31 oktober 2012

Indische buren (8) - gordijnen

Ik pak een oude draad weer op, een los eindje. Een rondgang langs oude buren in de buurt. Na het Sumatraplantsoen, de Balistraat en de Djambistraat beland ik in de Boeroestraat, een van de kleinste straatjes uit de Indische Buurt.
Het is 1978. Terwijl Wijnand Duyvendak om de hoek de koevoet onder het kozijn steekt en zich ter plekke een advocatencollectief installeert, trappen mijn vrienden de deur van de dichtgetimmerde verfwinkel op de Boeroestraat nummer 13 in. Het trappenhuis van nummer 15 gaat er ook aan. Vier verdiepingen worden in no time voorzien van water en elektriciteit, vloeren hersteld, ouders gerust gesteld.
Op de begane grond wordt de vloer dichtgemaakt.
Door het raam kijken de buren toe.

De open deur in het midden is van nummer 13. Op het randje van het
beeld rechts de deur van nummer 15 een tot drie hoog

De buurvrouw van drie portieken verderop is er niet gerust op. Geen gordijnen! Je kan gewoon naar binnen kijken. En dan zie je wat ze allemaal uitspoken!
Ik hoorde haar klaagzang aan bij de supermarkt van Molenaar op het Makassarplein. Op weg naar huis fantaseerde ik wat er allemaal uitgespookt wordt achter de gordijnen van háár huis. Gelukkig zijn die elke avond dicht.

Metz in de buurt

stapelen 109

 
Vorige week was het herfstvakantie.
Er zijn veel kinderen in de ecokathedraal geweest.
Hier twee, niet al te beste, foto's van hun activiteiten
 
(klik op foto voor vergroting)
 

 
 
op de weg: de eend van Berend
 
 
freek

30 oktober 2012

Overleden

Een paar dagen geleden is boer Z. overleden, hij was oud en behoeftig. Hij was ook een eigenzinnig mens, een hoofdige boer zou Staring zeggen en hij was boer in de tijd dat boeren bij de elite van het dorp hoorden. Hij zat vroeger vaak aan bij vergaderingen en in het bestuur van verenigingen, zei zijn woordje en nipte aan zijn kelkje. Hij had land over het meer en als hij daar met een praam zijn hooi ging halen, liet hij op de terugweg zijn hond overboord springen; die zwom dan verder naar huis. Toen hij niet meer lopen kon, schafte hij een klein damesfietsje aan en gezeten op het zadel liep hij, zoals men zich in vroegere tijden met een loopfiets voorbewoog, met zijn lange benen gezwind door het dorp.
Toen mijn vrouw 's bij hem aan de deur kwam voor een collecte, beleed hij zijn bewondering voor Wieteke van Dort en heeft mijn vrouw nog met hem de eerste regels van Den Haag, Den Haag, de weduwe van Indie ben jij..., gezongen.

freek

29 oktober 2012

Homo ludens

Voetbal kijken begint vaak veelbelovend maar zakt dan ineen (Freek beschreef het onlangs treffend). Afgelopen woensdag had ik plotseling mijn buik vol van het chagrijn dat spelers tegenwoordig uitstralen. Ik denk dat ze zo somber zijn omdat ze dat wel stoer vinden: onaangedaan reageren. Eerst zag ik Nasri scoren voor Manchester City en in plaats van hoi hoi te juichen, voor mijn part raar te dansen, wandelde hij terug naar de middencirkel alsof hij van het toilet kwam. Zaakje klaar, wat zal ik nu eens gaan doen.
Even later zag ik Ronaldo scoren voor Real Madrid. Hij maakte het nog bonter. Waar Nasri nog verveling  uitbeeldde, trok Ronaldo een chagrijnig gezicht. Ook zijn coach keek er naar alsof hij net zijn ontslag aangezegd had gekregen.
Homo ludens ligt gestrekt met een mes in de rug.
Kan de scheidsrechter dit soort verwende mannetjes niet vanwege ultiem spelbederf het veld af sturen?
Gelukkig huppelde even later een speler van  Dortmund blij in de armen van zijn kornuiten.

