Vriezen

Bij buurman Jan was de laagste temperatuur - 11 celsius op de buitenthermometer en dat is in tijden niet voorgekomen. We lopen in ons dorp wat kleumerig door de dorpsstraat, ook al vanwege de omstandigheid dat dit lieflijk straatje van oost naar west loopt, zodat de wind er ijzig doorheen blaast. Ik trek mijn muts van vossenbont uit Archangel (voor dertig eurootjes gekocht van iemand, die daar zijn bruid vandaan heeft gehaald) over de oren en loopt door de polaire weilanden die nu ons dorp omringen. De confrontatie met kou is nergens heviger dan op het platte platteland.

Jannes, ex boer, komt me achterop. Omdat hij tegen de tachtig loopt heeft hij een rijwiel met electrische ondersteuning. Die heeft hij nu uitgezet om zich warm te blijven trappen. 'Hoe bereidt je een ganzenborst', vraag ik aan Jannes, omdat ik deze borst nog in de vriezer heb liggen, een toegift van mijn hazenjager.
'In spek verpakken en zo nu en dan bedruipen', zegt Jannes, 'zo deed mijn mem het vroeger'.


freek

Leve de natuur 49

Nu ik geen hond meer heb, moet ik zelf initiatieven nemen om de wijde wereld in te trekken. Dat kost soms moeite. Vandaag besloot ik te gaan fietsen. Het vroor een paar graden, dus ik prepareerde mij zorgvuldig. De poolbestendige muts op, de lange onderbroek onder de ribcord, Mount Everestwanten, gewatteerd jack, sjaal voor de mond gebonden en klaar was Kees. Mijn tocht voer door het Lage Midden van Friesland; zeg maar, de bodem van het soepbord, om ganzen te zien. Na tien minuten fietsen zat mijn aangezicht strak om de botten, zodat een botoxbehandeling weer kan worden uitgesteld. Ook ervoer ik het fenomeen van koude tenen. Net als vroeger bij het schaatsen, blijft het lichaam warm, maar lijken de tenen af te vriezen.

Ganzen waren er trouwens in overvloed, wat zeg ik, in duizendtallen: grauwe ganzen, rotganzen, brandganzen, kolganzen en een allochtoon echtpaar, dat inmiddels, dankzij een langdurige inburgeringscursus, wel autochtoon mag worden genoemd: nijlganzen.

Na vier uur fietsen was ik weer thuis, koud en kramp. Vrouw heeft mijn tenen gemasseerd, om er weer leven in te krijgen.

Leve de natuur!

freek

Tweede

De vraag is natuurlijk van geen enkel belang, valt ook in het niet bij Gazastrook en kredietcrisis, maar toch: wie werd tweede op de 1500 meter (sleutelafstand!) bij het NK schaatsen heren afgelopen weekend? Kramer 1, Wennemars 3, Verweij 4, maar wie was nou tweede? Ik heb het niet gezien. Ik wil het weten en lees daartoe de krant.
Lenniks werd tweede in groep B bij het internationaal volleybaltoernooi te Almelo, Möggli bij de reuzenslalom vrouwen in Bormio, de ploeg van Koog-Zaandijk bij het korfballen in de Challenge groep A te Rotterdam en Gagunasjvili bij het schaakfestival te Groningen, zij het gedeeld met Swinkels.
Zo'n krant zit soms raar in elkaar. Anderhalve pagina vol NK-schaatsen maar ik weet het nog steeds niet.

Metz leest de krant

ALDB

Follugt de fkeesuffemaassie fduh aawubbé. Tegen dergelijk radiobraaksel ben ik bestand. Wennen zal het nooit maar ik luister er niet meer van op.
Mijn oren spitsten zich vanmiddag wel toen een nieuwe filemeneer de volgende zin voorbeeldig uitsprak: Volgt de verkeersinformatie van de ALDB.
Hé, de ANWB heeft een concurrent. Raar dat ik daar verder niets over gelezen heb.

Metz luistert radio

Het beste

En zo zijn ze weer voorbij, die dagen. Nu Oud en Nieuw nog en een fris en blanco jaar ontvouwt zich. De eerste maanden zijn wat stationair, tenzij er een fiks wintertje komt, maar dan komen de nieuwe geluiden en komt de natuur in beweging. Daarna komt die volle zomer, met zwaar groen en blikkerend licht op het water, en die lost op haar beurt weer op in een zompige bruine herfst.
Deze loop der dingen kunnen we uittekenen; over wat met ons gebeurt het komende jaar hebben we geen weet, Daarom geven we elkaar de beste wensen.

Bij deze!

freek

Klanken

Uit het duister van de ochtend van Eerste Kerstdag wellen stralende koperklanken op. Een naamloos en onzichtbaar gezelschap muzikanten of engelen, heeft zich op een straathoek geposteerd en spelen de oude liederen: Nu zijt wellekome... .
Ik lig goddeloos in mijn bed en hoor de vertrouwde melodieën.
De tuba bromt een tegenklank, de bugels dragen sonoor de melodie en de trompet juicht daarboven uit.
Ik lig op mijn rug en luister ademloos.
Na twee liederen verdwijnt het gezelschap van de aardbodem, maar vrouw meent ze nog steeds, verderweg te horen en neuriet zachtjes mee. Ik hoor niks meer, maar vrouw bezweert mijn ongelijk. Om het zeker te weten gaat ze naar het raam en speurt scherp luisterend het ochtendduister af.
'Niks', zegt ze dan,'die liedjes zitten zeker in mijn hoofd.'

freek

stapelen 63

` Berend

Berend en zijn muur

De muur van Berend (klik op foto's voor vergroting)

Het is Berend gelukt: voor de Kerst zou en moest 'zijn muur' af. Die muur scheidt de ecokathedraal van de openbare weg. Er stond al wel een begin van een muur en op de hoek daarvan verhief zich een rafelige toren, maar dat was Berend allemaal een doorn in het oog. 'De entree moet strak zijn', was zijn adagium en hij ging opgewekt de toren naar beneden halen en het grootste gedeelte van de muur slopen. En toen ging hij weer stapelen, behalve de toren want die stond volgens Berend de zichtlijnen in de weg en dat had hij ook van Greet, zijn vrouw, gehoord, die landschaparchitect is. Wij waren het wel met hem eens en ik heb aan zijn project een bijdrage geleverd door betonplaatjes weg te kruien en andere til-en spandiensten uit te voeren.

Het is Berend dus gelukt; op 23 december was de muur klaar op een enkele afdekplaat na, maar die moet Berend thuis nog pas maken met de haakse slijper.

freek

Tiskersemis

Voorgaande jaren zorgde de gemeente voor een boom in het dorp. Die kerstboom stond strategisch op de driesprong bij het dorpscafé. Nu de gemeente bezuinigt op het dennengroen, neemt de ondernemersvereniging deze groenvoorziening over. De vereniging is klein en armlastig:70% van de door de leden bijeengebrachte contributie wordt besteed aan het organiseren van de intocht van Sinterklaas. De boom van de ondernemers staat nu pontificaal schuin tegenover mijn huis en is gesierd met een groot bord: 'deze boom wordt u aangeboden door de Ondernemers Vereniging L....... .'
Verder oogt deze spar wat somber, omdat de aangebrachte lichtjes weigeren om te branden.
Die wachten op het nieuwe (contributie)jaar.


freek

De laatste lootjes

Zo zijn we dan in ons dorp bij de langste dag aangekomen en verwachten Kerstmis. We hebben in onze dorpsstraat onze feeërieke lampenslinger weer opgehangen; we hebben onze romantische Kerstfair gehouden, waarbij onze luidruchtige buurmancaféhouder het klaarspeelde om kerstliedjes met een discodreun uit de speakers te laten knallen.
Vrouw heeft als niet-kerkelijk lid kerstliederen gezongen in het interkerkelijkkoor, in ons eeuwenoud kerkje.
En na Kerst komt dan Oudjaar, waarbij het dorpscafé altijd vergunning krijgt om onbeperkt open te zijn. Maar onze buurmancaféhouder wil een graantje meepikken en heeft ook een verzoek in gediend voor onbeperkte openstelling. Ons gemeentebestuur is laf en zo kan het gebeuren dat in al de ons omringende dorpen één dorpshuis of dorpscafé de hele Nieuwjaarsnacht open is, maar bij ons kunnen we straks kiezen uit twee etablissementen.
'Op verzoek van de plaatselijke bevolking', liet de gemeente in een publicatie leugenachtig weten.

freek

Rita reutelt

Wie wel 's een kijkje op de website van Trots op Nederland neemt, weet dat daar nu niet alleen de fletse visie van TON op staat, samengeflanst onder leiding van een gewezen bankier met dubbele naam, dus onbetrouwbaarder kan het niet, maar dat Rita sinds kort ook een dagboek bijhoudt van haar spannend bestaan. Tante Betje vertelt over een openingetje hier, een vergaderingetje daar, een bijeenkomstje ergens anders en een vragenuurtje in Den Haag.
En overal heeft ze enthousiaste mensen ontmoet, die nog veel voor Trots op Nederland gaan betekenen.
Zo is daar de heer Lancee, gewezen opperwachtmeester van het eiland Schiermonnikoog (951 inw.)en een houwdegen van het type 'recht is recht en krom is krom'. Heerlijk zo'n leven zonder nuances.
Rita kondigt hem aan als operationeel manager van TON. Wat dat precies is, wordt niet vermeld, maar duidelijk is dat Rita dus met een operatie bezig is.
Een geheime operatie, dat wel.


freek

Zorg voor brood

...bakkerij Hienkens in de Javastraat, 1947-2008...

Het is de laatste kerst met brood van Hienkens. Dan doet Henk, de derde generatie Hienkens op de Javastraat 134, de oven voorgoed uit. Het is omwille van de vooruitgang; hij moet wijken voor de renovatie van het pand. Een herstart is niet haalbaar, een kleine twee jaar wachten tikt aan als je richting zestig gaat. Tel daarbij de aanschaf van een nieuwe oven en een been dat trekt en je accepteert het einde van de Hienkensdynastie (die vermoedelijk voor de oorlog in Beverwijk begon - ik zal het de laatste der Hienkens nog even vragen).

...uiterst links bakker Hienkens, Beverwijk rond 1930...

Zo'n 34 jaar staat Henk nu in de bakkerij die zijn opa begon in 1947. Met een onverwoestbare opgewektheid schuift hij elke zaterdag bergen vloerkadetten, croissantjes en Australische volkorenbroden over de toonbank van zijn intieme zaakje. December is zijn toptijd: "Coke op de oliebollen?".
Twee hoeken verderop is enkele weken geleden juist een nieuwe winkel begonnen. "Buurtzorg" las ik in de etalage waar voorheen autorijschool Veronica was gevestigd. Wat is dat nu weer voor nieuwlichterij?, was mijn eerste gedachte. In deze tijden van marktwerking en nepvoorzieningen, heeft wantrouwen het interne bewind overgenomen van onbevangenheid. Ten onrechte dit keer.

Deze winkel is opgericht door wijkverpleegkundigen die hun vak naar de gallemiesse zien gaan door aanbestedingen, middlemanagement, geldschrapers en foldertaal. De macht terug aan de beroepskrachten, zo redeneerden de oprichters van Buurtzorg Nederland. En dus leveren verzamelde wijkverpleegkundigen thuiszorg op maat (zonder die malle tijdsdruk van 7 minuten voor steunkousen en wegwezen weer) voor iedereen die zich meldt en die geïndiceerd is.
Een mooi initiatief waar ik de buurvrouw op wijzen zal.

Metz in de buurt

Familieziek

Omdat zoon en schoondochter maar blijven verbouwen in hun gekochte huis, lopen hun kinderen bij ons rond. En dat niet alleen: ze eten en slapen hier ook nog, dus we hebben een tijdje huisarrest. Het betekent ook, dat vergeten vaardigheden weer uit onze kast worden gehaald. We zingen, spelen en vegen poep dat het een lieve lust is.

