Dood

Het was gisteren de dag van de doden. Bij de zandput lag een aan de oever een goudkarper zo groot als een deksel van een vuiniscontainer; ongeschonden, de schubben straalden in het lage zonnetje. Verderop lag een verzameling leeggeslurpte ganzeneieren; waarschijnlijk een vos in actie geweest. In het riet bij het kanaal vond Bijk een dode eend; het nekje geknakt en de snavel in de veren en toen we teruggingen langs het schelpenpaadje kruisten we een bijna leeggepikte haas, zonder oogjes natuurlijk, want die gaan het eerst.
Even een uurtje de natuur in.


freek

Au

Bijke, jonge hond, moet veel leren. Bijvoorbeeld dat er onvermoede gevaren bestaan in het leven en dat niet alles een lolletje is. Zoals gisteren toen Bijke maar niet mee wilde komen, omdat er onder een hek dat het weiland afsluit iets interessants was te ontdekken. Ze bleef haar kop maar onder het hek wurmen, maar schoot plotdseling met een ijzingwekkend gehuil uit die positie en rende zonder zich om mij te bekommeren de hele weg van 500 m lengte af, om daar schuw op mij te wachten.
Ze had verder geen schrammetje, maar wel iets engs meegemaakt.


freek

ei

Gisteren bracht R mij vier kievitseieren. Die ga ik koken en op roggebrood met plakjes radijs en een pietsje tuinkers opeten. Het gaat trouwens slecht met de weidevogels, het is stil in en boven de grazige weiden van mijn omgeving. Een enkel duikelende kievit, maar ik heb nog geen grutto gehoord of gezien in de lucht of op een hekpaal. Ook de scholeksters, die voorheen nog overal in paartjes rondscharrelden, zijn er niet meer, op een enkele solitaire vogel na.
'Silent spring', mag je dit wel noemen. Wat aan kuikens straks tussen het gras nog probeert groot te worden in onze weilanden wordt gepikt door kraaien en vossen en de overblijvers daarvan worden verhakt en vermorzeld door de cyclomaaier, die door een goed mestbeleid en een verlaagde grondwaterstand een paar weekjes eerder maait dan vroeger het geval was.
Ik eet straks mijn kievitseitje, maar een beetje met schaamte en een tikje ongerust.



freek

Terug?

De stabijhond van 9-3-10 die kwijt was, is gezien. Bazin vertelde dat een bevriende jager hem schichtig door een veengebied bij Almelo zag struinen. Bazin is inmiddels naar ons verhuisd en dat is wel 160 km van die vindplek verwijderd. Bazin denkt, omdat ze ook arts is, dat haar hond een epileptische aanval heeft gehad en ze denkt, omdat ze daar een beetje in gelooft, dat, als ze een hier permanent onderkomen hier heeft gevonden, de hond zich weer zal aandienen, op één of andere manier.
Ik help het haar hopen.

freek

Weg

Ik las het in de krant en S. vertelde het mij: O is dood. S. wist dit uit de tweede hand want hij was een collega van S. op de scholengemeenschap in H. Toen dit instituut nog hbs heette zat ik op deze school en was O mijn leraar aardrijkskunde. Ik en mijn klas had hij volledig in zijn macht. O.liep of stond nooit voor de klas, maar zat altijd op een stoel op een verhoginkje en nam ons de maat. Met een slepende toon en een cynisch grijns, kon hij ons, plattelandskinderen uit de dorpen rond H. de maat nemen. Wij trilden letterlijk voor hem.
Mij heeft hij eens goed te grazen genomen, toen hij ontdekte dat op het tafelblad van de bank waarin ik zat, met grote letters ' O. de communist' was gekerfd. Het was tussen vrijdagmiddag en de daaropvolgende maandagmiddag gedaan volgens O. en ik had daar zowel vrijdag als maandag gezeten, dus.... Ik wist echt van niks, maar was niet weerbaar tegen zijn valse beschuldigingen en daarom werd ik twee dagen van schoolgestuurd en moest op vrije middagen gangen schoonmaken.
Ik vertelde zijn collega S. nu van mijn ervaringen en dat in koortsdromen O nog wel's terug komt in mijn leven. S. had het over O als de sneue leraar die toen S. conrector werd van hem taakuren kreeg in de schoolbibliotheek om het leraarschap vol te houden. S. begreep mij ook niet en volhardde in zijn beeld van machteloze collega. Ik nam het maar voor kennis aan: O. cynicus uit onmacht.

