De velden liggen er roerloos en stil bij in deze pittige kou. Alleen hoog in de blauwgrijze lucht zie ik een vlucht ganzen naar het zuidwesten trekken. Dan schiet links van mij uit de berm een haas, springt over de weg, zweeft over de bermsloot rechts van mij en rent het stoppelig geoogste maisveld in, alsof de duivel hem op de hielen zit. Verderop is de vaart zwart bevroren, met bloemen op het ijs. Dit ijs zingt tussen de oevers; dat doet ijs altijd als het onder spanning staat. Even later knalt er krakend een scheur in.
Mijn ijsvogeltje zit bij de wateroverloop, waar het water nog stroomt, te loeren op z'n lunch, maar vliegt zoals gewoonlijk weg van mij, voor mij uit.
Ik hoor een miauwend geluid van een buizerd. Hoog in de lucht zie ik vier van hen over, onder en naast elkaar zweven op de thermiek. Bij een bepaalde zweefhoek worden hun vleugels roestbruin aangeschenen door de zon.
Ik passeer het bordje waar op staat dat op deze plek Marco is verongelukt, een jongen nog.
Even verder ligt een dode reiger half naast, maar vastgevroren in de sloot.
Er hangt een ouwemannendruppel aan mijn neus.
Het is koud.
Voor iedereen.
freek
31 januari 2009
30 januari 2009
stapelen 65
We hebben bijna het voorterrein van de ecokathedraal 'schoon'. Al het materiaal dat vrachtauto's anderhalf jaar geleden hebben gestort is verwerkt, of soort bij soort opgeslagen. De ecokathedraal nodigt weer uit. Om illegale stort van particulieren, die de keuken verbouwen, tegen te gaan, hebben we een 'krachtig element' voor de ingang gezet; een soort reuzenamsterdammertje maar dan van beton. Dat heeft ons enige rugbrekens gekost, maar nu staat ie daar, mooi ingegraven.
We halen'm pas weer weg als we alle losse materiaal in bouwwerken hebben verwerkt en we toe zijn aan een vrachtauto met stenen. Dat zal ongeveer over zes jaar zijn.
freek
We halen'm pas weer weg als we alle losse materiaal in bouwwerken hebben verwerkt en we toe zijn aan een vrachtauto met stenen. Dat zal ongeveer over zes jaar zijn.
freek
29 januari 2009
Weg
Waar zijn ze gebleven 'de dominee, de dokter, de notaris' , zoals Jan Greshoff eens dichtte? De heren van stad of dorp, waarvoor men de hoed lichtte. In een dorp hadden ze de meeste overlevingskans en waren tot diep in de jaren zeventig jurylid bij declameerwedstrijden, voorzitter van het Rode Kruis, of vaste donateur van het bejaardenreisje.
Maar ook bij ons in het dorp is dat niet meer zo.
De dominee woont een dorp verderop en komt met een ligfiets naar ons dorp om pastorale zorg te bieden. De dokter is bij gebrek aan voldoende omzet reeds jaren uit ons dorp verdwenen en de notaris is in de tachtig en in ruste.
Van deze laatste moet evenwel worden vermeld dat hij tijdens de laatste vorstperiode nog op het ijs verscheen. Een plaatselijke ambachtsman had een stevige slee voor hem gemaakt, met een hoge houten duwbeugel waar de notaris op kon steunen, zodat de slee als ijsrollator dienst deed.
En ondanks deze handicap schaatste hij met allure, een notaris waardig.
freek
Maar ook bij ons in het dorp is dat niet meer zo.
De dominee woont een dorp verderop en komt met een ligfiets naar ons dorp om pastorale zorg te bieden. De dokter is bij gebrek aan voldoende omzet reeds jaren uit ons dorp verdwenen en de notaris is in de tachtig en in ruste.
Van deze laatste moet evenwel worden vermeld dat hij tijdens de laatste vorstperiode nog op het ijs verscheen. Een plaatselijke ambachtsman had een stevige slee voor hem gemaakt, met een hoge houten duwbeugel waar de notaris op kon steunen, zodat de slee als ijsrollator dienst deed.
En ondanks deze handicap schaatste hij met allure, een notaris waardig.
freek
28 januari 2009
In de weg
Ons prachtblad (sinds 1752) bericht dat in één onzer dorpen een tweetal mannen is opgepakt vanwege het 'ondernemen van een wraakactie... .' De twee lieden zouden, nadat ze eerst een stoeptegel door een raam hadden gekeild , het klusje afmaken met een Molotovcocktail. maar 'er stond een conifeer in de weg', aldus ons lijfblad.
Er is niks lelijker dan een rijtje stramme conifeersoldaten in je tuin, maar ze staan wel pal als er een fles brandende benzine komt overvliegen.
freek
Er is niks lelijker dan een rijtje stramme conifeersoldaten in je tuin, maar ze staan wel pal als er een fles brandende benzine komt overvliegen.
freek
27 januari 2009
Tellen
Ik heb meegedaan aan de Nationale Tuinvogeltelling 2009. Dat was een uur zitten voor het raam, gewapend met scoringsformulier, kijker en vogelboek. Het aantal soorten viel me tegen. Het waren dezelfde vogels, die opvliegen als ik door de tuin loop, dus wel een afspiegeling van de werkelijkheid, maar je hoopt toch altijd op dat ene bijzondere vogeltje.
Wel vielen door dit uur geconcentreerd kijken, me een paar dingen op.
De roekenkolonie hier in onze dorpsstraat, zorgt voor heel wat onrust: zodra ze in de verte krassen, verdwijnen de andere vogels in kieren en struiken.
Vogel komen in golven; zo heb je niks en zo zijn er mussen en koolmezen.
Er is sprake van samenwerking: als de koolmezen driftig hakken in de vetbol, verschijnt tussen de struiken de roodborst op de grond, die de slordige kruimels meepikt.
Er zijn dappere vogels en schijtlijsters; steeds dezelfde mus waagde zich hangend aan de pinda-automaat, terwijl de rest dan schoorvoetend, de gevallen brokstukken verzameld.
Toch nog wat opgestoken, dat uurtje.
freek
Wel vielen door dit uur geconcentreerd kijken, me een paar dingen op.
De roekenkolonie hier in onze dorpsstraat, zorgt voor heel wat onrust: zodra ze in de verte krassen, verdwijnen de andere vogels in kieren en struiken.
