruit gekegeld door dronken volk. Bij de bakker werd verteld dat Bauke de eigenaar die boven zijn zaak woont, door de politie werd wakker gebeld omdat ze het voorval wilden melden.
Bauke is een vaste slaper.

freek

17 juli 2008

de laatste woorden 6

De laatste woorden in ons prachtblad (sinds 1752), gewijd in een rouwadvertentie aan een dierbare overledene:



Je was een rots in de branding

en koerste recht door zee.

Je trotseerde storm en golven

alleen, je had de wind niet mee.



freek

16 juli 2008

stapelen.46








Berend en ik hebben een trap afgebouwd, die er over honderd jaar nog ligt, zo stoer en vast liggen de stenen en trottoirbanden tegen en op elkaar gestapeld. Alhoewel de trap, vanaf de ingang van de ecokathedraal gezien, bezoekers naar beneden leidt, langs de Aztekenmuur van Le Roy, noemen we hem 'The stairway to Heaven'. Ze brengt ons immers tot diep in de ecokathedraal, waar groene begroeiing, de gestapelde stenen verzachten, omhelsen en soms verstikken.
freek



14 juli 2008

Vertoning

Ik zag wat t.v. opnames van mevrouw Verdonk op haar rondgang door Nederland en dat was goddank een ontluisterend gezicht. Die aangeleerde diepe stem, die shuffle over het podium, een silly walk, die Frits Westers ooit aan Eelco Brinkman adviseerde ('losjes en dichter bij de mensen...'), die treurig simpele oneliners en dat toontje van de kleuterschooljuf tegen haar leerlingetjes. Het is zo voorspelbaar, zo aangeleerd, zo open-deurachtig. Als drs. Verdonk, nog enig reflectievermogen heeft, zal ze zich 's avonds in haar bed liggen te schamen voor deze schamele vertoningen. Dat kan ze buiten het bereik van Kay ongestoord doen en dat is het begin van het einde.

freek

12 juli 2008

Trekpleister

Niets is ons te dol in het Noorden om toeristen hier heen te lokken. Zo meldde ons prachtblad (sinds 1752) dat het gevangenismuseum in Veenhuizen een attractie had verzonnen. Veenhuizen is in de voorvorige eeuw gesticht door de Maatschappij van Weldadigheid om arme paupers uit, meestal, grote steden een perspectief te bieden door ze land te laten ontginnen en een beetje te laten boeren. Later werd Veenhuizen een gesticht voor bedelaars en landlopers, waar een beetje landloper zich in november liet opsluiten om de winter door te komen. Weer later, de tweede helft van de vorige eeuw werd het een kortverblijfgevangenis voor dronken rijders om tenslotte te eindigen als een gewoon detentiecentrum. Welnu in dat Veenhuizen heeft men ter leeringh ende vermaeck een openbare ophanging in scene gezet. Acteurs leefden zich uit in deze verheffende gebeurtenis: 'de scherprechter trapt het aardappelkistje waarop de moordenaar staat ruw weg. Geert Roelofs hangt...', zo meldt ons prachtblad lyrisch. Ter geruststelling wordt even later vermeld dat de gehangene niet aan de strop om zijn nek hangt, maar aan een haak.

Wij in het Noorden denken dat het publiek hier wel warm voor loopt.

freek

10 juli 2008

Achter de voordeur -2-

Misschien moet ik de lokale overheid melden dat ik een paar weken op vakantie ben. Dat ze mijn voordeur dus moeten overslaan bij het zorgzoekend belletjetrekken, het nieuwste speeltje van een opdringerige overheid. Als ik de notitie "Achter de voordeur in de Indische Buurt" van mijn stadsdeel goed begrijp, zit het er namelijk dik in dat mijn voordeur binnen de caseload van de 880 in mijn buurt te trekken belletjes valt. Waarom, zult u zich afvragen? Is er wat mis in huize Metz?
Nee! En daarom juist.
Geen huisje zonder kruisje, denkt de overheid, maar als we reeds een kruisje bij een huisje hebben gezet, slaan we het over. In notataal: "Het is van belang dat het werk van bewonersadviseurs" (even tussendoor: zo heten de mensen die aan de deur komen controleren of ik psychisch in orde ben - ik verzin het niet: dit staat in hun takenpakket- , trouwens, elders in de notitie staat dat deze bewonersadviseurs 'de vaardigheid bezitten om bij mensen binnen te komen', vroeger heette dat stofzuigerverkopers, maar nu dwaal ik af) het werk van bewonersadviseurs dus, "complementair is aan het werk dat zorg- en hulpverleners verrichten. Om te bereiken dat bewonersadviseurs niet langsgaan bij huishoudens waar al voldoende zorg wordt verleend, krijgen de bewonersadviseurs van tevoren via het loket Zorg en Samenleven een lijst met adressen die kunnen worden overgeslagen".
Eerst word ik rijp geacht voor een huis-aan-huisbehandeling omdat mijn postcode hoog scoort in zorgland. Vervolgens word ik met voorrang behandeld omdat ik niet bekend ben in zorgland.
Stel je voor: je hebt een donkere huidskleur en je hebt niks gedaan. Word je aangehouden door de politie omdat je niks gedaan hebt, terwijl je wel degelijk donker van huidskleur bent.
Welke leraar liet ook al weer de hele klas op woensdagmiddag nablijven om die ene etterbak tot een bekentenis te forceren?
Juist. De slechte leraar.