freek

Vogels

De hele winter heb ik vetbollen opgehangen, pindasnoeren geregen, voederautomaten opgehangen. Dit om onze gevederde vrienden de winter door te helpen. Velen hebben het daardoor gered en hippen vrolijk rond en fluiten weer de mooiste riedels.
Maar dankbaar... .
Ik dacht het niet.
Vorige week heb ik de schrale plekken in mijn grasveldje doorgezaaid: kleine voren gemaakt, zorgvuldig tussen duim en wijsvinger het zaad laten vallen en de boel weer een beetje aangedrukt. Zoals het hoort. Vanochtend was het een leven van jewelste op mijn gras.
Tortels, mussen, mezen, iedereen was druk in de weer om mijn arbeid te niet te doen. En omdat ze me kennen van de afgelopen winter, vlogen ze niet eens op.

freek

Stapelen 94

Voor het eerst dit jaar : stapelen in de zon. De trui uit en de mouwen van de boezeroen opgestroopt. Met breekijzer, koevoet en schep ga ik een steenberg te lijf om verder de sleuf te hakken waarin het fundament van het plateau 'belle vue' wordt geplaatst. We werken ons een slag in de rondte en hebben zoals Berend zegt: 'het swiet tussen de tieiete'.

freek

vreemd

Ik liep met Bijke langs de weg, die na wat bochten en op -en afritten uiteindelijk, na tien kilometer, bij Heerenveen uitkomt. Het liep al tegen de middag en het verkeer kwam op gang. Er passeerden mij auto's en busjes die vanaf de uitrit van een park met vakantiehuisjes de weg op reden. Die auto's zaten vol met mensen die somber en gelaten naar buiten keken. De één met een oranje klomp op het hoofd, de ander met oranje vlechtjes, de volgende met een vikinghelm of een oranje pruik. Nog even en dan zouden ze, als op commando, weer gaan hossen en zingen.
Thialf, here we come!

freek

Morgen

Ik liet vanochtend vroeg Bijke uit en toen ik terugkwam zei ik tegen de achterblijver:'Goeiemorgen.' Dat doe ik altijd, maar nu dacht ik er meteen achteraan: 'frisse zorgen'. Het was plotseling weer terug: het ochtendritueel van het middenstandsgezin, waarin ik ben opgegroeid. Mijn ouders waren geen vrolijke middenstanders; de dag met zijn onverwachte gebeurtenissen en wendingen was hen onaangenaam. Ze wilden rustig verkopen, zonder korting en klachten. Dus zei iemand van mijn stamgezin 'goeiemorgen' , dan was het standaardantwoord: 'frisse zorgen'.

freek

Later

Mij werd verteld over een echtpaar in ons dorp met vier puberende kinderen. Dat gaf zo nu en dan strijd, maar die werd altijd door het ouderpaar gewonnen. Als de melk dreigde over te koken, riep de vader met enige stemverheffing: ' Je moeder en ik zijn met z'n tweeën begonnen en jullie zijn er pas later bijgekomen, dus houd je gedeisd!
Ik vind dit een staaltje van 'Nieuwe Pedagogiek': het maakt de solidariteit tussen man en vrouw helder en het geeft de gezagsverhouding tussen ouders en kinderen weer.
En het gezin waar ik het over heb is een leuk gezin.

freek

Wakker

Ik word de laatste tijd wakker van een klere herrie buiten en de gemeente doet er niets aan.
Op de nok waaronder ik slaap vechten mannetjeskauwtjes om het beste vrouwtje. Op mijn schoorsteen tortelt een duif monotoon en doordringend en drie meter verderop, in de tuin, kwettert, fluit, schettert een ( verre van close harmony) koor van lijsters, merels, mussen, vinken mezen. En dan nog al die ganzen die terugvliegen. Ze zeggen dat het Lente is.
Brrrr.


