Vriezen

Bij buurman Jan was de laagste temperatuur - 11 celsius op de buitenthermometer en dat is in tijden niet voorgekomen. We lopen in ons dorp wat kleumerig door de dorpsstraat, ook al vanwege de omstandigheid dat dit lieflijk straatje van oost naar west loopt, zodat de wind er ijzig doorheen blaast. Ik trek mijn muts van vossenbont uit Archangel (voor dertig eurootjes gekocht van iemand, die daar zijn bruid vandaan heeft gehaald) over de oren en loopt door de polaire weilanden die nu ons dorp omringen. De confrontatie met kou is nergens heviger dan op het platte platteland.

Jannes, ex boer, komt me achterop. Omdat hij tegen de tachtig loopt heeft hij een rijwiel met electrische ondersteuning. Die heeft hij nu uitgezet om zich warm te blijven trappen. 'Hoe bereidt je een ganzenborst', vraag ik aan Jannes, omdat ik deze borst nog in de vriezer heb liggen, een toegift van mijn hazenjager.
'In spek verpakken en zo nu en dan bedruipen', zegt Jannes, 'zo deed mijn mem het vroeger'.


freek

Leve de natuur 49

Nu ik geen hond meer heb, moet ik zelf initiatieven nemen om de wijde wereld in te trekken. Dat kost soms moeite. Vandaag besloot ik te gaan fietsen. Het vroor een paar graden, dus ik prepareerde mij zorgvuldig. De poolbestendige muts op, de lange onderbroek onder de ribcord, Mount Everestwanten, gewatteerd jack, sjaal voor de mond gebonden en klaar was Kees. Mijn tocht voer door het Lage Midden van Friesland; zeg maar, de bodem van het soepbord, om ganzen te zien. Na tien minuten fietsen zat mijn aangezicht strak om de botten, zodat een botoxbehandeling weer kan worden uitgesteld. Ook ervoer ik het fenomeen van koude tenen. Net als vroeger bij het schaatsen, blijft het lichaam warm, maar lijken de tenen af te vriezen.

Ganzen waren er trouwens in overvloed, wat zeg ik, in duizendtallen: grauwe ganzen, rotganzen, brandganzen, kolganzen en een allochtoon echtpaar, dat inmiddels, dankzij een langdurige inburgeringscursus, wel autochtoon mag worden genoemd: nijlganzen.

Na vier uur fietsen was ik weer thuis, koud en kramp. Vrouw heeft mijn tenen gemasseerd, om er weer leven in te krijgen.

Leve de natuur!

freek

Tweede

De vraag is natuurlijk van geen enkel belang, valt ook in het niet bij Gazastrook en kredietcrisis, maar toch: wie werd tweede op de 1500 meter (sleutelafstand!) bij het NK schaatsen heren afgelopen weekend? Kramer 1, Wennemars 3, Verweij 4, maar wie was nou tweede? Ik heb het niet gezien. Ik wil het weten en lees daartoe de krant.
Lenniks werd tweede in groep B bij het internationaal volleybaltoernooi te Almelo, Möggli bij de reuzenslalom vrouwen in Bormio, de ploeg van Koog-Zaandijk bij het korfballen in de Challenge groep A te Rotterdam en Gagunasjvili bij het schaakfestival te Groningen, zij het gedeeld met Swinkels.
Zo'n krant zit soms raar in elkaar. Anderhalve pagina vol NK-schaatsen maar ik weet het nog steeds niet.

Metz leest de krant

ALDB

Follugt de fkeesuffemaassie fduh aawubbé. Tegen dergelijk radiobraaksel ben ik bestand. Wennen zal het nooit maar ik luister er niet meer van op.
Mijn oren spitsten zich vanmiddag wel toen een nieuwe filemeneer de volgende zin voorbeeldig uitsprak: Volgt de verkeersinformatie van de ALDB.
Hé, de ANWB heeft een concurrent. Raar dat ik daar verder niets over gelezen heb.

