Nest

Kauwtjes zijn aardige, sociale beesten. Een paartje blijft een levenlang bij elkaar, ze wonen in kolonies en een uit-zijn-nest-gevallen-jong gaat voor de rest van zijn tijd gezellig bij je op je schouder zitten, als je een beetje oefent.
In ons straatje zit zo'n kolonie. Ik heb daar eerder over geschreven (kauwtje 21-02-13) Ik vertelde van de poging van de buurt om de kolonie diervriendelijk te decimeren en hoe de gemeente dat verbood. Inmiddels zijn de kauwtjes bezig hun eerdere territorium weer volledig te heroveren. Deze foto maakte ik vanachter de geraniums. Links zit het hol van het kauwtjespaar en rechts zit het mannetje fier te wezen.
Lekker puh!

(klik op foto voor vergroting)



 

 

 

freek

Crisis

Het is hier ook crisis, bij ons op het platteland. Niet alleen is het eerste Duitse touristengezin met een huurboot vastgelopen in het ijs van het Tjeukemeer en moest door een werkboot van de provincie worden vlotgetrokken, ook onze weidevogels hebben het moeilijk. Er is hier namenlijk nog geen droog brood te verdienen. De bevroren grond laat niet toe dat onze gevederde vrienden een beetje struinend hun kostje bij elkaar kunnens scharrelen. Zo zijn er al kieviten gesignaleerd in de tuinen van onze dorpen, omdat de grond daar ruller is.
Zelf zag ik gisteren een koppeltje van zeven grutto's fanatiek hakken in de bevroren weidegrond om een versnapering te scoren, maar tevergeefs.
En geen voedselbank in de buurt!

freek

Stapelen 115

 

Deze foto heb ik gemaakt, nadat ik de combinatie had bedacht en uitgevoerd, van goudgele breekstenen, met rood-oranje stukgeslagen dakpannen.

Dat was geslaagd, vond ik.

Ik plaats het fotootje, omdat het mij op één of andere manier aan het voorjaar doet denken!

 

(klik op foto voor vergroting)



Vandaag was het te koud om te stapelen.

(stenen aan elkaar vastgevroren)

freek

 

 

 

Misdaad

RTL Nieuws heeft een een onderzoek gedaan naar de misdaadcijfers in de Nederlandse gemeenten.
Onze gemeente houdt de nul, om het in voetbaltermen te omschrijven, op het onderwerp straatroof  en brommerstelen. Dat zijn twee van de elf rubrieken die een stageaire van RTL-nieuw heeft geturfd
Eeen derde rubriek: fietsenstelen, scoorde aanmerkelijk hoger; 55 fietsen verhuisden subversief van eigenaar.
Als wetenschapper van de koude grond concludeer ik dat wij op het platteland een sportief stelend volkje zijn, dat zich graag in het zweet fietst om ergens te komen. Dat is andere koek dan die stadse lui met hun tramabonnement en bromscooters, die toch steeds maar worden gejat.

freek

Leegland 9

Als op 24 maart de gevoelstemperatuur -18 graden is, dan is er iets mis met de opwarming van de aarde. Laten we hopen dat deze temperatuur een uitschieter is en dat de opwarming van onze planeet gestaag doorgaat.
U merkt lezer, dat ik deze zin in opperste wanhoop schrijf; het is hier niet te harden in het open veld. Ik ben het spuugzat, dat doodse vlakke land waarin alle vogels hun snavel houden omdat er niks te alarmeren of te lokken valt.
Ik ben strontziek van die tochtige wind, die maar blijft striemen op mijn schrale huid.
Laat de opwarming toch beginnen!

(klik op foto voor vergroting)

Het meer met daar achter het leegland

 

freek

Instructies

klik op de brief voor een groter beeld 

Wij raden u aan deze brief mee te nemen bij uw eerste bezoek aan de perscontainer. Wilt u zo vriendelijk zijn de brief vervolgens in de papiercontainer te gooien? Dat kan door de klep van de papiercontainer naar achteren te duwen.