Vogel komen in golven; zo heb je niks en zo zijn er mussen en koolmezen.
Er is sprake van samenwerking: als de koolmezen driftig hakken in de vetbol, verschijnt tussen de struiken de roodborst op de grond, die de slordige kruimels meepikt.
Er zijn dappere vogels en schijtlijsters; steeds dezelfde mus waagde zich hangend aan de pinda-automaat, terwijl de rest dan schoorvoetend, de gevallen brokstukken verzameld.
Toch nog wat opgestoken, dat uurtje.
freek
26 januari 2009
Overpeinzing op de zondagochtend 3
Neem ik weer een hond? Die vraag speelt al een tijdje en het is zaak dat ik een besluit neem.
Daarmee heb ik even gewacht, want ik wilde geen troosthond zo vlug na de dood van Djoeke.
Als ik alles op een rijtje zet kom ik tot de volgende overwegingen:
Een plus is dat een hond een onvoorwaardelijke makker is, dat een hond je laat lopen, dat een hond je op plekken brengt waar je anders nooit komt en dat mensen met een hond statistisch langer leven dan mensen zonder hond.
Een minpuntje is dat honden er altijd zijn, ook in guur-en regenweer; dat honden schijten, dat honden een buitenlandse vakantie aardig in de weg zitten en dat een eventuele jonge hond wellicht nu langer meegaat dan jezelf.
Na enig gestaar uit het raam, hak ik de knoop door: het is mooi geweest!
freek
Daarmee heb ik even gewacht, want ik wilde geen troosthond zo vlug na de dood van Djoeke.
Als ik alles op een rijtje zet kom ik tot de volgende overwegingen:
Een plus is dat een hond een onvoorwaardelijke makker is, dat een hond je laat lopen, dat een hond je op plekken brengt waar je anders nooit komt en dat mensen met een hond statistisch langer leven dan mensen zonder hond.
Een minpuntje is dat honden er altijd zijn, ook in guur-en regenweer; dat honden schijten, dat honden een buitenlandse vakantie aardig in de weg zitten en dat een eventuele jonge hond wellicht nu langer meegaat dan jezelf.
Na enig gestaar uit het raam, hak ik de knoop door: het is mooi geweest!
freek
23 januari 2009
Contrast
Er was geen groter contrast denkbaar, eergisteren op de televisie. Eerst die chique, opgestoken haar, dame, die in weloverwogen en precieze zinnen vertelde waarom het Gerechtshof in Amsterdam vond, dat Wilders toch vervolgd moest worden wegens belediging en het aanzetten tot haat.
En dan Wilders zelf, met dat nerveuze trekje om zijn droge mond vochtig te houden, maar wel meteen voluit: de 'heren' van het Hof waren natuurlijk gek, het was weer een schande en als hij veroordeeld zou worden, wat hij zich niet kon voorstellen, zouden de honderduizenden Nederlanders veroordeeld worden, die op hem hadden gestemd. Hier gebruikte hij weer zijn truc om net te doen dat je van het Hof geen rechtse opvattingen mag hebben. Wilders weet donders goed, dat hij wordt vervolgd wegens specifieke uitlatingen, die volgens het Hof over de schreef waren.
Maar er is nog iets ander: net als andere autoritaire leiders in het verleden, vereenzelvigt Wilders zich met het volk: het volk en hij zijn één. Gelukkig heeft dat waanidee alle Leiders uit het verleden de kop gekost.
freek
En dan Wilders zelf, met dat nerveuze trekje om zijn droge mond vochtig te houden, maar wel meteen voluit: de 'heren' van het Hof waren natuurlijk gek, het was weer een schande en als hij veroordeeld zou worden, wat hij zich niet kon voorstellen, zouden de honderduizenden Nederlanders veroordeeld worden, die op hem hadden gestemd. Hier gebruikte hij weer zijn truc om net te doen dat je van het Hof geen rechtse opvattingen mag hebben. Wilders weet donders goed, dat hij wordt vervolgd wegens specifieke uitlatingen, die volgens het Hof over de schreef waren.
Maar er is nog iets ander: net als andere autoritaire leiders in het verleden, vereenzelvigt Wilders zich met het volk: het volk en hij zijn één. Gelukkig heeft dat waanidee alle Leiders uit het verleden de kop gekost.
freek
22 januari 2009
Reclame
Het is bekend dat op het platteland flink gezopen wordt. Er is hier niks voor ons, vindt de jeugd, dus zetten ze het op een klemzuipen in zuipketen. Dat is al bijna folklore en geen burgemeester die zich waagt aan een pittig optreden. Die plattelandshotemetoten willen immers 'in gesprek blijven' met de jeugdige deliriumkwekers.
De lokale horeca zint dus op een tegenzet, om de verloren omzet terug te halen.
Zo mocht ik een ijzersterke actie van een kroeg in Joure aanschouwen, die met wervende plakkaten met de tekst 'Zuip je de pleuro voor 20 euro' de voorbijganger wil verleiden om binnen te treden
Zo'n actie moet toch helpen!
freek
De lokale horeca zint dus op een tegenzet, om de verloren omzet terug te halen.
Zo mocht ik een ijzersterke actie van een kroeg in Joure aanschouwen, die met wervende plakkaten met de tekst 'Zuip je de pleuro voor 20 euro' de voorbijganger wil verleiden om binnen te treden
Zo'n actie moet toch helpen!
freek
21 januari 2009
Voornaam
Veel politici, maar ook andere mensen die zichzelf belangrijk vinden, hanteren graag voornamen als het gaat om partners of collega's. Bos is voor dit slag mensen altijd Wouter en wie niet gelijk snapt wie Wouter is, telt niet mee. Door voornamen te gebruiken, wurm je jezelf de inner circle binnen. Intimus op eigen gezag.
Gisteren strafte Matthijs van Nieuwkerk, Matthijs dus, een staaltje van dergelijk Voornaam Gedrag af bij John Leerdam. John zit voor de PvdA in de Tweede Kamer en was samen met Felix en Hugo te gast bij Matthijs om de inauguratie van Barack van commentaar te voorzien.
John: "Ik was met Roos naar New York"
Matthijs: "Wie is Roos?"
John: "Roos! Dat is mijn vrouw."
Matthijs: "Wist ik niet."