Metz kijkt tv

Vorst

Vanochtend kwam hij even om de hoek kijken: de vorst. Het houten bruggetje was glad, er lag rijp over de weilanden en de lucht  prikkelde in de longen. Hoge vluchten ganzen, kraaien op een stoppelig geschoren maisveld en en een kwetterend koppeltje vinken in een elzenboom voor de laatste zaadjes, completeren het beeld: de winter komt er aan!

26 oktober 2012

Postzegelpark (4) - Entrechaux


Naast de kerk van Entrechaux hebben de deelnemers aan het concours de boules een Parc du Timbre ingericht. Niet verder vertellen, de overheid weet van niks.

Metz uit de buurt

De laatste woorden (15)

De laatste woorden geschreven aan een overledenen in een rouwadvertentie in onze krant (sinds 1752):

Game- Set - Match
 
Sport was haar grote passie
Wij gingen met elkaar tot op de
bodem


25 oktober 2012

Burgemeester

Heeft u trouwens die Roermondse burgemeester gezien, die voor de camera een toelichting gaf op het overhaaste vertrek van Jos van Rey uit de raadzaal. Deze lokale Dikkerdack, waarbij een tien centimeter brede ambtstketting riant over de schouders was gedrapeerd, deze lokale blaaskaak roemde de kwaliteiten van de boef in spé en zei dat ' wethouider van Rey zich meer dan 24 uur per dag had ingezet voor de Roermondse zaak'
Deze uitdrukking is een variant op de 120 %  inzet die sporters vaak geven, maar dan nog wat onnozeler.

freek

24 oktober 2012

Postzegelpark (3) - parkpostzegelpark


Kan een postzegelpark ook in een echt park liggen? Dat je het dus niet ziet omdat het wegvalt tegen de achtergrond?


Ja, dat kan. Hier heeft het stadsdeel een stukje van het Flevopark (het groene vakje op de plattegrond hieronder) van houten hekjes voorzien en binnen die hekjes hebben bewoners volkstuintjes aangelegd. Voor zichzelf. Maar die courgettes zijn natuurlijk ook voor mij.



Metz in de buurt

Ziekte

Toen ik in de jaren tachtig van de vorige eeuw politiek actief was, werd het de Limburgse Ziekte  genoemd. Bedoeld werd  een politiek klimaat, waarin  politiek gesjoemel, cliëntisme en een grote hoeveelheid politieke partijen onder b.v. de naam: lijst Janssen ( altijd dubbel s) of lijst Sjefke Ramaekers, de boventoon voerde.
Beneden de rivieren woonden  de landgenoten die van het houtje waren, dus katholiek (houtje= kruis aan de muur) en die namen het niet zo nauw met de wenken en voorschriften voor een nette, open democratie, tenminste dat dachten wij in het noorden. Wij waren immers besmet  met het calvinistisch besef dat politieke daden tot stand komen via spijkervaste beginselen en taaie procedures.
De jongens en meisjes in het Zuiden hadden daar lak aan. 'Voor wat hoort wat', was daar het adagium, van je vrienden moet je het hebben en het resultaat telt en niet hoe dat resultaat tot stand is gekomen.
Die Limburgse Ziekte heeft zich min of meer over het land verspreid, de laatste decennia, maar heeft toch nog altijd zijn stevigste ankers in het Limburgse. Het zou mij dan ook niet verbazen dat de Officier van Justitie,die de tap op de telefoonlijn van Roermondse wethouder Jos van Rey zette, een import calvinist is.

freek

23 oktober 2012

Amerika

In die krant van  30 december 1911 las ik ook de volgende advertentie:

 
Twee Friese Boerenarbeiders,
beste melkers, oud 30 jaar 
vragen een Boer in Amerika
 
die ook genegen is hen tot den
overtocht te helpen.
 
