Op en af

Omdat er nu eenmaal altijd geluid uit de radio moet komen, babbelde vanmorgen een mevrouw van het Nibud mijn ontbijt vol. Onderwerp: schrikkeldag. Wat kost zo'n schrikkeldag nou?, wilde de verslaggeefster weten want een echte journalist wil altijd weten wat iets kost. Hoeveel kost een file? Hoeveel kost een warme winter? Meestal volgt dan een rare berekening, waarbij ik steevast moet denken aan Wim Kan, die zo'n sommetje ooit afsloot met de verzuchting: "Gedeeld door de schaduw van Tweede Paasdag".
"Je woont vandaag gratis", zo monterde de budgetmevrouw mij eerst op maar vervolgens wipte ze over naar de kostenkant: "Maar je verdient niks, vandaag werk je voor de baas".
Waarna ze de balans opmaakte: "Als je alles op- en aftrekt, kost de schrikkeldag € 49 euro extra".
Valt mee, en bovendien schijnt de schrikkelzon. Daar trekken we ons daar maar aan op.

Metz luistert radio

Aangifte

Overmand door de drang om in elke deugniet een startende crimineel te zien (of erger nog: overmand door de angst om een signaal van aanstormend crimineel talent te missen), meldde het NOS-Journaal op Radio 1 gisteren de aanhouding van zeven jonge pyromaantjes. Op de nieuwssite nu.nl staat hetzelfde bericht. Jongetjes van acht jaar hadden onder een brug fikkie gestookt. Precies zoals ik als achtjarige onder de brug over de Hoofdvaart fikkie stookte. Bij deze geef ik mezelf - intussen oud genoeg voor strafrechtelijke vervolging - aan. En Jan van der Peet en Jos van Rooijen lap ik er ook bij. Zo.

Metz geeft zich aan

fijnstof

Vandaag woei een pittig windje en is tevens de as van mijn vader verstrooid. Met een beetje goede wil heeft hij met deze dunne zes aan windkracht nog wat hoogte kunnen halen, alvorens neer te dalen in een weiland, een sloot, of de moterkap van een Ford Fiësta, maar die gaat zaterdag de wastunnel in. Mijn broer en zus zijn bij deze onstuimige verstrooiing aanwezig geweest, ik niet. "Het is toch het laatste...', was het argument van mijn zus, om dit strooien mee te maken. 'Het laatste is zes maanden geleden geweest, toen hij gecremeerd werd,' was mijn gevoel en ik bleef thuis.
Wel heb ik even in de lucht gekeken.
freek

leve de natuur 40

Het is druk in de lucht vandaag (vr'dag) Alhoewel het nog windstil is, de zon fotogeniek boven de grondmist hangt is, er van een arcadische stilte geen sprake. Overal klinkt al lok -en territoriumgefluit, geschetter, gekras, gekoer, getjilp. Daar komt bij dat de ganzen, die de toendra's van Siberië voor het broedsel verkiezen, hier nog zijn terwijl de eerste kievitkoppels uit Noord Afrika al door de lucht buitelen. Tenslotte hebben de boeren in de polder tussen de Janesloot en de weg naar Dijken besloten om massaal te gaan gieren, hetgeen alle meeuwen uit Friesland heeft aangetrokken om in de injectiegleuven naar wat lekkers te zoeken.
Druk, druk, druk.
freek

Dreigen

Ons prachtblad (sinds 1752) bericht dat Sven Kramer gaat dreigen: of de kunstijsbaan Thialf biedt betere faciliteiten, of Sven gaat ergens anders trainen. Zo prefereert deze sportman, in een sport met de zelfde populariteit in de wereld als Baskisch Kaatsen, een temperatuur van 12 tot 14 graden en Thialf komt niet verder dan 10 graden op schouderhoogte, zo meldt de directeur van Thialf schuldbewust. Het moet niet gekker worden: Sven wil behaaglijk schaatsen.
Jongen, ga de Elfstedentocht van 1947 rijden en laat je tenen afvriezen!
freek

stapelen 28

Sinds augustus, was gisteren de eerste keer dat ik niet op dinsdag bij de ecokathedraal verscheen. Het regende en het waaide namenlijk. Ik zit daarom thuis en blader in het boek dat Le Roy, onze maestro, in de jaren zeventig schreef: Natuur inschakelen, Nauur uitschakelen. Dit boek was voor mij aanleiding om ons piepkleine voortuintje in L. aan de V. vol te storten met stenen en rottend hout, om zodoende een biotoop voor diversiteit te creëren. Het eerste jaar ging dat wel aardig. Ik heb nog een lijstje met plantensoorten bewaard die in 1977 op die tweeenenhalf bij drie meter groeide. Op dit lijstje staan 48 wilde plantensoorten, waarvan ik een groot aantal in wegbermen en op waterkeringen heb gezocht en overgeplant. De jaren daarop werd mijn voortuintje de puinhoop, die mijn buren al hadden voorspeld. En omdat troep, troep aantrekt, werd het een verzamelplek voor menselijk en dierlijk afval. Ik heb het toen maar enigszins gefatsoeneerd.
freek

Leve de natuur 40

We waren op maandagochtend, onder een stralende zon, in het Easterskar, een gebied met open water, moerasbos, rietlanden en schrale weilanden. Het voelt luxe, zo in het begin van de week, in de natuur te lopen. Alle watervogels deden aan paarvorming en vlogen in duo's op als we naderden. Een roedel van vijf reeën, lieten hun witte achterwerk in de ochtendzon blikkeren. Een donkere bok kwam uit de bosrand en leidde zijn roedel van ons af.
freek

Dagboek uit een wachtwijk (13) - woonplezier

...'mooi, fijn, prettig, beter'; boven de folder van het
Buurtveiligheidsteam, onder de folder van Civic Zeeburg...