John: "Die zit dáár."
Stephan kijkt televisie
Gisteren strafte Matthijs van Nieuwkerk, Matthijs dus, een staaltje van dergelijk Voornaam Gedrag af bij John Leerdam. John zit voor de PvdA in de Tweede Kamer en was samen met Felix en Hugo te gast bij Matthijs om de inauguratie van Barack van commentaar te voorzien.
John: "Ik was met Roos naar New York"
Matthijs: "Wie is Roos?"
John: "Roos! Dat is mijn vrouw."
Matthijs: "Wist ik niet."
John: "Die zit dáár."
Stephan kijkt televisie
Oude mannen
Tussen Obama en en de laatste tien minuten van Feyenoord- sc Heerenveen, was ik gisteren bij een clubje mensen, dat op provinciaal niveau oude paden in het landschap inventariseert. De organisatie die dit doet wordt gesubsidieerd door jan en alleman hier in onze provincie, maar het eigenlijke werk moet komen van de oude mannen van de streek. Die weten van wanten en de naam en toenaam van elk onverhardd boerenpad. Het was de bedoeling dat de oude mannen vrijmoedig met viltstift hun kennis op de ruim verspreide topgrafische kaarten zouden intekenen, maar oude mannen houden meer van praten dan van tekenen. Ze vertelden elkaar de verhalen van de paden en bleven doof voor de, langzamerhand wanhopige, uitnodigingen van de projectleidster, om hun kennis in lijnen om te zetten en om een inventarisatieformulier in te vullen.
Zelf kon ik kon weinig bijdragen, maar wel luisteren
Net als die boer uit de Brekkense Polder, waar ik naast zat en waarvan de boerderij acht kilometer van de dichtsbijzijnde menselijke bewoning staat.
Die vond het maar een drukke avond en verdween na een glaasje sinas weer naar buiten, het donker in.
Op naar de polder.
Lekker rustig.
freek
Zelf kon ik kon weinig bijdragen, maar wel luisteren
Net als die boer uit de Brekkense Polder, waar ik naast zat en waarvan de boerderij acht kilometer van de dichtsbijzijnde menselijke bewoning staat.
Die vond het maar een drukke avond en verdween na een glaasje sinas weer naar buiten, het donker in.
Op naar de polder.
Lekker rustig.
freek
20 januari 2009
Stapelen 65
Wat heb ik, in coöperatie, tot nu toe gestapeld in de ecokathedraal
Ik heb de Muur van De Koning mede zichtbaar gemaakt, met het Rode Plein er voor.
Ik heb de Staatsietrap mede gelegd
Ik heb de Stairway to Heaven naar Het Hoogste Punt mede geconstrueerd.
Ik heb de Tombe voor een Staartmees gebouwd.
Ik heb Het Heerlijk Zitje mede gestapeld van trottoirbanden
Ik heb de Muur van Berend mede gelegd.
Ik heb Het Meer van Friese Geeltjes gelegd.
Ik heb veel materiaal geruimd en gesorteerd.
Ik kan nog jaren verder.
freek
Ik heb de Muur van De Koning mede zichtbaar gemaakt, met het Rode Plein er voor.
Ik heb de Staatsietrap mede gelegd
Ik heb de Stairway to Heaven naar Het Hoogste Punt mede geconstrueerd.
Ik heb de Tombe voor een Staartmees gebouwd.
Ik heb Het Heerlijk Zitje mede gestapeld van trottoirbanden
Ik heb de Muur van Berend mede gelegd.
Ik heb Het Meer van Friese Geeltjes gelegd.
Ik heb veel materiaal geruimd en gesorteerd.
Ik kan nog jaren verder.
freek
Dagboek uit een wachtwijk (25) - digibeten
Nu de effecten van de marktwerking voor gas & licht bizarre vormen aannemen (midden in de kredietcrisis stromen miljarden euro's naar - godbetere het - de provincies!), blik ik even terug op een jaar lang marktconform, en dus aanbesteed, welzijnswerk in mijn Vogelaarwijk. Die race is eind 2007 gewonnen door de B&A-groep BV. Een prestatie op zich, want dit bedrijf heeft van welzijnswerk geen kaas gegeten. Ervaring in het spel met eigenwijze vrijwilligers, jongeren die over het randje handelen en zonderlingen die in geen enkel vakje passen, hebben ze niet, maar het spel der woorden zijn ze meer dan machtig. Civic Zeeburg, noemt B&A zich voor deze gelegenheid.
Mijn lokale overheid is modern, gecharmeerd van wensen en woorden en immer vol lof over de entree van de commercie in dat stoffige welzijnsland. Als B&A in september 2008 een rapportage naar het stadsdeel stuurt waarin om meer geld wordt gevraagd, is het stadsdeel lyrisch: "Het stadsdeel is zeer tevreden over de flinke inspanning van Civic Zeeburg waarmee zij het welzijn en zorgpakket tot op het huidige niveau hebben weten neer te zetten in een vernieuwd 'jasje' ."
Voort wat - hoort wat, zullen ze gedacht hebben bij het stadsdeel want op de eerste pagina van de rapportage van Civic Zeeburg werd reeds een veer ingebracht: "Stadsdeel Zeeburg nam een kloek besluit: als ons sociale domein een huis is, gaan we om te bezuinigen niet schrappen op onderhoud of huispersoneel, maar we gaan een nieuw huis bouwen in de geest van de WMO; een huis dat kleiner is maar steviger en efficiënter en dat met een grote tuin rondom de burgers van Zeeburg ruimte biedt".
Beeldspraak, altijd lastig.
We zijn een jaar verder. Kinderclubjes zijn verdwenen, jongerenwerk is gelijk aan surveillance, buurthuizen zijn dicht óf object van ruziënde organisaties, af en toe loopt er een gesubsidieerde optocht van kunstenaars door de buurt en een handvol zelfbenoemde buurtprofessors zit boven de wijnfles (denktank!) zichzelf uit te leggen hoe mooi het leven zou zijn als...
Intussen is - wat je voor een normaal buurtverkeer nou net nodig hebt - de doorsneebewoner al anderhalf jaar niet meer uitgenodigd voor een cursus zingen, tekenen, voor mijn part wijnproeven, een bijeenkomst over Ghana of Gaza danwel het doortrekken van lijn 14 of het bespreken van de pro's en contra's van de kap van 82 bomen in de Javastraat.
