SGP

Het schoot me vannacht te binnen en ik werd weer kwaad. De blozende Cees van de SGP praatte bij Knevel en van den Brink krom, wat hij in navolging van zijn christenbroeder in de U.S. rechtuit gezegd had over dat eitje dat zich schielijk terugtrekt als ze in de gaten krijgt dat haar bazin wordt verkracht. Tenenkrommende christenpraat met veel woorden als 'compassie en mededogen '.

Na frisse Cees kwam een Belgische kerkjurist die op kalme toon uitlegde dat de volkswoede in België over de vrijlating van de ex-vrouw van Dutroux wellicht begrijpelijk was, maar niet terecht.

Iedereen is gelijk voor de wet, zo betoogde hij en vrijlating hoeft niet vergeving te betekenen.

Hij vond het een daad van naastenliefde van de Clarissenzusters om Michele Martin in hun klooster op te nemen. Ik kon hem volgen, maar Cees niet. Die betoogde dat eigenlijk de zusters de schuld waren van de vrijlating van Martin, omdat deze gedetineerde immers alleen kon worden vrijgelaten als ze een huis en haard had buiten de gevangenis. En die had ze niet zei Cees, dus had ze in het cachot kunnen blijven, maar ja,... die zusters!

Farizeeër, die Cees!

freek

Moordwijf

Moordvrouw is een politieserie van RTL4. Wendy van Dijk speelt die vrouw. Vorg jaar opereerde deze moordvrouw vanuit Friesland. Dat kwam omdat de provinciale VVV €1.000.000,- op tafel legde. Voor de opnames van het tweede seizoen is mijn provincie niet meer in de markt, omdat men nog niet heeft onderzocht welke effecten de moordvrouw op de toeristenstroom heeft gehad; Tot nu toe was die stroom beduidend kleiner, maar dat ligt weer aan de recessie, dus dat wordt nog een pittig onderzoek.

De moordvrouw gaat nu 't Gooi veiliger maken; kunnen de meeste spelers weer met een trommeltje brood naar hun werk en zijn voor de warme hap weer thuis.

En onze provincie, die het toch meer moet hebben van dronken rijders en wat huiselijk -en cafégeweld i.p.v. ingewikkelde moorden, dommelt verder,

freek

Pennywise

Bij het verlaten van de supermarkt besluit ik toch een Parool te kopen. Het abonnement heb ik een jaar geleden opgezegd omdat ik me te vaak ergerde maar soms mis ik de ergernis. Bovendien: Het Parool biedt lokale nieuwtjes die ik wel lust. € 1,50 kost de krant dus waar hebben we het over?
Over de gratis krant die bij thuiskomst in mijn brievenbus ligt. Het voelt net alsof ik € 3,00 heb betaald voor de krant en dat leest niet lekker.

Metz leest de krant

Stapelen 102

Een pleintje straten midden in de ecokathedraal is een bijna meditatieve ervaring. Dat komt door de ritmiek van het steentjes leggen. Naast elkaar in een geprepareerd zandbedje, en per regel stenen een beetje verschuiven door met een half steentje te beginnen. Klinkertje pakken, klinkertje leggen, klinkertje aandrukken... . Naarmate de tijd verstrijkt, treedt je een beetje buiten jezelf; je ziet je steentjes leggen en je verwondert je over de lichtheid van het bestaan als stratenmaker. De steentjes vleien zich als vanzelf op hun plaats.

Maar als je overeind komt om koffie te drinken, blijkt de rug stram en komt het nodige rek -en strekwerk er aan te pas, om het lijf wat souplesse terug te geven.

Toch mooi, zo'n pleintje dat onder je handen groeit!

freek

Marco

Marco is de trainer van mijn cluppie. Hij was vroeger zo goed, dat hij San Marco werd genoemd. Mijn zoon schreef nog's een boek van ruim 300 pagina over hem vol: Het mysterie Marco.