Ik woon niet goed. Mijn straat is een beetje ziek, mijn buurt rillerig. Ik heb dat zelf niet door maar toch is het zo. Ik woon niet prettig in een wijk die niet prachtig is, heus. Maar als ik meedoe met van alles aanpakken, dan ga ik misschien wél prettig wonen.
Met regelmaat tref ik folders in mijn brievenbus van vage afzenders die mij willen helpen. Ze heten Buurtveiligheidsteam of Civic Zeeburg en worden door moederende politici op mijn dak gestuurd. Ze hebben met elkaar gemeen dat ze niets doen. Ze stellen een diagnose en roepen vervolgens op tot daden. Daarna vertrekken ze weer. Tussendoor vragen ze me het hemd van het lijf. Zo moet ik deze week nog een keuzeformulier invullen ("Uw mening telt!"), en woensdagmiddag moet ik "speeddaten" aan een "dialoogtafel". Ik moet ook nog aan de slag:

Maar om nou te zeggen dat er iets gebeurt...
Integendeel zelfs. Hoe meer straatcoaches, bewonerscoaches en buurtcoaches uitzwermen over de Indische Buurt, des te minder vermaak en lering is er voor de buurtkinderen. Ervaren speeltuinwerkers zijn ontslagen, clubjes op de scholen voor de kinderen na schooltijd zijn stopgezet. Wat rest zijn coaches, folders en woorden.
Daar zit trouwens wel een leer achter. De mensen moeten het allemaal zelf doen, zo verkondigt mijn stadsdeel. En als er in de Indische Buurt dan niks gebeurt voor kinderen, tsja, dan willen de mensen het blijkbaar niet. Eigen schuld.
Gelukkig zijn de ambtenaren van het stadsdeel niet zo recht in de leer. In de sporthal zorgen zij ervoor dat kinderen zich deze krokusvakantie kunnen vermaken met sport en spel en knippen en plakken. Terwijl de hippe welzijnswerkers speeddaten met onwillige vrijwilligers, ballen de ambtenaren met de kinderen. Deze gedachte verhoogt direct mijn woonplezier.

Metz in de buurt

2-3

Ik zat gistermiddag verbijsterd in het zonnetje in vak 23. Na een 2-0 voorsprong werd de eindstand 2-3, dus mijn cluppie ging de bietenbrug op. Nog van slag ga ik een biertje drinken in het 'spelershome'. Ik kijk naar de persconferentie die door de beide trainers wordt gegeven op een monitor die aan het plafond is bevestigd. Mooi beeld: onder de monitor waar de aanwezigen in het zaaltje naar kijken, staat Michael Bradley tegen de muur geleund, Amerikaan, twintig jaar, middenvelder en in verplicht clubkostuum met krijtstreepje. Hij staat daar maar, uitgewoond en hologig, in het niets te kijken. Hij ziet de mensen niet, die in zijn richting kijken en boven zijn hoofd trainers ingewikkeld ziet doen; hij ziet de wedstrijd nog.
freek

Goedkoper in Zeeburg

...huis-aan-huisfolder nr 24, pagina 3...

De gemeente Amsterdam werkte er aan mee dat VolkerWessels gootjes in de buurt heeft gegraven waarin dat bedrijf vervolgens glasvezelkabels uitrolde. Sindsdien bestoken allerhande one day fly-providers mij met het verzoek via hún firma televisie te kijken, te bellen en te internetten. Dat is goedkoper en beter, zeggen ze drie keer per week in brieven en folders. Hoe ik ook reken: het wordt er voor mij (maar ik bel niet veel) altijd duurder op. Misschien trappen de buren erin.
Toch blijft het vreemd: de overheid investeert in een Vogelaarbuurt in glasvezel, laat vervolgens digitale tollenaars los op merendeels armlastige bewoners en jaagt tussendoor de schuldhulpverleners de buurt uit.

...huis-aan-huisfolder nr 24, pagina 4...

Na het lezen van Jacqueline haar betoog moet ik bekennen: ik ben een notoire zeurpiet. Ik bel niet veel, ik zei het al, maar nu wil ik Jacqueline Bakkum spreken. Van haar zal ik beter worden. Helaas, het telefoonboek kent geen Bakkums in de buurt.
Wel zo goedkoop.