Niets van dat al.
De B&A-groep zit er niet mee. Zij maken geld en of de Indische Buurt er wat mee opschiet is hun probleem niet. Zeventien medewerkers zijn intussen ontslagen. Een half jaar geleden had ik een gesprek met deze organisatie. Ik maakte me toen zorgen (met die zeventien erbij, kun je nagaan) over de teloorgang van het welzijnswerk in de buurt en daaromtrent wilde de leiding van Civic Zeeburg mij weer op het juiste spoor brengen. De dames van de directie legden mij uit wat ik niet begreep. En hoe hard ze het ook uitlegden, ik wilde het maar niet begrijpen. Het gesprek vlotte niet, zoals het gaat met dit soort gesprekken. U kent die gesprekken wel. Ook poogde ik met de fractie van de lokale PvdA in gesprek te komen over het welzijnswerk in de Indische Buurt. Die zat echter met de neus in de kwartaal- en halfjaarrapportages van Civic Zeeburg. En daar zitten ze nog.
Nou moet ik zeggen: het is boeiend leesvoer. Het is vermakelijk wanneer de winnaar van een aanbesteding de schuld voor het eigen falen legt bij de verliezer van diezelfde aanbesteding. "Medewerkers die afkomstig waren van de vorige aanbieder hebben aangegeven dat initiatief en zelfstandigheid in hun vorige werkkring niet beloond werden (...). Onder de medewerkers was een verrassend aantal (semi-)digibeten".
Ook de bewoners treft schuld. "Civic Zeeburg benadert bewoners en organisaties op een andere manier dan dat zij gewend zijn (van 'klager' naar 'drager', van 'consument' naar 'producent'). Deze nieuwe manier van werken dringt nog niet goed tot alle bewoners door."
Metz in de buurt
Mijn lokale overheid is modern, gecharmeerd van wensen en woorden en immer vol lof over de entree van de commercie in dat stoffige welzijnsland. Als B&A in september 2008 een rapportage naar het stadsdeel stuurt waarin om meer geld wordt gevraagd, is het stadsdeel lyrisch: "Het stadsdeel is zeer tevreden over de flinke inspanning van Civic Zeeburg waarmee zij het welzijn en zorgpakket tot op het huidige niveau hebben weten neer te zetten in een vernieuwd 'jasje' ."
Voort wat - hoort wat, zullen ze gedacht hebben bij het stadsdeel want op de eerste pagina van de rapportage van Civic Zeeburg werd reeds een veer ingebracht: "Stadsdeel Zeeburg nam een kloek besluit: als ons sociale domein een huis is, gaan we om te bezuinigen niet schrappen op onderhoud of huispersoneel, maar we gaan een nieuw huis bouwen in de geest van de WMO; een huis dat kleiner is maar steviger en efficiënter en dat met een grote tuin rondom de burgers van Zeeburg ruimte biedt".
Beeldspraak, altijd lastig.
We zijn een jaar verder. Kinderclubjes zijn verdwenen, jongerenwerk is gelijk aan surveillance, buurthuizen zijn dicht óf object van ruziënde organisaties, af en toe loopt er een gesubsidieerde optocht van kunstenaars door de buurt en een handvol zelfbenoemde buurtprofessors zit boven de wijnfles (denktank!) zichzelf uit te leggen hoe mooi het leven zou zijn als...
Intussen is - wat je voor een normaal buurtverkeer nou net nodig hebt - de doorsneebewoner al anderhalf jaar niet meer uitgenodigd voor een cursus zingen, tekenen, voor mijn part wijnproeven, een bijeenkomst over Ghana of Gaza danwel het doortrekken van lijn 14 of het bespreken van de pro's en contra's van de kap van 82 bomen in de Javastraat.
Niets van dat al.
De B&A-groep zit er niet mee. Zij maken geld en of de Indische Buurt er wat mee opschiet is hun probleem niet. Zeventien medewerkers zijn intussen ontslagen. Een half jaar geleden had ik een gesprek met deze organisatie. Ik maakte me toen zorgen (met die zeventien erbij, kun je nagaan) over de teloorgang van het welzijnswerk in de buurt en daaromtrent wilde de leiding van Civic Zeeburg mij weer op het juiste spoor brengen. De dames van de directie legden mij uit wat ik niet begreep. En hoe hard ze het ook uitlegden, ik wilde het maar niet begrijpen. Het gesprek vlotte niet, zoals het gaat met dit soort gesprekken. U kent die gesprekken wel. Ook poogde ik met de fractie van de lokale PvdA in gesprek te komen over het welzijnswerk in de Indische Buurt. Die zat echter met de neus in de kwartaal- en halfjaarrapportages van Civic Zeeburg. En daar zitten ze nog.
Nou moet ik zeggen: het is boeiend leesvoer. Het is vermakelijk wanneer de winnaar van een aanbesteding de schuld voor het eigen falen legt bij de verliezer van diezelfde aanbesteding. "Medewerkers die afkomstig waren van de vorige aanbieder hebben aangegeven dat initiatief en zelfstandigheid in hun vorige werkkring niet beloond werden (...). Onder de medewerkers was een verrassend aantal (semi-)digibeten".
Ook de bewoners treft schuld. "Civic Zeeburg benadert bewoners en organisaties op een andere manier dan dat zij gewend zijn (van 'klager' naar 'drager', van 'consument' naar 'producent'). Deze nieuwe manier van werken dringt nog niet goed tot alle bewoners door."
Metz in de buurt
19 januari 2009
Feyenoordsupporters
Het was al laat toen ik het stadion van mijn cluppie verliet. Dat kwam door de nazit na de overwinning op Feyenoord. Ik had mijn auto ver weg in een klein straatje geparkeerd en toen ik daar aankwam, zag ik een vijftal jongens in het duister wat sneaky bij elkaar staan. Dichterbij gekomen bleken het Feyenoordsupporters te zijn (petje, sjaaltje). Eén van hen kwam plompverloren op me af, (gewoon doorlopen, Freek) en zei: 'Waar is hier het Hajé motel?'