Heilig en mysterieus, dat was hij en dat kwam door zijn toverachtig voetballen en zijn laconieke optreden in de media.

Nu zie ik hem langs de lijn zitten, met, karakteristiek, zijn vinger over zijn mond en bijna bewegingsloos. Maar als er iets mis gaat of een overwinning ligt voor de hand, maar toch... , dan komt er kortsluiting. Hij tolt om zijn as, hij vloekt, maakt wegwerpgebaren en schudt wanhopig het hoofd. Later voor de camera's van Studio Sport is hij weer de rust zelve.

Maar toch, Marco is meer mens geworden!

freek

2012

Freek berichtte enige tijd geleden over de reisillusies die dementerende ouderen wordt geboden te Appelscha. Onlangs bezocht ik een geliefd familielid in een verpleeghuis in het centrum van Deventer. Omdat hij patiënt is van dr. Alzheimer is de verdieping waar hij woont afgesloten. Anders zou hij weglopen, zijn ongestuurde drang achterna, de snelweg op, de IJssel in.
Naar binnen gaan was geen probleem. De schuifdeuren openen zich als vanzelf. Tot mijn verrassing was naar buiten gaan eigenlijk ook eenvoudig. Als je de juiste code maar intikt en dan afsluit met een hekje. Dit jaar is de code 2012. Dat weet mijn geliefd familielid ook maar het indrukken van de toetsen in de juiste volgorde  zit er niet meer in. Dat komt omdat er al veel hekjes zijn gesloten.

Metz op bezoek

meester Jan

Afgelopen vrijdag gingen we voor, voorlopig, de laatste keer met kleinkinderen het water op. Haarlem en de school wachten weer. Hoofdmeester Jan van die school heb ik in Amsterdam nog op cursus gehad, dus dat schept een band. Ik ben trouwens een bewonderaar van hoofdmeester Jan. Het slotstuk van de cursus die ik aan meester Jan gaf, was een buitenlandse studiereis, bekostigd uit een potje van de EU. Met Jan e.a. was ik in Stockholm en na een studievolle dag werd Jan onrustig. Na het gezamenlijk diner, peerde hij 'm met een maat en verdween in nachtelijk Stockholm, om tegen de ochtend in het hotel terug te keren. Ik had mij voorgenomen om, indien Jan ook maar één moment zijn aandacht zou verslappen bij de studiemomenten overdag, dat ik 'm dan z'n vet zou geven. Maar nee, Jan is vijf nachten op stap geweest; was de eerste die 'goede morgen' jodelde en had altijd wel een vraag voor een inleider, even verderop in de dag.

Aan zo'n vitale man vertrouw ik mijn kleinkinderen graag toe!

freek

aftrap

Het zaaltje zag er ouderwets mooi uit. Toneellichten zetten het podium in een oranjeblanjebleu schijnsel; de rood-wit-blauwe ballonnen langs het middenpad versterkten dit accent en iedereeen in de zaal had een Nederlands vlaggetje in de hand gedouwd gekregen. Een enkeling was reeds gestart met het zwaaien.

Deze zaal was van vreemde smetten vrij.

In het voorprogramma speelde een rammelband 'Let me entertain you' . Daarna werden de mindere artiesten voorgesteld door Fleur, die om de havenklap riep bij een nieuw aankomend artiest, dat ' die de boel op stelten gaat zetten... .'

Toen ze zelf door Martin B werd voorgesteld, riep die over Fleur:' Haar verzameling zwepen wordt groter en groter, Ja, we moeten allemaal wel's wat, mensen.' Ik begreep niet of dit luim was of per ongeluk ging.

Toen kwam de hoofdact onder knetterende klanken het podium op.

Haar opnieuw in de peroxide, het gezicht oker geairbrusht en het gebit gewit.