Metz in de buurt

leve de natuur 39

Tot drie keer toe kwam ik een Slechtvalk tegen, tenminste, ik vermoed het. Met het onvolprezen: 'Wat vliegt daar?' in de hand kwam ik tot de volgende reductie op basis van eigen kennis, vliegbeeld en kenmerken: het was geen Torenvalk want die vliegt niet zo snel en is kleiner. Het was ook geen Boomvalk, want die is ook kleiner en heeft een donkerder kleed, dus moet het een Slechtvalk zijn. Alleen, 'Wat vliegt daar?' geeft tevens de connotatie sch., hetgeen zeldzaam betekent. En dat ik hem op één ochtend op drie verschillende plekken zag , is ook weer sterk. Voorlopig houd ik het toch op de Slechtvalk.



p.s. omdat ik dit stukje een dag op de plank had liggen, heb ik 's avonds vogelkenner Anne v.d. Z. gevraagd of ik het bij het juiste eind had. Hij dacht van wel; het waren volgens hem wintergasten uit Oost Europa. Hier in Nederland broeden in het voorjaar nog maar zo'n veertien paartjes volgens A. En de Torenvalk is nog niet terug uit zijn overwinteringsgebied.
freek

Leuten

...Het Parool, maandag 11 februari...

Stadsdeelvoorzitters hebben het niet makkelijk (psst, niet verder vertellen: ik heb het anders ervaren maar jok nu even for the sake of the story). Ze moeten resultaten zichtbaar maken, dichtbij de burger staan, charisma uitstralen, een visie vertolken, korte slagen maken, problemen herkennen, zich profileren, successen claimen en misperen verwijten aan anderen. Ze hebben gewoon geen tijd meer voor hun eigenlijke werk: zorgen dat het gras in het plantsoen op tijd gemaaid wordt en de kinderen les krijgen in een verwarmd klaslokaal.
Nu moet stadsdeelvoorzitter Arco ook nog taartjes bakken. Om die op te eten bij een burger thuis. Dat is dubbel zwaar voor Arco die natuurlijk hoopt dat hij stadsdeelvoorzitter Achmed eventjes uit het nieuws kan duwen. Het heeft niet geholpen. Ik heb Achmed alweer drie keer in de media zien optreden terwijl Arco in stilte op zijn taartjes kauwt.

Metz leest de krant

stront

Ik loop langs de Houtvaardersweg, midden tussen de weilanden. In een luw hoekje bij een hek groeit al speenkruid in de onderwal bij de sloot. De boeren rijden af en aan met trekkers en giertanken. Dat wordt nu de grond in geïnjecteerd, want anders komt er te veel ammoniak in de lucht. Die scherpe gierlucht is hier nu overal te ruiken. Toen ik jongen was en graag bij de boer kwam, was stront nog stront en het rook lekker kruidig. De boer schepte de koeienstront vermengd met stro in een hoge houten kruiwagen en reed deze met een kleine aanloop en met vaart de smalle plank op die naar de top van de mestvaalt voerde. Daar dampte die stront nog heerlijk na en droogde langzaam uit tot een korstige massa.Ik heb één keer zo'n kruiwagen de strontbult op mogen rijden. Halverwege de plank kiepte de kruiwagen naar rechts en ik sprong naar links, tot aan mijn knieën in de stront. En echt waar, een glanzende paardenvijg is mooi om te zien, maar die koeienstront rook lekker, ook 's avonds nog.
freek

Genoeg

...Het Parool, woensdag 20 februari...

UPC krijgt genoeg van klagende klanten.
Rijdende Rechter krijgt genoeg van zeurende kleinburgers.
Prinses krijgt genoeg van erwten.
Verwende kinderen krijgen genoeg van aandacht.
Kijkers krijgen genoeg van Matthijs van Nieuwkerk.

Metz leest de krant

Een groot gebaar

Ons prachtblad (sinds 1752) bericht over baron Van Heemstra (89). Deze oude baas, die in Baarn woont, heeft een groot gebaar gemaakt. Hij kreeg in de gaten dat de Van Heemstraschool in Oudwoude waarvan de eerste steen door freules uit het geslacht Van Heemstra in 1775 werd gelegd, twee voetbaldoeltjes ontbeerde. Hij heeft dit, volgens de krant, aanhangig gemaakt bij zijn nakomelingen en hun aanhang (39 personen). Onmiddellijk is toen spontaan de beurs getrokken en heeft de baron €350,- opgehaald, alwaar twee doeltjes voor zijn gekocht. De baron gaat die zelf feestelijk openschoppen, meldt ons prachtblad. Nu even het rekensommetje: nageslacht +aanhang=39+de baron= 40. €350,- :40= €8,75 per persoon. Kromgelegen hebben ze met z'n allen, het geslacht Van Heemstra, dus het dorp wil wel uitlopen, om te zien hoe de baron naast schiet.
freek

Nieuws

De redacteur die verantwoordelijk was voor de samenstelling van het NOS-Journaal van 21.00 uur hedenavond op de radio, had met zijn vrienden van het zesde (jongens onder mekaar) gewed dat het hem zou lukken een bulletin te openen én te sluiten met onbegrijpelijk non-nieuws uit de voetbalwereld.
Luister zelf: "Johan Cruyff zal binnen de Ajax-organisatie geen functie gaan bekleden, maar zich van nabij richten op het leveren van adviezen op afstand aangaande het technische plaatje waarbij de mensen de organisatie dienen te volgen zonder dat er een andere uitkomst van het advies kan worden opgevolgd dan het zijne. Cruyff heeft reeds een plan in zijn hoofd maar hij wil niet vertellen welk plan. In Pakistan zal de weduwnaar van Benazir Bhutto geen premier worden..." - ik zette de auto even aan de kant (luisteren is soms net zo gevaarlijk voor het verkeer als bellen) en pikte de draad weer op toen de nieuwslezer aan het eind van zijn voetballatijn was - "...Smit, die als bijnaam 'de kip' had, scoorde in 1954 het eerste doelpunt voor Alkmaar '54 tegen Venlo. Dan nog het weer...".