'Da's nog een heel eind lopen jongens', zei ik zo opgewekt mogelijk. 'Kut..., fuck...,' werd er in het groepje gemompeld. Toen steeg ik boven mezelf uit en zei: "Mijn auto staat vlakbij, ik breng jullie wel even'. 'Die mijnheer zegt dat hij ons wil brengen', zei de woordvoerder tegen het groepje achter hem. Alom ongeloof; 'Zei u dat mijnheer?'. Ik was nu een mijnheer geworden.
Met vier man op de achterbank en één voorin tufte ik naar het motel. Ik kreeg van de heren hun opvatting mee dat 'die kankerspelers, moesten werken voor hun kankergeld'.
'Bedankt mijnheer', zeiden ze braaf, toen ze voor het motel uitstapten en 'goede reis verder'.
Aardige jongens, die jongens van Het Legioen.
freek
'Da's nog een heel eind lopen jongens', zei ik zo opgewekt mogelijk. 'Kut..., fuck...,' werd er in het groepje gemompeld. Toen steeg ik boven mezelf uit en zei: "Mijn auto staat vlakbij, ik breng jullie wel even'. 'Die mijnheer zegt dat hij ons wil brengen', zei de woordvoerder tegen het groepje achter hem. Alom ongeloof; 'Zei u dat mijnheer?'. Ik was nu een mijnheer geworden.
Met vier man op de achterbank en één voorin tufte ik naar het motel. Ik kreeg van de heren hun opvatting mee dat 'die kankerspelers, moesten werken voor hun kankergeld'.
'Bedankt mijnheer', zeiden ze braaf, toen ze voor het motel uitstapten en 'goede reis verder'.
Aardige jongens, die jongens van Het Legioen.
freek
16 januari 2009
Hoofd afwenden
Ik kan veel hebben als het om rampen en oorlogen op de televisie gaat. Een overstroming met dobberende lijken; ik gruw, maar ik kan er naar kijken. Een gedrogeerde rebel in ver Afrika, die zijn automatisch wapen ergens op leeg schiet; ik schud het hoofd, maar ik kijk. Uitgemergelde kinderen, slachtoffers van een woestijnoorlog; ik krijg soms de tranen in mijn ogen, maar ik kijk en ik kijk.
Maar als de Gaza-oorlog in beeld komt, vertoon ik vluchtgedrag. Ik wil niet kijken en ik wil niet het sombere commentaar onder de beelden horen. Ik zap weg.
Dat komt omdat ik niet wil dat Israel dit doet, me ook kan voorstellen dat ze het wel doen en bovenal omdat ik wil dat Israel blijft bestaan.
En dat laatste heeft weer te maken met mijn gevoel dat de overlevende opgejaagden uit de Tweede Wereldoorlog een safe haven hebben verdiend en dat heeft weer te maken met mijn Joodse tante Dien, die geen echte tante was, maar toch en die het als enige van haar familie gered heeft toentertijd en de verhalen daarover in de familie toen ik een kind was.
Ik voel me radeloos verstrikt in tegenstrijdige gevoelens en ik kijk weg.
freek
Maar als de Gaza-oorlog in beeld komt, vertoon ik vluchtgedrag. Ik wil niet kijken en ik wil niet het sombere commentaar onder de beelden horen. Ik zap weg.
Dat komt omdat ik niet wil dat Israel dit doet, me ook kan voorstellen dat ze het wel doen en bovenal omdat ik wil dat Israel blijft bestaan.
En dat laatste heeft weer te maken met mijn gevoel dat de overlevende opgejaagden uit de Tweede Wereldoorlog een safe haven hebben verdiend en dat heeft weer te maken met mijn Joodse tante Dien, die geen echte tante was, maar toch en die het als enige van haar familie gered heeft toentertijd en de verhalen daarover in de familie toen ik een kind was.
Ik voel me radeloos verstrikt in tegenstrijdige gevoelens en ik kijk weg.
freek
15 januari 2009
Onze cultuur
...de Volkskrant, vandaag, over het succes van http://www.linkedin.com/... Wat doet een enkeltje Tokyo tegenwoordig?
Metz leest de krant
Lekker weg in eigen land
Vorig seizoen zag ik Gertjan één keer in de veertien dagen. Hij zat aan de stamtafel van het spelershome van mijn cluppie de krant te lezen in afwachting van de komende wedstrijd. Ik en mijn maat G en zijn vrouw gebruiken ook deze lokaliteit als uitvalsbasis van ons wedstrijdbezoek. We komen daar binnen met de door G geritselde toegangskaarten.
Goed, terug naar Gertjan. Wij zeiden hem elke keer, als we hem zagen, goedenmiddag of goedenavond en maat G die hem wat beter kende vroeg nog wat door over geblesseerde spelers en zo.
We kregen altijd een vriendelijk kort, zakelijk antwoord.
Toen ging Gertjan naar Feyenoord. Eigenlijk vonden we dat jammer, want hij hoorde bij ons pré-wedstrijdritueel.
Gisteren ging hij weer bij Feyenoord weg en wat ik sterk vond, dat hij zelf aanzat bij de persconferentie om daar een toelichting op te geven. Meestal duiken trainers in zo'n geval een tijdje onder, of spuwen, veilig thuis in de huiskamer, kwaadaardige verontwaardiging over hun gedwongen vertrek.
Gertjan niet; beheerst, zakelijk, en onverbloemd naar de spelers toe lichtte hij zijn vertrek toe.
Als hij weer 's aan de stamtafel bij mijn cluppie zit, ga ik hem dat toch's zeggen.
freek
Goed, terug naar Gertjan. Wij zeiden hem elke keer, als we hem zagen, goedenmiddag of goedenavond en maat G die hem wat beter kende vroeg nog wat door over geblesseerde spelers en zo.
We kregen altijd een vriendelijk kort, zakelijk antwoord.
Toen ging Gertjan naar Feyenoord. Eigenlijk vonden we dat jammer, want hij hoorde bij ons pré-wedstrijdritueel.
Gisteren ging hij weer bij Feyenoord weg en wat ik sterk vond, dat hij zelf aanzat bij de persconferentie om daar een toelichting op te geven. Meestal duiken trainers in zo'n geval een tijdje onder, of spuwen, veilig thuis in de huiskamer, kwaadaardige verontwaardiging over hun gedwongen vertrek.
Gertjan niet; beheerst, zakelijk, en onverbloemd naar de spelers toe lichtte hij zijn vertrek toe.
