Duffe studenten

...Het Parool, woensdag 26 maart...

Omdat de jongens van de overbuurman op de hoek van de straat staan te roken en te beppen, woon ik nu in een gemeentelijk hoofdpijndossier. Het staat in de krant dus het zal wel zo wezen. Laat ik me er maar bij neerleggen: deze dokter er van overtuigen dat je géén hoofdpijn hebt, is onbegonnen werk. Ja, het is me dus wat met de jeugd van tegenwoordig. Maar de redding is nabij. Binnenkort sjokken enkele rechtenstudenten de buurt in - een beetje moe van het kijken naar donkere viaducten en het bereiken van onbereikbare vrouwen - om zich op mijn buurjongens te storten. Ben benieuwd hoe snel ze, scheur in de broek, bril aan diggelen, weer naar hun viaducten terughollen. Het is allemaal een idee van Erik Gerritsen, de vroegere gemeentesecretaris, die zichzelf op kosten van de gemeente heeft benoemd tot kennisambassadeur, waarbij hij het briefpapier van de Universiteit van Amsterdam mag gebruiken. Weten ze op de Alma Mater eigenlijk wel dat ze met die Gerritsen een anti-wetenschapper in huis hebben gehaald? Iemand die - hij heeft op zijn best een natte vinger omhoog gestoken - van te vóren roept dat hij het juiste recept heeft, in plaats van dat achteraf, met overlegging van bewijzen, te verkondigen?

Metz leest de krant

Claus

Ik val in de afscheidsbijeenkomst van Hugo Claus vanuit de stadschouwburg in Antwerpen en ik blijf geboeid plakken. De taal van de sprekers is prachtig en als het ook nog wordt gelezen met een toon en dictie waarin ontroering en vriendschap zacht mee vibreert, dan worden mijn ogen nat. Claus blijft voor mij de Literaire Reuzenpocket no. 2 van de Bezige Bij, gekocht van spaargeld. De donkere omslag met een vrouwenportret van Ed van der Elsken; sensuele lippen. We spreken over 1960 en het is de vierde druk. Ik ben zeventien en heb mijn venster op de wereld gevonden.
freek
p.s. no.1 was: Het stenen bruidsbed

De loop der geschiedenis

Ik lees dat op 28 augustus 1963 zich tweehonderdvijftigduizend mensen hebben verzameld in Washington. Martin Luther King houdt een toespraak, keurig van papier. Na dertien minuten is hij klaar, vouwt zijn toespraak op en krijgt groot applaus. Dan fluistert Mahalia Jackson, die naast hem staat, hem toe: 'Tell them about the dream, Martin'. En Martin begint en nu uit zijn hoofd: 'I have a dream, that one day....'

Elke keer als ik nu weer de flikkerende en grofkorrelige opnamens van dit stuk van Martin's toespraak zal zien, zal ik ook denken aan majestueuze Mahalia, die, met de handen in de zij of naar de hemel gericht, vaak zong: 'Heaven is also a seat at the front of the bus'.

freek

Djoeke 16

Om vijf uur gaat de bel. Djoeke stuift als een echte waakhond de gang in en posteert zich achter de deur. Ik pak haar bij haar nekvel en doe de deur met de andere hand open. Voor mij staat R.

Ik ken hem sinds kort, omdat ik ben toegetreden als bestuurslid van Plaatselijk Belang en daar is R. de secretaris van. Wij van Plaatselijk Belang hebben de opdracht om de belangen van het dorp te behartigen bij de gemeente en dat doen we met verve. Maar goed, R. steekt twee gesloten handen naar voren. Mijn vrouw komt er bij en neemt ze in ontvangst. Twee kievitseieren schenkt R. ons, net geraapt op de maisakker achter de nieuwbouw. Mijn vrouw glundert. Haar vader was vroeger hoofd van de ULO-school in Sneek en in deze tijd brachten veel boerenjongens een kievitsei mee voor de hoofdmeester. 'Met roggebrood en radijs zijn ze het lekkerst', zegt mijn vrouw en ze koestert de eitjes als kleinoden totdat ze zachtjes gekookt worden.

freek

En maar wachten...

Onze blondgekuifde volksvertegenwoordiger houdt de spanning er lekker in. Nou moet gezegd worden, dat hij het tij ook niet meeheeft. Providers halen hem van het wwnet en Harry slaat een plank mis, omdat Goudlokje geen racist is, maar een bekrompen nationalist. En al die moslims uit verre ontwikkelingslanden maar denken dat 'there something rotten is, in the state of Holland. ' Shakespeare had dat al voor Denemarken bedacht en was daar de moslim broederschap net voor.
freek

Andere sferen

Tot 5 april geen nieuwe post van mij. Denk ik.