Metz luistert radio

stapelen 27

Het is heiig in de Ecokathedraal en het voelt waterkoud aan. Als remedie tegen stram, stijf en langzame verstening is hard werken de oplossing. Dus we sjouwen wat af met stenen en vooral trottoirbanden. Dat houdt ons warm. Een nadeel van deze strategie is dat je moeilijk pauze kan nemen omdat het zweet op je rug dan klam en koud wordt; dan slaat de kou dubbel hard toe en daar schiet je weer niks mee op.
freek http://www.ecokathedraal.nl/

Mooi

Onze 'Omrop Fryslân', heeft voor de televisie een drieluik gemaakt over de tijd die Gerard Reve in Greonterp heeft doorgebracht. Ik heb ademloos gekeken, zo prachtig was het. De beelden bij de aftiteling sloegen alles. Vanuit Greonterp (één boerderij, één kerkje en zes huizen) vertrok de fanfare Eensgezindheid uit Tjerkwerd. Ze liepen, alsof het een dodenmars was, langzaam de wijde ruimte in, langs het weggetje naar Blauwhuis. In het begin klonk het ijl over het groene land, waar een lichte grondmist boven zweefde, maar hoe dichter men bij de vaste camerapositie kwam, hoe meer de koperklanken van hoorn, bugel, saxofoon, trombone en trompet in de blauwgrijze lucht bazuinden, tot aan de hemel. Ze speelden de hymne 'Nader tot U'. Het was wonderschoon en Reve moet het hebben gehoord.
freek

De zondag

De zondag is voor een pensionado een onplezierige dag. Een deel van de werkende bevolking annexeert dan de ruimte die door de week exclusief voor de pensionado is. Die anderen komen nu een frissse neus halen, de benen strekken, het eten laten zakken en houden geen tempo aan. Vooral gezinnen met kleine kinderen waarvan de ouders keuvelen en de kinderen alle kanten op drentelen zijn voor de flink doorstappende pensionado een obstakel van een niet geringe betekenis.
Nee, dan de maandag. Het is weer rustig op die plekjes. De pensionado heeft het rijk weer alleen en wordt alleen gestoord door een driftig voortstappende nordic-walkende collega pensionado, die zo fanatiek is, dat er geen groet af kan. En dat is wel zo rustig voor onze pensioentrekker, die al egocentrische trekjes begint te vertonen. Nare ouwe man.
freek

Let's shake hands

...Het Parool, vrijdag 15 februari...

De heftigheid van de reacties op het feit dat een nepagent van de gemeente Amsterdam vanwege zijn geloof de hand van een vrouw niet schudt, zonder dat de burgemeester hem op staande voet ontslaat, kent maar één gelijke: het op hoge toon ontkennen van diefstal door een doorsnee Marokkaans boefje wanneer hij met de buit in zijn handen wordt betrapt door een echte agent. Jezelf opschroeven tot grote woede om niks. Daar zijn beide partijen erg goed in.
Trouwens, sinds wanneer hoort het schudden van handen tot de "basale omgangsvormen" in Nederland? Als ik de camping in Frankrijk oprij, ja, dan geef ik heel basaal Jean-Claude, Momo, Jean-Marie, Fanfan en hoe al die extreemrechtse nationalisten uit de buurt van Orange verder mogen heten, een hand. En kus hun moeders en vrouwen. Maar in het Hollandse dorp waar ik vandaan kom, is bij ontmoeting op straat, in de sportkantine of het café, het roepen van 'hoi' de "elementaire manier van respect betuigen". Akkoord, kussen en handje geven, daar is niks mis mee, maar er is zoveel meer.
En zoveel anders.
En zonder zoveel problemen.
Als je die geëxalteerde reacties, die reflexen van sensatiebakkerij, die zucht naar slachtofferschap maar achterwege laat. Zoals Cohen dat doet.
Trots Op Cohen, bestaat die partij al?
www.toc.nl. Gauw vastleggen die site.

Metz leest de krant

Woordjes

...Het Parool, vrijdag 15 februari...