Voeg daarbij, dat ik de steunwieltjes van het fietsje van kleinzoon heb geschroefd, om me daarna in het zweet te rennen achter wankel fietsende kleinzoon aan, die z'n stuur niet recht kan houden, ondanks mijn aanwijzingen en daarom weer frontaal op de geparkeerde fourwheeldrive van buurman Jan botst.

Voeg daarbij dat ik vandaag jarig ben (natuurlijk ,u mag mij gelukwensen, maar alleen via deze weblog) en dat vrouw en ik een hapje buiten de deur zouden eten, maar nu, in verband met dat aangewaaide grut, thuis de broccoli met het aardappeltje en het stukje gehaktbal prakken tot een voedzaam hapje voor de twee schrokkers, om tussendoor ons eigen hapje naar binnen te werken.

Voeg daarbij de pret bij een geintje, de spanning bij Roodkapje, het verdriet bij een verloren speen en u begrijpt het wel: mijn decembermaand kan niet meer stuk.



freek

stapelen 62

Vandaag is er dichte mist in de ecokathedraal. Gisteren scheen er een zonnetje. Ik was er toen met kleinzoon om het 'kasteel van de reus' te bezoeken. Er stonden toen ook twee vrachtwagentjes van de gemeente voor de ecokathedraal, met twee mannen in gele hesjes met daarop het woord wijkbeheer. Met dat beheer waren ze bezig, want een vreemdeling had naast de ecokathedraal een laminaatvloer met de oppervlakte van een kleine balzaal gestort, benevens veertig vuilniszakken met grofvuil gedumpt en wat her en der wat lege verfblikken gestrooid.

Maar goed, vandaag is het mistig, we werken met z'n drieën en Berend en Siebe hebben geen idee dat de nu gekuiste ingang, gisteren nog een klerebende was.
Leve de mannen van het wijkbeheer!

freek

Tool

"De performer is een online-tool die.." - klik - de Nederlandstalige zender Radio 1 gaat voor drie minuten op stil. Zodra een online-tool beschikbaar is waarmee de radio automatisch zwijgt gedurende de reclame, schaf ik die aan. Maakt niet uit tegen welke prijs.

Metz luistert even geen radio

Het Leger

Het leger heeft zich met een vrouw/man of twintig voor mijn huis geposteerd en barst uit in kerstgezangen. Vroeger blies het leger, nu trekt het aan een zak en zingt tamelijk vals. Toch vind ik het een mooi gezicht en gehoor. Al die volwassenen, die in deze koude decemberavond een missie menen te hebben. Ze zingen de liederen uit mijn jeugd en ik zit in de kamer en neurie ze mee.


freek

Veertig hoofdredacteuren

...de Volkskrant, maandag 15 december....

Zo begint de brief van veertig hoofdredacteuren die gisteren in de Volkskrant te lezen was. In mijn beperkte en verjaarde journalistieke loopbaan heb ik als vakantiekracht onder enkele hoofdredacteuren gediend, waaronder Gerard van den Boomen van De Nieuwe Linie en een heus collectief van De Groene Amsterdammer (hadden ze toen veertig personeelsleden gehad, dan hadden ze ook een veertigkoppige hoofdredactie gekend). Het mochten dan linkse tijden zijn, stukken werden op stijl en vorm getoetst op rechtse criteria. De inhoud stond bol van maatschappijkritiek maar dat was geen reden om met dees en tees te gaan klooien of halverwege een artikel van zij naar wij te springen.

Dat laatste is nu precies wat de veertig hoofdredacteuren doen.

Enzovoort, enzovoort, enzovoort. Een lange lijst zonder ook maar één eindredacteur.

Metz leest de krant

Achter de voordeur -4-

...de Volkskrant, maandag 15 december...

De combinatie van enerzijds mensen thuis lastig vallen met levenslessen (zoals de pastoor dat in terecht vergeten tijden deed) en anderzijds het mateloos positivisme dat je verder alleen bij jubelkerken en (tot voor kort) financieel adviseurs tegen kwam, levert de volgende zin op: "Zij gaan langs de deuren om de talenten van de bewoners te ontdekken".

"Zij gaan langs de deuren om de talenten van de bewoners te ontdekken". Iemand op de afdeling communicatie, eruit geschopt bij een reclamebureau omdat hij ieder contact met de werkelijkheid had verloren, heeft bedacht dat ieder mens talenten heeft. Dat moeten we durven roepen. Dat kondigen we bij deze af. Dat besluiten we.

En dus bellen bij mij HEAO-jongens en meisjes aan om me te helpen. En bij de Leeuwardense meneren en mevrouwen van het artikel. Wat is uw talent? Welnu, zegt de mevrouw uit Leeuwarden, ik kan goed schulden maken. En ik, zegt de Leeuwardense meneer, kan enorm goed in de put zitten.

Je hebt nu eenmaal mensen met één talent, zei mijn vader vroeger, gepokt en gemazeld door vakbondservaringen.

Daar was ik het geheel en al mee oneens.

Toen.

Metz leest de krant

Misverstand

Ik zat met maat G in het spelershome van ons cluppie dat tegen De Graafschap moest spelen. Maat G geeft les aan buitenlandse spelers, dus hij mag overal in,uit en bij en ik slip mee. Zoals altijd wordt er een papier met de opstelling van beide partijen uitgereikt. Een Engels sprekende mevrouw vraagt aan mij waar dit papier is te bekomen. Genereus geef ik de mijne aan haar. Ze leest en maakt met de rechterelleboog het 'yess-gebaar' Het blijkt de moeder van Smarasson te zijn, een jonge IJslandse speler, die vandaag voor het eerst vanaf het begin in de basis speelt.
Moeder is met vader op bezoek en trots.
Maat G, die Smarasson les heeft gegeven knoopte een praatje aan met onze IJslandse vrienden.
Hij probeerde een grapje maar door de geringe subtiliteit van zijn Engels verstarde mevrouw S en riep een beetje paniekerig haar man, die al op weg was naar de uitgang.

'How is your financial position', zei G, in een poging tot een grappige verwijzing naar die failliete IJslandse banken.

Het duurde even voordat het misverstand was opgelost. en pa en ma Smarasson opgelucht naar de tribune vertrokken.

freek

Boerenslim

Het christenmeisje van TweeVandaag kondigde hem blij aan: gekke Geert zou spreken over de conclusie van de Anne Frankstichting en de universiteit van Leiden, dat hij en zijn beweging, extreem rechts zijn.
En weer kon gekke Geert zijn gang gaan, zonder één kritische vraag er tussendoor. Dat had hij zo bedongen en de EO, geil op een Wildersquotetje, had er mee ingestemd. Gekke Geert was woedend op die 'nozems' (quote) van de Anne Frankstichting want 'mijn kiezers zijn niet extreem rechts... .'
Dit was boerenslim van gekke Geert want het rappport had het niet over zijn kiezers, maar over gekke Geert zelf.
Hij gebruikte zijn kiezers als afleidingsmanoeuvre.


freek

M.

Ik ruim een kast op en vind een kaartje betreffende M.

M was een meisje toen ik een jongetje was en dochter van een dominee in ons dorp. Wij waren een tijdje op elkaar, hebben dat tegen elkaar gezegd en dat was het dan.
Haar moeder overleed in die tijd eerst en later haar vader, waarvan iedereen kon zien dat hij niet kon autorijden, bij een verkeersongeluk. Haar stiefmoeder nam de regie en dat ging niet goed.
M. wandelde soepeltjes door het gymnasium en ging iets geleerds studeren in Amsterdam. Ik ging daar enige tijd later werken.

Toen hoorde ik dat M verbleef in Huize Annette aan de Overtoom, een tehuis voor ongehuwde moeders. We spreken over eind jaren zestig. Ik toog daar heen en werd in eerste instantie niet toegelaten, omdat ik man was en geen familie. Na een klemmend beroep op mijn status als onderwijzer aan een school voor moeilijk opvoedbare kinderen, lukte dat toch.

M zat in een somber kamertje, haar kind was ergens anders opgeborgen en we hebben een poosje gepraat.
Daarna heb ik haar nooit meer gezien.

In 2006 hoorde ik dat ze was overleden. Ze had een moeizaam leven achter de rug. Ik schreef een brief aan haar broer R. waarmee ik als kind in de hoogste bomen was geklommen.
Enige tijd later kreeg ik een berichtje van hem.
Dat briefje vind ik nu terug.

R. heeft daarin een gedicht van M. opgenomen als een 'in memoriam':

Roerdomp

Als ik van school
naar huisga,
zie ik
aan de sloot
de roerdomp
stilletjes maar bang
verborgen
tussen lissen
als een paaltje staan

Het is de
eerste maal,
dat ik die
schuwe vogel zie.
hij staat daar
trillend
tussen 't tere riet,
denkt,
dat ik hem niet zie.

Zacht leg ik
m'n fiets neer
in de berm,
en geef hen een kans
om
weg te gaan.

M.

Ik vind het wel een mooi gedicht en denk ook, dat het soms raar kan lopen.

freek

De laatste woorden 12

Anita was éénenvijftig jaar toen ze overleed aan borstkanker. Dat laatste wist iedereen al tijden in mijn provincie, want Anita deed daar niet geheimzinnig over. Ze werkte zich na de de eerste diagnose nog 'in slag ien e ronte', zoals ze hier zeggen en legde vorige week het loodje, nadat ze van iedereen afscheid had genomen die haar dierbaar was en haar begrafenis tot in de puntjes had geregeld. In ons prachtblad (sinds 1752) verschenen in totaal vijf pagina's met rouwadvertenties.
Tijdens haar begrafenisplechtigheid werd de Internationale en het Mariannelied gezongen, maar ook 'Blijf mij nabij', 'Wat de toekomst brenge moge' en 'Eens als de bazuinen klinken.'
Anita was gereformeerd, sociaal-democraat en gedeputeerde van de provincie Fryslân.


freek

stapelen 61

Eerst regent en dan sneeuwt het in de eco-kathedraal. De stenen zijn steenkoud, de kleren doorweekt. maar Berend en ik zijn gevoelig voor heldendom, dus we werken door: Berend aan zijn muur en ik sleep trottoirbanden naar het depot. Om half elf komt onze geblesseerde Johan koffiedrinken. Hij detoneert in ons gezelschap met zijn chique overjas en glimmende zwarte schoenen, maar is als vanouds weer bereid om een hilarisch verhaal te vertellen. Dan gaat hij weer, met de belofte om na oud en nieuw opnieuw, maar dan in werktenu, te verschijnen. Ik houd ook vroeg op, want ik ga twee hazen bij jager B. halen. Gisteren geschoten, vanmorgen uit de jas geholpen en vanmiddag bij mij in de diepvriesla voor de kerst. Jager B. geeft mij er een stuk ganzeborst bij. 'Ook lekker', zegt hij.

'Jehovagetuigen gelieven niet aan te bellen', staat op een kaartje achter het raam naast zijn voordeur.


freek

Leve de natuur48

Stralende, koude ochtend.
In de polder lopen veel schapen. Ze zien er feestelijk uit met de rode of blauwe kleurvlekken op hun stuit. Er lopen hier dus twee rammen rond, die hun plicht doen: één met een blauw stempelkussen aan de buik gebonden terwijl zijn compaan en concurrent het rode stempelkussen aangesjord heeft gekregen.

Bij het talud van de brug over de Janesloot jaagt een torenvalk op muizen. Die zitten daar lekker hoog en droog in de winter. De valk vliegt steeds een stukje voor mij uit om daarna weer een poosje stil te staan in de lucht. Eénmaal duikt hij naar beneden. Door de kijker zie ik hem in de berm scharrelen, venijnig in de grond pikkend, maar het muisje zit waarschijnlijk veilig ondergronds.