Metz luistert radio

Het beste

En zo zijn ze weer voorbij, die dagen. Nu Oud en Nieuw nog en een fris en blanco jaar ontvouwt zich. De eerste maanden zijn wat stationair, tenzij er een fiks wintertje komt, maar dan komen de nieuwe geluiden en komt de natuur in beweging. Daarna komt die volle zomer, met zwaar groen en blikkerend licht op het water, en die lost op haar beurt weer op in een zompige bruine herfst.
Deze loop der dingen kunnen we uittekenen; over wat met ons gebeurt het komende jaar hebben we geen weet, Daarom geven we elkaar de beste wensen.

Bij deze!

freek

Klanken

Uit het duister van de ochtend van Eerste Kerstdag wellen stralende koperklanken op. Een naamloos en onzichtbaar gezelschap muzikanten of engelen, heeft zich op een straathoek geposteerd en spelen de oude liederen: Nu zijt wellekome... .
Ik lig goddeloos in mijn bed en hoor de vertrouwde melodieën.
De tuba bromt een tegenklank, de bugels dragen sonoor de melodie en de trompet juicht daarboven uit.
Ik lig op mijn rug en luister ademloos.
Na twee liederen verdwijnt het gezelschap van de aardbodem, maar vrouw meent ze nog steeds, verderweg te horen en neuriet zachtjes mee. Ik hoor niks meer, maar vrouw bezweert mijn ongelijk. Om het zeker te weten gaat ze naar het raam en speurt scherp luisterend het ochtendduister af.
'Niks', zegt ze dan,'die liedjes zitten zeker in mijn hoofd.'

freek

stapelen 63

` Berend

Berend en zijn muur

De muur van Berend (klik op foto's voor vergroting)

Het is Berend gelukt: voor de Kerst zou en moest 'zijn muur' af. Die muur scheidt de ecokathedraal van de openbare weg. Er stond al wel een begin van een muur en op de hoek daarvan verhief zich een rafelige toren, maar dat was Berend allemaal een doorn in het oog. 'De entree moet strak zijn', was zijn adagium en hij ging opgewekt de toren naar beneden halen en het grootste gedeelte van de muur slopen. En toen ging hij weer stapelen, behalve de toren want die stond volgens Berend de zichtlijnen in de weg en dat had hij ook van Greet, zijn vrouw, gehoord, die landschaparchitect is. Wij waren het wel met hem eens en ik heb aan zijn project een bijdrage geleverd door betonplaatjes weg te kruien en andere til-en spandiensten uit te voeren.

Het is Berend dus gelukt; op 23 december was de muur klaar op een enkele afdekplaat na, maar die moet Berend thuis nog pas maken met de haakse slijper.

freek

Tiskersemis

Voorgaande jaren zorgde de gemeente voor een boom in het dorp. Die kerstboom stond strategisch op de driesprong bij het dorpscafé. Nu de gemeente bezuinigt op het dennengroen, neemt de ondernemersvereniging deze groenvoorziening over. De vereniging is klein en armlastig:70% van de door de leden bijeengebrachte contributie wordt besteed aan het organiseren van de intocht van Sinterklaas. De boom van de ondernemers staat nu pontificaal schuin tegenover mijn huis en is gesierd met een groot bord: 'deze boom wordt u aangeboden door de Ondernemers Vereniging L....... .'
Verder oogt deze spar wat somber, omdat de aangebrachte lichtjes weigeren om te branden.
Die wachten op het nieuwe (contributie)jaar.


freek

De laatste lootjes

Zo zijn we dan in ons dorp bij de langste dag aangekomen en verwachten Kerstmis. We hebben in onze dorpsstraat onze feeërieke lampenslinger weer opgehangen; we hebben onze romantische Kerstfair gehouden, waarbij onze luidruchtige buurmancaféhouder het klaarspeelde om kerstliedjes met een discodreun uit de speakers te laten knallen.
Vrouw heeft als niet-kerkelijk lid kerstliederen gezongen in het interkerkelijkkoor, in ons eeuwenoud kerkje.
En na Kerst komt dan Oudjaar, waarbij het dorpscafé altijd vergunning krijgt om onbeperkt open te zijn. Maar onze buurmancaféhouder wil een graantje meepikken en heeft ook een verzoek in gediend voor onbeperkte openstelling. Ons gemeentebestuur is laf en zo kan het gebeuren dat in al de ons omringende dorpen één dorpshuis of dorpscafé de hele Nieuwjaarsnacht open is, maar bij ons kunnen we straks kiezen uit twee etablissementen.
'Op verzoek van de plaatselijke bevolking', liet de gemeente in een publicatie leugenachtig weten.