Maar toen hij begon te spreken. kwam er geen verrassing. Een variéténummer van niks, dus.

freek

Woninginvesteringszones

Minister Spies is van plan "woninginvesteringszones" op te richten, al zou ik niet weten hoe dat gaat: een woninginvesteringszone oprichten. Een woninginvesteringszone leggen bij Scrabble, dat kan natuurlijk wel. Eerst ligt er 'zone', dan legt een slimmerd er 'investerings' voor. De Van Dale komt op tafel en ja hoor, het mag. Dan is Spies aan de beurt. "Ik maak er een woninginvesteringszone van! Voor 48 punten". De Van Dale blijft nu dicht want ja, als de minister het zegt, dan is het wet.
Waar die zones goed voor zijn vertelt de minister in De Volkskrant van 19 juli: "Daarmee kunnen bewoners gedwongen worden het eigen bezit, de buitenruimte en de gemeenschappelijke ruimte te onderhouden. De welwillende bewoners kunnen een heffing opleggen aan degenen die daar niet aan meewerken".
Zo'n zin lees ik tien keer over. Omdat ik in een potentiële zone woon maar vooral omdat ik mij probeer in te beelden hoe het dagelijks leven er uit zal zien in de nieuwe orde. Onder dwang de straat vegen? Een boete krijgen van mijn buurman? Of juist uitdelen?

Metz leest oude kranten

vissen

Omdat z'n vader dat ding op het laatste moment had gekocht, nam kleinzoon de hengel mee naar zijn logeeradres en dat waren wij. Nu zal 'een vis vangen' ongetwijfeld behoren tot de buitendingen die je als jongetje gedaan moet hebben, maar ik ben geen liefhebber meer. Die slijmerige vissenhuid, die stank, dat haakje diep in de vissenstrot, ik vind het allemaal niks. Toch zaten wij op een avond op de kade bij Auke en kleinzoon wierp z'n hengeltje uit, Daarvoor had ik hem de kunst bijgebracht om van een snee wit brood een mooie smeuïge meelbal te kneden en had de eerste visbeginselen voorgedaan: top van de hengel in de buurt van de dobber, vis laten sabbelen en niet met geweld ophalen, maar aanslaan en langzaam naar boven halen, die kanjer.

Dat laatste bleek in eerste instantie niet nodig, want nauwelijks lag het aas voor het grijpen, of de dobber dook onder en trok kleinzoon een dikke voorn van twintig cm op de wal. Aan mij de taak om het haakje te verwijderen en tot verdriet de vis terug te gooien. Dat gebeurde nog een keer met een kleiner exemplaar, maar toen raakte goddank het snoer met een woeste ophaal definitief in de war en konden we weer naar huis gaan.

freek

Net

Jawel, de criminaliteit slaat toe in onze krimpende regio. Twee vrouwen met een Oosteuropees uiterlijk, wat is dat in godsnaam, hebben bij onze Jumbo veertig tubes tandpasta gestolen. De politie is onmiddellijk een Burgernet actie gestart, maar zonder resultaat. Die vrouwen met dat uiterlijk zaten natuurlijk al lang en breed weer in Bulgarije.

Het doet me denken aan berichten uit mijn jeugd in de lokale krant, met als strekking: 'Dames, haalt u wasgoed van de lijn, er zijn zigeuners gesignaleerd'.

freek

Het toilet op de camping van Uelsen

Puzzelen is leuk maar niet als je nodig moet. Is dit nu een mannetje of een vrouwtje? Ik zit niet graag verkeerd en kijk dus nog eens goed. Zo'n taille en zulke heupen heb ik niet. Aan de andere kant: die schouderpartij zou ik wel willen hebben. 

Even binnen gluren, misschien hangt er een alles onthullend pissoir. Niets daarvan. Wel tref ik drie brandschone zitplees en een douche waar je met z'n drieën onder kan. In Duitsland, want daar ligt Uelsen, houden ze van schoon en ruim. 

Alles is relatief dus kijk ik om de hoek. Daar is ook een deur. 

Juist. 

Zo ziet een man eruit. 

Maar de deur zit op slot.