 
Let op, een boer met een hoofdletter1
 
freek


22 oktober 2012

Postzegelpark (2) - leilindes



Leilinde is een mooi woord. Past goed bij zo'n mooie boom. In oktober is-ie niet op zijn best maar in de zomer bloeit en boeit hij. Zeker als hij al vijftien jaar staat, zoals deze leilinde bij de entree van het Flevohuis, een woon- en zorgcentrum voor ouderen. Maar nu moet de leilinde weg want er komt een postzegelpark. Althans, dat vertelt een vriendelijke jongeman op de inloopmiddag die het stadsdeel heeft georganiseerd. "Wilt u ook meedenken over het postzegelpark dat op het Kramatplantsoen komt? Kom dan naar de inloopmiddag!" Meedenken kan ik heel goed dus meld ik me in het zaaltje waar de ontwerptekening op tafel ligt. POSTZEGELPARK staat met duidelijke letters in de rechthoek die de cirkel voor de ingang gaat vervangen. In de brief staat ook uitgelegd wat dat eigenlijk is, een postzegelpark. "Een postzegelpark is een deel van de openbare ruimte dat samen met buurtbewoners wordt omgetoverd tot een groene en prettige ontmoetingsplek". En:  "Het wordt bedacht met de buurt."
Waarom moet hier eigenlijk een postzegelpark komen, vraagt een mevrouw die in het Flevohuis woont.
"Dat moet van het convenant", legt de ambtenaar uit. "Ymere knapt het gebouw op en wij verbeteren het openbare groen".
Als het maar niet zo'n rommeltje wordt als op de hoek van de Niasstraat, bromt de mevrouw een beetje zuur, maar de ambtenaar valt haar gelukkig bij: "Zo moet het inderdaad niet. Daar leren we van en dit wordt echt een verbetering".
Maar ja, die leilindes, die zijn nogal bewerkelijk en de ronding past niet in de geprojecteerde rechthoek. Daarom worden ze weggetoverd. "Maar ik kan u gerust stellen", zo vertelt de ambtenaar aan de mevrouw, "de leilindes worden op een andere plaats weer teruggeplant".
Maar ik niet, mompelt de mevrouw en rolt naar de uitgang.

bij het rode kruisje staan nu nog de leilindes
Metz in de buurt

moord

Ik heb verteld over mijn hond ( bijke 23), ras stabij en eertijds de mollenvanger van de arme luiden in het oosten van Friesland, de heide. Daar was het vroeger niet pluis en dat laat een krantenbericht uit 1911 zien.
Het Nieuwsblad van Friesland doet in een hele pagina kleine letters verslag van de moord op Rapke Wijma, die om het leven was gebracht door mannen van de heide. Het blad beschrijft uitvoerig het door messteken veminkte lijk en gaat verder:
'Dat bloed was gestort door moordenaarshand, door ruwe bewoners van de heide. En zonder enige aanleiding of reden, enkel uit verwildering des geestes, uit lage zucht, om den medemensch gruwelijk leed te berokkenen, zijn bloed te zien vloeien'.
Aan een zulk een pathos kan De Telegraaf nog een puntje zuigen!

freek


21 oktober 2012

Testosteron


Metz heeft geen dopingcontroleurs nodig om te oordelen

19 oktober 2012

Gesnapt

Metz heeft mij gesnapt: ik leef braaf in Friesland met vrouw en hond van een ABP-pensioentje. Heb vroeger ook stiekum in de ambulante handel gezeten en zwarte flappen verdiend. Geld weggesluisd naar bloedmooie vriendin in Deventer. Die houdt van luxe, kleren en handel.
Vandaar!