freek

Cohen

Met de buurt waren we de feestverlichting uit de knotlindes aan het halen. Die lampjes waren bedoeld voor de feestdagen in december, maar vanwege het winterweer was er nog geen mogelijkheid om deze feeërieke lichtslingers weer te verwijderen. Maar zaterdag was het dus zo ver. Wij jongens van de buurt, bespreken onder het werk de actualieit in dorp en land. Zo kwam ook het optreden van Job Cohen voorbij. De jongens vonden Cohen veel beter dan die Bos en loofden hem ook omdat hij het bestond om tijdens zijn speech waarin hij het lijsttrekkersschap aanvaardde, een journalist het woord 'zitten' toe te bijten. Dat vonden de jongens van de buurt klasse.
In de media wezen de verschillende Ferry Mingeles op het 'autoritaire trekje' van Cohen.


freek

Privé

Wie het vlezige, rijpe gezicht van Camiel Eurlings ziet en dan de vrome plastic zinnen uit zijn mond hoort, kan er niet bij dat deze heer slechts zesendertig jaar is. Maar dat is wel zo, Camiel heeft het zelf gezegd toen hij uitlegde dat politiek straks even ver weg is, omdat zijn privé leven de komende jaren voorrang krijgt. Je zou zeggen dat houd je privé, maar Camiel vond het nodig om ons te vertellen over het overleg met zijn vriendin over deze materie. Dat klinkt allemaal mooi en lief en menselijk en een beetje rooms, maar let op mijn woorden: Camiel is politicus, dus over een jaar is hij burgemeester van Maastricht en is het eerste kind geworpen.

freek

p.s. drie uurtjes nadat bovenstaande tekst getikt was, houdt W. Bos er ook mee op; hij beroept zich, minder larmoyant dan Camiel, ook op zijn thuissituatie.
J.P. Balkenende, kom er maar in !

Vent

Misschien heeft niet iedereen het gezien en daarom dit verslagje.
Rita is in Eindhoven om TON te promoten bij de gemeenteraadsverkiezingen. Een verslaggever interviewt haar op straat, tijdens het canvassen met de Einhovense kandidaten en stelt de standaardvraag over wat zij van de plaatselijke TON lijsttrekker vindt.
Rita opent haar sluis: 'Een geweldige vent, met een heel goed team, dat Eindhoven op z'n kop gaat zetten en dat werd tijd ook... .'
De verslaggever (aarzelend): 'Maar eh, de lijsttrekker is toch een vrouw?'
Rita, met een stevige rechtdoorzee-toon: 'Nee hoor, de lijsttrekker is een man.'
Dan worden er buiten beeld waarschijnlijk allerlei gebaren gemaakt en wordt sissend gefluisterd, want Rita buigt zich met een vragende blik zijwaarts.
Het was een vrouw, die lijsttrekker in Eindhoven.


freek

Beleef

Net als vorig jaar, een aanbeveling:
Zet 'Beleef de Lente' van de Vogelbescherming bij uw favorieten en u bent dit voorjaar verzekerd van spannend gluurgenot in de nesten van verschillenden vogels. De webcam staat voor u klaar.
Zelf houd ik het nest van de Oehoe extra in de gaten. Dit, omdat een Oehoe niet in mijn streken voorkomt en omdat ik dierbare herinneringen aan Oehoeboeroe heb.


freek

Stapelen 93

We zijn weer begonnen; de vorst zit nog diep in de grond, maar de stenen aan de oppervlakte, ontdooien en laten elkaar los. We gaan iets groots beginnen: het plateau ' belle vue'. Vanaf hier creeëren we een uitzicht over de ecokathedraal, wat een touristische aanduiding gaat verdienen. Maar voor het zover is, modderen we aan in de diepte van de kathedraal om een fundament voor de borstwering te leggen. Dat betekent puinruimen, uitvlakken en stoepranden plaatsen. En dat kost kracht en inspanning. Berend is diegene die er vandaag ongeschonden vanaf komt. Rob heeft bijna zijn enkel gebroken, toen een brokje beton begon te glijden en mijn wijsvingerkootje kwam klem te zitten tussen muur en een vallend stuk trottoirband en werd dik, paars en stijf.