De derde zijde van het toiletblok kent geen deur maar de vierde zijde lost het raadsel op. 

Metz op vakantie

Stapelen 101

Vandaag niet gestapeld, maar voorbereiding getroffen om ons plein te bestraten. Daarvoor moet gegraven worden, want we hebben zand nodig voor een klinkerbedje. We maken een gat in de bosgrond; graven eerst door een dertig cm humusgrond, komen dan bij een laag zwarte zanderige aarde, om op ruim één meter diepte aan te komen op de harde gele dekzandlaag, die hier is komen aangestoven in de tijd van toendra en ijs.
Kleinzoon is mee en vermaakt zich met alles.
Volgende week dus straten (werkwoord)
' De Amsterdamse straotweg, straoten', zegt Berend in plat Utrechts.

freek

Bal

Op Terschelling heeft de politie hard en terecht ingegrepen en een jongeman een boete van

€220,- gegeven. Dat zit zo, volgens ons prachtblad ( sinds 1752). De jongeman kruiste het pad van een trippelende egel, die met gevaar voor eigen leven een weg probeerde over te steken. Dat gevaar bleek toen die jongeman, jolig en dronken de egel een rottrap verkocht, zodat die na twintig meter in het tuintje van een een aanpalend huis belandde, net voor de voeten van de huiseigenaar. Die gaf de nemer van de 'vrije trap' aan bij de politie en wonder boven wonder, die maakte er werk van. Vandaar die boete.

Ik vind dat prima en mis alleen de schop onder de kont , die er volgens mij bij hoort.

freek

Kindersjeudeboel

Huib legt uit hoe het komt dat er geen kindersjeudeboel meer is op de camping. Huib weet dat want hij heeft navraag gedaan bij Suzanne, de Franse dame van zekere leeftijd die over het jeu de boulen gaat. Sinds 1983 regelt zij op zondag het Concours de Petanque voor volwassenen en op woensdag de variant voor kinderen. Beetje geld inleggen, drie ronden spelen en daarna is iedereen blij met zijn prijs: op zondag de fles wijn, op woensdag een speeltje. "Je zult mij niet horen zeggen dat vroeger alles beter was", zegt Huib, "maar de afgelopen jaren werden de Nederlandse kinderen botweg bij haar ingeleverd. Anderhalve euro betalen per kind en wegwezen, hup naar de rosé. Geen vader meer die hielp".
Laat ik het dan zo zeggen: vroeger waren sommige dingen beter.

Metz op vakantie

Logeren

Ze zijn er weer, die twee uit Haarlem; zeven en vier en bereid om alles uit de logeerpartij te halen.

Dus vanaf het opstaan is de roep 'en wat gaan we nu doen?' regelmatig bij ons te horen.

Vandaag dus snikheet en met de Dikkop 2 het water op. Omdat van alles een spelletje wordt gemaakt, benoem ik de oudste tot Eerste Stuurman en de jongste wordt tot matroosbevorderd. Omdat de jongste denkt dat matroos hoger is dan stuurman. krijgen we hier geen ruzie over. De stuurman mag echt sturen en gas geven en terugnemen en dat doet hij met een dodelijke ernst. Als de matroos ook even mag zien we het verschil in opleidingsniveau; de matroos laat, als de schipper niet ingrijpt, de Dikkop 2 doodgemoedereerd op de klippen lopen.

Zo komen we bij een zwemplek en gaan rustiek voor anker. Oma zorgt met lakens en knijpers voor voldoende koeling en de dolfijn kan worden opgeblazen.

Na een paar uur stomen we weer op naar de thuishaven. Opa en oma puffen uit in de verduisterde en koele achterkamer. Maar daar klinkt al vanaf de wc: 'en wat gaan we nu doen? '

freek

Ròse

'Ròse', zegt mijn kleinkind Kathy, want dat is de mooiste kleur die er is. 'Hello Kitty' is uit 'ròse' opgetrokken en ook prinsesjes, dragen altijd en overal lange 'ròse' jurken. Maar wie, zoals ik een watersportseizoen van nabij meemaak, constateert ook dat mannen van boven de veertig en met een salaris ruim meer en met een boot van minimaal twee ton ( in euro's) als uniform de 'ròse' polo dragen. Daaronder vaak een geelachtige driekwart broek.

