30 april 2009

Stilte

Op 11 september 2001 had ik de hele dag intensief met een groep gewerkt om de groepsconflicten zichtbaar te maken en te analyseren. Moe maar voldaan klom ik in de tram die me naar de streekbus richting Utrecht zou brengen. Ik vond de mensen in tram en bus aan de stille kant. Thuisgekomen bleek mij pas dat er twee vliegtuigen het WTC gebouw waren ingevlogen.
Gisteren waren we een dag op het water en voeren naar J. om de bloemenmarkt, het koninginnedagfeest en een hapje eten. Om half vier waren we weer thuis en hoorden toen dat een auto in Apeldoorn dwars door mensenrijen was gereden.
Op het terras van buurman caféhouder waren de bezoekers rustig en stil , zoals de mensen in de tram in 2001

freek

Bord



Er stond een slordig beschreven stuk triplex langs de weg van Scharsterbrug naar Joure, naast het toegangspad naar een boerderij
Ik vertelde 's avonds aan vrouw wat op dat bord stond. Vrouw ging de volgende dag kijken en zei ; 'dat is wel wat voor ons'. Voor de zekerheid ging ik daarna met haar nog een keer kijken en toen beslisten we: 'we doen het!'
Afgelopen nacht kon ik slecht slapen van die beslissing. Allerlei beelden over onze koop, maar ook herinneringen aan zo'n eerdere koop schoten door mijn hoofd.
Ze gaat Bijke heten.

freek

29 april 2009

Gered

Het was tussen Abcoude en Amsterdam op de A2, jaren geleden. Ik reed in een file van forenzen naar Amsterdam om het dagelijks brood te verdienen. Plotseling verscheen een moedereend in de berm van de snelweg en begon doodgemoedereerd over te steken, met achter haar aan een sliert van eendekuikentjes. Dit idee werd door ons afgestraft en in een wolk van stuivende veertjes werd het gezelschap platgereden.

Ik moest daar aan denken, toen ik gisteren langs de Boornzwaagsterweg liep en gefriemel in de berm zag. Het waren een vader -en moedereend met twaalf kuikentjes, die zich door het hoge gras van de berm wroetten en ongetwijfeld de weg wilden oversteken. Ook nu kwam er gemotoriseerd verkeer aan in de vorm van één auto. Met ware doodsverachting sprong ik op de weg en gebaarde de automobilist tot remmen. Inmiddels had het gezin eend haar mars ingezet en verdween in de andere berm en bermsloot. De automobilist was geschrokken en me dankbaar. En ik had wat goedgemaakt.

freek

28 april 2009

Vriend

Het valt ons, vanaf het platteland, op, dat als er iemand, in modieus en bekend Amsterdam, sneeft, vaak Gijs van de Westelaken optreedt als vriend. Zo was hij eindeloos de vriend van Theo van Gogh en nu is hij weer de vriend van Martin Bril. De makke van Gijs is dat hij zo graag vriend wil zijn, dat het plezier van zijn televisieoptreden afspat. Met een geamuseerde lach zegt hij een paar oppervlakkige maar lovende zinnen en eindigt steevast met de suggestie dat de overledene een stevige innemer was, want Gijs wil zelf een beetje de bohémien uithangen.

Youp van 't Hek, ook niet het minste haantje, had deze keer helemaal gelijk, toen hij schreef in NRC Handelsblad dat Martin Bril eigenlijk maar één echte vriend had: Ronald Giphart.
'Die doet wat een echte vriend behoort te doen na de dood van zijn vriend, namelijk zwijgen'.
Maar Gijs zal dat niet doen; hij wacht op de volgende.



freek

27 april 2009

Gat



Ons grasveldje ziet er goed uit, dankzij de voortdurende zorg die ik er aan geef: kalk, mest, paardebloemen steken, kosten nog moeite worden gespaard. Er zit maar één kale plek in ons veldje en daar doe ik niks aan. Dat blijft totdat de natuur het heeft opgelost. Dat gat heeft Djoeke onze hond eertijds gegraven, toen ze al ziek was en zich geen raad wist. Ze is nu op de kop af vier maanden dood. Het gat groeit langzaam dicht. Om te laten zien hoe groot het nog is, heb ik er het zakmes van mijn, ook dode, vader naastgelegd.
freek

24 april 2009

Dag mijnheer Bril

Een paar jaar geleden reden vrouw en ik met de auto door het naburige dorp Sint Nicolaasga.''Kijk daar loopt Martin Bril', zei vrouw ineens en verdomd daar, ver van Amsterdam en diep in Friesland, liep Martin door het bouwvakkersdorp Sint Niek. In een goed gesneden pak en de zonnebril in z'n haar, struinde hij door de hoofdstraat en wij verdwenen om de bocht. 'Zeker op zoek naar een stukje' zei ik nog en jawel, de volgende ochtend stond een column in De Volkskrant over zijn zoektocht naar het woonhuis van de dichter J.C. Bloem, die een tijdje, wanhopig, in Sint Niek woonde.