Metz op Mallorca

boos

Ons prachtblad (sinds1752) bericht dat een jonge moeder uit Sneek €260 boete van een strenge rechter heeft opgelopen, wegens het knijpen in de bovenarm van de juf van haar zoontje. Haar moederhart was opengesprongen toen haar zoontje meldde dat hij door de juf was mishandeld en daarbij zijn arm toonde, alwaar een vurig rood plekje zichtbaar was. Op naar school dus, dit moederdier en terugknijpen. Toch werd deze daad van moederliefde afgestraft, niet in de laatste plaats omdat de klas verklapte dat het jochie een zuigvlek op zijn arm had aangebracht, om de juf in diskrediet te brengen. Dan heb je toch wel de neiging als moeder, om je lekkere knul een lel te verkopen.
freek

Dagboek uit een wachtwijk (16) - webberig

...brochure stadsdeel Zeeburg, 25 maart...

Het is twee weken stil geweest (zal door Pasen komen) maar vandaag lag er weer een fleurige folder van mijn overheid in de brievenbus. Werd de vorige keer nog gevraagd wat ik wil, nu wordt een web aan de man gebracht, genaamd wijkweb, een web dat mij helpt om vrouwen te helpen om te leren fietsen. Nooit geweten dat vrouwen niet kunnen fietsen. Alle vrouwen die ik ken, kunnen fietsen. Ze kunnen niet schaken, dat heb ík dan weer geleerd van wijlen Jan Hein Donner die op het weerwoord van een feministe dat hij griezelig bezig is, omdat de volgende stap is dat hij beweert dat negers niet kunnen schaken, riposteerde: "Nee, u heeft mij niet begrepen. Negerinnen, die kunnen niet schaken".
Maar goed, ik dwaal af. "Stel u wilt bijvoorbeeld een kookcursus organiseren" staat in de folder. Het is maar een voorbeeld. "Dan kan Civic Zeeburg u helpen met het aanvragen van een subsidie". Subsidie? Als ik in staat ben om een kookcursus te organiseren heb ik geen subsidie nodig. Dan heb ik cursisten nodig. Met geld om de cursus te betalen. Nu zou ik persoonlijk wel een kookcursus willen volgen, liefst eentje die door een zwarte vrouw wordt gegeven want de Afrikaanse keuken vind ik spannend maar daar doet het web niet aan.
Vroeger, toen de Indische Buurt nog geen Vogelaarwijk was, kreeg elke bewoner eens per jaar een folder in de bus met een aanbod. Vies woord tegenwoordig: aanbod. Je aanmelden voor peuterdans, bridge voor beginners, musicalgroep, klassiek koor, dat is allemaal zeer ouderwets. Tegenwoordig krijg je reclamefolders in de bus die je wijzen op webben die je helpen om je ideeën die je niet hebt om te zetten in evenementen die je zelf met subsidie moet realiseren. Ik word er een beetje webberig van.

Metz leest reclame

stapelen 32

foto 3: eind van de ochtend

foto 2: ietsje later in de ochtend

foto 1: de ecokathedraal op de vroege ochtend van 25 maart 2008
(Klik aan voor vergroting)

Met een kalm gangetje rijd ik over de rustige A7 naar de ecokathedraal. De autoradio meldt de één na langste ochtendfile ooit, met de mooie lengte van 888 km. De kathedraal ziet er wonderlijk uit met al die sneeuw. Ik maak een paar foto's. Boven mij miauwt een cirkeltrekkende buizerd. Berend en ik kunnen niet verder met onze restauratiewerkzaamheden, omdat het te glad is en de sneeuw het werkzicht te veel beperkt. We gaan Siebe helpen met zijn toren. Aan het eind van de ochtend is die aanmerkelijk hoger geworden. Eendracht maakt macht.

freek

Laurens is dood

Als je van iemand mag zeggen dat hij een grote mond combineerde met een klein hartje, dan was het Laurens wel. Afgelopen donderdag bleek zijn hart behalve klein ook zwak. Reeds bij de eerste ontmoeting, ik meen in 1978 op een redactievergadering van het maandblad Student, keek ik met open mond naar zijn optreden: hier was een echte opschepper aan het werk, wars van zelfkritiek, vol van poch, maar toch was het godsonmogelijk om boos op hem te worden. Want du moment dat je enige twijfel aan zijn woorden wilde uiten, enig begin van ergernis voelde opwellen, dan omwikkelde dat grote gulle lijf je met warmte, met maatjesgevoel, met herinneringen aan gezamenlijke avonturen die hem in een enorme hinnikgiechel deden uitbarsten die geen twijfel toeliet en geen ergernis accepteerde. Zoals de herinnering aan een nachtelijk bezoek aan Hansje Brinkers, waar we als gevolg van zijn gebral werden lastig gevallen door een Engelse messentrekker, die ik met veel gelul tot vriendschap maande terwijl Laurens persisteerde in laster, zodat de messentrekker voortdurend bleef schakelen tussen agressie en begrip. Ik verdenk hem ervan het op de spits te hebben gedreven omdat het achterafverhaal daar beter van werd.
Kameraadschap was zijn grote kwaliteit. Vooral de kameraadschap in verzet tegen de heersende machten, smaakte hem goed. Op PvdA-vergaderingen, het maakte eigenlijk niet uit waar het over ging, was hij graag stout en in dat verband hebben we ons meerdere malen met een kinderlijk genoegen geroerd. De PvdA-afdelingsvergadering bij het afscheid van Rob Oudkerk staat me het meest helder bij. Laurens was duidelijk: die man deugde niet; die man moest weg. Als lid van het afdelingsbestuur hoorde hij zich op de vlakte te houden, maar ja, de vlakte, dat was niet zijn biotoop. Dus eindigde de avond met Laurens en enkele companen in verzet op de achterste bankjes en enig journaille daar omheen.
Behalve van aandacht hield Laurens van spelletjes. Dat bleek al in Hansje Brinkers maar ook de avondjes Risk met hem waren legendarisch. Geen enkele, ik herhaal: geen enkele afspraak kwam hij na. Diep in de nacht verraadde hij je, kwam plotsklaps toch met die aanval op Afrika, maar dit verraad ging gepaard met zo'n aplomb, zo'n dikke lach en het ontkurken van nog zo'n fles, dat je wel moest buigen. En goed vinden. En het was ook goed.
Alleen zo verrotte kort.