freek

Rita reutelt

Wie wel 's een kijkje op de website van Trots op Nederland neemt, weet dat daar nu niet alleen de fletse visie van TON op staat, samengeflanst onder leiding van een gewezen bankier met dubbele naam, dus onbetrouwbaarder kan het niet, maar dat Rita sinds kort ook een dagboek bijhoudt van haar spannend bestaan. Tante Betje vertelt over een openingetje hier, een vergaderingetje daar, een bijeenkomstje ergens anders en een vragenuurtje in Den Haag.
En overal heeft ze enthousiaste mensen ontmoet, die nog veel voor Trots op Nederland gaan betekenen.
Zo is daar de heer Lancee, gewezen opperwachtmeester van het eiland Schiermonnikoog (951 inw.)en een houwdegen van het type 'recht is recht en krom is krom'. Heerlijk zo'n leven zonder nuances.
Rita kondigt hem aan als operationeel manager van TON. Wat dat precies is, wordt niet vermeld, maar duidelijk is dat Rita dus met een operatie bezig is.
Een geheime operatie, dat wel.


freek

Zorg voor brood

...bakkerij Hienkens in de Javastraat, 1947-2008...

Het is de laatste kerst met brood van Hienkens. Dan doet Henk, de derde generatie Hienkens op de Javastraat 134, de oven voorgoed uit. Het is omwille van de vooruitgang; hij moet wijken voor de renovatie van het pand. Een herstart is niet haalbaar, een kleine twee jaar wachten tikt aan als je richting zestig gaat. Tel daarbij de aanschaf van een nieuwe oven en een been dat trekt en je accepteert het einde van de Hienkensdynastie (die vermoedelijk voor de oorlog in Beverwijk begon - ik zal het de laatste der Hienkens nog even vragen).

...uiterst links bakker Hienkens, Beverwijk rond 1930...

Zo'n 34 jaar staat Henk nu in de bakkerij die zijn opa begon in 1947. Met een onverwoestbare opgewektheid schuift hij elke zaterdag bergen vloerkadetten, croissantjes en Australische volkorenbroden over de toonbank van zijn intieme zaakje. December is zijn toptijd: "Coke op de oliebollen?".
Twee hoeken verderop is enkele weken geleden juist een nieuwe winkel begonnen. "Buurtzorg" las ik in de etalage waar voorheen autorijschool Veronica was gevestigd. Wat is dat nu weer voor nieuwlichterij?, was mijn eerste gedachte. In deze tijden van marktwerking en nepvoorzieningen, heeft wantrouwen het interne bewind overgenomen van onbevangenheid. Ten onrechte dit keer.

Deze winkel is opgericht door wijkverpleegkundigen die hun vak naar de gallemiesse zien gaan door aanbestedingen, middlemanagement, geldschrapers en foldertaal. De macht terug aan de beroepskrachten, zo redeneerden de oprichters van Buurtzorg Nederland. En dus leveren verzamelde wijkverpleegkundigen thuiszorg op maat (zonder die malle tijdsdruk van 7 minuten voor steunkousen en wegwezen weer) voor iedereen die zich meldt en die geïndiceerd is.
Een mooi initiatief waar ik de buurvrouw op wijzen zal.

Metz in de buurt

Familieziek

Omdat zoon en schoondochter maar blijven verbouwen in hun gekochte huis, lopen hun kinderen bij ons rond. En dat niet alleen: ze eten en slapen hier ook nog, dus we hebben een tijdje huisarrest. Het betekent ook, dat vergeten vaardigheden weer uit onze kast worden gehaald. We zingen, spelen en vegen poep dat het een lieve lust is.