Bloem dichtte:
En nu, na het begeerde, het ontbeerde,
Na de onrust en het levenslang geduld:
Een steen, door 't groen gebarsten, en verweerde
Letters en cijfers, die de regen vult.


Dag mijnheer Bril, mooi dat u er was.


freek

23 april 2009

Toen

De regionale radio kondigde een nieuwsitem aan. De Bond van Plattelandsvrouwen bestond een eeuw of zoiets en dat werd gevierd.
Deze Bond heeft, in een wanhopige poging om werfkracht op jonge vrouwen te krijgen een trucje uitgehaald met haar naam. Haar oorspronkelijke naam werd afgekort tot 'BPV' met daaraan toegevoegd "Vrouwen van Nu'.
De radiopresentator kondigde aan: 'En dan gaan we nu over naar het jubileumcongres van de Vrouwen van Toen.'


freek

22 april 2009

Schaamte

Ik las de krant en zag een flits op de televisie: een soortement quizje waarin twee dames de vraag moesten beantwoorden; 'noem eens drie huidige ministers. De ene dame begon voortvarend en riep familiair: 'onze Jan-Peter', maar toen stokte de productie. Toch keek haar zwijgende vriendin haar bewonderend aan. Na de zoemer ging de beurt over op twee mannen. Dat bleken de echtgenoten van de dames en ze waren onderwijzer van beroep en dat zie je niet veel meer (zie stapelen 72). Piece of cake, die ministersvraag, denk je dan, maar dat viel tegen, alhoewel de onderwijzers hun onbenulligheid met bravour wisten te brengen. 'Ik zet in op Rita Verdonk', zei de één. 'Ik gooi Zalm er uit', zei de ander. Ik had zin aan een tien minutengesprek met de heren onderwijzers, om hen te zeggen dat ze voortaan alleen nog maar op hun school mogen komen voor het controleren van voldoende closetrollen en het vegen van de vestibule bij stormweer.



freek

21 april 2009

stapelen 72

Lente in de ecokathedraal (klik aan voor vergroting



pauze bij het Nieuwe Bastion in aanbouw

Het was lekker stapelweer in de ecokathedraal. Berend en ik bouwen verder aan het Nieuwe Bastion en leggen daar voor de fundamenten van betonplaten van zo'n honderd kilo. Omdat het kunstweek in de regio is, hebben een aantal scholen bedacht om de ecokathdraal te bezoeken. Overal klinkt het gekwetter van de jongens en meisjes die een opdracht moeten tekenen van hun juf, want meesters bestaan niet meer. Deze ambiance past goed bij de ontluikende lente in de kathedraal.
Vandaar een paar foto's.

freek

20 april 2009

Richard

Richard is onze chauffeur op de touringcar in Catalonië. Hij is zevenentwintig. Als jongetje wilde hij buschauffeur of piloot worden. Het werd buschauffeur. Op zijn negentiende zat Richard al op de bus en op zijn eenentwintigste mocht hij op het buitenland reizen. Daar kon hij haast niet op wachten. Nu rijdt hij al al zes jaar Europa door. Hij ziet er jongensachtig uit met zijn gelstekeltjes en zijn open gezicht en stralende lach. Hij heeft altijd zin om te rijden, want dat vindt hij het mooiste wat er is.


freek

17 april 2009

weggeweest

Trof Metz nog een failliete, maar opgewekte Frits Kroymans aan op zijn reis naar elders, ik maakte onderweg kennis met een, reeds lang, uitgetreden argrariër, boer, die in een hoog opgetrokken broek met ruitjeshemd, onze reis meemaakte. Hij verdomde het om Nederlands te spreken, zodat ook een Catalaanse ober het met zijn boerenfries moest doen. Zijn vader had hem altijd afgeraden om op reis te gaan, want daar (vert.) 'krijg je ziektes van'. Maar op zijn oude dag, nam hij het er nu van. Ik vond dat hij naar de vroegere waarschuwingen van zijn vader had moeten luisteren.

freek

09 april 2009

leve de natuur 61

foto 1 (klik aan voor vergroting)

foto 2

Ik mag u, evenals vorig jaar, de site van de Vogelbescherming aanbevelen:beleefdelente.nl. Met een webcam krijgt u een kijkje in diverse nesten. Vooral de ontwikkelingen in het torenvalknest zijn spectaculair.