Metz herdenkt

Stil

Na enkele dagen België, schakelde ik op de terugreis bij Maastricht radio 1 weer in. Hoort bij thuiskomen. Ik viel midden in het nieuwsbulletin: "IOC-voorzitter Jacques Rogge zegt dat hij stille diplomatie bedrijft in China."
Knappe man, die Rogge. Hij moet eens vanaf de A4 Hoofddorp binnen rijden. Kijken hoe hij dat varkentje wast.

Metz luistert radio

sneeuw

Op Tweede Paasdag ligt hier een pak sneeuw. Sneeuw in de winter maakt vrolijk, in het voorjaar, als alle leven weer begint, melancholiek. Het treft ook niet dat twee van mijn favoriete dichters kort achter elkaar zijn doodgegaan: Jan Eykelboom ('jij vederlichte molensteen') en Ed Leeflang ('het kan toevallig alles, wat het mag') En daarom komen mijn gedachten bij Nijhoff terecht en ik zeg zacht voor mij uit:
' Het sneeuwt, wij zijn gestorven,
huiswaarts omlaag gedwereld,
het sneeuwt, wij zijn gestorven,
het sneeuwt tussen de korven.
(Uit: Het lied der dwaze bijen)
freek

vroege pasen

Het is stervenskoud bij ons, vooral als de wind over het water naar ons toe blaast, maar desondanks zijn de Duitsers al weer in grote getale gesignaleerd. De mannenclub-Duitsers, die een jaar hebben gespaard om een grote kruiser te huren, die met bier vol te laden, om dan bij ons in de haven neer te strijken. Beslagen ramen van de kajuit wijzen op een hoge temperatuur binnen en soms maken ze een korte wandeling om de benen te strekken. Je hebt geen last van ze, want het zijn thuisdrinkers. Dan zijn er de jongelui-Duitsers. Serieuze studentikoze types, die veel trekken rond ons dorp, met rugzak, veldfles en kijker. Tenslotte zijn er de jonggezin-Duitsers; vriendelijke mensen met beleefde kinderen, die veel kuieren en weinig beleven. Deze Duitsters komen allemaal naar ons dorp omdat het Pasen en voorjaar is en 's nachts twee graden onder nul.
freek

Oudste

Ons prachtblad (sinds 1752) heeft een goed bericht: de oudste tureluur van Nederland (19 jr) is terug van zijn overwinteringsadres in Mauretanië en neergestreken op het land van de ijsbaan in Westerland (Wieringen) Een sperwer, zo vermeldt ons blad, doodde vier jaar terug zijn vaste partner en het mannetje op het nest ernaast. Sindsdien vormt de tureluur een broedpaar met zijn toenmalige buurvrouw.
Kijk, die tureluur krijgen ze niet klein.

freek

Lentedip

Metz voorzomert

Mug

Bijna ging het goed, vanmiddag op Radio 1. Concluderend zei de mevrouw tegen de verslaggever: "Het heeft er alle schijn van dat hier op een mug wordt geschoten met een... uh, met een..."
Toen schoot de verslaggever te hulp: "Met een olifant!"
"Ja", sprak de mevrouw opgelucht, "met een olifant."

Metz luistert radio

Ingrid

Ingrid was 73 toen ze overleed. Ik was haar al jaren uit het oog verloren, maar de rouwkaart voor mijn vrouw en mij, deed haar meteen herleven en met haar de tijd, toen we haar kenden.