Dan vliegt de torenvalk op, komt laag op mij aanvliegen wiebelt als een vliegtuig na afloop van de luchtshow met de vleugeltippen, schroeft de lucht in en verdwijnt in het lage nevelige licht.

freek

Leve de natuur 47

Het was een winterse dag, zoals er nog vele mogen komen: friskoud en windstil.
We liepen langs de Zwettepoel richting Oude Noorderweg. Deze laatste is een vaarweg.
Door het kijkertje zag ik twee opmerkelijke zaken. Ten eerste zag ik op een boomstronk, net boven het wateroppervlakte van de Zwettepoel, een witte aalscholver, althans een aalscholver met een witte borst en buik, terwijl deze vogels doorgaans kachelpijpzwart zijn.
En even later in de polder achter de Goëngarijpsterpoel zag ik een grote roomwitte zilverreiger rondstappen te midden van een grote groep brandganzen, als een soeverein tussen zijn onderdanen.
Ik vond het allebei de keren een mooi gezicht.

freek

De laatste

Vandaag ben ik weer de laatste Sinterklaas van dit seizoen. De leerlingen van de basisschool te L. wachten mij om half negen op en daarna ik ben tot twaalf uur onder de pannen. Dat klinkt eenvoudiger dan het is, maar de coördinator Sinterklaasfeest heeft een strak programma opgesteld, dat begint bij een gezamenlijke bijeenkomst in de schoolhal en daarna gaan we door met een veertig minuten durend bezoek aan elke klas tot en met groep vier. Dat vergt de nodige concentratie, inspiratie en vooral transpiratie. Dat laatste komt door die verdomde baard en pruik, die met een knellende mijter, zorgen voor pukkelige uitslag en knallende koppijn.

Ik zal blij zijn als ik om twaalf uur de fles beerenburg van de hoofdmeester in ontvangst kan nemen, om daarna thuis de acetonlijmresten van mijn gezicht te trekken.

Paracetemolletje en een tukje.



freek

Leve de natuur 46

Het is tien uur 's avonds en ik loop achter in de tuin om have en goed voor de nacht te controleren en om nog even naar de wind en overvliegende ganzen te luistereren. Als ik de hulstboom passeer, hoor ik geruis boven mij en er maakt zich een uil uit de boom los, die met trage vleugelslag de nacht in zweeft. Net als ik door wil lopen, ruist een tweede uil uit de boom.

Ik kijk hen ademloos na, tot hun silhouetten over de boerderij van Tjebbe zijn verdwenen.


freek

Dagboek uit een wachtwijk (24) - assertiviteit

ACTIVITEITEN IN DE INDISCHE BUURT EN OMGEVING

• 05-11-2008 TOT 10-12-2008
  Je eigen kracht vinden
  Assertiviteitstraining voor migranten... lees meer

...website Civic Zeeburg...

Een jaar geleden kreeg Civic Zeeburg (een onderdeel van adviesbureau B&A) na een aanbesteding de taak het welzijnswerk in mijn buurt uit te voeren. Voor iets minder geld dan voorheen maar vooral ... anders! Intussen heeft de firma, zonder dat er voorwaarden van betekenis werden gesteld, het volle bedrag geïncasseerd (miljoentje of zes), is daarna gaan mopperen over domme bewoners die de nieuwe koers niet begrijpen, heeft vervolgens nog eens tonnen extra gevraagd (er wonen hier ook zóóóveel Marokkanen) en gekregen, en heeft recent een handvol medewerkers ontslagen (zal de kredietcrisis wel weer wezen). Zo kan het gebeuren dat er in december nog welgeteld één activiteit in de buurt is: "Je eigen kracht vinden - assertiviteitstraining voor migranten".
Ik woon nu een jaartje of dertig in deze buurt, doe al die jaren met Ali en Janneman zaken en praatjes maar nog nooit heb ik bij mezelf gedacht: weet je wat die migranten nodig hebben? Een assertiviteitstraining!
Zal wel bij de nieuwe koers horen.
Terzijde: de woordvoerder van de PvdA in de stadsdeelraad betichtte - terwijl hij extra geld stopte in de achterzak van Civic Zeeburg - de vorige welzijnsinstelling van "hufterig gedrag" omdat deze het telefoonabonnement had opgezegd aan het einde van de contractperiode.
Die heeft ook al geen assertiviteitstraining nodig.

Metz in de buurt

stapelen 60

Er glijdt prachtig strijklicht de kathedraal binnen, waardoor onze gestapelde bouwwerken door hun schaduwen meer diepte krijgen.

De oude mollenvanger komt op bezoek; hij moet de paarden op het weilandje tegenover de kathedraal inspecteren. Zijn zoon heeft namelijk een pension voor oude paarden van particulieren die hun beestje in plaats van de slager een oude dag gunnen. Die paarden grazen her en der op gehuurde weilandjes.

De oud mollenvanger komt nu kijken of er nog genoeg te vreten is voor de beesten, of dat ze moeten worden bijgevoerd. Hij ziet het snel; te weinig gras, te waterig en met te weinig voeding.

We raken aan de praat over de (in de ogen van de oude mollenvanger, overdreven) gehechtheid van mensen aan dieren. Veel pensionpaarden die uitgereden zijn, blijven tot hun dood grazen bij zijn zoon, die belt als een paard stervende is of is overleden. De oude mollenvanger moet een beetje lachen om de overdreven rituelen die de eigenaren nog bij hun dode of stervende paard verrichten. Om te voorkomen, zegt de oude mollenman, dat de nabestaanden hun afscheidsritueel nog een dagje uitsmeren, staat zijn zoon de dag na een overlijden van een paard wat vroeger op, slaat een ketting om de benen van het kadaver, trekt het op een vrachtwagentje en hup, naar de destructie in Burgum. Dat ziet niemand, dus niemand heeft er last van en het voorkomt langer gedoe met en rouwbeklag van de eigenaren.

Zijn woorden waren niet helemaal aan mij besteed.

freek

Local History

Ik blader in een herdenkingsboekje over onze lokale woningbouwvereniging. Ik lees de notulen van een zittingsavond van het bestuur, voor huurders en andere klagers.
Ik citeer hierbij een (wat warrig) gedeelte:


Ook verschijnt dhr Th.G. op de zitting om zijn bezwaren toe te lichten op de vordering van het voormalige politiebureau dat bij hem in eigendom is. G. wil dat de aangewezen huurder S. het huurcontract tekent zoals hij het heeft opgemaakt, de huur op tijd betaalt en iemand borg er voor staat. Maar, zegt hij, gisteravond werd bij mij een courant binnen de deur gelegd waarin staat dat een zekere S. is veroordeeld wegens dieftstal. Verder is hij lid geweest van de NSB en aan het Oostfront heeft hij tegen de Russen gestreden.
Wanneeer de tij omkeert zouden de Russen eens kunnen zeggen dat ik hem heb geholpen.


Die klager, dhr Th. G., heeft een paar jaar eerder zeker geen onderduikers in huis gehad



freek

Bye zei Kay

Kay had er genoeg van, Er zat geen schot in TON en Rita bleef alleen maar achter uit de keel grommen, zonder veel variatie. Hij had gefaald en koos voor de vlucht naar voren. Daarvoor gebruikte hij een gastcollge aan de Universiteit van Amsterdam. Het was een dubbelslag: hij kon aan dat aankomend wetenschappelijk volk laten zien dat hij niet de ordinaire mannetjesmaker was, die links van hen maakte. Hij vertelde dat zijn vak een kunde, een kunst en een bijna cultuur-filosofische wetenschap is en dat hij, Kay, dat beheerste. Zelfs van Trots op Nederland, dat niks voorstelde, geen programma, geen standpunten, ja, gebakken lucht dat was het, kon je in deze tijd van persoon en beeld, iets maken.
En de volgende dag ging hij bij Rita op bezoek en hij adviseerde haar om Kay van de Linden te ontslaan. Hij zou wel zorgen voor een verhullend persbericht.
En dat gebeurde toen!

freek

Reclame

Ik ga reclame maken voor mijn nageslacht: vanaf maandag 24 november schrijft mijn zoon elke dag en vier weken lang een literair stukje over schaatsen in De Volkskrant. Dat worden dan vierentwintig stukjes. Zijn eerste miniatuurtje ging over zijn jeugd, toen ik nog zijn vader was.
Ik herkende de plaats en omstandigheden en las het beeld dat mijn zoon schetste van die tijd.
Dichtbij en toch veraf!


freek

Sursum Corda

...uit de "Samen Indische Buurt-krant", nr 1, 2008...

Sursum Corda, zo heette het parochieblaadje dat in de jaren zestig eens per maand (kwartaal?) op de deurmat lag. Ik heb het nooit gelezen en ik vermoed dat mijn ouders het standaard bij de oude kranten legden, nadat het nog een paar dagen in de lectuurbak beschikbaar was gesteld want je weet maar nooit met Onze Lieve Heer.
Saai, dat was Sursum Corda vast, zoals alle blaadjes met twijfelloos positief nieuws saai zijn. Na Sursum Corda kreeg je in de jaren zeventig en tachtig de Samen op weg kerken met hun kleffe opdracht waar je - ongeacht de inhoud - tegen was. De kerken bemoeiden zich in die tijd ook overal mee: bewapening, homofilie, woningnood, socialisme. Lezing van oecemenische oproepingen van kerk of overheid berokkenen nog altijd weerstand.

Metz leest een blaadje

Wintertijd

Zo was ik onlangs weer even in de stad van Metz. Ik moest als voorzitter en enig jurylid de uitslag bekend maken, tijdens een alumni bijeenkomst van een Hogeschool ter stede, wie van de negen geselecteerde kandidaten het beste werkstuk had geschreven voor zijn/haar afstuderen. Die beste kreeg een beeldje, de rest een boekenbon.

De locatie van dit festijn was in het Teleportgebied rond station Sloterdijk.

Nu is het een feit dat het bij ons op het platteland altijd kouder is dan in de stad; stedelingen klagen hier ook over. Maar daar in Amsterdam West heerst een gierende tocht langs de moderne architectuur en dat is veel erger.


freek

Nagel bijten

De verslaggever van Radio 1 vatte nog even de armoedige situatie samen van de eenzame matroos op dat eenzame schip van de bijna failliete reder in de haven van IJmuiden: "Hij heeft geen centen meer om zijn billen te krabben". Omdat dit raar klonk, controleerde ik het door het te visualiseren. Ik zag een vette man voor me die met een munt over zijn bleke, pukkelige kont iets opschraapte. Kan nooit de bedoeling van dit gezegde zijn geweest.
Nee dan gisteren, ook Radio 1. Een verslaggeefster van Villa VPRO legde uit dat inwoners van een Afrikaanse eilandengroep verrast reageerden toen ze merkten dat de prijzen verdubbeld waren. "Ze vielen letterlijk dood neer". Ook ditmaal hielp de visualisatie.

Metz luistert radio

Stapelen 59

We ruimen nog steeds het laatste restje stort op bij de ingang van de kathedraal. Ik heb Berend verteld van Djoeke, hij wenste me sterkte en we gingen solitair aan het werk, ieder met zijn eigen gedachten. Ik had dat vanmorgen ook nodig.

Voor de kathedraal stopt een vrachtwagen met een container bouwafval op de trailer. Er springt, tot onze verbazing, een meisje/jonge vrouw uit de truckr, Ze vraagt ons vrolijk, 'wat dit hier voorstelt?'. Wij beginnen ons standaard verhaal over de eco-kathedraal, de jonge vrouw is nieuwsgierig, vraagt door en besluit met de opmerking , dat ze 'hier in haar vrije tijd nog eens terug komt, om alles goed te bekijken... .'
'Woon je dan in de buurt?', vraag ik nog. 'Nee, in Gerkesklooster, maar ik heb wel een auto', antwoordt ze monter. Dan klimt ze weer vliegensvlug in haar truck, geeft een hengst op de claxon en vertrekt dieselend.