Zelf liep ik gisteren door de regen langs een watersportbedrijf. Met de kraan werden schepen te water gelaten. (foto 1) In de top van de hijsmast, daar waar de katrollen rollen, zag ik een slordig nest in aanbouw. (foto 2) Van wie? Ik heb een poosje staan kijken maar kon geen vogels ontdekken. Ik gok op: a. een ooievaarspaar, b. een roekenkoppel, c. een roofvogelstelletje.

Ik houd u op de hoogte, maar dat kan wel even duren, want eerst ga ik Metz achterna.

freek





08 april 2009

stapelen 71

Vanochtend keek Berend peinzend naar het mooie muurtje, dat we vorige week hadden gestapeld.

Als Berend dat doet, zo kijkt, wacht ik af wat er gaat komen. Want laat één ding duidelijk zijn; ook ik kijk naar het muurtje en vind het nog steeds een mooi bouwwerkje. Ik wil wel doorbouwen, maar ik weet ook dat, als Berend zo kijkt alsie keek, er iets niet deugt. En dat zie ik dan weer niet. Uiteindelijk zegt Berend dat de muur teveel naar binnen overhelt en dan voel ik'm al aankomen, dat ons muurtje moet worden afgebroken en opnieuw opgebouwd.

Aldus geschiedde.


freek

07 april 2009

Glaasje champagne?

Onlangs ging de firma Kroymans failliet, importeur en dealer van dikke auto´s. Zelfs voor een handelaar in overdaad bleek één miljard euro schuld teveel. Duizend werknemers zijn nu voor hun inkomsten aangewezen op een uitkering van het UWV.
Hoe zou het intussen de baas vergaan, de 69-jarige kleinzoon van de oprichter en enige aandeelhouder Frits Kroymans?
Uitstekend, zo kan ik u uit de eerste hand meedelen. Omdat hij vliegen met zijn privé-jet in deze periode vond misstaan tegenover het personeel, vloog hij afgelopen vrijdag met Air Berlin van Amsterdam naar Mallorca. Net als ik, samen in de Economy Class want anders hebben ze niet bij Air Berlin.
Wees nu niet bevreesd dat Frits Kroymans door de dalende verkoop van Hummers, Maserati´s en Cadillacs krap bij kas zit. Zijn privé-vermogen - volgens Quote bezit Frits 405 miljoen euro - heeft hij namelijk als een goed huisvader apart gehouden van zijn zakelijke beslommeringen.
Ik moet zeggen: Frits is een prettige buurman tijdens een middellange vliegreis. Hij praat rustig de twee uur vol zonder ook maar één moment zijn positieve kijk te verliezen op het wereldgebeuren (een gebeuren waarin de rol van Frits Kroymans zelve niet onderschat kan worden!) alsook op de natuur in het algemeen en de kittig gekapte stewardessen in het bijzonder. Verder kan ik meedelen dat Frits Kroymans van zijn drie rijen verderop gezeten vrouw houdt ("Ze is lief") en zijn tweede worp adoreert ("Schatten van kinderen zijn het"). Om vrouw en kinderen nog meer te vertroetelen dan hij al gewoon was, heeft hij het zwembad bij zijn huis op Mallorca afgelopen maand laten verlengen van acht naar twaalf meter. Trouwens, wie meent dat Frits onbekwaam zou zijn om eens een stapje terug te doen, heeft het mis. Zo heeft hij de bemanning op zijn schip gereduceerd van acht naar drie man! De reden daarvoor was een gebrek aan privacy. Vroeger hing er overal personeel rond terwijl de resterende drie bedienden zich nu vóór op de boot ophouden wanneer er even geen taakjes zijn. Hij kan het iedereen aanraden. Ja, dat faillisement is niet leuk maar ook over de inzet van het UWV kan Kroymans niet anders dan positief oordelen. Glaasje champagne? vraagt Frits wanneer de favoriete stewardess langs schuifelt.