freek

voetbal

Hebt u dat ook: je denkt na het avondeten en de hond uitlaten: 'Ha, straks lekker voetballen kijken!'
Dat was bij mij het geval bij Roemenië tegen Nederland, een sleutelwedstrijd.  Dus  straks de benen tot afgrijzen van vrouw op het kleine tafeltje en een biertje binnen handbereik. 'Hè, lekker!'
En dan, na vijf minuten wedstrijd, slaat de verveling toe; je pakt een krant, je loopt naar de computer, je kijkt eens uit het raam naar verregende herfstvakantietoeristen en zapt. Je bent al uitgekeken op dat risicoloze spelletje. Als je na een tijd terugzapt is het 1-3 voor Nederland en je ontwikkelt een groeiende sympathie voor die rouwdouwende Roemenen.  Aan het einde van de wedstrijd keer je nog een keer terug naar Roemenië. De stand is nu en blijft 1-4 en nu begint die eindeloze nabespreking. Weg dus van SBS6 en op naar de ontwerper Piet Zwart die ons in een documentaire zijn mooie kunsten liet zien.

freek

18 oktober 2012

Postzegelpark

Om de hoek is enige tijd geleden door een wethouder een hoekje van een plantsoen omgedoopt tot park. Vroeger was het een gewoon plantsoen met een bankje, nu is het een postzegelpark. Zo heet dat. Er is ook een stichting Postzegelpark die op het hoekje let. Twee ministeries, een woningbouwvereniging, de gemeente, het stadsdeel en een andere stichting sponsoren dit hoekje. Voor niks gaat de zon op. 






Zo ziet het postzegelpark op de hoek van de Niasstraat en de Soembawastraat er uit. Onder het blauwe zeil staan ingeklapte stoelen aan een kettingslot. Een van de bewoners vlakbij heeft de sleutel. Maar we kunnen als buurtbewoners gerust zijn: er gebeurt niks.


De stichting, de gemeente en het stadsdeel zijn tevreden over dit park (het park met het blauwe kruisje). Het stadsdeel heeft al een heleboel plekjes aangewezen die kunnen worden omgetoverd tot een postzegelpark.
Ik ben benieuwd.

Metz in de buurt

Freek!



Dé damesmodezaak van Deventer.
Naast de verkoper van stofzuigergeurtjes.

Metz in het land

De laatste woorden 14

De laatste woorden, geschreven in een rouwadvertentie, over een dierbare, in onze krant:

De geest was jong, het lichaam was op.
Tot het laatst toe de touwtjes in handen,
maar ze moest deze loslaten.
Ze kon het niet begrijpen, en wij ook niet.
Adieu.

17 oktober 2012

Stapelen 107

Gisteren niet gestapeld vanwege het gure weer; wij worden er immers niet jonger op.
Hieronder een foto hoe een strak gestapelde structuur weer langzaam wordt overgenomen door de natuur.
 
(klik op foto voor vergroting)
 

16 oktober 2012

Tip



Metz in het land

Smeets (4)

Nog één keer: waar was je Smeets toen het peloton collectief epo injecteerde? Ik weet het: je schreef het één na het andere leuke boekje over wielrennen. Je liet je souverein kennen als kenner;  jij was degene die vaak bij Lance langs kwam in het verre Amerika en met een tranentrekkende diepteinteview als resultaat; jij was de 'weetjesman' , die geen tegenspraak duldde van anderen. Waar was met je journalistiek geweten, waarover je zo vaak pocht:  'Wij journalisten moeten vertellen wat er is gebeurd, toch, punt'.
Ik geef toe, het afgelopen jaar voelde je al nattigheid en bereidde je je aftocht voor door regelmatig in de microfoon te mompelen, dat je wel vermoedens had, maar geen bewijzen. Kom nou Smeets, al die 'gevalletjes' met individuele renners waren zeker stoute incidenten van onnozele individuen?
En nu de affaire Lance de 'omerta' heeft verbroken. klaag je dat je je door Lance bedonderd voelt.
Verdomd, je weet het zo te draaien, dat jij slachtoffer bent. Maar Smeets, je had moet zeggen dat  jij je relatie met renners belangrijker vond dan het spitten naar de waarheid.