Lang niet meer gelezen of gehoord dat woord. Hoertje. Een term waar het hypocriete dedain vanaf druipt. Een jonge vrouw van lagere stand is van bovenaf gezien sowieso al een 'meisje' (van de bakker, van de huishouding, van de straat) en als ze zich ter verdere vermindering dan ook nog eens prostitueert, wordt het verkleinwoord gebezigd van de volkse benaming hoer.
De bovenklasse hanteert graag een volkse woordkeus om te laten merken dat ze heus wel weten waar ze boven staan. Aristocraten zeggen graag dienders als ze politieagenten bedoelen. Die dan met hun poten in de modder, of anders wel bluswater staan. Ze verlagen zich als het ware even tot de straat om vervolgens weer de hoogte in te gaan.
Plat praten op geselecteerde momenten, dat hoort ook bij het neerbuigende toontje. Wiegel kon als geen ander - turend in de camera - midden in een kakkineus betoog over wetsartikelen, omschakelen naar het quasi volkse pliesie als de politie bedoeld werd. Ik wil maar zeggen: jammer dat een fatsoenlijke krant in een artikel over uitgebuite vrouwen die een slavendrijver de nek omdraaien (mag niet, weet ik wel, maar soms denk je ach...), de vrouwen klassiek wegzet als minderwaardige burgers. Hoertjes, het zijn maar hoertjes.
Maar zie eens aan wat Het Parool de volgende dag doet!

...Het Parool, zaterdag 16 februari...

Twee pagina's lang worden de erbarmelijke toestanden uit de doeken gedaan waarin de betreffende vrouwen hebben verkeerd. Ze hebben nu namen. Ze zijn volwassen geworden. Ze bestaan.

Metz leest de krant

P.S.: Nu nog die loopjongens. Ik las dat er mannen van 47 tussen zitten.

zakboekje

Voor mij ligt het zakboekje voor de soldaat. Het is afgegegeven 'den 14 Mei 1873'. Het behoorde aan de overgrootvader van mijn vrouw, die als voornaam Eliza droeg, naar een profeet van het zwaardere soort, maar hij was, volgens het boekje, dan ook 'gereformeerd'. Hij diende ruim een jaar als 'loteling' bij het Derde Regiment Vesting-Artillerie in zijn woonplaats Kampen. Aan hem werden uitrustingsstukken ter hand gesteld voor een totaal bedrag van
f 33,34, waaronder een kapotjas van f 1,61 en een linnen Poetszak van f 0,01. Omdat hem voor de eerste uitrusting f 20,00 toekwam, begon deze soldaat met een schuld van f 13,34 Deze schuld liep hij in zijn diensttijd in, doordat een afbetaling op zijn soldij werd ingehouden. De soldij bedroeg f 0,11 per dag zoals keurig per kwartaal werd geadministreerd.

Voor dit geld komen onze jongens in Uruzgan de brits niet uit, maar hier moet bij worden aangetekend dat bij overgrootvader de bladzij in zijn zakboekje met de kop 'Gedane veldtogten, wonden en uitstekende daden', leeg is. Een hinderlaag van de Taliban opruimen is dan toch wat anders dan sabelpoetsen in Kampen.

freek

De nieuwe lijn

...scootmobiel 2010...

Metz in de buurt

Flow

Gertjan Verbeek was de eerste in het voetbalwereldje, die, een maand geleden, het woord in de mond nam: flow. Het was zijn analyse van het succes van zijn en mijn club: Heerenveen. De spelers zaten nu in een flow. Hij zei ook, dat hij dat woord ontleende aan een boekje dat op z'n nachtkastje lag. Het zal wel niet het boek over flow van die auteur met de onuitspreekbare naam zijn: Mihaly Csikszentmihalyi, want dat is 460 pagina's en leest ongemakkelijk in bed. Maar goed, daarna hoorde ik een week later een speler van een andere club zeggen voor de micro: 'en dan weet je, dat je in een flow komt... .' En zondag zei een t.v. verslaggever: 'Jaaa, dat noemen ze flow tegenwoordig... .' Binnen een maand, geramd en gespijkerd, dat woord. Ik voorspel het een grote toekomst.
freek

Vondst

Ons prachtblad (sinds 1752) laat een uitvinder uit Delden (Gld) aan het woord, die een onderbroek op de markt brengt met een geurvreter er in. Een prachtproduct voor oudere mensen met urineverlies en voor het tegenhouden van winden, althans de geur van flatulentie. De kloeke ondernemer had een slagzin bedacht om zijn product in de markt te zetten: 'Laat een scheet, zonder dat je buurman het weet.'
Mijnheer is dan wel uitvinder, maar zeker geen marketingstrateeg.
freek

Leesbaarheid

Laatst kreeg ik dit visitekaartje in handen. Nu ken ik Movisie een beetje en ik weet dat ze vóór het een en tégen het ander zijn, maar een bijeengeraapt zooitje blijft het, zo'n identiteitspoging op tien vierkante centimeter. Begrotelijk bovendien, want als je voortdurend de juiste termen wilt hanteren, moet je elk jaar je drukwerk vernieuwen. Het kaartje is eigenlijk al gedateerd. Bij deze een voorstel voor de volgende editie:
transparantie
eergerelateerd geweld
do's and dont's
civil society
talentontwikkeling
Ook allemaal quatsch natuurlijk maar je kan er weer een jaar tegenaan. Je bent gelijk van dat malle 'leefbaarheid' verlost. 'Eetbaarheid', is iemand dat woord ooit tegen gekomen op de menukaart van een restaurant?

Metz leest een visitekaartje

stapelen 26

foto 3

foto 2

foto 1

De toren van Siebe vereist een nadere detailstudie. Foto's 1 en 2 geven een beeld van Siebe's constructieve gaven en... van zijn kracht. De stenen, trottoirbanden en tegels zijn allemaal met handkracht door Siebe gestapeld. Dat doet hij het liefst in z'n eentje.