Voeg daarbij, dat ik de steunwieltjes van het fietsje van kleinzoon heb geschroefd, om me daarna in het zweet te rennen achter wankel fietsende kleinzoon aan, die z'n stuur niet recht kan houden, ondanks mijn aanwijzingen en daarom weer frontaal op de geparkeerde fourwheeldrive van buurman Jan botst.

Voeg daarbij dat ik vandaag jarig ben (natuurlijk ,u mag mij gelukwensen, maar alleen via deze weblog) en dat vrouw en ik een hapje buiten de deur zouden eten, maar nu, in verband met dat aangewaaide grut, thuis de broccoli met het aardappeltje en het stukje gehaktbal prakken tot een voedzaam hapje voor de twee schrokkers, om tussendoor ons eigen hapje naar binnen te werken.

Voeg daarbij de pret bij een geintje, de spanning bij Roodkapje, het verdriet bij een verloren speen en u begrijpt het wel: mijn decembermaand kan niet meer stuk.



freek

stapelen 62

Vandaag is er dichte mist in de ecokathedraal. Gisteren scheen er een zonnetje. Ik was er toen met kleinzoon om het 'kasteel van de reus' te bezoeken. Er stonden toen ook twee vrachtwagentjes van de gemeente voor de ecokathedraal, met twee mannen in gele hesjes met daarop het woord wijkbeheer. Met dat beheer waren ze bezig, want een vreemdeling had naast de ecokathedraal een laminaatvloer met de oppervlakte van een kleine balzaal gestort, benevens veertig vuilniszakken met grofvuil gedumpt en wat her en der wat lege verfblikken gestrooid.

Maar goed, vandaag is het mistig, we werken met z'n drieën en Berend en Siebe hebben geen idee dat de nu gekuiste ingang, gisteren nog een klerebende was.
Leve de mannen van het wijkbeheer!

freek

Tool

"De performer is een online-tool die.." - klik - de Nederlandstalige zender Radio 1 gaat voor drie minuten op stil. Zodra een online-tool beschikbaar is waarmee de radio automatisch zwijgt gedurende de reclame, schaf ik die aan. Maakt niet uit tegen welke prijs.

Metz luistert even geen radio

Het Leger

Het leger heeft zich met een vrouw/man of twintig voor mijn huis geposteerd en barst uit in kerstgezangen. Vroeger blies het leger, nu trekt het aan een zak en zingt tamelijk vals. Toch vind ik het een mooi gezicht en gehoor. Al die volwassenen, die in deze koude decemberavond een missie menen te hebben. Ze zingen de liederen uit mijn jeugd en ik zit in de kamer en neurie ze mee.


freek

Veertig hoofdredacteuren

...de Volkskrant, maandag 15 december....

Zo begint de brief van veertig hoofdredacteuren die gisteren in de Volkskrant te lezen was. In mijn beperkte en verjaarde journalistieke loopbaan heb ik als vakantiekracht onder enkele hoofdredacteuren gediend, waaronder Gerard van den Boomen van De Nieuwe Linie en een heus collectief van De Groene Amsterdammer (hadden ze toen veertig personeelsleden gehad, dan hadden ze ook een veertigkoppige hoofdredactie gekend). Het mochten dan linkse tijden zijn, stukken werden op stijl en vorm getoetst op rechtse criteria. De inhoud stond bol van maatschappijkritiek maar dat was geen reden om met dees en tees te gaan klooien of halverwege een artikel van zij naar wij te springen.

Dat laatste is nu precies wat de veertig hoofdredacteuren doen.

Enzovoort, enzovoort, enzovoort. Een lange lijst zonder ook maar één eindredacteur.

Metz leest de krant

Achter de voordeur -4-

...de Volkskrant, maandag 15 december...

De combinatie van enerzijds mensen thuis lastig vallen met levenslessen (zoals de pastoor dat in terecht vergeten tijden deed) en anderzijds het mateloos positivisme dat je verder alleen bij jubelkerken en (tot voor kort) financieel adviseurs tegen kwam, levert de volgende zin op: "Zij gaan langs de deuren om de talenten van de bewoners te ontdekken".