Dat was in de vorige eeuw toen we politiek actief waren, in vrolijke en turbulente jaren. Het was de tijd van 'de verbeelding aan de macht' en 'de maakbare samenleving'. Ingrid hoorde bij ons randstedelijk plattelandsclupje van opgewekte, grappende, brainstormende, ruziemakende progressieve middenklasse types. En Ingrid haar toenmalige huis, 'Het Regthuys' in Loenersloot was vaak ons drink -en praatlokaal. Om de heimwee naar die tijd te verdrijven en om Ingrid recht te doen, spoedden we ons naar de Kruislaan in Amsterdam. Mijn vrouw legde een bos tulpen bij haar kist. Geen kleur van vroeger, de uitdagende rode roos, maar de zachtrose kleur van melancholie en stil verdriet.
Ingrid, ik denk meer aan jou dan ooit.

freek

stapelen 31

Helder koud voorjaarsweer in de kathedraal. Veel lok -en territoriumgeluiden. De lente komt en als het even meezit, de partner ook. Berend en ik gaan bezig met de reconstructie van een hoek in een muur. Daarvoor moet de muur worden afgebroken, want met het fundament zit het niet lekker. Berend doet dat met de ijzige kalmte, van een man die weet wat hij doet; ik ben handlanger en aangever. In de pauze vertellen we elkaar sterke verhalen. Ik kom met het verhaal dat ik negentien jaar geleden in de sollicitatiecommissie zat, die de gemeentesecretaris van onze kleine gemeente in Utrecht moest uitkiezen. Het werd toen John Jorritsma, die nu in Fryslân onze nieuwe Commissaris der Koningin wordt. Dat is nog 's een steile carriere, vonden we.
freek

Vanuit de provincie

Ons prachtblad(sinds 1752) bericht dat het CDA in Ter Apel (Gr.) lelijk het lid op de neus heeft gekregen. Een initiatief voorstel van deze verlichte christenen is gesneuveld in de gemeenteraad en ook een referendum onder de bevolking wees uit dat 92 procent de bevlogen en bijbelvaste politici niet wenste te volgden. Waar ging het over? Nou, Ter Apel heeft een zwembad met de (oude) naam Moekesgat. Omdat volgens het CDA ter plaatse deze naam in het Nederlands 'Moeders kont' betekende, zouden mensen (quote)'verkeerde dingen in hun hoofd kunnen halen'. Daarom stelden de ijzersterke CDAfractie voor om er Moekespark van te maken. Dit voorstel werd neergesabeld in de raad. Conservatieven zijn het, die andere partijen. Ze willen weer alles bij het oude laten!

freek

storing

Ik was uit de lucht, moterpech in de computer, dus op de brug en repareren.
Hij doet het nog niet erg goed, maar we doen ons best.
freek

Generaal Algemeen

...de Volkskrant, gisteren...

Ik wil de joden en de moslims niet in één kamp scheren maar het leest wel nauw dat de Volkskrant bij het aan elkaar breien van woorden lettersteken laat vallen zodat veralgemeniseerd wordt waar gegeneraliseerd bedoeld wordt, waardoor ik op mijn hardste vrezen vrees dat binnenkort gegeneraald wordt in plaats van veralgemeend.

Metz leest de krant

Wethouder waarvan?

Bij het vertrek van de Amsterdams wethouder Hennah Buyne, laat de zender AT5 ons getuige zijn van de toespraak van haar collega wethouder Lodewijk Asscher en daar zat een opvallend, misschien wel onthullend, detail in.
Eerst even dit: Buyne was wethouder Onderwijs. Dat is één. Asscher was en is wethouder van Economische Zaken. Dat is twee. Buyne zegt weg te gaan vanwege haar ongemak met de gemeenteraad en de politiek in het algemeen. Asscher beaamt dat, waarbij hij meermalen respect afroept voor haar beslissing. Dat is drie.
Maar nu komt vier. In zijn respectspeech memoreert Asscher dat hij vrijdagochtend nog, de dag van haar afscheidsbesluit, tijdens een bezoek aan een school in Amsterdan Oost, hoorde hoe veel waardering er was voor haar inzet.
Bezoek aan een school?
Is Asscher dan wethouder Onderwijs?
Is Asscher dan met schoolbesturen in de weer over het terugdringen van uitval?
En wat moet Buyne dan nog op die scholen als haar collega (de haan kraait ten derde male respect) ter plekke reeds de wethouder uithangt.

Metz kijkt televisie

Beroemd

...Het Parool, vrijdag 14 maart...

Stel je heet Wim Helsen of Ronald Goedemondt. Je wilt een beroemd cabaretier worden maar het schiet niet op. Dagelijks bezoek je het stamcafé van Theo Maassen, je lacht om elke hinnik van Marc-Marie Huijbregts. Toch laat de de grote doorbraak op zich wachten. Zelfs De Oranjerie te Roermond, om maar eens een uithoek te noemen, verdomt het om jou een avondje in te plannen voor desnoods het jubileum van de lokale gehandicaptenbond.
Wat te doen om toch een echte cabaretier te lijken?