Soms echter is het andersom: dan is de broek ròse en de polo geel.

Maar dat 'ròse' springt er altijd uit.

Freek

Notaris

Een zeskoloms kop op de voorpagina van ons prachtblad (sinds 1752):

'De crisis verslindt ook notarissen.'

Het artikel er onder laat ons weten dat door de economische crisis, maar vooral door de inzakkende huizenmarkt, notarissen het moeilijk hebben en soms het loodje leggen.

Ik quote het artkel een eindje verderop:

'Door de crisis?

Die link durft de secretaris van de ring Friesland niet zonder meer te leggen, al geeft hij wel toe dat de economische tegenwind een rol speelt.'

En dan komt het:

'Wij praten als notarissen nooit over zulke zaken.'

Een geur van voorname heiligheid, stijgt op uit deze zin. De jongens en meisjes die eertijds klauwen met geld verdienden aan standaard koopcontractjes, die praten natuurlijk niet over triviale zaken als geld verdienen en tegenvallers incasseren.

Die kunnen hun tijd wel beter gebruiken. Door een pandje drie keer door te verkopen op dezelfde dag, bijvoorbeeld.

freek

stapelen 100

Vandaag een kijkje op het werk van collegea Siebe en Jaap. Die zijn sinds een jaar bezig met het bouwen van een toren in de traditie van de betere piramidebouwers. De toren is gebouwd van stoeptegels, gebakken klinkers en kleine betonklinkertjes, die eertijds het bruisende hart van Heerenveen een vriendelijk aanzicht moesten geven en in de herbestrating zijn gesneuveld voor een antieker ogende klinker. Die heeft immers meer uitstraling en dat is goed voor de middenstand.

Zoals men ziet gebruiken de stapelaars slim de stoeptegels om omhoog te klauteren; later wordt deze 'trap' weer afgebroken.

(klik op foto voor vergroting)

freek

Bouwvak

In de bouwvakvakantie clusteren al onze toeristische activiteiten zich. Overal is wat te doen, want bouwvakkers lieten van oudsher de munten rollen als de vakantiebonnen waren ingeleverd. Dat is al lang niet meer zo, maar onze toeristenindustrie volgt maar moeizaam de nieuwe trend: de altijd en overal en het hele jaar door en geëlectrificeerd: de trapfietsende senioren. Wij zijn hier nog zeer ingericht op de feestvierende en varende jongeren, maar die liggen voor €300 veertien dagen aan de Turkse kust. Onze ouwetjes nemen nu hun positie over. Nu zal een bejaard stel zelden een meter bier bestellen, maar een bakkie met een appelpunt is toch ook gauw verdiend.

En denk aan de spin off effecten: een salon voor eeltpitten, een spataderkliniekje, een straktrekinstituut of een protheseboutique.

Ongekende mogelijkheden!

freek

Anders

Het wordt anders, dat nieuwe voetbalseizoen. Mijn (voetbal)maat is overleden.

Een paar maanden geleden, ging hij plotseling dood en het verdriet was peilloos.

Hij was het, die mij weer enthousiast voor onze club maakte. Hij was de club ook altijd trouw gebleven. Ik niet. Meeliftend op de toenmalige succesen en de ligging van mijn werkplek, heb ik nog een uitstapje naar Ajax gemaakt, maar met toch altijd dat knagende gevoel van verraad in mijn lijf.

Mijn maat trok me weer terug en dat was goed. Hij kende trouwens iedereen bij de club en iedereen kende hem en mij kenden ze weer vaag als meeloper met hem. Toen hij dood was kwamen uit alle hoeken van wereld lieve berichten van voetbalspelers, die nog steeds veel om hem gaven.