freek

15 oktober 2012

P&W

Wij van de provincie waren op bezoek bij Pauw en Witteman. Wij keken onze ogen uit op het terrein van de Westergasfabriek. 'Het lijkt wel L..... kermis', sprak een van ons.
Vroegere buurman P, redacteur bij dit programma had voor kaarten gezorgd en een plaatsje vooraan.  We zaten achter Eurocommissaris Neelie Kroes en waren mooi in beeld. Na afloop stroomden de smsjes binnen bij het jongere gedeelte van ons gezelschap. We waren gezien. Temidden van andere celebraties dronken we nog wat, na de uitzending. Om 2.00 zoefden we weer door de polder langs de A6 het donker in, de vlakte door, onder een hoge sterrenlucht, terug naar huis!

freek

13 oktober 2012

Stokkert


En wie het toch probeert belandt in European Care Residence Groot Stokkert.

Metz in het land

12 oktober 2012

Bijke 23

Mijn hond is een jachthond van het Friese soort: een stabij. De naam zegt het al 'sta bij' een hond die de jager bij staat. Een stabij was een hond van de Friese Wouden, waar het vroeger armoe troef was. De 'wâldpiken', zoals de bevolking daar wordt genoemd, verdiende vroeger de kost met bezembinden, met garen en band langs de deur venten, of met de mollejacht. Dat laatste deed met met een stabij, die achter in de mandje op de fiets werd meegenomen. Sommige mollenvangers kwamen vanuit Friesland tot diep in Gelderland; 's nachts sliep men bij boeren in het hooi.  Mijn hond is dus van nederige afkomst maar met een grote overlevingsdrift.
Alleen, ze is opgegroeid bij een rustige man die wel de buitenlucht weldadig insnuift, maar geen mollevel in de schuur tegen de wand spijkert. Die man krijgt zijn pensioen van het ABP als het nog een tijdje meezit en hoeft geen kostje bij elkaar te jagen.
Vandaar dat bij het eerste geweerschot van de herfstjacht in de verte, mijn hond panisch op de vlucht slaat en maar één ding wil: naar huis, onder de stoel.

freek

11 oktober 2012

ree

Gisteren liep ik ze tegen het lijf: twee reeën. Ze graasden rustig in het weiland langs de singel en toen ze me in de gaten hadden bleven ze gespitst staan, maar gingen er niet vandoor. Een ree doet me altijd denken aan mijn ouderlijk huis. Daar hing zo'n bekende tekening ingelijst aan de wand: ree met zogend jong. Uit de romantische Duitse school vermoed ik.
 Ik keek er vaak naar. Onze hertjes hing in een rij met reproducties en in hout gesneden wijze spreuken: Het perzikboompje van van Gogh hing er, gebleekt door het licht, maar ook de spreuk: 'De glimlach is de werelddtaal die een ieder kan verstaan'.
Toem mijn zuster met een zwarte buitenlander thuis kwam, was die spreuk van nul en gener waarde en het huis te klein.

(Googlend op internet kwam ik achter de naam van de kunstenaar van dit aandoenlijk werkje: Han van Meegeren. Die besodemieterde de hele kunstwereld in de jaren dertig van de vorige eeuw, met nijn vervalsingen van oude meesters, waaronder Vermeer. Pikant is het verhaal hoe van Meegeren werd ontmaskerd. Dat deed hij namenlijk zelf. Hij had een vervalsing aan nazi-kopstuk Hermann Göring verkocht en werd na de oorlog gearresteerd wegens het verkopen van een Nederlandse cultuurschat aan de vijand. Toen koos van Meegeren er voor om zijn vervalsingen op te biechten en zijn werk werd uit musea verwijderd, hij een tijdje in de cel gestopt en kunstkenners doken onder.)

freek

Calatrava




Op verzoek en rekening van de gemeente Haarlemmermeer heeft Calatrava enkele bruggen over de Hoofdvaart ontworpen. En toen was het geld op. 