Metz leest de krant

familieverhalen 7

De Drentse tak van mijn familie ,via mijn vader, kende ook een Groninger component. Mijn opoe was schippersdochter van een Groninger zeetjalkschipper, die de kustwateren van Nederland en Embden, Bremen en Hamburg bevoer. Kon mijn Friese tak voor geen meter zingen, Frisia non cantat, mijn opoe lusttte wel pap van een tranentrekkend lied. Ze zong in de keuken en ik zat op een krukje bij haar en luisterde ademloos. Evergreens als, 'Het karretje over de zandweg reed", 'Wie rusten wil in 't groene woud' , gingen er bij mij in als pap. Vooral het karretje met die bijna mystieke voerman, die mijn opoe in het eerste couplet nog 'ik wens je thuis mijn vrind, mijn vrind...', toezong, terwijl er in het laatste couplet sprake was van 'hij komt niet meer thuis die vrind, die vrind...' Mijn opoe verlaagde bij dit laatste couplet het tempo en hield de noten extra lang aan. Het kippenvel stond dan op mijn kinderarmen.
freek

Bokspringen

De nieuwslezer van 15.00 uur had een zware taak.
"Bij het wereldkampioenschap voetbal zullen bloedtests worden afgenomen", luidde de opgave. Ik moet zeggen: hij deed het bekwaam. Ongeveer zoals ik met terugwerkende kracht het bokspringen op de lagere school had moeten aanpakken. Eerst extra adem halen, dan de aanloop inzetten, licht vertragen en vervolgens zonder hapering de tongbreker nemen. Nee, dan had de nieuwslezer van 17.00 uur het een stuk makkelijker. De redactie had de tekst gewijzigd in "Bij het wereldkampioenschap voetbal zullen bloedtesten worden afgenomen". Ja, zo kom ik ook over de bok.

Metz luistert radio

stapelen 30

Het regent gestaag in de ecokathedraal en elders. Na een uurtje ben ik klam en nat, omdat ik werk in een trui met daarover een bouwvakkershes zonder mouwen, maar met veel zakken.
Tegen tienen komt Berend met een gebaksdoos aanzetten; hij is jarig. We besluiten meteen om de boel op te pakken en bij Berend thuis koffie met gebak te nuttigen. Over het erf van een boer (recht van overpad) gaan we via een boerenreed dwars door het land naar het huis van Berend en G. Ze hebben veel gesnoeide druivenranken op het erf. Daar maakt Berend later wijn van, zegt hij. Na een uurtje gaan we naar huis. alleen Siebe gaat terug naar de ecokathedraal, omdat het droog is, zegt hij. Het miezert nog, maar hij kan het gewoon niet laten.
freek

Raak

...Andries Knevel...

...de Volkskrant, maandag 10 maart...

Niet dat Youp van 't Hek het slachtoffer was, is het nieuws.
Niet dat Andries Knevel als jongen mepte, is interessant.
Nee, het ware nieuws zit hem in de relativerende, bijna katholieke slotzin: "Een beetje knokken, dat hoort bij je ontwikkeling."
Voor de eerste keer ben ik het met Knevel eens. Nu moet hij nog zijn clubgenoot Rouvoet en de rest van het kabinet overtuigen. En niet te vergeten de Amsterdamse heropvoedpolitie onder leiding van Lodewijk Asscher.
Doe als Andries! Doe normaal.

Metz leest de krant

Uitje

MIjn oud-werkgever had mij en andere pensionado's uitgenodigd voor een bijeenkomst, waarin de huidige ontwikkelingen van het bedrijf zouden worden geschetst. Dit leek mij een passend en definitief afscheid van mijn vroegere werk, dus ik toog naar Amsterdam. In een zaaltje met 25 andere krasse knarren gaf de leiding van het bedrijf een helder overzicht van de stand van zaken. We konden dus aan het bier. Toen vroeg de adjunct-directeur of er nog vragen waren en dat had hij niet moeten doen. Een oud-directeur, die en marge meldde dat hij de grootvader van de nieuwe (vrouwelijke) directeur had kunnen zijn, vatte het gebodene bulderend samen en constateerde dat er niks nieuws onder de zon was. Een ex-psycholoog die en passant meldde dat zijn zoon de vroegere baas was geweest van de nieuwe directeur, beklom zijn stokpaardje over allochtonen en vermeldde dat hij nog steeds 'gedragswetenschapper' was. Een mij onbekende ex-collega moest melden dat in zijn tijd professionals nog professionals waren en geen uitvoerders van uitgeschreven protocollen en twee vroegere vrouwelijke collega's kloegen over gebrek aan creativiteit, nestwarmte, samenhang en nog wat vrouwelijke onderwerpen, die ik vergeten ben. Drie kwartier te laat gingen we dan aan het bier. Ik heb één zuinig glaasje genomen en ben het pand uitgevlucht, naar de trein. In Amersfoort miste ik de aansluiting, dus kocht ik een sandwich uit de koeling en om tien uur 's avonds stapte ik rillend mijn huis binnen. Het was guur geweest in Amsterdam, en ik had twee aansluitingen gemist.
freek