Metz leest post

Droom

Mijn maat G is binnenkort een jaar dood.
Vannacht droomde ik het volgende; onze buurtvereniging hield de jaarlijkse barbecue en toevallig woonde in mijn droom ook de vrouw van G bij ons in de straat. Zij kwam alleen. Ik sprak de organisatoren aan: 'Dat kan je toch niet maken, G woont maar een straat verder, die mag toch wel met z'n vrouw meekomen?'
De organisatie was onverbiddellijk; de barbecue was uitsluitend voor bewoners van onze straat en leden van de buurtvereniging.
Ik werd wakker met een brok in mijn keel; die brok bleef een tijdje zitten.

freek

Kievit

Nog steeds geen eerste kievitsei. Het is hier dan ook steenkoud  'Ze knipe de kont  ticht' zegt Ronnie die een 'betûft'  eierzoeker is. Elk jaar krijg ik vier kievtseitjes van hem. Die gaan op roggebrood met schijfjes radijs en een beetje zout. Dat is smullen.
Omdat de kievit langzamerhand de strijd tegen de mechanisatie van de landbouw gaat verliezen, had Ronnie het idee om voortaan alleen het eerst kievitsei van elke Friese gemeente te mogen rapen, die aan een lokale hotemetoot aan te bieden en de rest van de nesten met rust te laten en te beschermen tegen aanstormend tractorgeweld.'Je houdt dan de traditie en de sport een beetje in stand' zei Ronnie.
Het leek me nog zo'n gek idee niet. Het quotum te rapen eieren is dit jaar 5939 en er zijn maar 27    Friese gemeenten.

freek

Gesodemieter

Sinds het voortdurende geëtter van van der Velde cum suis, gaat het steeds beter met mijn club. Er wordt weer gewonnen en dat kan Riemer niet zeggen. Langzaam verliest hij ook hier terrein, nu er diverse inkijkje op zijn handel en wandel zijn gegeven en het zal niet lang meer duren of hij meldt zich rancuneus bij FC Groningen of PEC Zwolle voor scouting- en andere diensten.
Dan zijn we nog niet uit de brand, want kille saneerders zijn geen bouwers zegt ons de managementliteratuur, dus ook Veenstra zal binnenkort zijn hielen lichten. Dat zal wel opnieuw gedoe geven, want het besturen van een voetbalclub is oorlog.

freek

Verderkijker

Soms kan over exposure leiden tot weerzin, irritatie en het verlies van een held. Dat overkwam mij tijdens het mediabombardement van het boekenweekgeschenk, de afgelopen week. Kees stond met een pagina in alle kranten en tijdschriften en overal kwamen de zoetsappig anekdotes over zijn vader aan bod. Kunststof om zeven uur 's avonds op de radio: een uur Kees. Televisie aangezet: Kees in een geinig jasje. En steeds diezelfde twinkelerende toon die moet suggereren dat de spreker lichtvoetig met waarheden strooit.
Ik kreeg een beetje de pest in en verlangde naar een stevig statement van Arie Temmes .

freek

Beter

Je hebt van die randjes en pleintjes die het vanzelf goed doen, jaar in, jaar uit. Moeders zitten er met kleuters, schoolkinderen voetballen er, jongeren hangen er, volwassenen passeren. Wat wil je nog meer? Het speelstrookje langs de Kramatweg is zo'n randje. Er staan wat Aldo van Eyck-speeltoestellen, doeltjes ook, en ik schat in dat dertig lichtingen basisschoolkinderen er de kleine en grote pauze hebben weg verveeld, weg gesliert, weg gegiecheld, weg getikt, weg gevoetbald. Nu komt er een UEFA-court en Michel Platini zal het openen op 14 mei. Want goed is niet goed genoeg.

Metz in de buurt

Derksen

Mijn club wordt gegijzeld door ene Derksen, een onfatsoenlijke, kleinzerige man met psychopate trekken. Alhoewel hij zich kleedt en uit als een buitenstaander van het old boys netwerk, wat de voetballerij op bestuursniveau is, staat hij pal voor de, vroeger, grootste alleenheerser in dit echalon: van der Velde. Ik plaats deze ex-voorzitter met stip boven de oude, wijlen, van Praag  van Ajax en de van der Heerik van Feyenoord. Potentaten in de voetballerij hebben in de eerste plaats geld, om zo'n plaats te bemachtigen en in de tweede plaats de geldingsdrang van een bronstige stier.
Ze zijn zeer aimabel in de omgang, maar leg ze niet een strobreed in de weg, want dan ben je de pineut. Het rechtse levensgevoel doet verlangen naar zo'n  sterke alleenheerser, dus ze krijgen altijd de handen van het volk op elkaar.
Dat die Derksen, die zich graag laat voorstaan op zijn losse rock 'n roll levenstijl, zich als schutspatroon opwerpt van de autoritaire krachten in de sport en alle onder-de-gordel-stoten gebruikt om zijn gelijk te krijgen, toont zijn eigen grote hang naar macht aan.
Gelukkig is die Derksen een klein mannetje met een beperkt repertoire, maar anders zou hij gevaarlijk zijn.