Metz in de buurt

Weer weg

Het is oorverdovend stil in huis: kleinzoon en kleindochter zijn weg, opgehaald door de rechtmatige eigenaars. Ze zijn uitgezwaaid op de parkeerplaats achter ons huis en bivakkeren nu weer aan een pleintje in de Amsterdamse Transvaalbuurt. Kleinzoon is sterker geworden van de plattelandslucht, denk ik. Hij trok tenminste de w.c. trekker stuk na het zoveelste plasje, want zo'n trekker heeftie thuis niet. En kleindochters kruippakje zit onder de gras-en moddervlekken, van haar tijgersluipgang door de tuin.
Ze zijn weer thuis waar ze horen en dat is goed.
Vrouw en ik blijven in stilte achter.

freek

09 juli 2008

Kleindochter...

is echt klein en zit dik in het babyvet. Vrouw zorgt voor haar als ware het haar tweede leg. Kleindochter weet wat ze wil: lurkt gretig aan de fles, maar ineens is het over en houdt ze haar mond stijf dicht. Zo ook met hapjes en speeltjes. als het genoeg is, gooit ze de kop in de wind. Vrouw is van de 'als-een-meisje-nee-zegt-bedoelt ze nee-generatie en vindt dit een goede eigenschap.

freek

08 juli 2008

Varen

De m.s. Dikkop (6 m, 13 pk) ligt onder stoom en niets kan een gezellige vaartocht van opa met kleinzoon nog in de weg staan. Behalve kleinzoon dan, die grote aarzelingen heeft om aan boord te stappen. Dat lukt tenslotte door de overredingskracht van opa. Kleinzoon César nestelt zich dicht tegen opa aan, bij het helmhout. Verder piekert hij er niet over om het door opa gekochte, plastic bootje over boord te kieperen, alhoewel opa daar een stevig touwtje aan heeft vastgemaakt. Pas veel later beweegt kleinzoon zich vrijelijk door de boot en gaat ook het plastieken bootje overboord en sleept tot kleinzoons groot plezier achter de Dikkop aan.

Kleinzoon is op weg naar de status van volleerd zoetwatermatroos.

freek

07 juli 2008

U bent verhuisd


Ik was de laatste tijd wat afwezig op deze plaats maar nu weet ik hoe dat komt. Ik ben verhuisd.
Althans, dat staat in de brief die de gemeente mij vandaag stuurde. Dat ik nu minder belasting hoef te betalen, is natuurlijk een meevaller - fijn - maar ik blijf met één vraag zitten. Waar woon ik nu?
Ik heb per kerende post aan de directeur van de gemeentelijke dienst belastingen mijn nieuwe adres opgevraagd.

Metz leest de post

06 juli 2008

César

Kleinzoon César is drie, dus daar kan je een zinnig gesprek mee voeren. Dat doen we dan ook als we per fiets de omgeving verkennen. Zo vinden we het allebei een hele prestatie van die bouwvakkers die, boven op de nok van een boerderij in aanbouw, het dakbeschot aan het timmeren zijn. Ook verbazen wij ons over de snelheid waarmee een brug open en omhoog gaat en tenslotte hebben we een duidelijke opinie over twee futen, die allerlei kunstige kopjes onder onder water doen: uitslovers.
Onze reis brengt ons tenslotte weer bij oma, die de boterham met worst in dobbelsteentjes heeft gesneden.

freek

04 juli 2008

Nageslacht

En plotseling heb je dan je kleinkinderen te logeren ( één van een paar maanden en één van een paar jaar) en verandert het huis. Speelgoed op de vloer, Djoeke de hond scharrelt om de uitgebreide roedel heen, vrouw met hapjes en prakjes in de weer en ik sloof me uit, om een aardige opa te zijn. Het zijn Amsterdammertjes, die kleinkinderen en ik ben van plan ze flink wat plattelandslucht te laten opsnuiven, maar de jongste kruipt in de box of eet of slaapt en de oudste speelt met autootjes op de tafel.
'Kom jongens, opa gaat naar buiten, wie gaat er met opa mee?
Alleen Djoeke komt aanscharrelen en en zwaait aarzelend met haar staart.
Gelukkig maar!

freek

02 juli 2008

stapelen 45

Om kwart over acht ben ik bij de ecokathedraal. Tussen de bomen zit een ekster schetterend achter een buizerd aan, die loom zigzaggend de kathedraal verlaat.

Als Berend arriveert, gaan we aan de slag met de renovatie van de staatsietrap, die ik een half jaar geleden slecht constructief heb gebouwd. Johan verschijnt chocoladebruin op het toneel. Griekenland, waar Johan z'n dochter woont, is debet aan deze metamorfose. Ook Johan gaat zich bemoeien met het project staatsietrap. Tijdens de koffieschaft weet hij enkele treffende voorbeelden van griekse medische zorg op te dissen. Wij prijzen ons gelukkig met ons burgerschap van Nederland. En verder hebben we gezweet als otters.

freek

01 juli 2008

Kalmpies aan

Ik, vanaf het platteland, ga het een tijdje kalm aan doen. Het is immers zomertijd en dat is de periode dat het bij ons hard werken is: het hooi moet binnen, diverse dorpsfeesten moeten worden afgewerkt, skûtsjesilen laat zijn sporen na, de Tour de France gaat weer live de lucht in en bovendien is het vakantietijd en de caravan is niet rijklaar. Stadse mensen die zeggen dat het tempo bij ons zo rustig is vergissen zich: het is buffelen in de zomer.
Zo nu en dan zal ik bij Metz kijkt rond verschijnen in juli en augustus, dus houd mij in de gaten.
freek