Gympakje

Ons prachtblad (sinds 1752) heeft een artikel over kinderen van foute ouders (NSB-kinderen). Aan het woord een boerendochter waarvan de vader zwaar 'verkeerd' was. Naast de treurige verhalen over het pesten op school door klasgenoten en meester en andere voorbeelden van meedogenloosheid, trof mij één passage. Ik vertaal het uit het Fries: Van het NSB-overhemd maakte haar moeder na de oorlog een gympakje. 'Ik had het mooiste pakje van alle meisjes. Zwart en glanzend, het leek wel van elastiek gemaakt'.
Dit is de ironie van het lot en het is meer: het is het symbool van een bijna onmogelijke solidariteit tussen dochter en vader.
freek

Dagboek uit een wachtwijk (15) - vraag en aanbod

Iets doen in je buurt, tja. Vroeger had je in mijn Vogelaarwijk meer aanbod dan vraag. Een cursus in een rare taal volgen, een handvaardigheid ontwikkelen, Artis bezoeken met buurtkinderen in de schoolvakantie, de kinderen naar peuterdans brengen of naar huiswerkbegeleiding sturen, leren bridgen, het was er allemaal. Misschien zelfs een beetje overdadig. Maar goed, je stak er wat van op en ontmoette nog eens iemand anders. Andere vaders, andere stuntels in Spaans. Want dat is uiteindelijk de verborgen agenda van het welzijnswerk: mensen iets bijbrengen en ze - en passant - een beetje bij mekaar brengen. Verheffen en verbinden. Allemaal mondjesmaat natuurlijk, net zo ver als mensen het zelf kunnen en willen.
Klinkt makkelijk.
Is moeilijk. Is zelfs een vak waarvoor ik ooit heb doorgeleerd maar dat doet er nu niet toe.
Alhoewel, misschien doet dat er wél toe want het maakt me alert op beunhazerij.
Neem nu de firma Civic, die in mijn Vogelaarwijk over het verheffen en verbinden gaat. Eigenlijk bestaat Civic niet, het is een vennootschap for the time being, zoals aannemers dat doen bij lastige bouwprojecten. Deze firma ontpopt zich als de Willy Alfredo onder de welzijnsorganisaties. Met veel bombarie "Roept u maar" de zaal in slingeren en daarna een slap rijmpje mompelen op een vaste melodie. Civic staat echter niet alleen. De burger vragen wat hij of zij wil, is zo'n beetje standaard geworden in de communicatie tussen overheid en burger. In de huis-aan-huis-overheidsbode die ik gisteren in de bus aantrof, word ik vijfmaal verzocht om een bijdrage.

...door de Timorpleincommunity...

...door Civic Zeeburg...

...door de politie...

...door Wijkweb...

...en door het Wereldwijkfestival...

Poei. Op zich is er natuurlijk helemaal niks op tegen om mensen naar hun ideeën te vragen. Maar hier staat het overdadige gevraag in schril contrast met het ondermaatse aanbod.

Metz leest de krant

Daris Wirie

...Het Parool, vandaag...

Metz leest de krant

Peasens Moddergat

Op 6 maart 1883 begon het in de namiddag te waaien De vissersvloot van Peasens Modderdergat was al uitgevaren en werd overvallen door de opkomende wind die uitgroeide tot een storm. Van de 21 vissersaken die waren uitgevaren verdwenen uiteindelijk 17 in de golven en 121 vissers, waarvan 83 vissers uit het kleine tweelingdorp Peasens Moddergat, verloren het leven. Op 7 maart 2008 sta ik op de Waddenzeedijk bij het monument voor de omgekomen vissers. Over de weg komt een dieplader met daarop een splinternieuwe Wierumer Aek gebouwd naar oud model. Het is de WL 19. Ik lees de inscripties op het munument. De WL19 was de 'Drie Gebroeders' van de familie De Haan. Vijf leden van de familie voeren op de WL 19 en zijn allemaal omgekomen. De oudste De Haan was 52 jaar, de jongste visserman De Haan was 12 jaar. De dieplader, op weg naar de plek waar de WL 19 te water zal worden gelaten, houdt onder aan de dijk stil voor het monument: een eerbetoon. Stapelaar Johan, collega van de ecokathedraal, heeft me hiermee naar toe genomen. Hij maakt een t.v. documentaire over de bouw van o.a. dit schip. Ik sta op de dijk bij het monument met de drieëntachtig namen en ik huiver. En niet alleen van de kou.
freek

Ouwehoer

Zojuist hoorde ik op de radio dat Johan Cruijff de opdracht om iets magisch te verrichten met Ajax, terug heeft gegeven. Aan wie? vraag je je dan af. En gaat die ontvanger 'het' nu doen?
Behalve vragen levert zo'n bericht ook een conclusie op: Cruijff is een ouwehoer. Onnavolgbaar en weergaloos, dat was en is en blijft hij zeker, maar nu staat vast dat hij in de kern een ouwehoer is. Een weergaloze, onnavolgbare maar bovenal slappe ouwehoer.