Berend en ik kijken elkaar aan: zo hebben we ze nog niet veel meegemaakt.


freek

Djoeke (slot)

De kogel is door de kerk, vandaag om kwart over twee gaat de spuit in Djoeke. Dat klinkt stoer, maar het maakt me droef en melancholiek. Gisteren hebben vrouw, ik en Djoeke onze laatste gezamenlijke wandeling gemaakt. Het lage zonlicht was geelbruin in de eikenhakhoutsingel waar we liepen. Djoeke draalde en was moeilijk tot een sprintje te verleiden.

Vandaag brengen wij haar weg, ze weet van niks, of misschien voelt ze iets aan onze neerslachtige stemming. Ze ligt nu voor de kamerdeur en kijkt vrouw en mij aan: 'is er iets... ?' Vrouw wil er bij zijn als Djoeke sterft. Ik aarzel, lafbek, omdat ik weet dat ik ga huilen en dat voor iemand met AOW, die weet dat alle leven eindig is.

Misschien wacht ik buiten in de auto en gaat vrouw Djoeke tot de laatste snik troosten, misschien ga ik mee; ik zal het niet vertellen.

freek

Djoeke 36

Vrouw en ik zijn ' in petear', in voortdurend overleg over Djoeke. Haar toestand is nu zorgelijk en vraagt om ingrijpen, maar wij aarzelen om scherprechter over haar leven te zijn. Is dit nu zinloos lijden, of leeft een hond uitsluitend in het hier en nu en geniet ze, naast het eindeloos vertwijfeld hurken, nog van de spaarzame momenten dat ze achter een stok aanhobbelt?

We nemen soms een besluit, dat we halverwege de dag weer herroepen. Nog weet Djoeke de instinctieve discipline op te brengen om niet in huis te piesen, maar de natuur gaat z'n gang, de blaastumor groeit en bloeit en zal zo langzamerhand haar hele blaas vullen, zodat er dan geen houden meer aan is.
Is dat dan het moment, of moeten we dat voor zijn.
We gaan weer ' in petear... .'


freek

Moment

(klik op foto voor vergroting)

Ik kan geen glorieuzer moment bedenken dan wat hier is vastgelegd.

Kleinzoon geeft opa Sint een mooie tekening en verklaart dat hij het afgelopen jaar zeer zoet is geweest.

Dat wist Sint trouwens al, maar desalniettemin glom Sint van trots en stroomde over van vertedering.

freek

Goedkope cursus

...de Volkskrant, vandaag...

Dat vermoeden had ik al, al lijkt het bedrag me een tikkie overdreven. De reactie van staatssecretaris Aboutaleb op dit bericht overtuigde me evenwel van de vermoedelijke juistheid ervan. "Als dit waar is, stop ik morgen!", hield de bewindsman de verslaggever van Radio 1 voor.
- "En u stopt morgen niet...", dacht de verslaggever hardop door "...dus het klopt niet!", rondde hij zijn gedachteontwikkeling af.
"Inderdaad", bevestigde Aboutaleb, "het is dus broddelwerk van dat onderzoeksbureau".
Deze beginnerscursus cirkelredeneren is geheel kosteloos.

Metz luistert radio

Vergaderen

Eergisteren had ik het over onze visievergadering met nazit. Nu pluk ik een mededeling uit ons dorpsblad, om te laten zien dat wij van het platteland snelle beslissers zijn:


Op donderdag 11 december is de jaarlijks ledenvergadering van ijsclub Frisia in café De Drie Zwaantjes. Aanvang 19.30 uur.
Na afloop gelegenheid om te klaverjassen of te schutjassen.

Dat laatste begint ongeveer om half negen.
Wij van het platteland houden dus van opschieten en kaarten.

freek

freek

Ochtendhumeur

Terwijl ik de Piet Heintunnel inrij pik ik nog net de aankondiging mee. "Tijd nu voor het ochtendhumeur van Maarten van Rossum". Waarna geruis de zender overneemt. In álle tunnels van álle rijkswegen wordt Radio 1 doorgegeven en dus heeft de gemeente Amsterdam besloten dat in hún tunnels niet Radio 1 maar Radio 2 wordt doorgegeven. Eerdere klachten hebben niet geholpen, in de ogen van Amsterdan rijdt de rest van Nederland spook. Bij het uitrijden van de tunnel was Maarten klaar. En zat ik met een ochtendhumeur opgezadeld terwijl ik doorgaans het zonnetje op de weg ben.

Metz in de stad

Weerstand

Bovenstaand artikel heb ik gisteravond gelezen. Tussen 1988 en 1998 heb ik zelf meermalen driftig meegedaan aan dit soort discussies; in werkgroepen, op conferenties, met artikelen, op ledenvergaderingen en op de lokale televisie. Godallemachtig, wat heb ik toch veel afgeboomd over het optimale aantal stadsdelen. En altijd met zo'n serieus gezicht. Acht, twaalf, zestien, veertien, tien, gek genoeg kwam er nooit een oneven aantal op tafel, laat staan het getal één. Kortom, ik had dus wat met het onderwerp. Maar dat maakte lezing van het artikel niet makkelijk. Per woord nam de weerstand toe. Alsof ergens diep van binnen een beer onaangenaam werd gestoord in zijn winterslaap. De eerste poging strandde zo al bij de aanhef en bij de tweede poging stak ik, onderaan de eerste kolom beland, dwars over naar de laatste regels van de rechterkolom en dat mag natuurlijk niet. Pas toen ik lectuur tot een taakje had verheven lukte het mij.

Metz lees de krant

Afrekening

Geert Wilders breide een vervolg aan z'n uitspraak 'knettergek' over Ella Vogelaar, door haar in het debat over haar vertrek consequent 'gekke Ella' te noemen.
Ik zweer nu bij God, Allah en de rest van het universum, dat als ik Geert ooit tegenkom, ik hem hardgrondig en langdurig verrot zal schelden.
Gevalletje van vrijheid van meningsuiting.

freek

Stapelen 58

De vorm was er vandaag niet, bij het stapelen in de eco-kathedraal. Dat had z'n reden.

Gisteravond hadden wij van ons dorp een belangwekkende vergadering in de bovenzaal van ons dorpscafé over de visie op ons dorp zo tot ongeveer 2025. De gemeente had beloofd om zich wat van ons rapport aan te trekken dus we zaten gewichtig te vergaderen. Toch waren we er om kwart voor tien uit en ook dat had z'n reden. Het wordt dan namenlijk comsumptietijd. Wij verkassen dan naar de gelagkamer en nemen in hoog tempo bier tot ons.

Dus vanochtend zag de wereld er even anders uit en ik heb Berend en Siebe subtiel verwittigd van mijn tijdelijk geringe werklust. Ze hebben me vandaag dus wat alleen laten pielen. Dat heb ik gedaan; wat gassig en zo nu en dan een oprisping.

freek

Droge ogen!?!

Eindelijk, ik mag meedoen aan de verkiezing van het bestuur van het Hoogheemraadschap Amstel, Gooi en Vecht! Zeg nu zelf, wat stelde onze democratie eigenlijk voor zonder de verkiezing van het bestuur van het Hoogheemraadschap Amstel, Gooi en Vecht?
"Alstublieft, uw stempakket voor de waterschapsverkiezing 2008!", jubelt J. de Bondt, dijkgraaf Hoogheemraadschap Amstel, Gooi en Vecht in een brief die ik vandaag ontving! Het pakket mag er zijn: een folder, een brief dus, een biljet, een enveloppe en een heuse kandidatenlijst! En achter elke zin staat een uitroepteken of vraagteken! Maar ja, op wie moet ik nu stemmen? "Water natuurlijk" (lijst 2) en "Eigen Woning en Water" (lijst 10) zien er aanlokkelijk uit maar de VVD heeft Fred Swemmer op 6! Of moet ik mijn trouwe vriend Nico stemmen, die ik nog nooit heb zien zwemmen maar nu wel klaar staat op startblok 8 bij de PvdA?

Gaat Metz stemmen?

Petite histoire

Metz heeft gelijk: wij hebben het gemakkelijk in ons dorp in vergelijking met zijn wachtwijk.
' Niks geen gedoe met namen en etiketten... .'
Klopt, zelfs een Sinterklaas heeft het moeilijk bij Metz thuis. Zo stond in de jaren negentig van de vorige eeuw, aan de rand van Metz z' n wijk een Sinterklaas te wachten op het dak van een flat van negen hoog. Hij stond verscholen achter de liftkoker en hield als een dame z'n onderkleed naar beneden, omdat er een fikse noordwestenwind over het IJ blies. De hoogwerker van SAAN uit Diemen kwam drie kwartier te laat en het bakje aan uitgeschoven telescooparm haalde net de dakrand en bewoog, onder invloed van de frisse bries, met een amplitude van dertig centimeter heen en weer. Toen Sinterklaas langzaam afdaalde naar het verzamelde volk, trilde hij over z'n hele lijf vanwege de spanning, opgelopen tijdens de overstap van dak naar bak. Eenmaal op het grasveld voor de school ging Sinterklaas, omstuwd door kinderen en 'video-ende' ouders minzaam wuivend richting schoolingang. Halverwege werd hij door een kinderhand op zijn dij getikt. Een Marokkaanse kleuter kijkt hem met de mooiste ogen van de wereld aan en zegt: 'Sinterklaas, heeft poep aan de schoen... .' Hij had inderdaad een plakkaat van een reuzenbouvier onder zijn schoenen. Schrapend en wuivend is hij de school binnengegaan.


freek

Rita Lijkenpikker

In mijn tijd behoorde Ella Vogelaar nog tot de gestaalde kaders van de CPN; voor de jongere lezer: de Communistische Partij Nederland. Nu werd ze afgeserveerd als de zwakste schakel van het kabinet. Dat was misschien noodzakelijk, maar dat hoeft niet ingewreven te worden.

Dat deed Rita wel, bij NOVA. Kijk, dat onhandig gedoe met de pers, dat deed zij veel anders. Zij gaf die jongens lik op stuk in plaats van Ella, die bij impertinente vragen schutterig werd.
Rita pikte zo in het lijk van Vogelaar.
Ze besefte niet dat de pers geen kind aan haar heeft. Ze laat haar gewoon haar gang gaan op de Bouw-RAI, of je wordt door haar uitgenodigd in een Haags kroegje en je hebt, zonder vragen, stof genoeg.

freek

Rituelen 2

Ondanks de gewoontevergadering over de intocht van Sinterklaas (zie rit.1) en het statische karakter van onze bespreking, is er toch een foutje in de organisatie geslopen. Op de, in ons dorp, verspreide poster is de aankomsttijd een uur eerder vermeld dan mogelijk is. Dat zit namenlijk zo: onze sleepbootkapitein heeft die dag twee klusjes, twee binnenkomsten van Sinterklaas. Omdat wij van de twee dorpen, het kleinste zijn, zijn wij het laatste aan de beurt en als onze kapitein flink doorstoomt halen we half vier net en niet half drie zoals op de poster stond ( 'it kin net')
Als dit zo blijft geven wij van de Sinterklaas, elke ouder met kind een taakstraf van een uur aan onze regenachtige en winderige haven.
Daarom heeft, buiten ons draaiboek om, de voorzitter van onze lokale ondernemersvereniging persoonlijk op elke opgehangen poster een plakkertje met mijn juiste aankomsttijd geplakt. En zaterdagochtend laat hij nog een geluidswagen rijden.
En we spreken elkaar natuurlijk ook bij de bakker.


freek

Dagboek uit een wachtwijk (23) - Spekwijk

Tsja, hoe moeten wij in onze wijk nu verder wonen en integreren? Het voelt wat kaal zonder ministeriële naamgeefster. Trouwens, hoe gaan we straks heten? Spekmanwijk? Wordt al snel Spekwijk.
Nee, dan heeft Freek het maar makkelijk in het Friese dorp L. Niks geen gedoe met namen en etiketten, gewoon met een muts op zwaaiend binnenvaren komende zaterdag. Misschien een prachtidee voor onze wachtwijk: morgen meert Sint Vogelaar aan op de Loswal bij de Zeeburgerdijk. Die mantel heeft ze al.