Als hij weer 's aan de stamtafel bij mijn cluppie zit, ga ik hem dat toch's zeggen.
freek
14 januari 2009
Stapelen 64
.JPG)
foto hierboven : Frouk
klik op foto voor groter formaat(Uit privacy overweging i s Berend van achteren gefotografeerd)
Op dertien januari waren alle gestaalde kaders van de eco-kathedraal aanwezig op lokatie: Johan, Siebe, Berend, Frouk en Freek. Om kwart over tien was het schafttijd. Berend liep naar zijn auto, trok een geklede zwarte lakense jas aan, zette een zwarte hoed op en legde een wit servet over zijn linkerarm. Uit de achterbak haalde hij een fles Moët & Chandon, glaasjes en blokjes oude kaas. Daarna liepen wij in optocht naar het atelier in de ecokathedraal, alwaar Berend de drank feestelijk uitschonk en wij elkaar een goed stapeljaar toewensten. Na twee glaasjes gingen we weer stapelen.
Zo'n man als Berend kan je er wel bij hebben.
freek
13 januari 2009
Jeugdigen
Toen ik vanmiddag Gerdi Verbeet beluisterde, die met aangetrokken stembanden pochte over het groeiend aantal jonge mensen dat vergaderingen van de Tweede Kamer bezoekt, hoorde ik plotseling mijn vader. Het was in de jaren dat ik de kerkgang ontdook. Met het oogmerk mij mijn ongelijk te laten inzien, bracht mijn vader na thuiskomst van zijn bezoek aan de H.H. Mis in 'De Papegaai' altijd rapport uit. "Helemaal vol zat de kerk weer, en het was opvallend hoeveel jeugdigen daar tussen zaten!"
Metz luistert radio
Metz luistert radio
Ijspret
Op het ijs van onze 'oude haven', een rustiek binnenkommetje, werd een schaatswedstrijd georganiseeerd en het dorp was uitgelopen. De lokale brandweer had gezorgd voor een feeëriek verlichte baan. Dat is trouwens geen kunst met zoveel lokale aannemers en handige jongens bij onze vrijwillige brandweer.
Het was een eigenaardige wedstrijd: een estafetterace voor paren, maar uiteindelijk werd het format gekozen van een startende heer die het stokje moest overdragen aan een dame, die op haar beurt weer een heer de laatste honderd meter liet rijden.
De jongens van de brandweer exploiteerden tevens een tentje met chocolademelk en gluhwein. Omdat het stervenskoud was, werd er door ons flink ingenomen. De wedstrijd verliep verder soepel, maar duurde lang, met veel winaars-en verliezersrondes.
Velen van ons gingen dus weer op huis aan terwijl de wedstrijd voortduurde.
Ik denk dat alleen de brandweer de finalerit heeft gezien.
freek
Het was een eigenaardige wedstrijd: een estafetterace voor paren, maar uiteindelijk werd het format gekozen van een startende heer die het stokje moest overdragen aan een dame, die op haar beurt weer een heer de laatste honderd meter liet rijden.
De jongens van de brandweer exploiteerden tevens een tentje met chocolademelk en gluhwein. Omdat het stervenskoud was, werd er door ons flink ingenomen. De wedstrijd verliep verder soepel, maar duurde lang, met veel winaars-en verliezersrondes.
Velen van ons gingen dus weer op huis aan terwijl de wedstrijd voortduurde.
Ik denk dat alleen de brandweer de finalerit heeft gezien.
freek
12 januari 2009
Overpeinzing op de zondagochtend (2)
Alhoewel pensionado, word ik zo nu en dan nog wel's gevraagd voor een klusje: een spreekbeurtje hier, een traininkje daar, een discussietje leiden elders.
In eerste instantie denk ik dan:' Ja, waarom niet', maar in tweede instantie steeds vaker;'Tja, waarom wel.'
Ben ik lui geworden, heb ik mij van de wereld afgekeerd, of zit ik te wachten op een nieuwe heup?
Niks van dat alles.
Als ik er, zoals nu, even bij stilsta, kom ik toch tot de conclusie, dat ik de ('gezonde', zei ik vroeger) spanning niet meer wil, die bij mij toch altijd opspeeldebij een publiek optreden. Ik wil me niet meer laten bekijken, laten beoordelen, ik wil niet meer proberen waar te maken dat Freek geknipt is voor dit soort klusjes.
In eerste instantie denk ik dan:' Ja, waarom niet', maar in tweede instantie steeds vaker;'Tja, waarom wel.'
Ben ik lui geworden, heb ik mij van de wereld afgekeerd, of zit ik te wachten op een nieuwe heup?
Niks van dat alles.
Als ik er, zoals nu, even bij stilsta, kom ik toch tot de conclusie, dat ik de ('gezonde', zei ik vroeger) spanning niet meer wil, die bij mij toch altijd opspeeldebij een publiek optreden. Ik wil me niet meer laten bekijken, laten beoordelen, ik wil niet meer proberen waar te maken dat Freek geknipt is voor dit soort klusjes.
Sartre had het in de donkere jaren vijftig van de vorige eeuw over de blik van de ander die je per definitie van subject tot object maakt. De ander immers . bekijkt, besnuffelt en velt een oordeel over je, zonder dat je weet welk oordeel.
'L'enver, c'est les autres.' (De hel, dat zijn de anderen), zei Sartre dus. Dat gaat mij een streep te ver, maar ik stop met te bewijzen, dat ik wel deug.
freek
09 januari 2009
Expertise
Nu het buitenwater steeds maar bevroren blijft, wordt hier ook de roep om ervaren ijsmeesters luider, maar ze zijn er niet, althans niet in voldoende mate. Die expertise is door de warme winters en een ander sociaal klimaat verloren gegaan. In mijn jeugd vormden uitgevroren koudegrondtuinders en bouwvakkers de IJswegencentrale. Daar was je lid van, je speldde het lidmaatschapskaartje op je trui en je had vrij baan. Die baan was uitgezet, beproefd en werd geveegd door de mannen van de IJswegencentrale. Die wisten van wanten en alles van ijs.
Ikzelf ken ook een paar soorten ijs: bomijs, ijs waar het water onder weg was gemalen; fondant-ijs, smeltend ijs; wit ijs, zacht en bros; zwart ijs, sterk en taai. Ik ben 's door zwart ijs gezakt en dat was een wonderlijke ervaring. Je krijgt opeens het idee dat je door een dalletje schaatst, het ijs buigt mee. In paniek probeer je je uit dit steeds dieper wordende dalletje te klauwen, totdat het ijs plotseling zachtjes onder je breekt en je tot je borst in het water staat.