Metz luistert radio

filmpie

Iedereen roept maar dat Wilders die film mag maken en dat is een dooddoener. Ik mag ook van een toren springen. Het gaat er niet om of hij het wel mag, maar waarom hij het doet. Hij doet dat, zegt hij, om aan te tonen dat de Koran niet deugt en Mohammed al helemaal niet. Nu is het rare dat Wilders niet met een nieuw gezichtspunt komt, want dat één en ander niet deugt weten we al langer van hem. Een film om de mensen de ogen te openen wordt het dus niet, eerder eenzelfde wijsje in een andere toonsoort. We mogen er dan ook van uit gaan dat het bij Wilders niet gaat om ons informatie te verschaffen, maar dat hij op een sneaky manier probeert mee te liften op het succes van een eerdere filmvertoning die veel publiciteit voor de makers heeft gebracht: de film van Hirsi Ali en Van Gogh. In het bedenken van publiciteitstunts is Wilders dus niet origineel. Om te spreken met mijn zoon die, toen hij drie jaar was, over een vriendje zei: 'papa, hij naapt mij aa.'
freek

verloren voorwerpen 12

Ik las de column van S. Montag (ps. H.J.A. Hofland) Hij had over over het fenomeen moppen. The rise and fall van de korte mop. Na de oorlog (Tweede), schrijft Montag, waren er moppen in omloop die begonnen met de vraag: Hoe heet Hitler in het Chinees? Antwoord: Hang Kreng Hang. Zo had Montag er een paar, maar één had hij niet en die schoot mij weer te binnen na vijftig jaar: Hoe heet Hitler in het Russisch? Antwoord: Slarotiemof. Toendertijd was ik onder de indruk van de inventiviteit van de maker van deze mop. Nu eigenlijk nog wel.
freek

Dagboek uit een wachtwijk (14) - ludiek

Ik heb de uitnodiging van de non-welzijnsorganisatie Civic om eens nader kennis te maken, terzijde gelegd. Niet omdat ik die middag zonodig moest werken of doen alsof, wel omdat ik ter plekke vervelend gedrag ten toon zou kunnen spreiden. Dan versjteer je hun feestje (wensenboom! speeddate! dialoogtafel!). Dat is niet netjes en trouwens, daar word ik zelf met terugwerkende kracht ook niet vrolijk van. Mijn overbuurvrouw is wel gegaan. Ze gelooft mijn stukjes over de kaalslag van het welzijnswerk in de Indische Buurt niet ("Altijd dat zeurderige toontje van jou") en wilde zelf eens de proef op de som nemen. Na een half uur was ze terug.

En? vroeg ik voorzichtig, een binnenpretje onderdrukkend.
- "Ik heb het niet kunnen vinden", zei ze met een hulpeloos gezicht. "Buiten hingen allemaal folders van twee jaar geleden en ik wist niet welke deur ik in moest. Toen ik eenmaal binnen was liep ik wat verloren rond te dwalen. Ik zag acht mensen met allemaal hetzelfde groene T-shirt voorbij schuifelen met een handvol anderen achter zich aan. Ik heb nog even aan de bar gezeten. Niemand zei iets. Toen ben ik maar weer naar huis gegaan. Maar dat is nog geen reden om zo negatief te doen over Civic!".
Zo is dat. Positief blijven. De lokale overheid laat zien hoe dat moet en verzorgt de pr van de non-welzijnsorganisatie: "In buurthuis de Meevaart werd de middag op ludieke wijze voorzien van commentaar door 'Sjaan' en muzikaal ondersteund met een speciaal Civiclied: 'Civic is cement'. Cement in de zin van samenwerken in de wijk."
Ik heb het allemaal gemist. En ik ben nog wel zo gek op samenzang. Om over Sjaan maar te zwijgen.

Metz in de buurt

Wilders' truuk

De als kind in een ketel waterstofperoxide gevallen Geert Wilders, die de aanloop naar z'n film genotvol laat rekken, slaat leep toe als hij de eventuele gevolgen van zijn uit te zenden film nu al toeschrijft aan J. P. Balkenende. Deze Zeeuwse jongeman en tevens premier van dit land krijgt van Wilders nu al de schuld, als er een bermbom ontploft, een aanslag wordt gepleegd, of auto's branden in A'dam West. Hij (J.P.) en niemand anders heeft er immers voor gezorgd, aldus het blonde prijsdier, dat zijn voorgenomen film bekend werd van 'Timboektoe tot Afghanistan'. Wilders had klaarblijkelijk de bedoeling om zijn filmhobby in familiekring en met de gordijnen dicht te vertonen. Nu is J.P.B. ook niet mijn favoriet en ik hoorde met kromme tenen zijn verhaaltje aan over de gevaren die Nederland bedreigen na de uitzending. Niet zozeer vanwege de inhoud, daar weet ik niks van, maar wel om de manier waarop Jan-Peter staatsmannelijk leiderschap probeerde te etaleren.
De gedragen zinnen eindigden strijk en zet in een stevige punt die de mond als een sluitspier deed samentrekken Maar om deze brave calvinist al bij voorbaat te laten opdraaien voor de gevolgen van de film, zoals Wilders deed, getuigt van een misselijk makende lafheid.
freek

stapelen 29

foto's 1,2 en 3: het plateau (klik aan voor vergroting)