"Zij gaan langs de deuren om de talenten van de bewoners te ontdekken". Iemand op de afdeling communicatie, eruit geschopt bij een reclamebureau omdat hij ieder contact met de werkelijkheid had verloren, heeft bedacht dat ieder mens talenten heeft. Dat moeten we durven roepen. Dat kondigen we bij deze af. Dat besluiten we.

En dus bellen bij mij HEAO-jongens en meisjes aan om me te helpen. En bij de Leeuwardense meneren en mevrouwen van het artikel. Wat is uw talent? Welnu, zegt de mevrouw uit Leeuwarden, ik kan goed schulden maken. En ik, zegt de Leeuwardense meneer, kan enorm goed in de put zitten.

Je hebt nu eenmaal mensen met één talent, zei mijn vader vroeger, gepokt en gemazeld door vakbondservaringen.

Daar was ik het geheel en al mee oneens.

Toen.

Metz leest de krant

Misverstand

Ik zat met maat G in het spelershome van ons cluppie dat tegen De Graafschap moest spelen. Maat G geeft les aan buitenlandse spelers, dus hij mag overal in,uit en bij en ik slip mee. Zoals altijd wordt er een papier met de opstelling van beide partijen uitgereikt. Een Engels sprekende mevrouw vraagt aan mij waar dit papier is te bekomen. Genereus geef ik de mijne aan haar. Ze leest en maakt met de rechterelleboog het 'yess-gebaar' Het blijkt de moeder van Smarasson te zijn, een jonge IJslandse speler, die vandaag voor het eerst vanaf het begin in de basis speelt.
Moeder is met vader op bezoek en trots.
Maat G, die Smarasson les heeft gegeven knoopte een praatje aan met onze IJslandse vrienden.
Hij probeerde een grapje maar door de geringe subtiliteit van zijn Engels verstarde mevrouw S en riep een beetje paniekerig haar man, die al op weg was naar de uitgang.

'How is your financial position', zei G, in een poging tot een grappige verwijzing naar die failliete IJslandse banken.

Het duurde even voordat het misverstand was opgelost. en pa en ma Smarasson opgelucht naar de tribune vertrokken.

freek

Boerenslim

Het christenmeisje van TweeVandaag kondigde hem blij aan: gekke Geert zou spreken over de conclusie van de Anne Frankstichting en de universiteit van Leiden, dat hij en zijn beweging, extreem rechts zijn.
En weer kon gekke Geert zijn gang gaan, zonder één kritische vraag er tussendoor. Dat had hij zo bedongen en de EO, geil op een Wildersquotetje, had er mee ingestemd. Gekke Geert was woedend op die 'nozems' (quote) van de Anne Frankstichting want 'mijn kiezers zijn niet extreem rechts... .'
Dit was boerenslim van gekke Geert want het rappport had het niet over zijn kiezers, maar over gekke Geert zelf.
Hij gebruikte zijn kiezers als afleidingsmanoeuvre.


freek

M.

Ik ruim een kast op en vind een kaartje betreffende M.

M was een meisje toen ik een jongetje was en dochter van een dominee in ons dorp. Wij waren een tijdje op elkaar, hebben dat tegen elkaar gezegd en dat was het dan.
Haar moeder overleed in die tijd eerst en later haar vader, waarvan iedereen kon zien dat hij niet kon autorijden, bij een verkeersongeluk. Haar stiefmoeder nam de regie en dat ging niet goed.
M. wandelde soepeltjes door het gymnasium en ging iets geleerds studeren in Amsterdam. Ik ging daar enige tijd later werken.

Toen hoorde ik dat M verbleef in Huize Annette aan de Overtoom, een tehuis voor ongehuwde moeders. We spreken over eind jaren zestig. Ik toog daar heen en werd in eerste instantie niet toegelaten, omdat ik man was en geen familie. Na een klemmend beroep op mijn status als onderwijzer aan een school voor moeilijk opvoedbare kinderen, lukte dat toch.