Ikzelf ken ook een paar soorten ijs: bomijs, ijs waar het water onder weg was gemalen; fondant-ijs, smeltend ijs; wit ijs, zacht en bros; zwart ijs, sterk en taai. Ik ben 's door zwart ijs gezakt en dat was een wonderlijke ervaring. Je krijgt opeens het idee dat je door een dalletje schaatst, het ijs buigt mee. In paniek probeer je je uit dit steeds dieper wordende dalletje te klauwen, totdat het ijs plotseling zachtjes onder je breekt en je tot je borst in het water staat.
Terug naar de mannen van de IJswegencentrale: gelooide koppen onder bontmutsen met een flap voor de oren; waterige rode oogjes van de kou, barse gezagvolle stem van nature. Ze zijn er niet meer en ik ben bang, dat ze ook niet meer terugkeren.
freek
08 januari 2009
Leve de natuur 51
De natuur slaat onbarmhartig toe met dit vriezende weer. Er wordt flink geselecteerd tussen sterken en zwakken. Als ik langs het meer loopt, draven alle meerkoeten van het land terug naar het kleine wak, behalve een paar zwakkelingen, die naast het pad blijven zitten en met hun kraaloogjes langs mij heen kijken. Ze zullen de volgende dag niet meer halen, na nog een strenge nachtvorst. Ook sommige eenden zijn niet meer in beweging te krijgen en 'wachten roerloos de nabije' dood.
Het is stil in dit bevroren land. De ganzen zijn weggetrokken, op zoek naar de vorstgrens.
In de verte ploegt nog een laatste binnenvaartschip door het met bonkende ijsschotsen vergeven kanaal tussen Lemmer en Delfzijl.
De lucht is kraakhelder, de drup aan mijn neus blijft terugkomen.
freek
Het is stil in dit bevroren land. De ganzen zijn weggetrokken, op zoek naar de vorstgrens.
In de verte ploegt nog een laatste binnenvaartschip door het met bonkende ijsschotsen vergeven kanaal tussen Lemmer en Delfzijl.
De lucht is kraakhelder, de drup aan mijn neus blijft terugkomen.
freek
07 januari 2009
Ze zeggen: 'Hij komt'.
Er heerst een ietwat nerveuze stemming bij ons op het platteland de laatste tijd.
Vorige week lieten de dorpen hier van zich horen door middel van melkbussen, carbid, water en vuur. Wie, zoals ik, toen buitengaats aan het lopen was hoorde rommelende frontgeluiden vanaf alle horizonnen. In de mist van het vlakke land was het rondom rustig. Eenden zaten in steeds kleiner wordende wakken en hielden zich ineengedoken doodstil om zo weinig mogelijk energie te verliezen. Een blauwe reiger was gesneuveld en lag vol overgave met uiteengespreide vleugels in het riet.
Alhoewel het weer nu wat kwakkelt maken nu in onze dorpen en steden de oude mannen zich druk. Ze meten het ijs, zetten netten en takkenbossen om wakken, laten gemalen stoppen, zodat het water niet onder het ijs vandaan trekt, verkennen routes en praten gewichtig met elkaar, alsof ze allemaal een teen hebben verloren in de eerste tocht. Waarover praten zij? Over de kansen op de volgende tocht.
Ik peilde de stemming: nog tien dagen goed vriezend weer en 'it giet oan!'
freek
Vorige week lieten de dorpen hier van zich horen door middel van melkbussen, carbid, water en vuur. Wie, zoals ik, toen buitengaats aan het lopen was hoorde rommelende frontgeluiden vanaf alle horizonnen. In de mist van het vlakke land was het rondom rustig. Eenden zaten in steeds kleiner wordende wakken en hielden zich ineengedoken doodstil om zo weinig mogelijk energie te verliezen. Een blauwe reiger was gesneuveld en lag vol overgave met uiteengespreide vleugels in het riet.
Alhoewel het weer nu wat kwakkelt maken nu in onze dorpen en steden de oude mannen zich druk. Ze meten het ijs, zetten netten en takkenbossen om wakken, laten gemalen stoppen, zodat het water niet onder het ijs vandaan trekt, verkennen routes en praten gewichtig met elkaar, alsof ze allemaal een teen hebben verloren in de eerste tocht. Waarover praten zij? Over de kansen op de volgende tocht.
Ik peilde de stemming: nog tien dagen goed vriezend weer en 'it giet oan!'
freek
06 januari 2009
leve de natuur 50
De vorst was even weggetrokken en ik liep mijn afkickrondje van de hond: het rondje om Dijken, vier kilometer.
Bij de Janesloot, in de bocht waar de keet van de binnenvisser staat en waar zomers de palingfuiken drogen en nu alleen maar fuikpalen op lengte gerangschikt buiten staan, daar bij die bocht zag ik dat de mollen alweer verse hopen hadden opgeworpen in de, nog bevroren, bermgrond.
Ik had dat niet alleen gezien, maar ook de torenvalk die vlak voor mij uit de berm opsteeg, met een molletje tussen de klauwen. In plaats van naar de horizon te vliegen, maakte de torenvalk een glijdende bocht en streek neer op de lage dakgoot van de visserskeet. De trek in deze mollenhap was zo groot dat het geen uitstel meer kon verdragen. De valk begon op acht meter afstand van mij te pulken, te pikken en te trekken en de mol verdween naar binnen. Ik stond er bij en keek er naar en de valk keek soms even naar mij.
freek
Bij de Janesloot, in de bocht waar de keet van de binnenvisser staat en waar zomers de palingfuiken drogen en nu alleen maar fuikpalen op lengte gerangschikt buiten staan, daar bij die bocht zag ik dat de mollen alweer verse hopen hadden opgeworpen in de, nog bevroren, bermgrond.