freek

Balkje

Een vader vraagt af en toe aan een studerende dochter of zoon of de studie een beetje vordert. 'Ja gaat goed', zei ik vroeger tegen mijn vader, die dat geloofde. Mijn dochter stuurt me - ongevraagd - vandaag een downloadbalkje. Ik geloof dat balkje niet. Die balkjes schieten altijd lekker op tot ze er bijna zijn. Dan weigeren ze plots, als een paard voor een hindernis. Mijn dochter geloof ik wel. Daar ben je vader voor. Als de studie alsnog stokt, spreek ik de maker van dat balkje aan.

Metz

 

Pannenkoek

We zijn geklassificeerd, vrouw en ik. Eergisteren kwam er een aardig buurmeisje van een paar huizen verderop aan de deur. Die vroeg ons of we zin hadden in een pannenkoek: vrijdag om half één in de overblijfruimte van onze basisschool. Ik ben geen liefhebber van kleffe deegwaren maar kon het meisje niet weigeren. En trouwens, ik was vroeger zelf een lange tijd schoolmeester, ik was de gewezen hulpsinterklaas van onze dorpsschool en had  vorig jaar een actie op touw gezet voor nieuwbouw van dit instituut in dorp. Dus, 'Natuurlijk komen we!'  Adeldom verplicht.
Gisteren liep ik langs de school. Die zette net de sluizen open. Een juf riep vrolijk vanaf het schoolplein: 'Leuk dat u ook op onze pannenkoekmaaltijd voor de oudjes van het dorp komt!'
Ik knikte vanzelfsprekend en ga straks met lood in de schoenen op weg naar een bitter-zoete hap.

freek

Vergadering

Gisteravond was de jaarvergadering van onze vereniging Plaatselijk Belang, een vereniging die de belangen van ons dorp overal in de wereld, te beginnen bij de gemeente, behartigt. Ik ben voorzitter van die club en zat dus voor.
Mijn taak is dan om een tomeloze wethouder in de touwen te houden, nerveuze ambtenaren, die iets uit komen leggen, een kontje te geven en notoire lange-vragenstellers fatsoenlijk af te stoppen. Daarbij moet de vergadering wat pit hebben, maar het mag geen ruzie worden; er moet met wat humor gestrooid worden, zonder dat het vervalt in lolbroekerij en er moet niet vergeten worden om de nodige mensen te bedanken.
Omdat dit allemaal wel goed ging, kon ik om 22.30 de aanwezigen van de bovenzaal van ons dorpscafé naar de gelagkamer dirigeren, alwaar de discussie pas echt losbrak.

freek

Lente

Uren kan ik naar dit plaatje kijken.

Metz in de winter

Film

Voor het vertier moeten we op het platteland altijd een eindje rijden. Hoewel Barcelona tegen AC Milan speelde, ging ik met vrouw naar een film, want dat had ik beloofd. De film speelde in een filmhuis, was Frans en dramatisch. Het kwam op het nippertje goed. De zaal was half gevuld met bejaarden zoals wij en een verliefd lesbisch stel.
Wij zaten voor drie oude vriendinnen die in een tijdsbestek van 10 minuten voor aanvang der voorstelling, de kinderen in het buitenland, het bridgen, het golfen, de laddercompetitie van de tennis en de jetlag van de vorige dag onder de loep namen.
Op de autoradio had Barcelona met 4-0 gewonnen.