M zat in een somber kamertje, haar kind was ergens anders opgeborgen en we hebben een poosje gepraat.
Daarna heb ik haar nooit meer gezien.

In 2006 hoorde ik dat ze was overleden. Ze had een moeizaam leven achter de rug. Ik schreef een brief aan haar broer R. waarmee ik als kind in de hoogste bomen was geklommen.
Enige tijd later kreeg ik een berichtje van hem.
Dat briefje vind ik nu terug.

R. heeft daarin een gedicht van M. opgenomen als een 'in memoriam':

Roerdomp

Als ik van school
naar huisga,
zie ik
aan de sloot
de roerdomp
stilletjes maar bang
verborgen
tussen lissen
als een paaltje staan

Het is de
eerste maal,
dat ik die
schuwe vogel zie.
hij staat daar
trillend
tussen 't tere riet,
denkt,
dat ik hem niet zie.

Zacht leg ik
m'n fiets neer
in de berm,
en geef hen een kans
om
weg te gaan.

M.

Ik vind het wel een mooi gedicht en denk ook, dat het soms raar kan lopen.

freek

De laatste woorden 12

Anita was éénenvijftig jaar toen ze overleed aan borstkanker. Dat laatste wist iedereen al tijden in mijn provincie, want Anita deed daar niet geheimzinnig over. Ze werkte zich na de de eerste diagnose nog 'in slag ien e ronte', zoals ze hier zeggen en legde vorige week het loodje, nadat ze van iedereen afscheid had genomen die haar dierbaar was en haar begrafenis tot in de puntjes had geregeld. In ons prachtblad (sinds 1752) verschenen in totaal vijf pagina's met rouwadvertenties.
Tijdens haar begrafenisplechtigheid werd de Internationale en het Mariannelied gezongen, maar ook 'Blijf mij nabij', 'Wat de toekomst brenge moge' en 'Eens als de bazuinen klinken.'
Anita was gereformeerd, sociaal-democraat en gedeputeerde van de provincie Fryslân.


freek

stapelen 61

Eerst regent en dan sneeuwt het in de eco-kathedraal. De stenen zijn steenkoud, de kleren doorweekt. maar Berend en ik zijn gevoelig voor heldendom, dus we werken door: Berend aan zijn muur en ik sleep trottoirbanden naar het depot. Om half elf komt onze geblesseerde Johan koffiedrinken. Hij detoneert in ons gezelschap met zijn chique overjas en glimmende zwarte schoenen, maar is als vanouds weer bereid om een hilarisch verhaal te vertellen. Dan gaat hij weer, met de belofte om na oud en nieuw opnieuw, maar dan in werktenu, te verschijnen. Ik houd ook vroeg op, want ik ga twee hazen bij jager B. halen. Gisteren geschoten, vanmorgen uit de jas geholpen en vanmiddag bij mij in de diepvriesla voor de kerst. Jager B. geeft mij er een stuk ganzeborst bij. 'Ook lekker', zegt hij.

'Jehovagetuigen gelieven niet aan te bellen', staat op een kaartje achter het raam naast zijn voordeur.


freek

Leve de natuur48

Stralende, koude ochtend.
In de polder lopen veel schapen. Ze zien er feestelijk uit met de rode of blauwe kleurvlekken op hun stuit. Er lopen hier dus twee rammen rond, die hun plicht doen: één met een blauw stempelkussen aan de buik gebonden terwijl zijn compaan en concurrent het rode stempelkussen aangesjord heeft gekregen.

Bij het talud van de brug over de Janesloot jaagt een torenvalk op muizen. Die zitten daar lekker hoog en droog in de winter. De valk vliegt steeds een stukje voor mij uit om daarna weer een poosje stil te staan in de lucht. Eénmaal duikt hij naar beneden. Door de kijker zie ik hem in de berm scharrelen, venijnig in de grond pikkend, maar het muisje zit waarschijnlijk veilig ondergronds.