Verder is Berend een aanwinst. Hij leert notoire rommelige, maar wel creatieve stapelaars als Johan en Freek de waarde van een goede constructie ervaren. Dat heeft geleid tot het afbreken van een muur en reconstructie.

Het was bijna lente in de ecokathedraal, dus was het er goed toeven (zie foto 3).

freek http://www.ecokathedraal.nl/

Waarom?

...Het Parool, maandag 11 februari...

Zo'n bericht zit mij de hele dag dwars als een pinda in mijn luchtpijp. Het zal wel een opdracht zijn geweest op de School voor Journalistiek.
Kempenland.
Grensrivier.
Papierpulp.
Verzin een nieuwsbericht van hooguit 120 woorden waarin deze drie woorden voorkomen. En laat de lezer in verwarring achter.

Metz leest de krant

Leve de natuur 38

Hierbij verklaar ik, Frederik J. F, dat ik op zaterdag 9 februari 2008, op of om en nabij 11.25, in mijn tuin aan de oostzijde een Atalanta vlinder heb zien fladderen. De hiervoor genoemde vlinder bewoog zich zigzaggend tussen de gesnoeide struiken door en streek op een potscherf neer die in de volle zon lag. De Atalanta spreidde haar vleugels en koesterde zich in de winterzon. Na ongeveer 2 minuten steeg zij weer op en fladderde in westelijke richting, naar de tuin van de buren, alwaar zij over de schutting en uit het zicht verdween.
Onder ede opgemaakt te L. ,

frederik j. f.

verloren voorwerpen 11

Tijdens en zap-seance kwam ik er achter dat er dit weekend werd geschaatst voor de kampioenschappen allround in Europees -of Wereldverband, dat is me onduidelijk gebleven in dat korte zapmoment. Sterker nog, het interesseerde mij geen bal meer. Dat was vroeger wel anders, toen zat ik gekluisterd aan de buis en noteerde de rondetijden op een pagina uit de krant. Die pagina is verdwenen. Ik heb ook het idee dat schaatsen uitsluitend nog wordt uitgezonden om Mart Smeets de winter door te helpen. Ik zag 'm in dat korte moment pralend spreken over schaats-dit -en datjes, die Mart weet en wij niet. Die deelnemerslijst in de krant voor het noteren van rondetijden, mis ik en Mart overleeft ons allemaal.
freek

Over Wilders, Jansen en Marcouch

...Het Parool, zaterdag 9 februari...

Het is niet zo moeilijk om als politicus aandacht te krijgen. Je moet op een handig moment een gepeperde uitspraak doen waar burgers van achter de gesloten Vinex-gordijnen lekker van kunnen rillen. Instemmend rillen of afkeurend rillen, dat doet even niet ter zake. Als er maar angst in het spel is. Kinderlokkers, marsmannetjes, criminelen, einde van onze wereld, dat soort werk. Geert Wilders weet precies hoe het moet. De Amsterdamse voorzitter van stadsdeel Slotervaart Achmed Marcouch kan er ook wat van.
Het is niet zo moeilijk om - eenmaal verslaafd aan camera en journalist - deze staat van aandacht op te rekken. Dat gaat vanzelf, zo zal ook Achmed Marcouch hebben gemerkt. Je telefoonnummer staat in het adressenboekje van het journaille met als kanttekening: Marokkaanse politicus, rellen, criminaliteit, aanpakken, harde quotes. En omdat journalisten ook maar mensen zijn, vallen zij uit gemakzucht graag terug op routine. Iets met Marokkanen en rellen? Bel Marcouch!
De moeilijkheden beginnen als de chef van de nieuwsredactie tegen de verslaggever zegt: "Jansen, ik verwacht nieuws! Je gaat maar eens op pad in plaats van weer die Marcouch te bellen. Dat verhaal ken ik nu wel."
Nu heeft Jansen een probleem. Er staat geen ander telefoonnummer bij de steekwoorden rellen, Marokkanen, politicus. Maar ook Marcouch heeft een probleem: straks gaan ze zijn deur voorbij! Zonder een woord te wisselen weten Jansen en Marcouch wat te doen. Marcouch moet er een schepje bovenop doen. Dan kan Jansen zijn chef tevreden stellen.
Echt moeilijk wordt het als het niet meer gekker kan. Criminelen over de grens zetten in plaats van voor de rechter brengen, dat klinkt menig burger niet zo gek in de oren. En zolang je maar weigert te kijken naar de kwaliteiten en mogelijkheden van de rechtsstaat, kun je je schouders ophalen. Maar wat wordt Marcouch' volgende zet, wanneer de aandacht verflauwt?
Kan hij Wilders nog overtroeven?


Metz leest de krant

de Friesland Bank is zo!