Gisteren zat ik weer in vak 28, rij 11, stoel 7. Hij zit niet meer schuin achter mij. Zijn vrouw komt wel; dat is dapper.

Maar we zeiden na afloop tegen elkaar: 'De glans is er af.'

freek

Waarschuwing

De wakkere politie in onze regio liet een waarschuwing uitgaan: tussen St Nicolaasga en Leeuwarden heeft iemand pillen verloren, die door kinderen slecht worden verteerd.

Nu is de afstand tussen bovengenoemde twee plaatsen zo'n dertig kilometer en je kan die afstand afleggen op minstens vijf verschillende routes.

Dus inwoners van Fryslân wees gewaarschuwd: in de berm van de weg kan een buisje met pillen liggen.

freek

Bijke 21

Bijke is nu ruim drie jaar en zwemt als een rat. Dat doet ze alleen als ik een stok in het water gooi, want anders gaat het niet. Ze doet het ook alleen, als er geen andere honden in hetzelfde water springen. Dat is haar te lastig en te druk. Bijke zwemt tot in de late herfst en soms nog wel's op een winterdag. Maar als het echt winter wordt, is zwemmen uitgesloten en blijft lopen en snuffelen op het water over.

(klik op foto voor vergroting)

freek

0900 8883

Ik raak niet uitgepraat over onze toeristisch seizoen, zoals u merkt en hoor hier en daar verbijsterende verhalen. Neem nu buurman Rob, aardige vent, zit in duizend en één vrijwilligers baantjes en woont net als ik in een kwetsbaar deel van ons dorp. Die Rob wandelt op de avond van Zwarte Maandag even door zijn buurtje en constateert dat er door onze toeristische gasten nogal wat vernielinkjes zijn aangericht. Komt even verderop een bedaard, in de luwte, surveillerend politiepaar tegen en meldt dat het wellicht aanbeveling verdiend, om ook het gedeelt van het dorp bij de pinautomaat, waar Rob woont, wat in de gaten te houden. Dat kan niet volgens de omes agent, maar, 'als u dat wilt kunt u 0900 883 bellen.'

Die meldkamer zoekt dan weer contact met de surveillerende 'sterke arm' in ons dorp!

freek

zwart

Zwarte maandag, zo noemen wij gisteren. Ons dorp wordt dan traditiegetrouw overvallen door jongeren die veelal met huurboten een ralley door Friesland houden. Die jongens en meisjes bezetten de complete haven en meren ook aan op door de gemeente inderhaast aangeleverde pontons. Dit alles om de sfeer soepel te houden en de jongens en meisjes niet boos te maken. Onze gasten sjouwen de hele dag met bierkratten, dragen hun baseball caps met de klep in de nek en lopen 's nachts heen en weer in onze dorpsstraaat totdat ze dronken zijn.

Het is een traditie en het laat zich moeilijk sturen. Als wij van ons dorp ons inspannen om met een DJ de boel wat op te vrolijken, maar met als doel de boel wat in de hand te houden, blijft het jonge volkje gezellig op hun boten drinken. Als we niks organiseren, lopen ze mokkend rond op zoek naar een relletje, omdat 'er niks te beleven valt'.

Zo gaat ook deze nacht voorbij en komt vandaag de tankauto van de gemeente om de straat weer schoon te spuiten

Alleen onze pot met hortensia is gejat, dus het viel dit jaar weer mee!

freek

Piraat

De kroeg, twee huizen verderop, organiseerde een piratenfeest om wat centen te verdienen. Het was dus die nacht voor ons huis een vrolijke boel. Maar vrolijkheid slaat om drie uur 's nachts snel om in ruzie en vechten en dat was ook nu het geval. Het was een klassieke vechtpartij, zonder messen of ander wapentuig en niet met de drive om elkaar helemaal verrot te slaan. Nee hier werd keurig het scenario afgewikkeld van dreigen, van een enkele tik, van kameraden die de vechtersbazen van elkaar wegtrekken en van wederzijdse vrouwen die het op een krijsen zetten en aan de vechters plukken. Klassiek was ook de afloop: er is altijd één virtuele verliezer in de ogen van de omstanders en van zichzelf en die is, om de eer nog te redden, het slechtst tot bedaren te brengen.