Dan vliegt de torenvalk op, komt laag op mij aanvliegen wiebelt als een vliegtuig na afloop van de luchtshow met de vleugeltippen, schroeft de lucht in en verdwijnt in het lage nevelige licht.

freek

Leve de natuur 47

Het was een winterse dag, zoals er nog vele mogen komen: friskoud en windstil.
We liepen langs de Zwettepoel richting Oude Noorderweg. Deze laatste is een vaarweg.
Door het kijkertje zag ik twee opmerkelijke zaken. Ten eerste zag ik op een boomstronk, net boven het wateroppervlakte van de Zwettepoel, een witte aalscholver, althans een aalscholver met een witte borst en buik, terwijl deze vogels doorgaans kachelpijpzwart zijn.
En even later in de polder achter de Goëngarijpsterpoel zag ik een grote roomwitte zilverreiger rondstappen te midden van een grote groep brandganzen, als een soeverein tussen zijn onderdanen.
Ik vond het allebei de keren een mooi gezicht.

freek

De laatste

Vandaag ben ik weer de laatste Sinterklaas van dit seizoen. De leerlingen van de basisschool te L. wachten mij om half negen op en daarna ik ben tot twaalf uur onder de pannen. Dat klinkt eenvoudiger dan het is, maar de coördinator Sinterklaasfeest heeft een strak programma opgesteld, dat begint bij een gezamenlijke bijeenkomst in de schoolhal en daarna gaan we door met een veertig minuten durend bezoek aan elke klas tot en met groep vier. Dat vergt de nodige concentratie, inspiratie en vooral transpiratie. Dat laatste komt door die verdomde baard en pruik, die met een knellende mijter, zorgen voor pukkelige uitslag en knallende koppijn.

Ik zal blij zijn als ik om twaalf uur de fles beerenburg van de hoofdmeester in ontvangst kan nemen, om daarna thuis de acetonlijmresten van mijn gezicht te trekken.

Paracetemolletje en een tukje.



freek

Leve de natuur 46

Het is tien uur 's avonds en ik loop achter in de tuin om have en goed voor de nacht te controleren en om nog even naar de wind en overvliegende ganzen te luistereren. Als ik de hulstboom passeer, hoor ik geruis boven mij en er maakt zich een uil uit de boom los, die met trage vleugelslag de nacht in zweeft. Net als ik door wil lopen, ruist een tweede uil uit de boom.

Ik kijk hen ademloos na, tot hun silhouetten over de boerderij van Tjebbe zijn verdwenen.


freek

Dagboek uit een wachtwijk (24) - assertiviteit

ACTIVITEITEN IN DE INDISCHE BUURT EN OMGEVING

• 05-11-2008 TOT 10-12-2008
  Je eigen kracht vinden
  Assertiviteitstraining voor migranten... lees meer

...website Civic Zeeburg...

Een jaar geleden kreeg Civic Zeeburg (een onderdeel van adviesbureau B&A) na een aanbesteding de taak het welzijnswerk in mijn buurt uit te voeren. Voor iets minder geld dan voorheen maar vooral ... anders! Intussen heeft de firma, zonder dat er voorwaarden van betekenis werden gesteld, het volle bedrag geïncasseerd (miljoentje of zes), is daarna gaan mopperen over domme bewoners die de nieuwe koers niet begrijpen, heeft vervolgens nog eens tonnen extra gevraagd (er wonen hier ook zóóóveel Marokkanen) en gekregen, en heeft recent een handvol medewerkers ontslagen (zal de kredietcrisis wel weer wezen). Zo kan het gebeuren dat er in december nog welgeteld één activiteit in de buurt is: "Je eigen kracht vinden - assertiviteitstraining voor migranten".
Ik woon nu een jaartje of dertig in deze buurt, doe al die jaren met Ali en Janneman zaken en praatjes maar nog nooit heb ik bij mezelf gedacht: weet je wat die migranten nodig hebben? Een assertiviteitstraining!
Zal wel bij de nieuwe koers horen.
Terzijde: de woordvoerder van de PvdA in de stadsdeelraad betichtte - terwijl hij extra geld stopte in de achterzak van Civic Zeeburg - de vorige welzijnsinstelling van "hufterig gedrag" omdat deze het telefoonabonnement had opgezegd aan het einde van de contractperiode.
Die heeft ook al geen assertiviteitstraining nodig.