freek

Makkie

In mijn buurtje (het deel van de Indische buurt rond het Makassarplein) propageert de lokale overheid al een jaar of twee de Makkie. Dat is nepgeld dat je verdient wanneer je iets doet voor een ander, rare brieven van de overheid ontcijferen bijvoorbeeld. Met dat nepgeld kun je op jouw beurt een onbekende jongeman inhuren om je computer te repareren. Of je gaat een uurtje schaatsen op de Jaap Edenbaan. Maar ook kun je voor half geld, half makkie, een fles wijn halen bij Albert Heijn in de Molukkenstraat. En zo voort. De overheid betaalt het systeem, de reclamekosten, de buurtkranten, zet ook ambtenaren in en subsidieert zzp-ers die de Makkie promoten. En betaalt conferenties met gratis eten in pakhuis De Zwijger waar iedereen in het Engels bezweert dat de Makkie een groot succes is.
Ja, Makkie moet.
Twee kanttekeningen. De ethicus in mij vraagt: is het niet veel mooier om iets te doen voor een ander zonder beloning? En de rekenaar in mij vraagt zich af of de kosten van dit systeem de vermeende maatschappelijke opbrengsten niet ver overstijgen.
Of ben ik nu een moekie?

Metz in de buurt

Zielig

Kleinzoon César heeft zijn sleutelbeen gebroken bij het vallen uit een klimrek en is zielig. Dat laat hij zien en horen; hij loopt voorzichtig en een beetje scheef, hij praat zacht met ingehouden leed. Dat levert hem wat op en dat mag ook met zo'n breuk: een stripboek van opa en oma, zoete aandacht van zijn moeder en extra aandacht van ooms en tantes. Zus Katie kan dit maar nauwelijks verdragen en is assertief in het opeisen van tijd en aandacht. Maar als ze alleen is huppelt ze voor mij uit over de straat, springt van en op obstakels en zingt hardop, maar voor zichzelf,  een liedje van school.
Het maakt mijn hart week.

freek

Leegland 8

En opnieuw loeit de wind aan uit het oosten. Gevoelstemperatuur below zero. Desondanks wandel ik met zonen en kleinkinderen langs het meer, waar de wind onbarmharig vol in ons gezicht blaast. We huiveren in onze kragen en onder onze mutsen. Twee kleindochters willen evenwel op de schommels bij het strandje en houden de kettingen met rode knuistjes vast.
'Hoger, hoger!'
Dat doen  de vaders dan blazend van de kou.
Daarna nog even naar de springplank om ten slotte de kleumende eeendjes te voeren.
Op naar huis waar een blonde Leffe klaar staat. We warmen langzaam op.
De kinderen hebben nergens last van.

freek

Vallende ouderen

Breaking news: steeds meer ouderen gaan dood door een valpartij. Is dat een probleem dat we met onderzoek, beleid en maatregelen moeten oplossen?
Nee.
De amateurstatisticus in mij zegt: meer doden door valpartijen is logisch want in Nederland gaan steeds minder mensen dood in het verkeer, of dood aan hart- en vaatziekten, of door verdrinking, door haperende ingewanden, hondebeten, ongevallen op het werk, bedorven achterham, hersenbloedingen, griep, bliksem, rampen en andere kwalen. Toch gaan alle mensen dood. En dus moeten andere doodsoorzaken toenemen, waaronder kanker en vallen. Stikken door verslikken, dat zal ook toenemen.
Je begint met opstaan, je eindigt met een val. Tussendoor moet je er wat van maken.

Metz luistert radio

De schoffelende overheid

Twee dames uit mijn straatje zorgen er al een paar jaar voor dat elke lente en zomer de straat vol staat met plantjes en bloemetjes. Rond een paar bomen en in een betonnen bak leven ze hun hobby uit. De meeste buren houden de bloemetjes in de gaten, roepen plukgrage kinderen tot de orde of steken hun duim in de lucht als een van de dames weer rommelt in zo'n minituintje. Guerilla gardening heet dat. Ik geef er weinig om maar de lokale overheid ondersteunt de tuinierende burger waar het kan. Alleen willen deze tuinvrouwen geen steun. Ze willen geen burgerinitiatief heten, geen bewonerskracht etaleren. Ze weigeren zich in een community te voegen, staan hun emailadres niet af aan de participatiemakelaar, eigenlijk willen ze alleen maar onder een paar kastanjes een handvol viooltjes laten bloeien. Zonde toch, dat ze niet meedoen aan de subsidieregeling buurttuinen en de planvorming voor nieuwe postzegelparken negeren.
Afgelopen week betrad een ambtenaar met een schoffel de straat. Ze keek eens rond waar geschoffeld kon worden en haar oog viel op de beginnende viooltjes. In tien minuten waren de drie minituintje weggeschoffeld.