Metz in het land

10 oktober 2012

Stapelen 106

Niet alleen stoere mannen, zoals wij, stapelen in de ecokathedraal, ook bezoekers, kinderen en volwassenen,stapelen hun eigen bouwsel. dat blijft staan tot een ander het weer vernield.
Een klein overzicht.
 
(klik op foto voor vergroting) 
 
tafel, twee stoelen en iets lekkers op tafel 
 
luxe villa
 
 
abstract
 
 
kasteel
 
 
versiering
 
 
vogelhuisje


freek

09 oktober 2012

Ik Ina

Als GroenLinks in de sores zit, staat Ina Brouwer bij de microfoon.
Ina is de ik-fase nooit ontgroeid.
"Als oud-gediende vind ik dat ik kan zeggen dat het nu tijd is om te stellen dat ik meen dat ik volgens mij moet zeggen dat het anders moet".
En:
"Ik vind dat ik moet zeggen dat ik zie dat GroenLinks, zoals ik het waarneem, een kant op gaat waarvan ik denk: die kant moeten we niet op".

Metz luistert radio

Gave dingen doen


Voor gave dingen moet je afreizen naar Deventer.
Een stad die je gedachten op reis stuurt.
Een paar jaar terug stond ik bovenop de Col d'Ey (het kleine zusje van de Mont Ventoux) uit te hijgen, samen met mijn astmatische kameraad. Mijn tijd was 20.55 minuten. Ik weet niet waarom ik dat zeg maar ik kan het niet voor me houden. Sinds ik de Mont Ventoux vanwege de commercie (akkoord, de leeftijd hielp mee) gedag heb gezegd, leg ik me toe op de Col d'Ey. Ja, die leeftijd wil wat. Vroeger wilde Henk, mijn ietsje oudere instructeur op de Ventoux, altijd schaatsen maar afgelopen winter paste hij. Hij vond het eng. Komende winter dus ook. De leeftijd. Ik doe mee. Het gaat allemaal te ver, te hard, te snel. Die 20.55 zal ik nooit meer halen. No problem, denkt mijn slechte ik daar achteraan: ik heb hem al in je systeem geprent.



Op de top van de Col kwam een Nederlandse jongeman aanfietsen, moeiteloos. We praatten wat want dat doe je op een top. Hij woonde in Deventer. 'Deventer' proefde mijn kameraad en dicteerde: "De venter ging naar Deventer, na een uur was de vent 'r."
"Wattuh?" zei de jongeman.
We daalden soepel naar Ste Jalle, met in de trage lange bochten een rode wouw aan onze zijde.


Metz is her en der

PS Afgelopen zomer hoorde ik uit Franse maar toch betrouwbare bron dat dit jaar 22 renners zijn gesneuveld op de Mont Ventoux. Hart. Kou. Materiaal. Pech. Onkunde. Domheid. En alle combinaties. Tweeëntwintig, allejezus...

De laatste woorden 13

De Laatste woorden in ons prachtblad (sinds 1752) gewijd in de rouwadvertentie aan een dierbare overledene:

De wereld is gek, zo dacht je.
Maar ik niet.
Maar wij konden je niet meer volgen.
We vonden je meer en meer in,
inderdaad, niet meer onze wereld.

fr

08 oktober 2012

Politiek

Laat ze in Den Haag maar formeren, bij ons op het platteland gaat de politiek onverdroten en moedig voorwaarts met het verbeteren van onze samenleving. Zo dringt de lokale PvdA aan op financiële steun aan een burgerwacht in een aanpalend dorp. Lokalo's dringen al patrouillerend 's nachts de criminaliteit terug en willen daarvoor subsidie. En natuurlijk, de PvdA doet haar naam als subsidiepartij eer aan en wil geld zien voor een initiatief,  dat wat mij betreft 'behoorlijk rechts van het midden' is.
Het CDA is hier helemaal grensverleggend bezig: die(quote) 'maakt zich sterk voor een onderzoek naar een bushalte bij de begraafplaats'. Kijk, dan heb je lef om als lokale ouderenpartij: sterk maken voor een onderzoek..
De VVD hoor je hier weinig, alhoewel ze hier ook met velen zijn, maar ze zien politiek bedrijven toch meer als een genoeglijke vrijetijds besteding, zoals de liberale traditie een beetje voorschrijft.
Ze laten ons wel weten, dat de lokale VVD Tweede Kamerkandidaat maar liefst 75 voorkeurstemmen heeft gekregen.