Voorzichtig blijven bewegen, die vinger!



freek

Kwijt

We ontmoetten een andere stabijhond met zijn bazin. Een reu, die hond en Bijke aan het einde van haar loopsheid, dus er was enige onrust. Tussendoor vertelde bazin dat ze een andere stabij onlangs was kwijtgeraakt. 'In het veen', zei ze. Waarschijnlijk was haar hond, sporenvolgend door het ijs gezakt en verdronken. Ze had nog overal gezocht en briefjes opgeprikt, voor het geval dat. Die hoop bleek ijdel. Dat je hond dood gaat, verongelukt, is verdrietig, maar 'm 'kwijtraken' is vreselijk, vanwege je gedachtenspinsels over de laatste minuten van zo'n beest.

freek

Zien

Zaterdag jongstleden zagen we elkaar weer's: de familie, althans de eerste graders van die familie. Het was een mooie en warme gebeurtenis met al die broedsels die na ons zijn gekomen. Ze sparen voetbalplaatjes , dreutelen wat door het huis met Bijke in hun spoor of liggen gewoon genotvol te kijken.
Om acht uur was iedereen weer vertrokken; wij wasten af, namen een borreltje en ik ging zonder Studio Sport te kijken naar bed, want ik wist al dat mijn club weer verloren had.


freek

Weg

Ik sla mezelf niet op de borst, maar toen Agnes op de verkiezingsavond zich bij een interview geforceerd richtte naar haar op de achtergrondstaande achterban, met ongeveer de tekst;' We gaan er toch zeker voor' en dat die achterban toen een beetje loom 'Joooohhh', riep, dacht ik in een flits ' dat gaat niet goed met Agnes'. En toen even later Jan in beeld kwam en zijn steun aan Agnes gaf en zich tot diezelfde achterban richtte om bevestiging van zijn woorden te ontlokken, was er weer dat trage 'Joooohhh'.
Dus toen Agnes gisteren weer op de buis verscheen met de hele fractie in slagorde aan haar tafel, wist ik het al. Ze was niet mijn type, met die kippendrift, maar ze had gevoel en vechtlust, dus ik zal haar missen.



freek

Snot

Sven Kramer doet iets, wat ik als jongetje van een jaar of acht ook deed: met het puntje van zijn tong bereikt hij het snotgootje onder zijn neus en likt het snot weg en op. Dat doet Sven niet alleen na een wedstrijd, als het snot rijkelijk heeft gevloeid, maar ook voor de start en zelf bij de huldiging zag ik het puntje van zijn tong richting neus gaan.
Dus hij is niet van,: 'Haal op die wekker, snot is lekker', zoals wij vroeger ook wel riepen, maar hij snoept rechtstreeks van de bron.


freek

Excuses

Gisteren gebruikte ik de naam Teleac om quasi-wetenschappelijke ledigheid te suggereren. Vanavond zag ik op televisie het Teleac-programma Labyrint, waarin wetenschappers een verwijding van de kloof tussen politici en burgers bepleitten. Een te weinig gehoord, o zo verstandig verhaal. De verontschuldigingen gaan dus naar Teleac.

Metz kijkt televisie

Strijd

De verkiezingsstrijd bereikt bij ons op het platteland zijn hoogtepunt in een rondgang van de geluidswagens van diverse partijen door onze gemeente. Ik vind dat mooi, het doet me zo aan vroeger denken. De VVD geluidswagen bleef een halfuurtje jengelen op zo'n dertig meter van ons huis. De crew was een patatje oorlog aan het nuttigen bij de snackbar op de hoek. De lijsttrekker gooide op een bandje haar begeerlijke alt in de strijd door voortdurend te roepen: 'Grijp uw kans, stem VVD!'
Welke kans, werd er niet bij verteld.
Dat vertelt de Postcodeloterij wel.