Metz wacht af

P.S. Weg met 'de snelle mening', is mijn mening. Bij uitzondering dit keer toch een snelle mening: het wegsturen van die onhandige, stavaste Vogelaar, maakt binnen de PvdA de weg vrij voor snelle leden met snelle meningen. Over Antillianen bijvoorbeeld. En Marokkanen natuurlijk. Dat soort meningen, daar zit nu werkelijk niemand in mijn Vogelaarwijk op te wachten. Behalve dan de snelle jongens en meisjes van de PvdA.

P.S. 2: Bah, heb ik me toch op de kast laten jagen door de snelheidsduivels.

Rituelen

Wij van het platteland kennen zo onze rituelen. Zo is er onze kermis voor afgesproken vrolijkheid, onze jaarvergadering van Plaatselijk Belang voor een verplicht potje zeuren, ons Skûtsjesilen voor het oppoetsen van onze dorpse trots en zo kan ik nog even doorgaan. Voor mij zijn er in het najaar twee rituelen van belang: het verwijderen van stront, kadavers en bladeren uit de dakgoten rondom ons huis en de jaarlijkse bespreking over de aankomst van Sinterklaas in ons dorp. Omdat ik sinds een aantal jaren dit kindvriendelijk klusje voor mijn rekening neem, hoor ik de bespreking bij te wonen. Er valt echter weinig te bespreken; mijn aankomsttijd staat sinds jaren vast, de sleepbootkapitein zou zich geschoffeerd voelen als we een andere boot namen en Hans breng mij al jaren met zijn koets met Friese paarden er voor naar de lokale sportzaal, alwaar ik ruim een uur het volk nog vermaak.

Dat staat allemaal in het draaiboek dat Boukje heeft gemaakt en elk jaar constateren wij dat dit draaiboek nog staat als een huis.


freek

Forever young

L. is net zo oud als ik, dus een dame op leeftijd. Ze heeft haar onderbeen verbrijzeld door een ongelukkige val van een dak. L. ligt nu in een soort revalidatie/verpleeghuis om één en ander weer in orde te krijgen, temidden van heupgebroken bejaarden. L. lag liever op de eerste verdieping, want daar ligt het jongere volk met val-en verkeersletsels en dat stemt wat vrolijker, maar daar was geen plaats en lieverkoekjes worden in zo'n situatie niet gebakken.

Ik was met maat G. bij haar op bezoek. Ze lag er wel monter bij. Dat was maar goed ook, want haar akkevietje kan wel een paar maanden duren. Maat G. heeft ook z'n lek en gebrek, dus aan praatstof geen gebrek.


Toch waren we eertijds negentien. Toen was de horizon breed, het licht veelbelovend en het weer onstuimig. Ook om die reden waren we bij L. op bezoek, om ons dat te herinneren.

En we wisten het weer!


freek

Matten

Met enig genoegen gekeken naar die matpartij tussen orthodoxe Armenen en idem dito Grieken, die op het grondgebied van eertijds de kribbe van Jezus, er lustig op los sloegen. Dit in het kader van 'Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven...' (Johannes 14:1-31)

Je zou kunnen zeggen, dat al die religieuzen elkaar aardig in de Weg liepen, met de Waarheid elkaar om de oren sloegen, om tenslotte elkaar naar het Leven te staan.


freek

Volendam

Utrecht is de onveiligste stad van Nederland, zegt de Politieacademie. Tenminste, als je moord en brand, doodslag, winkeldiefstal en gejatte fietsen niet meerekent.
Morgen zegt de Voetbalacademie dat Volendam bovenaan staat in de eredivisie. Tenminste, als je tegendoelpunten niet meetelt.

Metz luistert radio

Djoeke 24

Een buizerd is een wat slordige vogel, met zijn vlekkerig, beetje rafelig, verenpak.

Ik zit met Djoeke vanwege haar afscheidstoernee op een vuilnisbelt. Hier werd in de jaren zeventig, tachtig veel troep gestort, omdat Friesland nog niet aan verbranden deed. Al die rotzooi is afgedekt met een meter grond en hier en daar steken peilbuizen hun kop boven het maaiveld. Daarin kan de giftigheid van het grondwater worden gemeten. Omdat het kwalijk gebied is, is de grond onttrokken aan agrarisch gebruik en nu schieten berken, elzen en wilgen overal op. Ik zit midden in zo'n bosje van boomopslag op een ontwortelde els. Djoeke ligt aan mijn voeten.

De buizerd maakt zich plotseling los uit een schaduw, geeft een paar krachtige vleugelslagen en zeilt dan als een Star Track ruimteschip, gracieus wendend van de ene zij op de ander, tussen de boomstammetjes door, naar het open veld.
De vorst van de vuilnisbelt.

freek

Top

"Ja ja", dreigde de hoogleraar op de radio, "en dat is nog maar een tipje van de ijsberg".
Stel je voor dat de wetenschap een topje licht.
Dan zouden we alles weten.

Metz luistert radio

stapelen

Het is stil, geluidloos weer in de ecokathedraal.
De herfst laat zich van haar gedempte kant zien: mist en windstil.

Jan Siebelink bedacht de titel 'De herfst zal schitterend zijn.' voor één van zijn boeken. Jan was trouwens een meester in het bedenken van mooie titels vroeger; 'En joeg de vossen door het staande koren'. was er ook zo eentje. Krachtige en mysterieuze boektitels daar houd ik van.

Het doffe geluid waarmee Berend zijn voorhamer op brokken muur doet neerkomen, accentueert de stilte van de kathedraal. Wij zijn bezig met de laatste restanten van de storting van een jaar geleden, toen een viertal vrachtwagens de ingang van de kathedraal hebben volgestort.

We sorteren de verschillende bouwmaterialen en zingen er een liedje bij.
Zo zetten we de herfst naar onze hand.

freek

Hotel

Als het aan het gemeentebestuur ligt, gaan er bij ons vriendelijk meertje grootse dingen gebeuren. Een investeerder uit nota bene Blaricum wil een hotel neerpleuren aan de oever van ons watertje met uitzaaiingen naar Wellness, toeristen, conferentiegangers en een revalidatieplek voor herstellende ziekenhuispatienten.
Hoe verzint iemand zo'n combinatie en hoe ademloos was onze gemeenteraad. Dit was de kwaliteitsimpuls waar ze al jaren op zaten te wachten. Toen de ontwikkelaar zijn logiesplan ook nog Landschapspark, noemde, sopte de hele gemeenteraad van opwinding en euforie. Een 'landmark', kraaide de burgemeester die nog wat extra allure wilde toevoegen, alvorens hij voorging in een kleine polonaise om de vergadertafel. En ze pakten elkaar bij de schouders en stampten in een uitzinnige optocht door het gemeentehuis.
Dag vogels, dag bloemen, dag ruimte!



freek

Verloren voorwerpen 15

'Het is een echte jongensgek', zei vrouw toen kleindochter van één voor de zoveelste keer, breed en tandenloos lachtte toen ik de kamer binnenkwam. Opeens wist ik het weer: jongensgek, zo werden meisjes door meisjes uitgescholden, die zich, in hun ogen, teveel met de jongetjes uit de klas bemoeiden, zo'n vijftig jaar geleden; pure broodnijd als je het mij nu vraagt.
Ik was het woord jaren kwijt , maar heb het door vrouw weer gevonden.

freek

Breaking Rita

Groot nieuws van het 'Trotsfront' : Rita heeft de laatste twee thema's van haar beweging bekend gemaakt, om zodoende op de afgesproken tien thema's te komen. 'Ze zijn door u gekozen', schalt Rita op haar webside, 'en deskundigen hebben al uw reacties geïnventariseerd en beoordeeld.'
Wie, wat en waarom, wordt niet duidelijk, maar Kay zal er ongetwijfeld bij zijn geweest, bij die deskundigen.
Maar Freek, houdt de lezer niet langer in spanning; wat zijn de twee verlossende thema's van TON?
Welnu, daar komen ze: Economie en Financiën en, jawel, Milieu.
Daar heeft TON de gevestigde partijen weer even een poepie laten ruiken. Heel de Haagse coterie hangt nu amechtig in de touwen. Lamgeslagen: Economie, Financiën en Milieu. Het zet de Haagse kliek definitief op achterstand
Trouwens, wat waren de eerste acht thema's ook al weer?


freek

Leve de natuur 59

Het water in het meer is grauwer, de lucht dreigender, het maisveld stoppeliger, de wegen glimmender, de jassen dikker, de gezichtskleur valer, de vogels minder, de bomen kaler, het gras bruiner, de wind harder, de temperatuur kouder, kortom, het is herfst.
En ik loop door de singel alsof me niks gebeuren kan.


freek

Djoeke 35

Alhoewel de deskundologen hebben geprofeteerd dat Djoeke al in de eeuwige rietlanden had moeten zijn, treuzelt ze nog steed in dit ondermaanse. Ik maak de trage wandelingetjes, die niet meer zijn dan een rondje om de kerk. We trekken er dus niet meer op uit en beleven geen spannende ontmoetingen meer met ander klein dierengrut.
Het is raar, maar ik wen aan deze terminale patient, die nauwelijks nog van haar plaats komt. Ik sukkel met haar mee,alsof ik nooit anders heb gedaan.
Alleen, ik word nu wel elke nacht wakker en luister of ik haar aan de deur hoor krabben, want misschien heeft ze dan pijn, of wil ze het opgeven.

freek

stapelen 56

Voor het eerst ben ik alleen aan het werk in de ecokathedraal; de maten zijn geblesseerd, op vakantie, of hebben familiaire plichten. De werkdag begint met een half uur schuilen in het atelier van onze meester, dat midden in de ecokathedraal staat. Daarna ga ik trottoirbanden al kantelend naar een verzamelplek brengen en gebroken klinker storten in een dalletje dat gevuld moet worden. Dit doe ik de hele ochtend. De rug kraakt, maar de geest wordt ruim. Tussentijds sta ik nog een watermeteropnemer te woord, die voor de ecokathedraal een aansluitpunt in de zakcomputer heeft. We nemen beide aan dat, als er een aansluiting indertijd is aangelegd, deze hoogst waarschijnlijk nu onder een gestapeld bouwerk zit en voor de eeuwigheid ingesloten. De meteropnemer zou dit gegeven met zijn superieuren opnemen. Verder kwam de voorzitter van de Stichting Tijd nog langs, de club die het gedachtengoed van onze meester doorgeeft en ontwikkelt. Hij wilde van mij iets met Tijd en Politiek. Ik zei dat het enige wat ik over dit thema kon bedenken is dat de Politiek meestal vierjaarlijkse sprongen maakt naar een volgend verkiezingsprogramma en een andere coalitie en dat de meeste ontwikkelingen veel meer tijd kosten. Zo zal de 'wachtwijk van Metz' na enige jaren tegenvallend Vogelaarsbeleid ongetwijfeld weer een nieuw politiek initiatief op zich af zien komen; weer met doelstellingen, opbrengstverwachtingen of targets.
Politiek is kortademig.

freek

Goedemorgen de mantelzorger (55) - nieuws

..."blijvend te verbeteren" - klik op de brief voor een groter beeld...