Dus als het even meezit, kunnen we straks uitstappen bij de begraafplaats en worden we na een uit de hand gelopen biljartavondje, 's nachts goedmoedig toegezwaaid door de burgerwacht en laten ons Tweede Kamerlid vragen stellen over de toegenomen criminaliteit in onze contreien.

Kan Teeven weer een quote kwijt!

freek

05 oktober 2012

Herfst

Herfst op het platteland is echt herfst. Een kletsnatte tuin met planten die platgewaaid over het pad liggen, Gure vlagen om het schuurtje heen, en luchten die dreigend aan komen rollen vanaf de horizon. Onze dorpsstraat is uitgestorven, de scherven van het toeristenseizoen zijn opgeruimd en de ijsclub is bezig met de renovatie van het koek-en zopie gebouwtje.
Iedereen gaat dus langzaam in de winterstand, behalve die neurotische merel, die ons in het voorjaar, tijdens de paarperiode reeds bij het opkomen van de zon wekte met z'n opgewonden territoriumgefluit en geschetter. Het beestje is deze week opnieuw begonnen. Hij zit 's ochtends vroeg op onze schoorsteen en maakt verwachtingsvol lawaai alsof de zomer nog moet komen!

freek

04 oktober 2012

Kleutertje luister


Ik heb niks tegen Jetta Klijnsma. Sterker nog: ik ben het soms met haar eens, vind het prima dat ze hoog staat bij de PvdA, twijfel niet aan haar bestuurlijke kwaliteiten maar ik kan Jetta Klijnsma niet verdragen.
Ik ben vijf jaar, thuis met koorts, mijn moeder zet thee en uit de radio klinkt Kleutertje Luister.

Metz luistert radio

Tom

Nu de bijna uitgerangeerde mastodont Mart Smeets een klein herfstslaapje doet, om straks weer gehuld in woeste truien verslag te doen van elk opdoemend schaatswedstrijdje, is het een mooie gelegenheid om eens in de kweekvijver van Studio Sport te kijken. Zo is daar de eeuwig jongeling Tom Egberts, die sinds hij nieuwe tanden heeft gekregen, nog maar zelden vrijuit lacht. Dat is niet erg; erger is dat Tom alleen kan aankondigen, maar een interview doen of een gesprekje voeren is niet aan hem besteed. Als hij babbelkous Jack van Gelder moet vervangen bij Sport Studio op de zondagavond, zit hij er als een schooljongen bij, die het laatst is gekozen bij het oppoten.
En vragen stellen is helemaal zijn stiel niet, hetgeen toch essentieel is voor een interviewer. Vaak doet Tom het als volgt: hij stelt een vraag, verdraagt dan niet de korte stilte die daarop volgt en herformuleert de vraag, om dan meteen de vraag te beantwoorden met een retorische vraag waarin het antwoord zit. Geïnterviewden hoeven zodoende alleen maar te beamen.
Wel zo gemakkelijk, maar geen flikker aan.