Eind augustus 2007 overleed mijn vader. Zijn bankrekening werd geblokkeerd. Mijn zus werd gemachtigd om over zijn rekening te beschikken, voor het afdoen van rekeningen en voor, uiteindelijk, het verdelen van de poet die daarna nog over is. Mijn zus heeft begin oktober de formulieren en handtekeningen, die voor deblokkering nodig zijn, persoonlijk bij de Friesland Bank gebracht. Deze deblokkering van de rekening van mijn vader kwam moeizaam op gang en mijn zus betaalde de binnenkomende rekeningen van mijn vader eerst maar uit eigen zak. Toen moest mijn zus het ziekenhuis in voor een operatie en had haar gedachten even elders. Toen mijn zus weer wat bij de pinken was belde ze de Friesland Bank dat de rekening van mijn vader nog steeds geblokkeerd was. De bank vond dat ook vreemd en zou het in orde maken. Geen excuus, niks. Na een week belt mijn zus opnieuw. 'Nog niet gedaan? Dan gaan we dat nu doen, maar dat kan wel een paar dagen duren.' Nu is er weer een week verstreken. De Friesland Bank heeft nog steeds niet op die computerknop gedrukt die het saldo van mijn, inmiddels vijf maanden geleden, overleden vader deblokkeert. Mijn zus zegt dat ze maar weer 's zal bellen. En ik zeg dat als ze weer met een kluitje in het riet wordt gestuurd, ik de eerste de beste Friesland Bankmedewerker in krijtstreep, over de balie zal trekken.
freek

morbide verhaal

Ik was op bezoek bij L. en M. Die wonen in een bungalowparkje op de zandgronden, dus in het bos. Ze vertelden over wat vorige week in het parkje was gebeurd. Achterbuurman was een paar dagen alleen aan het klussen in zijn vakantiehuisje. Hij had de gewoonte om elke dag om vijf uur z'n vrouw even te bellen. Zijn vrouw belde andere buurvrouw van L. en M. omdat haar man niet gebeld had op de afgesproken tijd. Na haar eerste vraag ging het gesprek vanuit buurvrouw als volgt:
'Weet je wat, ik loop even naar hem toe... . Nou de deur is gewoon open hoor... . Oh, ik zie het al, hij zit in z'n stoel te slapen... . Hij is trouwens wel erg koud... God, hij is ook stijf... . Ik denk dat hij dood is... .
Dat was ook zo!

freek

Indische buren (7) - eenzaam

Drie hoog links op de Djambistraat X leek gereserveerd voor eenzame mannen. Eerst was er de jonge man met het zelfgebreide petje. Hij woonde er, dat was zeker, hij ging naar binnen en naar buiten, liep met een tas boodschappen zwijgzaam de trap op, draaide de deur achter zich op slot en deed het licht aan, maar zijn gedachten woonden ergen anders. Op een nacht ging hij zijn gedachten achterna. Hij verliet hij het pand - head first - via de buitengevel. Niemand kon de politie nuttige informatie geven.
De volgende bewoner was een Marokkaanse man van middelbare leeftijd. Hij had in Noord bij de Ford gewerkt en zat nu met zijn uitkering op drie hoog links. Een vrouw had hij niet. Hij had gewerkt en gewerkt en gewerkt en miste de brutale handigheid om intussen een vrouw te regelen. Lezen en schrijven was er ook niet bij. Af en toe belde hij aan, dan hield hij een brief in de lucht en trok een hulpeloos gezicht.

Metz in de buurt

leve J.

Als J. jarig is nodigt hij vrienden en bekenden uit in ons dorpscafé. Gisteren was het weer zo ver en we verschenen met zo'n honderd man en vrouw op zijn feestje. J. stond bescheiden en onopvallend bij de deur, maar je kon niet om hem heen. Nadat we hem dus hadden gefeliciteerd en een envelop hadden overhandigd, de cost gaet voor de baet uyt, gingen we aan het bier. Ik raakte aan de praat met A., metselaar van beroep en het diploma leermeester op zak. Hij mag dus jongens opleiden, maar de afgelopen jaren had zich geen leerling meer gemeld. Hoe moet dat met de bouw? A. wist het ook niet, maar was somber. Een paar uurtjes later bedankten we J. voor de gezellige avond en gingen moe maar voldaan naar huis.
freek

Nakauwen

Wanneer Pauw & Witteman, NOVA en Een Vandaag klaar zijn met het nakauwen van hitserige SBS-programma's, ga ik het weer eens proberen.

Metz kijkt geen televisie

stapelen 25

Om kwart over acht 's ochtends ben ik nog alleen in de ecokathedraal. Het regent flink en het is koud. Ik begin aan de reconstructie van een muur van drie meter hoog en één meter dik. Langzaam worden mijn schouders nat en de regen dringt door tot op de onderkleding. Dan komt Johan. We besluiten nu onmiddellijk om er mee op te houden en gaan op weg naar Johan zijn huis om koffie te drinken. Johan woont in een oud stoomgemaal dat de Veenpolder van Idzard en Oldeholtwolde in het verleden drooghield en leeft met schapen, kippen, poezen en vrouw in een inmense ruimte van weiland,water, wind en wolken. 'Als je van een buurpraatje houdt, moet je hier niet gaan wonen', zegt Johan.

freek http://www.ecokathedraal.nl/

Goedemorgen de mantelzorger (54) - kwijt op tijd

Zo kan het ook. Niks betalen. Geen formulieren. Begrijpelijke taal. En vier weken voorúít gewerkt.
Geen kwaad woord dus over de ambtenaren van de Amsterdamse Dienst Belastingen.