Metz in het vliegtuig

Heide

Zondagmiddag verwees een bordje me naar de Mookerheide en spontaan mompelde ik '1574' , een hommage aan meester de Vries, die dit jaartal er vijfenvijftig jaar geleden heeft ingeramd. Inrammen is trouwens niet het goede woord: in mij heeft vastgeklonken is beter omdat meester de jaartallen vergezeld deed gaan van meeslepende verhalen. Op basis van zijn verhaal ziet mijn geestesoog nog steeds de moedige Nassau's die met een Duits huurlegertje de Spanjaarden in de pan wilden hakken ten faveure van onze vrijheid. Ik zie over de eindeloze Mookerheide de ruiters van onze bevrijders aanstormen, een beeld dat ik waarschijnlijk eertijds heb opgedaan in de dorpsbioscoop, waar cowboyfilms werden vertoond.
Door een klaphekje betrad ik de Mookerheide en bevond mij in een heuvelachtig landschap, dat steil afdaalde naar het Maasdal. Niks geen eindeloze vlakte, maar een stukje natuur 'ter grootte van een krant...' .


freek

06 april 2009

Tochtje

Tijdens een tochtje met de ms Dikkop (13pk) zagen we nogal wat eenlingen in deze tijd van paarvorming. Zo vloog bij de Wielen een slechtvalk, razendsnel scherend over het water en rietkragen. Bij Goingarijp zag vrouw een dikke ransuil in een els zitten terwijl bij Uitwelingerga een zwaluw waarschijnlijk één van zijn eerste tochtjes over het boerenland maakte. Het weer was trouwens uitbundig met een frisse wind, helder voorjaarlicht en in de luwte van de buiskap een warm zonnetje.


freek

03 april 2009

Wedstrijd

In onze provincie kennen we het 'skûtsjesilen', wedstrijden tussen oude zeilende platbodem vrachtschepen. Deze wedstrijden worden door twee organisatie georganiseerd: de eerste organisatie en de latere organisatie. De eerste organisatie staat voor traditie: schippers zijn huurlingen in dienst van een stichting en dienen schippers als voorouders te hebben; men strijdt voor de eer van een dorp of stad en zo is er nog een boekvol regeltjes. De latere organisatie, bestaat uit vrije jongens en meisjes, schipper/eigenaar, varen voor eigen glorie en hebben lak aan de ietwat oubollige traditie. De eerste organisatie, evenwel, trekt de meeste toeschouwers en vaart de wedstrijden strategisch in de bouwvakvakantie. De latere organisatie, vaart later in het seizoen en alleen voor echte liefhebbers.
De zeilwedstrijden met skûtsjes werden eertijds, net als schaatswedstrijden, georganiseerd door de kastelein van het dorpscafé.
Nu heeft buurman kroegbaas, in de hoop dat zijn kroeg gaat vollopen dat ook gedaan; half april zeilen de skûtsjes een wedstrijden op ons meer. Hij heeft het klaargespeeld om drie skûtsjes van de eerste organisatie en drie skûtsjes van de latere organisatie aan de startlijn te krijgen.
Dit wordt geen wedstrijd, maar een cultuurschok.

freek

02 april 2009

Seizoen

OP 1 april 2009, 16.00 is de ms Dikkop (12 pk) te water geraakt. Na een aarzelend begin, lekke koppeling in de koelwaterslang, doorsneed de Dikkop opgewekt de wateren en met een windje van 3/4 tegen, zette ze koers naar de Hoge Brug, om daarna de steven te wenden en na een uurtje af te meren bij haar vaste ligplaats. Door dat uurtje zon op en wind om de kop, had de bemanning dat rozige, warme gevoel dat bij varen hoort.
Het seizoen is begonnen.

freek

01 april 2009

Vier

Ze bevinden zich alle vier al een paar weken in mijn tuin. Ze zijn keurig over de tuin verdeeld, zodat bezoekers niet in elkaars vaarwater kunnen komen. In de winter zijn ze netjes schoongemaakt, zodat geen enge ziektes kunnen uitbreken na een lang verblijf.
Ze hangen nu een paar weken maar 'louw loene'. Geen enkele belangstelling tot nu toe van passanten. geen nieuwsgierig flitsbezoek, geen nadere inspectie, geen opeisend gedrag van 'die is van mij!
Mijn nestkastjes hangen er treurig bij.

freek