Ik had dat niet alleen gezien, maar ook de torenvalk die vlak voor mij uit de berm opsteeg, met een molletje tussen de klauwen. In plaats van naar de horizon te vliegen, maakte de torenvalk een glijdende bocht en streek neer op de lage dakgoot van de visserskeet. De trek in deze mollenhap was zo groot dat het geen uitstel meer kon verdragen. De valk begon op acht meter afstand van mij te pulken, te pikken en te trekken en de mol verdween naar binnen. Ik stond er bij en keek er naar en de valk keek soms even naar mij.
freek
05 januari 2009
Overpeinzing op de zondagochtend (1)
Een paar maanden geleden kwamen we weer bij elkaar: jongens en meisjes van weleer die toentertijd leerden voor onderwijzer. Dat deden we twaalf jaar geleden voor het eerst (dat bij elkaar komen) en sindsdien is dit een driejaarlijkse traditie. Iedereen was er, die eerste keer, behalve een meisje dat het hoog in de bol had gekregen en Henk was er niet, want die was dood.
Over Henk heb ik toen een klein boekje geschreven, want ik wilde dat hij er ook bij was.
Dat boekje is geproduceerd door mijn toenmalige werkgever de Hogeschool van Amsterdam, ruim verspreid en al op Marktplaats verkrijgbaar.
Twee maanden geleden, toen we weer bij elkaar waren heb ik gezegd dat voor mij de koek op was. Dat ik niet meer zou komen, omdat mijn honger gestild was. Het wonderlijke van deze beslissing was dat ik daarna tegen Tj. kon zeggen dat ik haar vroeger niet braaf en tuttig vond, maar vrijmoedig en mij te machtig en dat ik L. nu met enige regelmatig bezoek, na haar val, in het ziekenhuis.
Het zijn 'toevallig' ook de twee 'meisjes', die mij in vertrouwen namen toen ik eertijds om munitie vroeg aan mijn oude klasgenoten voor mijn boekje over Henk. Dat deden ze belangeloos, openhartig en vrij.
Hen wil ik blijven ontmoeten, de anderen zal ik tegenkomen.
freek
Over Henk heb ik toen een klein boekje geschreven, want ik wilde dat hij er ook bij was.
Dat boekje is geproduceerd door mijn toenmalige werkgever de Hogeschool van Amsterdam, ruim verspreid en al op Marktplaats verkrijgbaar.
Twee maanden geleden, toen we weer bij elkaar waren heb ik gezegd dat voor mij de koek op was. Dat ik niet meer zou komen, omdat mijn honger gestild was. Het wonderlijke van deze beslissing was dat ik daarna tegen Tj. kon zeggen dat ik haar vroeger niet braaf en tuttig vond, maar vrijmoedig en mij te machtig en dat ik L. nu met enige regelmatig bezoek, na haar val, in het ziekenhuis.
Het zijn 'toevallig' ook de twee 'meisjes', die mij in vertrouwen namen toen ik eertijds om munitie vroeg aan mijn oude klasgenoten voor mijn boekje over Henk. Dat deden ze belangeloos, openhartig en vrij.
Hen wil ik blijven ontmoeten, de anderen zal ik tegenkomen.
freek
02 januari 2009
Terug naar de kust
We wilden de drank en de oliebollen er uit trappen, en gingen op weg naar de kust om te lopen.
Eerst naar de Workumerwaard om Goudplevieren te zien, maar die hoorden we alleen maar. Verder was in dit lege buitendijkse land niks te zien, maar leeg land met lage horizon en veel lucht daarboven is ook mooi.
Toen zijn we bij Gaast maar de oude Zuiderzeedijk opgeklommen en zijn naar Piaam gelopen. De schapendrollen op de dijk waren godzijdank bevroren. De Makkumerwaard lag er ruig bij met bruine rietlanden en wilgenopslag.
Terug in de auto dronken we koffie en aten een boterham. De ramen besloegen.
Oudejaarsavond lag definitief achter ons.
freek
Eerst naar de Workumerwaard om Goudplevieren te zien, maar die hoorden we alleen maar. Verder was in dit lege buitendijkse land niks te zien, maar leeg land met lage horizon en veel lucht daarboven is ook mooi.
Toen zijn we bij Gaast maar de oude Zuiderzeedijk opgeklommen en zijn naar Piaam gelopen. De schapendrollen op de dijk waren godzijdank bevroren. De Makkumerwaard lag er ruig bij met bruine rietlanden en wilgenopslag.
Terug in de auto dronken we koffie en aten een boterham. De ramen besloegen.
Oudejaarsavond lag definitief achter ons.
freek
01 januari 2009
Beppe/mem
Zoon schreef in zijn aardige tijdelijke rubriek in de De Volkskrant, dat zijn beppe hem bij de eerste krabbels op het ijs heeft ondersteund op het slootje voor ons huis.
Mem was inderdaad een fanatiek schaatser: in de jaren dertig vorige eeuw schaatste zij in wedstrijden voor paren (opleggen) en in de jaren vijftig maakte ze met mij tochten. (mijn vader was een Drent)
Zo zijn we eens vertrokken op een stralende winterdag. Mem was euforisch en schaatste de wereld uit. In de namiddag trok ergens diep in het merengebied van Friesland binnen vijf minuten een grondmist op, die ons elk zicht benam en orientatie onmogelijk maakte. Ongerust schaatsten we verder in deze gesloten wereld, zonder te weten waar. Toen doemde uit de mist een schaatser op die ons naar zijn dorp (Tersoal) bracht. Langs de oever schaatsend hebben we na anderhalf uur Sneek bereikt en zijn daar op de bus gestapt. Weer een half uur later werden we ongerust scheldend verwelkomd door mijn vader.
freek
Mem was inderdaad een fanatiek schaatser: in de jaren dertig vorige eeuw schaatste zij in wedstrijden voor paren (opleggen) en in de jaren vijftig maakte ze met mij tochten. (mijn vader was een Drent)
Zo zijn we eens vertrokken op een stralende winterdag. Mem was euforisch en schaatste de wereld uit. In de namiddag trok ergens diep in het merengebied van Friesland binnen vijf minuten een grondmist op, die ons elk zicht benam en orientatie onmogelijk maakte. Ongerust schaatsten we verder in deze gesloten wereld, zonder te weten waar. Toen doemde uit de mist een schaatser op die ons naar zijn dorp (Tersoal) bracht. Langs de oever schaatsend hebben we na anderhalf uur Sneek bereikt en zijn daar op de bus gestapt. Weer een half uur later werden we ongerust scheldend verwelkomd door mijn vader.
freek
Abonneren op:
Posts (Atom)