Lange tijd is op deze plaats geen nieuws meer gebracht over buurvrouw De Vries. Denk niet dat alles nu goed gaat. Het gaat nog steeds allemaal fout. Niks nieuws dus onder de zon en vandaar een stop in de berichtgeving over buurvrouws avonturen in hulpland. En alles blijft in de toekomst ook net zo mis gaan als in het verleden. Taxifirma Zeevang maakt daar zelfs beleid van: "Wij kunnen niet voorkomen dat u te laat door ons opgehaald wordt". Inderdaad, vijf keer heeft de buurvrouw een afspraak met de oogarts gemist maar dat is dus beleid. Een zekerheidje dat niet gerust stelt.

De taxifirma legt dit beleid uit in een brief die veel duidelijk maakt.
Ten eerste weet de lezer dat de afhandeling van een klacht over een ernstig ongerief eruit bestaat, dat drie maanden na dato wordt gemeld dat de klacht is afgehandeld. Punt.
Ten tweede is het (marktwerking?) gebruik geworden dat eigen falen wordt goedgepraat door te wijzen op andersmans falen op de markt, in dit geval de onwillige arbeidsmarkt.
Ten derde leren we dat de kern van de klacht ("u was te laat!") is omgebogen tot beleid ("wij komen te laat"). Voortaan heb je alleen nog recht van klagen als het busje op tijd komt.
Ten vierde verstrekt de firma, als ware het een gunst, het telefoonnummer dat de buurvrouw al honderd keer op niks af gedraaid heeft: "U mag daarom via onze klantenservice uw ritten bestellen". Dank u wel.
Ten vijfde (ik had niet anders verwacht al houdt een mens altijd hoop) weten we nu dat ook deze vertegenwoordiger van de taxibranche niet in staat is een fatsoenlijke Nederlandse zin op te tikken ("Dit willen wij uiteraard voorkomen en zullen in het vervolg.")
Ik stel bij deze voor de taxiwet uit te breiden met het volgende artikel:

Chauffeurs die oude en zieke mensen moeten vervoeren en op tijd komen, mogen oneindig veel taalfouten maken. Chauffeurs die oude en zieke mensen te laat ophalen, moeten € 1000 per taalfout aan de klant overhandigen.

Ik verzeker u dat vier weken na invoering van deze wet, de kredietcrisis verdwenen is.
Ten zesde, en dan houd ik echt op, zien we dat de dienstverlener, als een omgekeerde koning Midas, van een wanprestatie een verkooppraatje maakt: "Juist hierdoor zijn wij in staat onze service blijvend te verbeteren".

Van de week kwam ik de buurvrouw in de hal van het portiek tegen. Ze zat in haar scootmobiel al anderhalf uur op het busje te wachten, te briesen, te godveren, te koken, te janken, te tieren.
Het went blijkbaar niet.
En misschien is dat wel het nieuws.

Metz de mantelzorger

Prijsvraag

Het ABP, pensioenfonds di tutti pensioenfondsen, meldde alle aangesloten pensionados, dat zij mee kunnen doen met een prijsvraag: een cd met Sinterklaasliedjes wordt als prijs ruim beschikbaar gesteld. De wervende tekst die het ABP verzint om ons oudjes te lokken. luidt o.a.:
Samen met de lieve kindertjes zingen. Wie het hardst zingt, krijgt de volste schoen! Meedoen dus!'
Curieus, in opa's tijd ging het om mooi zingen, nu om hard zingen.
Het moet de invloed van Rita en Geert zijn!

freek

Toevallig kijken

Ik keek uit het raam en zag buiten, aan de overkant, bij buurman kroegbaas, beweging bij de voordeur. De deur ging moeizaam open en een oude dame in een rolstoel werd door haar zoon naar buiten gemanoeuvreerd. Eenmaal buiten pakte zoon uit een tas een meisjespop met mooi lang haar en gaf die aan zijn moeder. Die vlijde de pop in haar armen en koesterde het. Innig tevreden reed de oude dame onze dorpsstraat uit, letterlijk en figuurlijk voortgeduwd door haar zoon.


freek

Aardig

Mijn plattelandscluppie moest tegen de mastodont van het mondaine voetbal spelen: AC Milan. Dat vonden we hier een hele belevenis. De jongens van Milan wisten ook niet wat hen overkwam: een daverend applaus van tienduizend kijkers klaterde hen tegemoet toen ze een traininkje op ons hoofdveld kwamen afwerken en onze Seedorf kreeg er nog een applausje van ons bovenop. De arrogante helden ontdooiden bij zoveel naïeve sympathie en gingen zelfs hun trainingsjasjes weggeven en op de foto met Downkindertjes. Seedorf, die meestal iets anders hoort als hij het veld op komt, kreeg er maar niet genoeg en bleef maar dralen voor de spelersbus.
Eigenlijk vond ik het wel een mooi gezicht.

freek

Kleinzoon

Kleinzoon mag dan een stadsjongen zijn, hij houdt van ons platteland. De afgelopen tijd was hij er vaak, omdat zijn ouders hun huis verbouwen in het weekend en dat veelt geen handenbinders. Hij is dan samen met zijn zus van één, maar daar besteedt vrouw veel aandacht aan, zodat ik mijn handen vrij heb om met kleinzoon de wereld in te trekken. Dat doen we binnen een straal van vijf kilometer van ons dorp. We bewegen ons sluipend door het Grote Berenbos; we inspecteren alle konijntjes achter glas in de dierenwinkel; controleren of de wipbrug goed wipt en we blussen vele branden in de omgeving. Voeg daarbij het balletje overtrappen, het driewielerfietsen, het hond uitlaten, het tuinwerken, het voorlezen, dan valt te begrijpen dat de kredietkrisis langs opa heen is gegaan.

Vooruit, voor één keer: grootvader en kleinzoon.

freek

Appeltje, boontje

Het Kamerlid Schinkelshoek, hij mag op de radio uitleggen dat Kamerleden wat zorgvuldiger hun woorden moeten kiezen, is niet gediend van commentaar van opperagent van politie Stikvoort: "Wij kunnen als Kamerleden heel goed onze eigen appeltjes schillen".
Het was sowieso een drukke ochtend voor de taalturvers. Eerst gaf een politicus de eenvoud van een klusje aan door het "een gebakken eitje" te noemen, daarna vatte een presentator de dominante invloed van een zeker persoon aan door erop te wijzen dat deze "de toon uitmaakte". Schinkelshoek moest toen nog beginnen.
Leraren op middelbare scholen trekken bij proefwerken (maakt-niet-uit-waarover) punten van het cijfer af voor taalfouten. Mijn dochter vindt dat onrechtvaardig; ik juich het toe. Willen journalisten voortaan elke grove taalfout van politici, sporters, maakt-niet-uit-wie, onmiddellijk corrigeren? Uiteraard moeten de politici en de sporters dan ook wijzen op de verhaspelingen van de journalisten.
Zo, die afspraak staat als een huis boven water.

Metz luistert radio

stapelen 54

Herfstweer in de eco-kathedraal. We zijn weer met z'n tweeën, Berend en ik en merken bij aankomst dat er door tuintjesopknappers weer (gebroken) tegels en stenen zijn gestort. Het is niet de bedoeling dat iedereen maar zijn puin hier loost om de stortgelden bij de gemeente te ontlopen.
Later komt Johan trouwens nog, dritte im Bunde, maar die is op Lesbos grootvader geworden en komt net van de plaats delict, waar hij zijn grootvaderlijke zegen over deze jonge wereldburger heeft uitgesproken. En tenslotte verschijnt Siebe op het toneel, die achter in de eco-kathedraal een klus begint waarvan Sisyphus zou zuchten.
We werken tot half twaalf en hebben een paar kuub weggestouwd.

freek

PVV, weg ermee

Ik zag op internet de geachte afgevaardigde Fritsma van de PVV een spoeddebat aanvragen met de ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken over 'de marokkaan Ahmed Aboutaleb, die is voorgedragen als burgemeester van Rotterdam... .'
De kamer hield zich muisstil, dus er was geen steun voor dit spoeddebat.
Maar het is toch godsgeklaagd dat dat de Kamer tactisch zwijgt als één van de leden zich een nazistische en racistische terminologie permitteert (de jood ....)
We kijken er met z'n allen naar; de proleet Fritsma gloreert en wij zwijgen.

freek

Een kleine filosofie

Ik heb als jongen van het platteland bijna veertig jaar gewerkt in de snedige stadscultuur van Amsterdam. Het ging daar om snelheid van reageren, een grap overtroeven met een betere en een beetje uitkijken met wie je vrienden voor het moment zijn.
Nu loop ik met kleinzoon door het bos en driejarige kleinzoon heeft de gewoonte om bij elke opmerking zijnerzijds over problemen van existentiële aard, 'ja hè opa...' te zeggen.
'Die slak is dood, ja hè opa?'
Ik hoef alleen maar zijn opmerking te bevestigen, 'ja die slak is dood...' en hij werpt zich voldaan op een nieuwe these: 'Die vogel vliegt hoog, ja hè opa., ?'
Ik hoef niet na te denken, mijn netwerk aan te spreken of vluchtroutes te verzinnen.
Ik bevestig, dus ik besta,


freek

Dood in de Bataviastraat

Zondagochtend 9 uur. Ik loop in de richting van de Bataviastraat en hoor van verre al het scherpe gekrijs van de omstanders. Eenmaal om de hoek zie ik de reden: een gevecht op leven en dood, midden op de stoep. Het slachtoffer ligt op zijn rug en probeert zich om te draaien. Tevergeefs. De twee aanvallers pikken onophoudelijk in zijn buik en nek, aangemoedigd door tientallen schreeuwlelijkerds. Ik besluit over te steken en door te lopen maar kan mijn ogen niet van het tafereel afhouden. Van veilige afstand zie ik dat de ekster geen verzet meer biedt. Dan verstilt-ie, koppie scheef. Voor de zekerheid pikken de andere eksters nog een keertje na alvorens zich trots om te keren.

Metz in de buurt

Leve de natuur 60

Wij hebben een roekenkolonie in onze dorpsstraat. Die huist in de geknotte leilindes en een paar huizenhoge uitgeschoten lindebomen tegenover het dorpscafé. Hun speel -en fourageterrein is in de dorpsstraat en rond de kerktoren. Elk najaar als ik de dakgoten schoonmaak, haal ik er een dozijn kippenbotjes en varkenskrabbetjes uit. Die hebben onze roeken uit de afvalton bij het cafetaria gejat en in mijn goot kaalgepikt. Maar gisteren zag ik iets wonderlijk. Ik was met kleinzoon in de tuin en hoorde een luid roekenkabaal in de lucht. En daar kwam diagonaal over mijn huis met trage vleugelslag, laag, een buizerd aanzweven, met boven onder en achter zich krijsende en schijnpikkende roeken en een enkele meeuw. De buizerd zweefde in alle rust verder en verdween met de kluwen opgewonden roeken achter de daknok van de buurman.

freek

Dagboek uit een wachtwijk (22) - Koning, keizer, admiraal...

...Zeeburgkrant oktober...

Zo af en toe stuurt de lokale overheid een feel-good-krantje rond. Het is feest, de zon schijnt en het gaat goed met de buurt. Onze buurt. Teksten en foto's stralen het onwankelbare optimisme uit dat je vroeger ook wel aantrof bij de pukkelige jongens en de mooie meisjes van Youth for Christ. Iedereen is blij en op de kleurenfoto's gaan de wethouders ons voor in dans en spel. Zij onthullen een kunstige bank, zetten een bloemetje buiten (fotomoment!!!), gooien een champagnefles tegen een heipaal (feest!!) en doen in de yogales de buikoefening voor.
Uitroepteken, uitroepteken, uitroepteken.
Intussen worden wij als burgers ook opgeroepen om mee te doen, mee te feesten, mee te helpen, mee te lopen in optochten, knelpunten mee aan te pakken en vuilnisbakken mee te adopteren. Maakt niet uit wat en waarom, als we maar meedoen: "We willen graag dat bewoners overlast melden".
- Nu even ophouden met de scherts! Het is allemaal goed bedoeld en leve het feest. Bovendien is Jorieke, zie het knipseltje hierboven, echt blij en wat is daar mis mee?
Niks.