Metz de mantelzorger

Hije

Ik sta tegen twaalven bij het droppingsveldje in de Haulsterbossen. Hier werden in de oorlog wapens en ander spul voor de Friese illegaliteit afgeworpen, door een jongen uit de streek: Hije Schaper, zoon van een kroegbaas uit Joure, schoolgenoot van mijn moeder, RAF-vlieger in de oorlog en later in vredestijd adjudant van Koningin Juliana, zei mijn moeder een beetje trots. Hije Schaper, die later in de oorlog een doorstart maakte met zijn watervliegtuig op het Tjeukemeer, omdat zijn missie was verraden en hij onder vuur kwam te liggen. Mijn moeder heeft, met mij op de arm, achter de gordijnen staan gluren hoe de verzetsmensen die Hije moest oppikken, nu werden opgebracht door de Duitsers.
Nu sta ik bij de oude droppingsplaats en voel de historie van deze plek aan mijn lijf. Uit de bosrand komt een roedeltje van vijf reeën. Ze gaan grazen op de plek. Dan is het twaalf uur en plotseling beginnen de sirenes te janken. Omdat het windstil is komt het geluid van overal en van alle dorpen. Ik word teruggeworpen in de tijd en kijk met kippenvel op mijn arm in de lucht, of de vliegtuigen al komen.
freek

Momentje

"Er is een heel uniek momentum op dit moment". Met deze tekst opende Hans de Boer van het innovatieplatform (Hans de Boer is altijd van platforms en task-forces) mijn dag. Gauw weer terug naar bed. Last van een innovatietje.

Metz luistert radio

Holleweer

Ben ik de enige? Die telkens Holleeder hoort als ze Holloway zeggen?
Al die criminaliteit ook! Het is gewoon teveel voor mijn kleine hersentjes.

Metz luistert radio

Peter R. de V.

De zegetocht van Peter R. de V. kreeg zijn apotheose in de opname van de moeder, Peter en de videoband en toen ging het pas echt mis. Peter moest aan het slot van zijn reportage een ontredderde moeder hebben en hij liet niet na, om met temerige opmerkingen ('en hij wist niet eens, dat ze dood was...') moeder daartoe te krijgen. Daar was natuurlijk niet zoveel voor nodig, maar Peter R. de V. nam geen risico en ging voluit met zijn emotiebombardement. En de moeder brak voor de camera, hetgeen de bedoeling was. Peter R. de V. is ook een hufter.
freek

Djoeke 14

Djoeke de hond bracht mij bij een meeuw, die achter een wilgenstruik wat uit de felle wind zat. Toen Djoeke voorzichtig aan hem rook, kantelde de meeuw een beetje op zijn zij. Hij probeerde krachteloos weer overeind te komen, maar dat lukte hem niet. Hij was er niet best aan toe. Ik zette hem voorzichtig weer op z'n buik; hij zakte door zijn pootjes en zijn anders felle ogen waren al dof. Daarom maakte ik een richeltje droog gras om hem heen, zodat hij niet meer kantelde en vertrok, want doodgaan doe je alleen. Je hebt soms een steuntje nodig.
freek

Hoge boezem

Ik sta aan de noordelijke oever van de Brekken en kijk uit op de zuidelijke oever, waar de schoorsteen van het stoomgemaal Tacozijl zichtbaar is. Als onze boezem te hoog is, zoals nu, kunnen de elektrieke gemalen de zaak niet klaren en wordt Tacozijl ingeschakeld. De ketels onder stoom, de oliespuit bij de zuigerstangen en langzaam maar onbedaarlijk begint Tacozijl te stampen. 'Hij gooit er in een etmaal het hele Snekermeer uit', sprak de Tacozijlster machinist trots en teder.
Ik bedoel maar.
freek

Verrassing

Ik laat me graag verrassen. Zondag kijk ik dus alleen naar Peter R. de Vries als hij, met een snorrende projectie van brokkelige super8-beelden op de achtergrond, bewijst dat Maurice de Hond het gedaan heeft. Minder, maar ook voldoende, vind ik het als hij de klusjesman uit een Arubaanse kast tovert.

Metz kijkt misschien televisie

familieverhalen 5

Mijn beppe was een klein, maar pittig wijfje. Ze was moeder van zes dochters, had een tapvergunnig van haar schoonmoeder overgenomen en dreef daarop een café bij de haven en was daarnaast nog brugwachter van de Botersteegbrug. Die moest wel eens open voor tjalken met turf. Het was een kleine, smalle basculebrug, die ze bediende. Dat ging volgens mijn moeder als volgt. Eerst werden de grendels in het brugdek teruggeschoven. Vervolgens pakte mijn beppe een pikhaak, die ze met een klein sprongetje haakte in de handgreep van de ketting die aan de bascule (contragewicht) was bevestigd. Dan zweefde ze enige tijd los van de aarde totdat haar gewicht de brug langzaam omhoog deed komen.

Ik woon nu zes kilometer van het dorp waar dit plaatsvond. Ik kom wel 's langs de Botersteegbrug, die nu voor eeuwig vastligt over een dood stuk water. Maar als ik mijn ogen dicht doe, zie ik mijn beppe, spartelend hangend aan de pikhaak, om een ongeduldige schipper vrije doorvaart te geven.

freek