freek

03 oktober 2012

Willemijn Holleeder

Dat het programma College Tour Willem Holleeder als professor in geweld en afpersing op een zetel plaatst, nou ja, toe maar. Je kan je wel druk blijven maken.
Mij viel vandaag vooral de mening op van Willemijn Veenhoven over deze kwestie in De Wereld Draait Door. Veenhoven werkt bij Radio 1 en viel me afgelopen zomer al op bij het dagelijkse radioprogramma Sportzomer. Ze draaide mee in een interzuilaire carrousel van presentatoren. Ik meen dat ze elke dag met Thijs van den Brink samen een paar uur de gang van zaken in de wereld moest bespreken. Dat viel haar en mij niet mee. Zodra een gast sprak over bijvoorbeeld werkloosheid, kernenergie of handelsbelemmeringen had Veenhoven een probleem. Ze snapte er niets van. Dat loste ze dan op door een gansenstemmetje op te zetten. Oei wat moeilijk, kunnen we het niet over backpackers en sex hebben?  Of ze vervrouwde zich en stelde een vervolgvraag die direct bleef steken in het natte zand. De beleefde gast wilde het best nog een keer uitleggen maar ik kromp plaatsvervangend ineen.
Vandaag had ze wel verstand van zaken. De journalist die Holleeder niet als gast wil ontvangen, zal ze nimmer geloven. "At the end wil iedereen Holleeder".
Ik niet.
En ik zie uit naar journalisten die Holleeder niet willen.

Metz kijkt televisie

Stapelen 105

 
Gisteren de  laatste steentjes van het tweede plateau gelegd, dus tijd voor een fotografisch overzicht van de (bijna) laatste vier jaar.
(klik op foto voor vergroting)
 
 
 
de Toren van 2008
 
 
Het hoogste plateau van 2009 
Het tweede plateau van 2012
 
 
De trap van 2010
 
 
de verbinding van 2010
 
het overzicht van 2012
 

 
De start van het complex met de bouw van de toren in 2008
 
Het laagste plateau van 2012
freek

02 oktober 2012

Verboden

Kinderpostzegeltijd, dus kinderen aan de deur. Voor de kleintjes onder ons: vroeger ging dat zo:
'Ring, ring, Dag kinderen. Wilt u kinderpostzegels kopen mijnheer. Jazeker, kom maar even binnen. Kijk hier is het geld, goed bewaren hè. Ja mijnheer, dag mijnheer.'

Dat is veranderd. Jaren geleden werd het contant betalen afgeschaft in verband met  beroverinkjes. En nu, als je zegt, kom  binnen, dan schrijf ik de bestelling even op, dan antwoorden de kinderen verplicht: 'Dat mogen wij niet'.

Laten we de postzegels voortaan via internet bestellen; dat is voor iedereen het veiligste.

freek

01 oktober 2012

Auto wassen


Het is precies andersom als ik dacht: het niet-wassen van je auto op een afgelegen parkeerplaats nabij de begraafplaats aan de rand van Den Haag, is een daad van burgerlijkheid.

Metz in het land

voetbal

Gisteren met vrouw naar voetballen geweest. Ze kreeg de kaart van Jeltsje, de vrouw van mijn overleden voetbalmaat en nu alleen mijn metgezel bij de wedstrijden van onze club. Jeltsje moest op haar kleinkinderen passen, vandaar.
Mijn vrouw is enthousiast voettbalmeelever. Alhoewel ze vroeger van het hockeygebeuren was, is ze nu zeer begaan met een voetbalwedstrijd, leeft ze erg mee met gemene overtredingen en springt juichend overeind bij een doelpunt. Dat deden we gisteravond twee keer. Mijn vrouw heeft nog wel het archaïsch taalgebruik van de jaren vijftig, zestig en de zeden die daarbij horen. Zo spreekt zij verontwaardigd over 'pootje haken'  en is zeer verbaasd over het trekken en duwen in persoonlijke duels. 'Dat mag toch niet?'
Ja dat mag, vrouw; tegenwoordig speelt zich bij corners een complete liefdesdans af voor het doel: met omhelst elkaar, trekt elkaar naar de grond, grijpt elkaar bij de middel en dat alles onder loerend oog van de scheids, die deze homo-erotische scene met gebogen knieën en zijn fluitje in de mond van korte afstand beschouwd. Hij doet niet mee, want hij blaast nooit op z'n fluitje bij zo'n trek-en hangsituatie.

freek