Met veel 'gotverdegotvers' laat hij zich moeizaam bij zinnen brengen, daarbij de illusie hooghoudend dat hij nog wel door had willen gaan tot het ochtendgloren. De overwinnaar bekijkt dit schouwspel met afkeer en heeft de neiging om hartgrondig op de straat te kwatten.

Klassiek is verder de luidkeels discussiërende aftocht van de gladiatoren en hun helpers. Op weg naar de parkeerplaats en de auto's , die even later met gierende banden vertrekken.

Verder geen blauw op straat.

freek

surveillance

Het was dus 'skûtsjesilen' bij ons en de organisatie had mij een taak gegeven: samen met Rob in een snelle boot surveilleren, om kijkboten uit het wedstrijdwater te weren en de kijkers op de wal een goed uitzicht te garanderen, door ankerende boten aan te roepen dat zij zich moesten verwijderen.

Dat valt nog niet mee zo'n taak. Schippers zijn een eigenzinnig volk en vaak niet genegen om op het eerste verzoek het anker weer te lichten. Toch lukte me het aardig; terwijl Rob de boot manouvreerde, hield ik het praatje waarin de ingrediënten :vriendelijkheid, begrip, overreding, zachte dwang en soms lichte dreiging (met de waterpolitie) in wisselende samenstelling een plek hadden.

Trouwens, vanaf het water hadden we een mooi uitzicht op een publiekslokatie waar een hoog hek de reguliere toeschouwer scheidde van de sponsorplek met catering.

Het gewone volk oogde, zo ver vanaf het water. fleurig en kleurig, de sponsormevrouwen -en meneren vormden vanuit de verte een wit, blauwige vlek, vanwege de keurigheid. En ze hadden een arrogante grote bek toen wij een sloep aanriepen die verboden voor hun sponsorwal lag.

freek

Huis

Ons huis is een rijksmonumentje uit, pak 'm beet: 1800. We wonen er nu negen jaar en langzamerhand geeft het huis zijn geheimen prijs. Zo weten we onlangs dat de pijpela waarin ik dit stukje op de net zet, vroeger het kantoortje van de lokale Raiffeisenbank (de RA van RABO) was. Ook weten we inmiddels dat ons huis eigenlijk uit drie huisjes is samengesteld. Eén huis aan de straat (Buorren) en twee kleine éénkamerwoninkjes er achter, voorheen van de lokale diaconie en bestemd voor arme sloebers.

Inmiddels is alles met elkaar verbonden.

Een ander geheim werd ons onlangs geopenbaard: na eindeloos zoeken naar de oorzaak van een slecht functionerend toilet, kwamen we er achter dat we helemaal niet op de riolering zijn aangesloten, maar op een beerput die een meter verscholen ligt onder ons lieflijk grasveldje en zo groot dat je er met een ladder in kan afdalen. En die beerput zat vol; niet gewoon vol, maar met een kop er op.

Een tankauto van de gemeente heeft inmiddels gezogen en de w.c. loopt weer voor de komende twintig jaar.

freek

stapelen 99

Zomerse buitjes noodzaakten ons om na de koffie af te taaien. Alleen Siebe en Jaap bleven stug doorwerken. Wij zelf denken een beetje om lijf en goed en zijn misschien niet helemaal uit het juiste hout gesneden, om in weer en wind stenen te stapelen.

Daarom, in plaats van een ronkende tekst over onze stapelvorderingen, maar wat foto's die ons werk van de afgelopen jaren goed in beeld brengen.

(klik op foto voor vergroting)

freek