Metz in de buurt

Kievit

Ik heb de eerste buitelende kievit gezien op 7 maart. Hij vloog jolig over een kale maisakker en hij was alleen. Hij ieuwiette voortdurend, maar liet een meeuw zonder strijd passeren, dus nog geen nest, nog geen ei. Dat is trouwens ook onbegonnen werk, want binnenkort verschijnt een gevarieerd machinepark op deze grond: ploegen, eggen, mestinjectiemachines, plantmachines. Dit alles wordt voortgetrokken door een tractor met banden van een meter in doorsnee, vanwege de sappige grond.
En voor dat die machines komen, is de folklore de baas; wij mogen voor de machines uit een maand eitjes rapen van deze beschermde vogel.
Onbegonnen werk dus voor deze vroege buitelaar; ik raad hem aan om retour te gaan. Wel opppassen dan voor de Franse jagers.

freek

Robie

In de sector 'klein leed' het volgende:
Elke dinsdag rijd ik met stapelmaat Rob naar de ecokathedraal. We praten dan onderweg. Zo kwamen we op 'namen' Omdat ik vroeger Freekje werd genoemd vroeg ik Rob of zijn jongetjesnaam Robbie was geweest. Rob knikte instemmend, maar nuanceerde deze bevestiging door te melden dat zijn grootvader van moederkant, die werkte bij een Haarlemse drukkerij, het geboortekaartjes had gedrukt en per ongeluk een 'b'  was vergeten. De familie van grootvader heeft altijdd Robie tegen Robbie gezegd, want opa had altijd gelijk.

freek

Stapelen 114

Het was gisteren voorjaar in de ecokathedraal. Het lage ochtendlicht scheerde over onze gestapelde bouwwerken. We hebben eerst maar een poosje gelopen en gekeken naar al die nieuwe kleuren.
We werden er vrolijk van.
Hieronder een indruk van het schrale maar helder, vrolijke voorjaarslicht.

(klik op foto voor vergroting)

Een overzicht met in de diepte, de blauwe tegels van het  oudeThialf ijsstadion                                                            

 

Het kleinste, maar meest harmonieuze bouwwerk

 

 

Van onderen naar boven

 

Robuuste muur, door Louis Le Roy gebouwd

 

 

Slachtoffer van een winterstorm

 

 

freek

fluiten

Hij floot gisteravond laat, die eenzame merel op de schoorsteen. Alle vogels zaten al verscholen op een beschutte tak in een boom of onder een ouderwetse hollandse dakpan op de boerderij van Tsjebbe, maar hij zong. Zijn trillers veroverden de duisternis en misschien een verscholen vrouwtje. En vanochtend in het grauwe licht van de vroege ochtend zong hij weer. Twee Andreaskruisen  krijgt hij van mij: moedig en vastberaden.

freek

Blakstil

Ik liep zaterdag langs het meer en er voer een zeilscheepje over de wateren. Het zeilde niet, want er was geen wind; het dobberde maar wat, met slappe zeilen. In het bootje zaten een man en een vrouw, dik ingepakt want het was net boven nul. Ze spraken met elkaar en omdat het water spiegelde, ketste hun geluid ver door de ruimte tot in mijn oren. Ze spraken over de liefde en over wat hen dat deed. Omdat dit niet voor mij bestemd was gooide ik een stok naar Bijke en maakte me uit de voeten.

freek

Pleisters

Ik weet niet waar het aan ligt, maar ik krijg voortdurend aanbiedingen van 'Speurders.nl' . Die naam en de gifgele kleur van het logo doet vermoeden dat dit een site is van De Telegraaf..
Waarrschijnlijk heeft een cookie hier zijn werk gedaan.
Gisteren kreeg ik weer een drietal aanbieding: een keramische pannenset voor onder de honderd eurootjes, een boxspring matras van om en nabij driehonderd en voetpleisters van €29,95 voor €0,00, dus 100% korting.
Deze pleisters van het merk Kinoki, hoe verzinnen zo'n naam, zorgt voor ontgiften, gewichtsverlies en geeft energie. Dit alles gebeurt 's nachts, als men slaapt.
Ik heb meteen een wagonlading besteld.

freek