- Nou dan.
Zit ik alleen nog met de gezagsdragers in de knoop, met de poppetjes op het bord. Voorzitter, okay, dat is de hoogste maar in welke volgorde moet ik de wijkmeester, de buurtregisseur en de gebiedscoördinator zetten?

Metz leest de krant

Rat

Het was een pandemonium gisteren bij Pauw en Witteman. De rechtse meid Fleur Agema leek op een Egyptische prinses die na 3000 jaar weer uit de sarcofaag was gestapt en in levenloze zinnen sprak over de dooien in een Zandvoorts verpleeghuis. Ze werd geflankeerd door een neurotische professor doctor Willem Vermeend, die maar niet uitgelegd kreeg, waarom windmolens Nederland uit een recessie draaien en daarom maar prinses Fleur kribbig bejegende, die dat weer niet over haar aristocratische kant liet gaan. Aan de overkant van dit duo zat een aardige maar enigszins slaperige schrijfster, die huiselijk haar hoofd bijna op de tafel vlijde als ze sprak, geflankeerd door Job Cohen, die, fier rechtopzittend, maar dat kan ook het kontrast met de voornoemde schrijfster zijn, de wijze magistraat uithing.
Als extraatje kwam die man Sörensen uit Rotterdam nog via de band tot ons. Met een verbeten trek om de mond noemde hij de keuze van Aboutaleb tot burgemeester van Rotterdam, niet verstandig: 'Als je dan een representant neemt van een groep die in heel Nederland, dus ook in Rotterdam problemen veroorzaakt, dan is dat niet slim'.

Wie zo politiek slim is om van Aboutaleb een representant (vertegenwoordiger) van marokkaanse rotjochies te maken, is een rat.

freek

Reünie

Het is me wat zo'n reünie met oude klasgenoten. Het gaat je niet in je koude kleren zitten. De jongens en meisjes zijn veertig jaar ouder geworden. Lijnen zijn aangezet, ribbels verschenen en toch zie je door dit woud van aftakeling de jongen die je maat was, het meisje dat je droomde.
We zaten in een kring en vertelden elkaar de oude verhalen en zongen de liedjes van weleer. Dat deden we ongegeneerd en uit volle borst. En tenslotte gingen de voetjes van de vloer en pakten we elkaar beet.


freek

Regels

Een echte mislukkeling gaat onderuit terwijl hij volgens de regels niks verkeerd deed. Ralf Pans, directeur van de VNG, is de oppermislukkeling die gemeenten en provincies met IJslandse tegoeden verdedigt door regels aan te roepen. Alsof elke handeling binnen de regels verantwoord is en elke handeling buiten de regels onverantwoord. Het is geen probleem dat je als wethouder avond aan avond het red light district bezoekt zolang je maar stopt voor het rode verkeerslicht.
De ambtenaar van de provincie Noord-Holland die 100 miljoen euro op rare rekeningen zet (mag volgens de regels!!!) - overigens: hoe komt de provincie aan zoveel overtollig geld? Terug naar de burger zou ik zeggen, opknippen en gireren- wordt gesteund door Pans.
Het mag dus is het goed.
Zelden een slapper excuus gehoord.

Metz luistert radio

Rita Raast

Terwijl Kay de cameramannen instrueerde, schudde Rita haar veren.

'Nu komt het er op aan', had Kay gezegd, 'in de States gaan we in de tegenaanval en zeggen 'see you in court.... . Als je indruk wilt maken noem je de misdrijven bij hun juridische naam en vermeld je formeel welke wetsartikelen zijn overtreden. Niet dat jouw gewone man dat begrijpt, maar het maakt wel indruk op hem'.

En zo kon het gebeuren dat op een zondagmiddag op een shabby industrieterrein in een afgetrapt kantoorpand dat van die vastgoedjongen was, die eerst de LPF aan onderdak had geholpen en nu Rita ter wille was, dat in deze gribus, Rita in stemmige blouse op een soort podium stond en met gedragen stem voorlas dat zij op het politiebureau van Pijnacker aangifte had gedaan van,... en toen rolden de wetsartikelen en formele verdenkingen uit haar mond.

Ik denk dat Kay tevreden was met dit optreden.

Ik ook omdat ik denk dat Nederland nog geen States is.

freek

Redders

Dekrijtgestreepte bankwereld zit in zak en as, want ze krijgen nu op hun flikker en dat is maar goed ook.Van deze zelfverrijkers is ABN topman Rijkman Groenink net op tijd en goed weggekomen met een bonus van tientallen milioenen, maar wie nu volgt moet bloeden, althans, die kan geen bos aan de Vecht kopen en er een landgoed op neerzetten zoals Rijkman (what's in a name) deed.
Als ik de commentaren mag geloven, zijn er twee mensen in Europa die snel en adequaat handelen: Wouter Bos en Gordon Brown. Dit leert ons maar weer dat als het moeilijk wordt, we niks aan de profeten van de vrije markt hebben, maar dat sociaal-democraten redden wat er te reden valt van deze kapitalistische perversie.


freek

Mulder en Mulder

Toen ik zeventien was, was ik stinkend jaloers op hem. Hij kreeg een contract met die exotische club Anderlecht en ik bleef hangen in dat suffige Noorden. Maar ja, hij kon voetballen.
Later ging hij een beetje in kunst, een beetje in schrijven en ook dat ging hem goed af. Tot hij op één of andere manier zijn echte bestemming bereikte: sidekick bij praatprogramma's. Daar ontwikkelde hij een manier van permanente overspannen verontwaardiging die volgens de programmamakers zo aardig contrasterend werkte. Als zijlijntje wekten hij en zijn praatmaten ook nog de spannende suggestie dat Jan een vrouwenverslinder was. Op den duur werd hij gemakzuchtig en liep overal binnen waar een centje viel te verdienen, met zijn gimmick.
Gisteravond bij Studio Voetbal was hij weer's met zijn zoon, die twee versnellingen lager een zelfde type neer zet.
Ik vond dat een treurig gezicht: vader en zoon die zich niet kunnen ontworstelen aan hun publieke beeld.

freek

Djoeke 34

Op donderdag 9 oktober 2008 heb ik in het kader van het afscheidstournee van Djoeke, met haar een laatste tochtje over water gemaakt. Om 10.30 lag de ms Dikkop (13 pk) onder stoom en even later voeren we over een rimpelloze Langweerder Wielen. Djoeke nestelde zich als vanouds onder het helmhout en zat mij danig in de weg. Ze legde haar bek op de rand van de boot zodat ze in alle rust de opvliegende eenden, waterkippen, en aalscholvers kon bekijken. Ik voer de Dikkop naar de haven van Auke; morgen wordt de boot uit het water getakeld en naar de winterberging gebracht. Volgend voorjaar als de eenden baltsen, de kieviten duikelen en de grutto's hoog in de lucht lawaai maken zal ik weer varen.
Zonder Djoeke.

Djoeke 33

Ik droomde dat ik langzaam leefde...
langzamer dan de oudste steen.
Het was verschrikkelijk: om mij heen
schoot alles op, schokte of beefde,
wat stil lijkt... .


Ik loop met Djoeke kleine eindjes in het bos; kan ze in alle rust wat snuffelen en hurken. Ik loop steeds hetzelfde stukje bospad en zie paddenstoelen die gisteren nog omgeschonden pronkten langs de kant van het bospad, vandaag al aangeknaagd, verlept en verrot hun kop laten hangen. Het gaat snel met die bosvruchtjes en daarom citeerde ik hardop voor mezelf bovenstaande regels uit een gedicht van Vasalis.


freek

Varkensflats

Het gaat niet goed met Waterland. Al enkele weken voelde ik tijdens het rondjes draaien door Waterland dat er iets niet klopte. Alsof ze stiekem de wegen hadden verlegd of dorpen omgedraaid. Vanmiddag pas zag ik het: maisvelden. Als ik me niet vergis zijn die dit jaar nieuw in Waterland, ik heb ze er tijdens een duizendtal inspectietochten de afgelopen dertig jaar tenminste nooit gezien. Ze horen er ook niet. Waterland is een land van sloten en meren (dieën) die af en toe veenklonten opboeren en verder van weilanden waarop koeien, schapen, ganzen en grutto's rommelen. Met in het midden de stompe toren van Ransdorp. Zo simpel en zo mooi kan het leven zijn. Tot de mais kwam. Ik telde zes velden met die malle sanseveria's. Nog even en de intensieve veehouderij bouwt zeven varkensflats tussen Zunderdorp en Holysloot. Dan liever een vinexwijk.

Metz in de natuur

stapelen 53

We gingen vandaag op audiëntie bij Louis le Roy.

En zoals een echte Meester betaamt, ontvouwde hij in kleine en verspringende gedachten, zijn beeld van het universum, te beginnen bij de eco-kathedraal in Mildam. Wij (Berend en ik) waren niet onder de indruk, want de Meester had zijn gedachtengoed al eerder op ons los gelaten. Toch heeft die kleine bezeten man ook iets vertederends: vierentachtig en nog steeds dat vuur , die verontwaardiging, dat pertinente van het eigen gelijk. De meester had ook een verrassing voor in petto. Wij zijn door hem uitverkoren om de fundamenten voor een toren met een hoogte van tien meter aan te leggen, die in februari 2009 door een aantal internationale kunstenaars en wetenschappers zal worden gebouwd. 'Het moet een barokke toren worden', zei onze Meester,'met veel gaten en holen voor de dieren des velds...'.

Berend en ik zeiden dat we de zaak zouden bekijken en er op terug zouden komen.



freek

De laatste woorden 10

De laatste woorden in ons prachtblad(sinds 1752) gewijd in een rouwadvertentie aan een dierbare overledene:

Waarom nu na deze lange zoektocht,
net nu ik dichterbij was dan ooit.
'Uit het oog, maar nooit uit het hart', zei je altijd.
Nu is het te laat, want ik ben je kwijt.
Dus zeg ik:
'Uit het oog, maar nooit uit mijn hart'

freek

Djoeke 32

'Ik ben Overtoom niet maar ik kom wel snel', zei onze mevrouw de aardige dierenarts. Ze doelde op haar handeling met het finale spuitje dat Djoeke krijgt als haar nood hoog is. Djoekes tumor in de blaas is nu zo groot dat ze steeds het idee heeft dat ze moet plassen omdat haar blaas 'vol' is. Ze zit dus voortdurend op haar hurken i.p.v. achter een stok aan te rennen. We zijn dus in haar laatste fase aanbeland en Djoeke kan nu pijn krijgen. Met mevrouw de aardige dierenarts hebben we afgesproken dat we Djoeke de stress-gang naar haar praktijk besparen, maar dat ze bij ons huis komt, om onze Djoeke naar de eeuwige rietlanden te helpen, waar Djoeke dan tot aan de laatste dag achter eenden en hazen kan rennen.
Alleen, ik ben er niet meer bij.


freek

Goudse fictie

Korpschef Stikvoort heeft enkele nuchtere kanttekeningen geplaatst bij de aangeschoten wijze waarop Tweede Kamerleden en persmuskieten zich uitlieten over de situatie aan het Goudse Oostfront.
Dat had hij niet moeten doen.
Ontnuchterende kanttekeningen, daar zitten Tweede Kamerleden en journalisten niet op te wachten. Conflicten zijn immers hun brandstof. Bij voorkeur conflicten die verlopen volgens voorspelbare paden. Van Goedemorgen Nederland via Stand.nl tot Pauw en Witteman heb ik het aangehoord vandaag. Media en politiek dulden geen butsen in hun bangmakend succesverhaal.
Feiten doen niet ter zake.
Fictie first.