Metz in de buurt

stapelen 60

Er glijdt prachtig strijklicht de kathedraal binnen, waardoor onze gestapelde bouwwerken door hun schaduwen meer diepte krijgen.

De oude mollenvanger komt op bezoek; hij moet de paarden op het weilandje tegenover de kathedraal inspecteren. Zijn zoon heeft namelijk een pension voor oude paarden van particulieren die hun beestje in plaats van de slager een oude dag gunnen. Die paarden grazen her en der op gehuurde weilandjes.

De oud mollenvanger komt nu kijken of er nog genoeg te vreten is voor de beesten, of dat ze moeten worden bijgevoerd. Hij ziet het snel; te weinig gras, te waterig en met te weinig voeding.

We raken aan de praat over de (in de ogen van de oude mollenvanger, overdreven) gehechtheid van mensen aan dieren. Veel pensionpaarden die uitgereden zijn, blijven tot hun dood grazen bij zijn zoon, die belt als een paard stervende is of is overleden. De oude mollenvanger moet een beetje lachen om de overdreven rituelen die de eigenaren nog bij hun dode of stervende paard verrichten. Om te voorkomen, zegt de oude mollenman, dat de nabestaanden hun afscheidsritueel nog een dagje uitsmeren, staat zijn zoon de dag na een overlijden van een paard wat vroeger op, slaat een ketting om de benen van het kadaver, trekt het op een vrachtwagentje en hup, naar de destructie in Burgum. Dat ziet niemand, dus niemand heeft er last van en het voorkomt langer gedoe met en rouwbeklag van de eigenaren.

Zijn woorden waren niet helemaal aan mij besteed.

freek

Local History

Ik blader in een herdenkingsboekje over onze lokale woningbouwvereniging. Ik lees de notulen van een zittingsavond van het bestuur, voor huurders en andere klagers.
Ik citeer hierbij een (wat warrig) gedeelte:


Ook verschijnt dhr Th.G. op de zitting om zijn bezwaren toe te lichten op de vordering van het voormalige politiebureau dat bij hem in eigendom is. G. wil dat de aangewezen huurder S. het huurcontract tekent zoals hij het heeft opgemaakt, de huur op tijd betaalt en iemand borg er voor staat. Maar, zegt hij, gisteravond werd bij mij een courant binnen de deur gelegd waarin staat dat een zekere S. is veroordeeld wegens dieftstal. Verder is hij lid geweest van de NSB en aan het Oostfront heeft hij tegen de Russen gestreden.
Wanneeer de tij omkeert zouden de Russen eens kunnen zeggen dat ik hem heb geholpen.


Die klager, dhr Th. G., heeft een paar jaar eerder zeker geen onderduikers in huis gehad



freek

Bye zei Kay

Kay had er genoeg van, Er zat geen schot in TON en Rita bleef alleen maar achter uit de keel grommen, zonder veel variatie. Hij had gefaald en koos voor de vlucht naar voren. Daarvoor gebruikte hij een gastcollge aan de Universiteit van Amsterdam. Het was een dubbelslag: hij kon aan dat aankomend wetenschappelijk volk laten zien dat hij niet de ordinaire mannetjesmaker was, die links van hen maakte. Hij vertelde dat zijn vak een kunde, een kunst en een bijna cultuur-filosofische wetenschap is en dat hij, Kay, dat beheerste. Zelfs van Trots op Nederland, dat niks voorstelde, geen programma, geen standpunten, ja, gebakken lucht dat was het, kon je in deze tijd van persoon en beeld, iets maken.
En de volgende dag ging hij bij Rita op bezoek en hij adviseerde haar om Kay van de Linden te ontslaan. Hij zou wel zorgen voor een verhullend persbericht.
En dat gebeurde toen!

freek