Mooi weer om te stapelen, vandaag. Felle opklaringen, met soms een korte, hevige regen/sneeuwbui. Siebe soleert met zijn toren en 'de bende van drie' reconstrueert een plateau in de ecokathedraal. We plaatsen er een 'monumentje' en noemen het baldadig, jongensachtig 'De Menis van Pilo'. Verder had ik nog een gesprekje met een vierentachtigjarige mollenvanger, die op de fiets langs kwam op weg naar zijn klemmen. Hij had het over slimme rakkers, die mollen, die, als het even kon, onder of naast de klem passeerden, die toch haaks op hun gangetjes waren geplaatst. Hij had ook nog een paard gehad, vertelde hij, maar die was dood en zevenentwintig jaar geworden, hetgeen veel is voor een paard.

freek

familieverhalen 6

Ik ben naar mijn Drentse opa genoemd en niet naar mijn pake. Daar heb ik mijn zoon naar genoemd: Sjirk. Over die opa is weinig bekend; hij kwam niet in verhalen voor. Ik denk dat het een beetje een loser was, een arme drommel waar niet mee viel te pronken in het middenstandsmilieu waaruit ik kom. Ik weet dat hij in de Eerste Wereldoorlog naar Duitsland is gegaan, om daar in de mijnen te gaan werken. Hij was immers werkloos in Drenthe en het kindertal boste aan. Ik weet ook dat hij later, weer terug in Nederland bier rond bracht bij de café's. Eerst met paard en wagen en later met een Fordje. Dat is zo'n beetje alles uit de overlevering. Zelf herinner ik opa als de man die mij met eindeloos geduld heeft leren zwemmen en vissen. En na zo'n dag aan de oever, als we weer op z'n fiets klommen, begroef hij uit pure en stille liefde zijn borstelige snor in mijn jongenshals. Mijn opa was een verlegen dromer. Zijn mijnlamp staat op mijn bureau.
freek

De norm

...de Volkskrant, vandaag...

Laten we als norm stellen dat je politici die ambtenaren verplichten vrouwen de hand te schudden, geen hand geeft.

Metz leest de krant

leve de natuur 41

Ik sus mijn geweten met een aantal lidmaatschappen van en vaste donaties aan Derde Wereld- en Algemeen Menselijke clubs, zodat ik met een gerust hart bedelbrieven aan de kant kan schuiven en door kan zappen bij een landelijke t.v.actie. Daarnaast heb ik nog wat merkwaardige contibutieafdrachten, die nodig 's gesaneerd zouden moeten worden. Toch is er hier weer een bijgekomen: lid van de BVFV, de Bond van Friese Vogelwachters. In deze, wat hybride, vereniging verzamelen zich fanatieke kievitsei-zoekers, die na 8 april met rapen stoppen en dan overgaan op nestbescherming. Zo omzeilt men de EG-richtlijnen, die het leegroven van nesten verbied. Trouwens, de nesten moeten nog het meest beschermd worden tegen het mechanische geweld van de landbouw. Vroeger werd daarom een stokje bij het nest gezet, om de attentiewaarde te verhogen, maar roeken en vossen kregen in de gaten dat je bij zo'n stokje moest wezen. Zelf ben ik meelevend lid. Ik zoek niet, ik kijk.
freek

Lentetune

De aanvang van de nieuwe lente, tevens aankondiging van de hemelse zomer, geschiedde dit jaar op zaterdagmiddag 1 maart om 16.28 uur. Toen hoorden we dit geluid uit de speakers komen. Gelijk harder gezet natuurlijk, beetje meegetatatatatatataaat en wég was het laatste restje winterdip.

Metz luistert radio

Djoeke15

Ik werd wakker en moest denken aan de mooiste boektitel die ik ooit tegenkwam: 'De morgen loeit weer aan'. Een boek van Tip Marugg dat zich afspeelt op Curacao onder de altijd strakke passaatwind. Op mijn platteland was het nu ook raak. Alles wat los aan de buitenkant van ons huis zit en dat is nogal wat, klepperde, kraakte,piepte, schuurde. De grote taxusboom in de tuin boog met wilde bewegingen met de rukwinden mee. Zo zie je dat een taxusboog vroeger de beste boog was om pijlen mee af te schieten, soepel, veerkrachtig. Eigenlijk wil ik binnen blijven, maar de hond wacht. Kom op Freek, gooi de kop in de wind!
freek