Metz luistert radio en kijkt televisie

Stapelen 52

Na driekwartier stapelen begint het te regenen. eerst zachtjes, zodat je niet door hebt dat langzamerhand je schouders doorweekt raken; later hard, zodat we nat en koud gaan schuilen. In het schemerduister van het atelier, drinken we vroegtijdig onze koffie en vertellen verhalen.

Via de mobiele telefoon laat Siebe weten, dat wij onmiddellijk worden verwacht bij de meester zelf, maar onze laatste restje anarchistisch gevoel speelt op en daarom draven we niet op, maar verzinnen via thuisblijver Johan een passender oplossing voor ons overleg met leermeester Le Roy. Gelukkig wordt het droog en kunnen we nog een mooi klinkerpaadje aanleggen in de druipnatte ecokathedraal.

freek

De laatste woorden 9

De laatste woorden in ons prachtblad (sinds 19752) gewijd in een rouwadvertentie aan een dierbare overledene:



'wij missen je, Ouwe Pik'



freek

Rita ritselt

Vorige week nog bij NOVA: 'nee geen sprake van, stel je voor, lid van de PSP... .' Alsof deze club van brave idealisten een landverradersclub à la de NSB was.

Nu, omdat het Instituut voor Sociale Geschiedenis op de loer lag:'Ik heb me vergist, ik was wel lid van de PSP... .'

En omdat Kay dat gezegd had, vermeldde ze dit ingepakt in een opsomming van lidmaatschappen en activiteiten van en voor Goede Doelen.

Maar we weten nu dat Rita, toen ze jong was, even een rebelse meid is geweest en dat siert haar.



freek

Wonderlijk

Ik sta met m'n auto voor een stoplicht in de Wibautstraat. In de verte klinken de zenuwachtige signalen van politieauto's. Daar nadert met geluid en blauwe lichten een colonne. De colonne bestaat uit een motorrijder, een poltitiebusje, een zwarte auto, een poltieauto, eenpolitiebusje, een motorrijder, Zo te zien een escorte. Voor mijn neus slaat deze stoet af en dan zie ik iets wonderlijks. Van de zwarte auto met geblindeerde ramen is één raam naar beneden gedraaid en een heer maakt foto's met zijn mobiele telefoon en hangt daarbij een beetje uit het open raam.
Hij maakt waarschijnlijk een leuke foto voor thuis.
Spannend joh, in Amsterdam...!
Het was op afgelopen maandag, om 11.45, bij het eerste stoplicht na het Prins Bernardplein.

Wie weet hier meer van?



freek

Trots

Vrijdag was ik trotse vader van zoon waarvan het derde boek werd gepresenteerd bij Scheltema aan het Koningsplein.
A.F.Th (vander Heijden) leidde het boek in met een erudiete causerie over Homo Homini Lupus.
Ik zat met vrouw op de eerste rij en luisterde met genoegen naar de warme slotwoorden van A.F. Th. over het boek van zoon.
Na afloop dronken we geen glaasje mee in café Zwart, maar spoedden ons met metro en tram naar auto, om samen met kleinkinderen aan de terugreis te beginnen.
Om negen uur kwamen we in donker Friesland aan, ver weg van het literaire tromgeroffel van een paar uur eerder.
Wij gingen vroeg naar bed en de volgende dag schreef ik dit stukje, omdat de trots nog niet over was.


freek

Paarden

Ik was, na jaren, weer's op een paardenmarkt en het was er als vanouds. De paarden stonden er weer mooi bij, zo met het haster vastgebonden aan een horizontaal geplaatste palen. De nekken van de Friezen waren fraai gebogen, de ruggen mooi gewelfd en de konten rond en hoog.

Er werd nog gehandeld en dat ging net zo als vijfenveertig jaar geleden, toen ik er ook op de neus bij stond: het handjeklap in verschillende gradaties van betekenis: snel en zacht als vraag en aanbod blijven steken, een forse klap als er een 'eindbod' wordt aangekondigd, een forsere van de tegenpartij als dit bod wordt afgewezen. En dan het toneelspel van weglopen en terugkomen, van de hoofden naar elkaar toebuigen en met langdurig in elkaars nek staan praten. Het eindspel van de onderhandeling is altijd onverwachts; opeens is de koop gesloten, er is geen finale paukenslag, maar een terloops klapje en dan lopen beide kooplieden meteen bij elkaar vandaan en de helper van de koper neemt het paard mee in de eigen paardentrailer. Er is nog geen cent betaald, geen rekening opgemaakt. Ik volgde een paar uur een Belgische handelaar, een jongen nog. Hij nam het voortdurend op tegen een routiné uit Friesland. Het leek er op dat die Belgische jongen steeds maar bot ving met zijn biedingen.Maar toen ik later langs zijn veewagen liep, stond die vol met acht Friese paarden en de Vlaamse jongen stond druk met z'n Italiaanse opdrachtgevers te oreren.
Uitbundig en zelfverzekerd.

freek

Marokkanen niet in het nieuws

Afgelopen zondag was het vechten in de straat. Zo'n twintig Marokkaanse buren, vooral de jongens lieten zich niet onbetuigd, sloegen er lustig op los. Vanuit hun bovenwoningen zagen de overige straatbewoners het spektakel goedkeurend aan. Ik meende zelfs een licht applausje te horen nadat de vechtsbazen gewonnen hadden. Ja, de sociale cohesie in mijn straat, die is voor de bakker.
Wat was er aan de hand? In de middag waggelde een handvol blanke mannen de straat in, luidkeels schreeuwend en half brakend. Het waren Polen zegt de een. Nee, Bulgaren zegt de ander terwijl de derde zeker weet dat het Russen waren. Hoe dan ook, deze Slaven belden links en rechts aan en toen bij de Marokkaanse overburen de benedendeur werd geopend doken zij dat portiek in. Een fractie later gilde de overbuurvrouw van twee hoog de straat bij elkaar en nog geen halve minuut later sleurden de opgetrommelde jongens de dronken Slaven de woning uit, de straat op. Daar werden ze door de meute vakkundig in elkaar gemept. Eén jongen rende op de kluwen af met in zijn hand een honkbalknuppel maar dat vond een oudere Marokkaanse man niet zo'n goed idee. De knuppel werd afgepakt maar de jongen werd verder geen strobreed in de weg gelegd. Integendeel, oompje zag het geheel goedkeurend aan. Net als de overige bewoners, leunend over de vensterbanken - mooi weertje immers.
Na tien minuten dropen de Slaven af en weer tien minuten later was de rust weergekeerd.
Geen pers, geen politie, geen nieuws.

Metz in de buurt

stapelen 51

Wat is er mooier dan een muurtje van trottoirtegels dat steunt op een fundament van stoepranden. Zie de ritmiek van de lagen tegels; zie het kunstig aangebrachte verband door de stapelaars; zie de hoogte van de borstwering, die net goed is; zie de strakke grijze vorm in relatie tot de warrige groenbruine structuur van bomen, struiken en dode takken.

Zie de ingang van de ecokathedraal; kom kijken!
Aan de Yntzelaan in Mildam bij Heerenveen.

freek

Marokkanen in het nieuws

Presentator 1: "Marokkanen Marokko Marokkanen Marokkanen Marokko?"
Politicus 1: "Ja, Marokkanen Marokkanen jonge Marokkanen vijf voor twaalf Marokko Marokkanen Marokkanen!!"
Presentator 2: "Marokkanen Marokkanen Marokkaanse jongens genoeg Marokkanen?"
Burgemeester Gouda: "Gouda Gouda Gouda jonge Marokkanen Goudse Marokkanen Gouda goed beter best Gouda Gouda!!!"
Presentator 1: "Genoeg Marokkanen Marokkanen jonge Marokkanen Marokkaanse vaders hard in Marokko genoeg Gouda Marokkanen Ede Nijmegen Gouda Marokkanen?"
De getuige voetbaldeskundige uit Gouda: "Marokkanen Marokkanen Gouda jonge Marokkanen ramp Gouda Gouda Marokkanen Marokkanen Marokkaanse jongens Gouda Marokkanen Marokkanen!!!"
Presentator 2: "Marokkanen Marokkanen Marokkanen?"
De minister: "Ja Marokkanen Marokkanen registreren Marokkanen deze Marokkanen die Marokkanen jonge Marokkanen Nijmegen Marokkanen Marokkanen Marokkaanse vaders Ede Marokko Gouda Marokkanen Marokkanen dus registreren".
Presentator 1: "Dus Marokkanen en dus Marokkanen deze jonge dus Marokkanen...."
Politicus 1: "Marokkanen Marokkanen Marokkanen en Marokkanen!!!".

Metz kijkt televisie

Een, twee, drie: het is de schuld van de pers

Nederland heeft een groot probleem met de provocaties van Geert Wilders. Vandaag stookt hij de pyromanen op; morgen doet hij voldaan ("zie je wel...") verslag van de brand.
Maar wat is er eigenlijk mis met het feit dat Geert Wilders, als vertegenwoordiger van 6% van de Nederlanders, in de Tweede Kamer roept wat die 6% horen wil?
Niets. Dat is een bestanddeel van de democratie.
Ooit was ik voorzitter van een deelraad waarin twee leden van de Centrumpartij 86 (CP86) de onzin uitkraamden die rond de 9% van de buurtbewoners horen wilde. Snoer ze de mond, riepen demonstranten bij hun beëdiging. Belet ze het spreken, vroegen andere leden van de deelraad bij interruptie. Maar door hun aanwezigheid, en latere vertrek, gaven deze twee CP-leden juist precies aan hoe democratie hoort te werken. Met open microfoons.
Met Wilders zelf, zijn betoog, zijn toonhoogte en zijn kapsel is dus niks mis. Ja, je kan het er niet mee eens zijn, je kan het bespottelijk of schandalig vinden maar dankzij de democratie mag het.
Dat is één.

Toch gaat er iets mis. Wilders woorden zaaien immers haat en tweespalt. Dat komt door de pers. Ja, dat is de schuld van de media. Radio en televisie geven namelijk buitenproportioneel veel zendtijd aan Wilders zodat zijn rabiate boodschap de hele dag door, van 's morgens zeven uur tot kwart voor één 's nachts, zo merkte ik donderdagavond laat op weg naar huis, uit de luidsprekers schalt. Zowel op de derde dinsdag van september als de dagen er na (tijdens de Algemene Beschouwingen) heb ik ruim naar Radio 1 kunnen luisteren. Dit gaf mij de gelegenheid onderzoek te verrichten naar de relatie tussen het aandeel kiezers en het aandeel zendtijd per lijsttrekker. De uitslag: met 6% van de kiezers achter zich krijgt Geert Wilders 60% van de zendtijd. De lijsttrekkers van GroenLinks, SP en PvdA kregen samen 30%, die van VVD en CDA samen 8%, de rest ging naar divers gekeutel. Geen wonder dus dat je als oplettende burger de zenuwen krijgt van Wilders.
Dat is twee.

...derde week van september, radio 1...

Nu, ten derde dus, volgt de hamvraag. Waarom besteden de media zoveel aandacht aan Wilders?
Antwoord: omdat ze bang zijn. Niet voor Wilders of Marokkanen maar voor het verwijt van hun net zo bange baas dat ze onvoldoende aandacht geven aan de mening van de man op de straat. Dit leidt tot hypercorrectie: elke scheldkanonnade van Wilders (de man die na Fortuin -dood- en Verdonk -op- tot procureur van de Hollandse Onderbuik is benoemd) wordt eindeloos herhaald zodat de baas niet kan zeggen dat je hem, en met hem dus de stem des volks, negeert. Zo voorkomt de journalist ook dat hij bij de Pauwen en Wittelui op het televisiematje wordt geroepen om publiekelijk het eigen handelen te laken.
Schijtbakken zijn het.
Ze doen het in hun broek voor een nuance.
Ze krijgen het zweet op de rug van een relativering.
Rode vlekken in de nek bij een wedervraag.

Metz luistert radio