freek

Schouwtoneel (slot) – blij

Deze avond moet ik toch echt een knoop doorhakken. Op tafel liggen de uitgeprinte voornemens van de politieke partijen. Ik schuif ermee, ik schud ze, ik graai erin, ik zoek houvast in flarden van mist. “Stadsdeel Oost kan zelf de crisis niet oplossen…”, verzucht D66 (dat is in ieder een bescheiden mening, ook wat waard tussen al die hollebolle visies die rechtstreeks uit een Teleac-cursus sociologie afkomstig zijn)… “maar beseft dat een Stadsdeel van dit formaat een beleid nodig heeft zodat alle burgers er prettig en comfortabel kunnen wonen”. Stel je voor dat je ook zonder een beleid prettig zou kunnen wonen.
De SP maakt van de gelegenheid gebruik om vooral over de wereld buiten het stadsdeel een mening te hebben: “Er wordt streng toegezien op de maximumsnelheid op het water.” Eindelijk, ik roep het al jaren…. En Schiphol ligt volgens deze partij ergens tussen de Dapperbuurt en de Weesperzijde: “De luchthaven wordt niet uitgebreid”. Ook de VVD kijkt verder dan het stadsdeel groot is: “De VVD is voorstander van de verbreding van de A1 en A10”. Toch kan ik dergelijke loze zinnen beter pruimen dan aperte onzin. “Een woning huren of kopen is in Amsterdam duurder dan elders”, verzint GroenLinks. Duurder? De helft van alle woningen in Amsterdam bestaat uit gesubsidieerde huurwoningen van corporaties, en die zijn goedkoper dan corporatiewoningen in Almere, Purmerend of Hoofddorp. Maar ja, feiten, daar houden politieke partijen niet van.
Ik schuif de snippers aan de kant en de beslissing voor me uit. Mijn oog valt op de treffende openingszin van het evangelie van D66: “Ik ben blij dat u dit verkiezingsprogramma leest”. Toch nog iemand tevreden gemaakt.

Metz leest verkiezingsprogramma’s

Merk

Geert Wilders laat onderzoeken of de naam PVV en het logo van de partij bij een merkenbureau kunnen worden geregistreerd. Aldus meldt RTL Nieuws op internet. Wilders hoopt zo te voorkomen, dat lokale partijen meeliften op het succes van de PVV. Diverse lokale 'vrijheidspartijen', die meedoen aan de verkiezingen, hebben het woord 'vrijheid' prominent in de naam staan en een meeuw of een op een meeuw gelijkende vogel in het logo. Het gaat om tientallen partijen, volgens het persbericht.
'Het heeft allemaal niets met de PVV te maken', waarschuwt Wilders.
Wilders wil zich iets toeëigenen (meeuw en het woord 'vrijheid') wat hij zelf heeft gejat.
Al enige tijd geleden meldde de historicus Gjalt Zonderland in het Historisch Nieuwsblad dat het logo van de PVV verdacht veel leek op een afbeelding op een poster, die in 1941 her en der werd geplakt. Inderdaad: er staat slechts een meeuw en het woord vrijheid op de poster, maar de mensen wisten toentertijd wel van wie deze poster was. Juist: de NSB!

freek

Schuld

De 'beste burgemeester' van Nederland is uitgezwaaid op de Markt. Hij stond pralend temidden van zijn onderdanen en pinkte een traan. De burgemeester moest weg omdat hij van één van zijn ambtenaren 'goedkoop' een huis in een ver land had gekocht en toen hij moeilijkheden met wat vergunningen kreeg, had hij zich bij die andere burgemeester van dat kleine plaatsje aan de Zwarte Zee, aangekondigd als de burgemeester van Maastricht ( 'U weet wel, van dat verdrag van Maastricht'); hij had de 'kleine' burgemeester uitgenodigd voor een formeel bezoek aan Maastricht en hij had hem een brandweerauto toegezegd. En de eenvoudige borstelsnor/baardstoppelige/kreukelconfectiepakburgemeester uit Bulgarije was geïmponeerd. Maar het was allemaal niet zoals het hoorde, dus de burgemeester moest foetsie.

Voor het journaal werd hij nog geïnterviewd en werd de vraag gesteld of hij nu wist waarom hij de laan was uitgestuurd. De beste burgemeester van Nederland had de zes weken van reflectie goed gebruikt hij zei: Als je daadkrachtige besluiten neemt, ga je wel's op tenen staan en dat krijg je vroeg of laat terug'.
Jawel, de beste Burgemeester blijft de beste, hij mag zijn positie best uitbaten en de volksvertegenwoordiging deugt niet.

Regent en kruimeldief, die beste burgemeester!


freek